Dagblaðið Vísir - DV - 14.07.2000, Side 12

<•

...rútubíl
og hef keyrt rútu í rúm fimmt-
án ár. En núna sit ég bara heima
og stari út í loftið. Ég hef ekki
hugmynd um hvað ég á af mér að
gera. Ég er búinn að lesa öll Séð
og heyrt tímaritin á heimilinu
hundrað sinnum og kann þau
eiginlega utan bókar. Ég veit allt
um Pálma Gestsson leikara, Ey-
þór Amalds er eins og einkavin-
ur minn og ég er búinn að lesa
viðtalið við Önnu Kristjánsdótt-
ur svo oft að mér flnnst eigin-
lega að hún sé dóttir min ...
... eða sonur.
Ég fylgist með öllum framhalds-
þáttunum í sjónvarpinu, Nágrönn-
um, Star Trek, Lifandi hvunndags-
sögum í beinni, HNN, ég er meira
að segja farinn að fila þættina um
Sekemír, sænska aumingjann og
stundum tek ég upp Perlur með
Bjama Hauki til að reyna að fatta
brandarana. Ég geri allt til þess að
drepa tímann þangað til að ég fæ
að keyra rútuna mína aftur. Ég er
meira að segja farinn að hafa mök
við konuna mína aftur eftir
margra ára ...
■ ■■
hlé.
Eitthvað er minnið að spila með
mig en mig minnti að það hefði
verið töluvert áhugaverðara að
sofa hjá henni á sínum tíma. Ég
hefði kannski ekki átt að van-
rækja hana svona í öll þessi ár,
það er auðséð að hún hefur alveg
grotnað niður greyið. Og það
minnir mig á rútuna mina sem er
yndisleg 54 sæta Mercedes-Benz
rúta með bláum sætum, klósetti í
miðjunni og dymm sem segja
Tsss þegar maður opnar ...
... þær.
Við höfum reyndar tekiö okkur
saman nokkrir rútubilstjórar og
stofnað svona stuðningshóp. Við
hittumst, tölum um rútur og mis-
munandi ferðamenn. Það skiptir
svo miklu máli að opna sig og að
byrgja ekki sorgina innan í sér.
Við horfðum saman á Kristnihá-
tíðina, sátum í stórum sófa og
héldumst í hendur. Það voru
kannski ekki margir þama en
alveg nóg til að fylla margar,
margar...
... rútur.
Við reynum að dreifa huganum,
höldum námskeið í fondri, bakstri
og kínverskri matargerð. En það er
sama hvað viö reynum, alltaf snýst
allt um rútumar. Maður byrjar
kannski að móta eitthvað úr
pappamassa og allt í einu er þaö al-
veg eins og rúta og þá fer maður
bara að gráta af söknuði og von-
leysi. Meira að segja kínversku
vorrúllumar minna mann á rútu
eða a.m.k. rútudekk. Ég vildi óska
að ég væri hommi svo ég hefði um
eitthvað annað að
... hugsa.
Ég bið til Guðs á hverju kvöldi aö rútuverkfallið fari að taka enda
svo við getum farið að keyra rútumar okkar aftur. Mig dreymir inn
að fá að horfa niður á smábílana í umferðinni, troða ferðatöskum
inn í farangursgeymslumar, finna lyktina af þýskum ferðamönnum
og klipa fararstjórana í rassinn. Mér er alveg sama þó að við fáum
ekki kauphækkun. Að fá að njóta þeirra fríðinda að keyra stóran bíl
er alveg nóg umbun fyrir mig.
Pabbi minvt,
Már B. Gunnarsson og Vigdís Másdóttir feðgin:
akó á
Þoriáksmessu
Foreldrar Vigdísar eru skilin en nú býr hún heima hjá pabba sínum.
„Vigdís er voða ljúf og góð og við
höfum alltaf átt gott samband. Hún
er mjög dugleg heima og í skólan-
um og heimilislifið er með mestu
ágætum. Hér áður fyrr barðist hún
svolítið við systur sínar um yfir-
ráðin en þær standa saman fram í
rauðan dauðann þegar þess þarf.
Þær eru allar mjög sætar systurn-
ar og þegar Vigdís vann Ford-
keppnina varð ég svolítið kvíðinn
um hana en auðvitað stoltur. Hún
fékk fljótlega leið á þessu enda
hafði hún ekki haft neinn tíma tfl
að upplifa unglingsárin og hún er
stakasta reglumanneskja núna.
Hún hefur alltaf verið listræn og ég
held aö hugur hennar hneigist
mikið í þá áttina.
Ég þurfti að vinna mikið þegar
þær stelpumar voru ungar en það
þurfti ekki mikið að hafa áhyggjur
af þeim þvi þær björguðu sér alltaf
sjálfar.
Þegar hún var yngri fórum við
oft í sumarbústað og þær stelpurn-
ar syntu i vatninu og fóru út á ára-
bát og svo fóru þær í sólbað þó all-
ir aðrir væru að farast úr kulda,
bara á meðan það var einhver sól,“
segir Már B. Gunnarsson, pabbi
Vigdísar.
Foreldrar Vigdísar eru skilin en
síðan þá hefur hún búið hjá pabba
sínum.
„Það er alltaf hægt að treysta á
pabba og sama hversu upptekinn
hann er get ég alltaf leitað til hans
þegar þess þarf. Þegar ég var að
æfa sund mætti hann alltaf ef ég
var að keppa og samband okkar
hefur ekkert dofnað þótt ég sé orð-
in eldri.
Bestu minningamar era þegar
við fórum alltaf tvö saman á Þor-
láksmessu að kaupa jólagjafir og
fórum svo inn á kaffihúsið 10
dropa og fengum okkur kakó. Það
var rosalega gott.
Pabbi er klár kall og ég get alltaf
treyst á hann og þess vegna er
hann besti pabbi í heimi,“ segir
Vigdís Másdóttir, nemi og fyrrver-
andi fyrirsæta.
Kristján Engilbertsson og Sóley Kristjánsdóttir feðgin:
Hestar boröa ekki
„Sóley er yndisleg manneskja og það
þarf ekki að taka fram að ég er stoltur
af henni. Við tölum reglulega saman
um hvað er í gangi og svo leiðbeini ég
henni um lífið og tilveruna. Hún er
skynsöm stúlka og þroskuð og ég þarf
stundum að fylgja hennar leiðbeining-
um, eins og i London þar sem ég þurfti
að elta hana til að viUast ekki en hún
vissi upp á hár hvert hún var að fara.
Hún kann að velja það sem er gott og
ég vona að hún haldi áfram að gera það
vel sem hún gerir.
Þegar hún var lítil talaði hún sitt
eigið tungumál og átti orð yfir allt.
Einu sinni þegar við vorum í heim-
sókn hjá afa hennar, sem á hesta, sáum
við breiðu af sóleyjum. Hún var eitt-
hvað hrædd við hestana svo að ég sagði
henni að það væri engin ástæða til að
vera hrædd því hestar boröa ekki sól-
eyjar. Stuttu eftir þetta var hún komin
inn í hestastiumar og skreið á milli
fótanna á hestunum. Þegar ég spurði
hana hvort hún væri ekki hrædd sagði
hún að þetta væri allt í lagi því hestar
borða ekki sóleyjar," segir Kristján
Engilbertsson, verkfræðingur og pabbi
Sóleyjar.
Foreldrar Sóleyjar skildu þegar hún
var ung en samband hennar við pabba
sóleyjar
sinn hélt áfram að vera sérstakt.
„Þegar ég var lítil hitti ég hann
á helgum og við fórum i sund eða
gerðum saman krossgátur í
Mogganum. Við höldum enn þá
góðu sambandi og ég hringi oft í pabba
og við spjöilum saman um alla heima
og geima. Svo kennir hann mér stund-
um stærðfræði eða les fyrir mig. Við
gerum heilmikið saman og við fórum
til dæmis til London í fyrra og svo ætl-
um við saman til Prag í haust,“ segir
Sóley.
Sóley og Kristján, pabbi hennar, feröast út um allt og spjalla saman um helma
og gelma.
12
f Ó k U S 14. júlí 2000