Dagblaðið Vísir - DV - 01.12.2000, Side 6

haf
Skiki Dr• Gunna
Finnst þér gaman að stríða dýrum
Skoðanakönnunarstol og sjúkleg stríðni gagn-
vart dýrum eru mál sem eru dr. Gunna hug-
leikin í dag:
Grímu-
árainöt
Island er mátulega stórt
Eins og Fókus
greindi frá í síö-
ustu viku er stefnt
aö sameiginlegu
áramótapartíi hjá
K a f f i b a r n u m,
Prikinu og Kaffi
Thomsen. Nú
viröist það komiö
á hreint að öllu
fólkinu verður
smalað niður á
Thomsen í einn
h e Ij a ri n n a r
pakka. Sett hef-
ur verið saman hátíðarnefnd sem
skipuleggja á dæmið og hefur henni nú bæst
liðsauki. Þessi liðsauki heitir víst Fjölnir Þor-
geirsson og má búast við að hann auki all-
hressilega á fjölbreytni kvöldsins. Plötusnúðar
kvöldsins hafa ekki verið endanlega ákveðnir
en líklegt þykir að bræöurnir Margeir og Árn!
Einar láti sig ekki vanta og einhverjir Gus Gus-
liöar koma jafnvel til með aö spila ef þeirverða
á landinu. Meira síðar.
En það virðast fleiri
vera farnir að hugsa
sér til hreyfings fyrir
gamlárskvöld því Guð-
jón Már Guðjónsson,
kenndur við OZ, er
víst farinn að þreifa
fýrir sér með stórt
partí. Eins og lands-
menn þekkja festi
Guðjón kaup á gamla
Borgarbókasafninu
ekki alls fyrir löngu og nú herma heimildir Fók-
uss aö það hús verði vettvangur risa-grímu-
dansleiks sem mun væntanlega trekkja fjölda
manns að. Hingað til hefur það verið í verka-
hring Bjarkar Guðmundsdóttur aö halda stóru
áramótaveislurnar fyrir fína fræga fólkiö en þá
hefur alltaf þurft að leigja Borgina eða álfka
húsnæði undir elítuna. Þar sem Guöjón býr
svo vel að eiga nú a.m.k. tvær hallir í miðbæn-
um þótti þvi tilvalið að hann sæi um herleg-
heitin og má væntanlega búast við örtröö á
búningaleigum bæjarins á næstunni.
„Héma í vinnunni er mér strítt á
því að þegar ég er með ráðgjafarfundi
þá er ég miklu lengur en aðrir því það
fer alltaf ákveðinn tími í að svara
spurningum um nafnið mitt og hvaðan
ég er og svoleiðis."
Færeysk fjármálakona
Upphaflega kom Sólmaj hingað sem
au pair árið 1993 og dvaldi hér í tæpt
ár sem slík. Eftir að au pair-starfinu
lauk dreif hún sig í markaðshagfræði
til Danmerkur í tvö ár.
Á meðan Sólmaj dvaldi á íslandi
eignaðist hún íslenskan kærasta og
ákvað því eftir tvö ár í námi i Dan-
mörku að koma til íslands og fara í
viðskiptafræði við Háskóla Islands.
Hún segist hafa kunnað íslensku
nokkuð vel eftir au pair-starfið, „Ég
var nokkuð fljót að ná íslenskunni, en
það var samt allt annað mál að fara í
Háskólann því íslendingar eru svo
duglegir að þýða erlend hugtök. Fyrsta
önnin var því svolítið erfið.“
Fyrir ári lauk Sólmaj náminu og fór
þá að vinna hjá Happdrætti Háskólans.
Síðasta hálfa árið hefur hún svo unnið
sem fjármáiaráðgjafi hjá Landsbréfum.
Hún segir það hafa verið svolítið
erfitt að fá starf til að byrja með þrátt
fyrir menntunina. „Þegar þau á ráðn-
ingarskrifstofunni heyrðu svo að ég
talaði íslensku buðust mér strax 7 störf
sem ég þurfti að velja úr.“
Forvitnir íslendingar
Sólmaj lætur vel af íslendingum og
segir þá að mörgu leyti líka Færeying-
um. Þeir séu forvitnir um aðrar þjóðir
og segist hún vera mikið spurð um
hvaðan hún komi og þar fram eftir göt-
unum. Hún segist bara hafa gaman af
því að svara spurningum um Færeyjar
og bætir við að henni finnist allt of lít-
ið af fréttum frá Færeyjum í íslensk-
um fjölmiðlum. Hún bendir á að í Fær-
eyjum sé til dæmis vikulegur þáttur í
sjónvarpinu sem kallast Nágrannar
þar sem helstu fréttir grannlandanna
séu sýndar á tungumáli hvers lands og
þá ótextað.
Sólmaj finnst Islendingar og
Færeyingar vera ansi líkir, miklu
líkari en Danir og Færeyingar.
„Mér finnst ég tengjast Islending-
um meira en Dönum. Ég fmn fyrir
því að viö eigum meira sameigin-
legt. Svo er ísland líka alveg mátu-
lega stórt fyrir mig, segir hún og
hlær, maður týnist ekki alveg.“
Hvernig finnst þér Fœreyingar og
íslendingar líkir?
meira til Þýskalands, Frakklands
eða Englands. Þetta hefur líklega
með nálægðina að gera. Samband
íslands og Bandaríkjanna hefur
verið gott, eins og til dæmis varð-
andi flugsamgöngur.“ Hún nefnir
einnig að íslendingar séu mjög
uppteknir af því að skapa fullkom-
in heimili og allt verði þar helst að
vera nýtt.
Sólmaj segir að henni líði mjög
vel hér og nefnir aö í raun sé það
skrýtið hvað færeysk ungmenni
sæki lítið hingað, bæði hvað varð-
ar nám og atvinnu, því hér sé gott
að vera.

Solmaj Fjöróoy
Niclasen er
ungur Færeyingur
ærn vinnur sem
fjarrnalaraógjafi
hjá Landsbréfum.
Fíún hefur nú
búió hér í fjögur
ár og líkar vel.
t okusmynu Hilmar Por
„Tungumáliö er auðvitað mjög
líkt og svo erum við lik í útliti."
Sólmaj nefnir einnig að á íslandi,
eins og í Færeyjum, viti fólk hverj-
ir séu frændur og frænkur þess.“
En er ekki eitthvaö sem einkennir
íslendinga sérstaklega?
„Á íslandi snýst allt voðalega
mikið um það hvað eigi að gera um
helgina. Það er líka svo mikið í
boði, margt hægt að gera. Ég man
bara hvað mér fannst gaman að
uppgötva bíómenninguna hér. Svo
er líka svo margt annað eins og til
dæmis allt það sem býðst í leikhús-
unum.“
Allt skal vera nýtt
Þrátt fyrir að Sólmaj segi íslend-
inga og Færeyinga líka segir hún
menninguna vera að mörgu leyti
ólíka. I Færeyjum eins og annars
staðar á Norðurlöndum segir hún
meira litið til Evrópu varðandi
menningu og til dæmis nám. Hér
sé hins vegar mest litið til Banda-
ríkjanna. Tekur hún þar sem dæmi
skemmtanalíflð og matarmenning-
una.
„Islendingar líta upp til Banda-
ríkjanna og alla dreymir um að
fara í nám þangað ólíkt því sem er
í Skandinavíu þar sem fólk horfir
Fjölnir á
Thoms©nf
Árum saman fannst mér leiðinlegt aö fá
aldrei að taka þátt í skoðanakönnunum.
Aldrei hringdi neinn í mig og vildi fá að vita
hvað mér fyndist um hitt og þetta og aldrei
kom neitt í pósti sem krafði mig um álit á
þessu og hinu. Mér fór aö líða eins og algjöru
núlii. Kleip mig í handlegginn og fór að efast
um tilvist mína. Vildi virkilega enginn vita
hvað mér fannst?
Alls konar lið úti í bæ fékk aö tjá sig um
besta þvottaefniö og bankann, hvaða stjórn-
málaflokk þaö myndi kjósa ef gengiö yröi til
kosninga nú eða hvernig þaö neytti fjölmiöla.
Gallup og hvað þetta heitir hunsaði mig ítrek-
aö og ég sökk sífellt dýpra I pytt sjálfsvor-
kunnar. Þaö má jafnvel segia að ég hafi
þjáöst af skoöanakönnunarstoli.
Úr útlegð á toppinn
Þú getur þvi rétt ímyndað þér fögnuð minn
þegar loks barst bréf í pósti. Ekkert smáræö-
is bréf heldur beinlínis þykkur bunki frá eirv
hverjum sálfræöingum eða geölæknum uppi í
Háskóla. Þeir höföu valiö MIG og nokkur þús-
und aöra til aö taka nýtt sálfræðipróf sem
þeir eða einhverjir útlendingar höfðu búiö til.
Niöurstööurnar ætluðu þeir að nota til aö
ákveöa hvort þetta próf væri gott eöa vont og
hvort þeir ættu að nota það í framtíðinni eða
ekki.
Sleftaumar eftirvæntingar láku um hökuna
þegar ég handlék þykkt prófið. Þetta voru
kringum 400 fullyrðingar og ég átti aö svara
þeim öllum; annaöhvort ætti mér að finnast
þær réttar eöa rangar. Ég var í einu vetfangi
kominn á topp skoöanakönnunarþátttöku eft-
ir langa útlegð. Ég átti ekki að tjá mig um ein-
hver smámál eins og þvottaefni eða pólitík;
Heföi Bubbi ekki verið í betri málum
ef hann heföi bara strítt rjúpunni
þarna um árlö og ekki drepið hana?
ó, nei, ég átti aö kafa í eigiö sjálf og tjá mig
um sjálfan mig, minn innri mann, sálina, and-
ann, gráa grautinn í hausnum.
Spurning númer 360
Ég fékk mér góðan penna og kom mér vel fyr-
ir T fermingarsófanum með prófiö á Tinnabók.
Þetta voru engar smáræöis fullyröingar. „Hef-
uröu heyrt raddir T höfðinu?" - Uuu, rangt.
„Hefurðu hugsaö um aö taka eigiö ITf?" -
Uuu, rangt. Svona lengi áfram og inn á milli
lúmskar fullyrðingar sem gengu þvert á þær
sem fyrr voru komnar: „Hefurðu ekki heyrt
raddir í höföinu?" - Uuu, rétt.
Ég fór bráðlega aö þreytast og ruglast, prófiö
var svo lúmskt og svo langt. Ég rembdist
samt áfram, reyndi að standast prófið, láta
ekki taka mig í sófanum meö svör sem gengu
þvert á fyrri svör. Ég var næstum búinn þeg-
ar spurning númer 360 kom: „Rnnst þér
gaman aö stríöa dýrum?" Svartnættið
hvolfdist yfir mig. Rnnst mér gaman að striöa
dýrum?lll Hvaö meintu mennirnir eiginlega?
Górilla í hugleiðslu
Ég verö aö viðurkenna að mér finnst ansi
gaman aö stríöa dýrum. Samt þorði ég ekki
aö viðurkenna þaö í prófinu. Hvaö myndi þá
gerast? Myndu sálfræðingarnir koma! hvítum
sloppum meö fiðrildaháf og keyra mig ba-bú
á Klepp? Er þaö ekki eintóm geðveiki aö
þykja gaman aö stríða dýrum? Var ég kannski
snargeðbilaður þegar allt kom til alls? Og
hvaö áttu þeir nákvæmlega við? Stríðni getur
veriö á svo mörgum stigum. Hvers konar
stríðni áttu þeir við?
Ég fór í dýragarö í útlöndum T sumar og fýrir
framan górillubúriö stóð maöur sem leit út
eins og górilla og æpti og gólaöi á risavaxna
górilluna í búrinu og haföi uppi alls kyns apa-
læti. Hann var virkilega ruddalegur og mér of-
bauö. Ég vonaði innilega aö górillan myndi
tryllast, rífa sig úr búrinu og nauöga þessum
auma fábjána. Ef einhver ætti það skiliö þá
væri það hann. Auðvitaö gerði górillan ekk-
ert, sat bara á steini eins og í hugleiðslu og
horfði tómlætisaugum á vitleysinginn. Var
þaö svona kvikyndisleg stríöni sem sálfræð-
ingarnir í HÍ áttu viö? Eöa áttu þeir kannski
viö þá striðni sem margir myndu telja heil-
brigða gagnvart dýrum, aö láta ketti hlaupa á
eftir bandspotta og svoleiöis? Var þannig
kannski ekki heilbrigt? Getur maður kannski
fengið lyf viö þannig óeöli?
Krummi, Kobbi og kettirnir
Ég viðurkenni þó aö oft hef ég gengiö lengra
T stríðninni. Hundurinn Krummi á æskuheim-
ili mínu var úttaugaöur og fór aö urra gremju-
lega þegar ég nálgaðist hann. Risapáfagauk-
urinn Kobbi fær í magann þegar ég mæti í
Blómaval. Við hvert tækifæri sem gefst striöi
ég köttum. Þeir eru margir þar sem ég bý og
skjótast skelkaðir í burtu þegar þeir sjá mig.
Einu sinni sat einn á vegg og horföi hugfang-
inn og titrandi á starra á grein. Ég læddist aft-
an að honum og potaði snöggt T kattarrass-
inn. Honum brá ofsalega og hrökklaöist
hvæsandi af veggnum. Þetta fannst mér ótrú-
lega fýndiö og hló lengi inn í mig. Ég brosi
enn aö þessu, sérstaklega þegar ég rifla upp
undrunar- og fyrirlitningarsvipinn á kettinum
þegar hann glápti á mig þarna vankaöur í
blómabeöinu.
Rjúpan og Bubbi
Þarna var ég T sófanum og hugsanirnar
hringsnerust inni T mallandi grágrautnum.
Hvern djöfulinn kemur þeim það við hvort mér
finnist gaman að stríða dýrum? hugsaöi ég og
reyndi að ýta þeirri hugsun frá mér að þessi
stríðni mín væri ef til vill sjúkleg og ég ætti að
drífa mig beint i viötal hjá fagaðila.
Og eru dýrin eitthvað betri? hugsaði ég í sjálfs-
vörn. Kettir laumast iðulega inn um gluggann
hjá mér þegar ég er ekki heima og mæna svo
á mig úti í horni þegar ég kem heim og er ann-
ars hugar að stússa eitthvað. Þá fæ ég fyrir
brjóstið og held eitt augnablik að Satan sjálfur
sitji fyrir mér, enda glyrnurnar í köttum djöful-
legar. Og hvað með apann sem hrækti einu
sinni framan í mig í Sædýrasafninu?
Er ekki líka skárra að striða dýrum en drepa
þau? Hefði Bubbi ekki verið í betri málum ef
hann hefði bara strítt rjúpunni þarna um árið og
ekki drepið hana? Hann hefði getaö læðst um
fjöll og firnindi striðsmálaður í felubúningi. Til
að halda karlmennskufaktornum inni hefði
hann getað verið með rándýrar stríðnisgræjur -
e.t.v. títaníumþokulúður úr Stríðnismanninum -
og reynt að láta bregða rjúpum og öðrum dýr-
um. Hann hefði líklega öölast sama djúpa skiln-
inginn á náttúrunni því undrunarsvipurinn i
pínulitlum augum rjúpunnar hefði verið svipað-
ur. En náttúrusorg Bubba hefði varað skemur
því rjúpan hefði jafnað sig fljótlega og fiogið
frjáls á vit nýrra ævintýra. Ég veit það allavega
aö frekar vil ég að Bubbi láti mér bregða en
drepi mig.
Ég veit það líka að sálfræðiprófið fór beint I
ruslið. Spurning númer 360 gekk bara allt of
nærri sjálfsmynd minni. Vill ekki einhver frekar
vita hvaða þvottaefni mér finnst best?
6
f Ó k U S 1. desember 2000