Dagblaðið Vísir - DV - 28.07.2000, Blaðsíða 6

Að undanförnii hefur Javier Gíl, einn virtasti listamaður Suður-Ameríku, dvalist á íslandi. Hann fæddist í
ríkur lýtalæknir
lýtalæknir. Ég tók auövitað ranga
ákvörðun,“ segir Javier og rekur því
næst upp mikinn hrossahlátur. „Pen-
ingar eru mér ekki mikilvægir, þó þeir
óneitanlega skipti einhverju máli,
maður verður nú að hafa í sig og á. Ég
vinn hins vegar ekki út frá lögmálum
markaðarins."
Javier er mjög þekktur listamaður í
heimalandi sínu. „Fólkið þar virðir
mig sem listamann og mætti segja að
ég sé óskabam listaheimsins í Úr-
úgvæ. Sumar myndimar minar í gegn-
um tíðina hafa verið umdeildar upp að
vissu marki, enda mundu sumir kalla
þær klám,“ Javier er hins vegar harð-
ur á því að kalla þær erótík.
„Það varð mér hins vegar ekki til
framdráttar upp á ferilinn að ég var
aldrei fyllilega ánægður í Úrúgvæ og
var útþráin sterk. Því hef ég variö
miklum tíma á erlendri grundu og þá
helst í Argentínu, Þýskalandi, Portúgal
og Spáni, auk íslands."
Sírenusöngur íslenskra
meyja
„Spánn er nafli alheimsins. Þar vilja
allir dvelja til lengri eða skemmri
tíma. Þar hef ég dvalið stóran hluta
ævi minnar og á þar m.a. eina dóttur,"
en Javier á einnig tvær aðrar dætur
sem dvelja hjá mæðmm sinum í Úr-
úgvæ. „Á Spáni hitti ég kæmstuna
mína, hana Ásdísi. Þegar maður verð-
ur ástfanginn verður sú tilfinning ekki
auðveldlega hamin og maður myndi
elta hana á hjara veraldar. í mínu til-
viki dró þessi tilfmning mín mig til Is-
lands."
Sírenusöngur íslenskra ungmeyja
getur verið sterkur og í tilviki heims-
homaflakkarans Javiers var hann svo
sterkur að hann á sér þá ósk heitasta
að setjast að á Islandi til frambúðar.
„Ég vil róa mig og koma mér vel fyrir.
Ég er orðinn þreyttur á óstöðugu lífi
listamannsins og vil meira öryggi.
Þetta em sjálfsagt merki þess að ég er
að eldast.“ Þegar Javier er spurður
hvar hann sjái sig eftir 20 ár segir
hann: „Ég sé mig fljúgandi flugvél yflr
íslandi. Ég er þar meö börnunum mín-
um og við borðum sælgæti og erum
ekki í öryggisbeltum. Ég er ekki farinn
að læra flug en ég tel mig geta lært það
á einum degi. Ef maður dýrkar eitt-
hvað þarf ekki að eyða löngum tíma í
að læra það.“ Þó má vera að flugmála-
yflrvöld sjái málið í öðm ijósi.
íslendingar mjög suðrænir
Útgeislun Javiers er mikil og skin
lífsgleðin úr augum hans og i gegnum
Javier Gil er það merkilegur myndlistarmaður að þegar nafnið hans er ritað á leitarvél Alta Vista koma upp 660 síður en
til samanburðar fær Erró 162 síður á sömu leitarvél.
hverja setningu sem hann lætur út úr
sér. Nærvera hans ein getur því lýst
upp dimmt herbergi og komið öllum
þar inni til að brosa. „Ég er mjög op-
inn enda er það mér meöfætt, ég gæti
ekki verið öðravísi. Ég á mjög auðvelt
með að snerta sálir fólks. Um leið og ég
kom til íslands var mér strax vel tekið
af fólkinu og hef ég eignast marga góða
vini hér. Ég fann það strax að þrátt fyr-
ir að íslendingar séu á fullu í lífsgæða-
kapphlaupinu hafa þeir samt ekki tap-
að mannlegu hliðinni. Mér finnst Is-
lendingar að því leytinu til líkjast Suð-
ur-Ameríkubúum meira en hinum
Noröurlandaþjóðunum. Einnig finnst
mér margt annað í fari íslendinga vera
mjög suðrænt. Hvemig þeir tala og
ganga, og hvemig þeim verða á mis-
tök. Þetta fmnst mér allt mjög kunnu-
legt.“ Þegar talið berst svo að munin-
um á íslenskum konum og kynsystram
þeirra í Úrúgvæ hefur Javier mjög
ákveðnar skoðanir. „íslenskar konur
hafa miklar áhyggjur af því hvernig
þær koma öðram fyrir sjónir. Þær
vilja því alltaf klæðast flottustu fótun-
um, tala sem flest tungumál og vera
bestar f öllu hvar sem þær koma.
Kvenfólk í Úrúgvæ hefur ekki jafn há-
leit markmið og mætti segja að þær
séu veikgeðja enda er staða þeirra ekki
jafn sterk og kvenna á íslandi, þó fer
það batnandi eins og annars staðar í
heiminum."
Striplast í náttúrunni
I fasi og framkomu minnir Javier
stundum á rólegri útgáfu af ítalska
brjálæðingnum Roberto Begnini. Báðir
taka þeir lífinu með opnum örmum og
tala einnig svipaða bjagaða ensku.
Javier er likt og Begnini uppátækja-
samur mjög og lætur ekkert stoppa sig
þegar hann fær hugdettu, jafnvel ekki
fótin sem hann klæðist. Nýlega var
hann einn á ferð úti á landi og fékk þá
hugmynd að hann ætti að heimsækja
landið á annan hátt en venjulegur
túristi. Hann stillti þvf upp myndavél
sinni og háttaði sig þvi næst þar til
hann var jafn nakinn og daginn sem
hann fæddist. Hann hoppaði og skopp-
aði þvi næst um í drykklanga stund og
hafði litlar áhyggjur af mannferðum,
sem voru blessunarlega engar þetta
skiptið. „Einn dag ætla ég að sýna
þessar myndir þvl þetta er auðvitað
list. Ég var einfaldlega að túlka þær til-
finningar sem ég upplifði þama. Ég
vildi vera hluti af landslaginu því ekki
sér maður klett í peysu,“ útskýrir
Javier sem hyggst halda sýningu á
verkum sinum hér á landi innan
skamms. „Ég er ekki búinn að finna
henni vettvang en ég vil halda hana á
almennilegum stað. Vonandi þegar
myndirnar era komnar í sýningu get
ég selt þær því í dag er ég listamaður
án bækistöðvar sem flýgur um á
vængjum sínum án þess að snerta jörö-
ina en ég vil eiga mér bækistöð hér á
Islandi og þarf þá auðvitað að geta selt
verk mín.“
Ekki eðlilegur
„Ég reyni að gera allar athafnir
mínar að meistaraverki. T.d. ef ég held
veislu vil ég að hún sé meistaraverk.
Það er ekki hægt að skilja listina frá
lífinu. Þvi vil ég að allt sem ég geri i
mínu lffl sé meistaraverk, samt er ég
aldrei ánægður," segir Javier og byrj-
ar því næst að syngja „I can’t get no
satisfaction," og hlær svo ógurlega.
„Ég vil líka að þetta viðtal sé af minni
hálfu meistaraverk. Það er kannski
Nokkrar myndir úr einkasafni Javiers Gils sem er án efa einn flippaðasti listamaöurinn á íslandi í dag.
Montevideo, höfuðborg Uruguay, og segir þjóð sína dá sig því hann á að heita óskabarn listheimsins þar
í landi. Javier er holdgervingur sérvitra listamannsins.
Átti að verða
„Þetta er nýjasta myndin mín,“ seg-
ir Javier Gil og bendir á mynd eftir
sig þar sem Hallgrimskirkja og ka-
þólska kirkjan við Landakot bókstaf-
lega faðmast. Því næst dregur hann
fram hverja myndina á fætur annarri
og baðar út höndunum og flissar þegar
hann stoltur útskýrir hverja mynd fyr-
ir sig. Það dylst engum sem sér mynd-
ir Javiers að hann er mikill meistari í
sinni grein og gæti jafnvel eftir 100 ár
verið minnst sem einum að þeim
stóra, á stalli með Picasso og Dali. „Ég
hef mikið verið að teikna ímyndaðar
goðsagnakenndar byggingar en eftir að
ég kom hingað til lands hef ég einbeitt
mér að því að teikna reykvískar bygg-
ingar. Ég geri það samt ekki á hefð-
bundinn hátt, heldur blanda ég imynd-
unarafli minu saman við raunvera-
leikann og öðlast þá byggingamar eig-
ið líf.”
Átti að verða lýtalæknir
Javier fæddist árið 1961 i Motevideo,
höfuðborg Úrúgvæ en hann ólst að
mestu upp í litlu sveitaþorpi ásamt
systkinum sínum sínum sjö. „Strax
þegar ég var ungur að árum kom í ljós
að ég hafði mikla hæfileika í að vinna
með höndunum. Pabbi minn, sem er
skurðlæknir, vildi að ég yrði ríkur
Málverkiö Les sataniques (1997)
ætti aö vera nóg til þess aö íslenska
þjóöin kynni Javier Gll fyrir Hrafni
Gunnlaugssyni.
tví farar
Anna Kournikova tennisstjarna. Rakel Ogmundsdóttlr fótbolta-
stjarna.
Að vera stjama í íþróttum þarf ekki endilega að vera gaman. Þó frægð
og frami og peningar fylgi jafnan þurfa flestar stjörnurnar að burðast
með eitthvað sem fylgir frægðinni. Rakel Ögmundsdóttir þarf að burð-
ast með það að þegar hún spilar fótbolta þá spilar hún með Guð á bak-
inu á meðan Anna Koumikova þarf að takast á við þá staðreynd að
vera þekktasta tenniskona heims en hefur samt aldrei unnið mót. Fyrir
utan það að vera nákvæmlega eins í útliti voru þær báðar að hafna góö-
um tilboðum í vikunni, Rakel vildi ekki spila fótbolta hjá stórliðinu
Lazio og Koumikova harðneitaði að sitja fyrir nakin. Þetta er lítill heim-
ur.
6
f Ó k U S 28. júlí 2000