Dagblaðið Vísir - DV - 01.12.2000, Qupperneq 12

Dagblaðið Vísir - DV - 01.12.2000, Qupperneq 12
Heiða - Svarið ★★★★ plötudómur Heiða fer að heiman svíiríh "<da r/ Ragnheiöur Eiríksdóttir kom fram á sjónarsviöið fyrir nokkrum árum og skapaði sér nafn á tón- leikasenunni í Reykjavík sem Heiða, trúbador frá Keflavík. Á sama tíma kom hún við sögu hinn- ar goðsagnakenndu og vanmetnu listarokksveitar Texas Jesús og söng m.a. með þeim popplagið frá- bæra Picking Flowers, sem fáanlegt er á plötunni þeirra, Jæja vinur! Þegar Dr. Gunna og Þór Eldon vant- aði söngkonu í nýju súpergrúppuna ' sem þeir voru með í smíðum fengu þeir Heiðu til liðs við sig og alla tíð síðan hefur hún verið þekkt sem Heiða í Unun. Unun heyrir sögunni til og Heiða ætti að geta losnað við Ununarviðurnefnið fljótlega, því að hún var að senda frá sér sína fyrstu sólóplötu undir eigin nafni. Platan heitir Svarið og hefur að geyma 10 ný lög og texta eftir Heiðu sjálfa. Það bar aldrei mikið á lagasmíðum Heiðu í Unun, en þeir Gunni og Þór hefðu alveg getað treyst henni til Hverju svo sem um má kenna virðist raunin í dag ótvírætt sú að ekki verði sett saman frjó og metn- aðargjörn rokkhljómsveit án þess að söngvari hennar hafi upp á nokkurn veginn skammlausa falsettu að bjóða. Það fer ekki á < milli mála að Stolið er bæði frjó og metnaðargjörn hljómsveit og söngvari hennar, Guðmundur Árnason, hefur þokkalegan falsettusöng innan sinna radd- banda en einn helsti annmarki plötunnar verður þó að teljast hóf- leysi hans í beitingu þessa tiltekna stílbragðs. Að öllu jöfnu er söngur á plötunni henni til sóma en þó með þessum áðurnefnda fyrirvara. Fyrsta lag plötunnar er prýðilegt með nokkuð gripandi viðlagi en plötudómur Barnastjarna Ég man ekki hvort það var í sumar eða haust að ég var að keyra um bæinn og heyrði lag í útvarpinu (Rás 2) sem mér fannst svo svakalega vel sungið ... Ein- hver kunnugleg rödd, fannst mér, söngkona með fortíðina á hreinu, örugglega útlensk. En, viti menn, haldiði ekki að maðurinn í út- varpinu (Óli Páll) hafi sagt að þetta væri Rut Reginalds! „Why you little," hugsaði ég á simps- enska vísu: Þú ert orðin „stór“! Auðvitað hef ég heyrt í Rut eft- * ir að hún var barn og alltaf þótt hún syngja vel, en ekki tónlist með framtíð fyrir sig sjálfa, frekar eins og hún væri að syngja bara eitthvað, fyrir aðra. Núna loksins kemur plata frá Rut sem manni finnst vera það sem hún gæti vilj- að sjálf, en heil 20 ár eru síðan plata kom síðast út með henni (sú þess að semja meira því að helsti kostur þessarar plötu er að hún er full af fínum lagasmíðum. Tónlistin á plötunni er einhvers konar popp- rokk og minnir um margt á Unun. Sumt minnir á fyrri plötu Ununar (t.d. franska pönklagið L’Athéiste og lagið Loftborg), annað á seinni plötuna sem var poppaðri (t.d. Ekk- ert sé). En svo eru líka lög á plöt- unni sem minna alls ekki á Unun, t.d. Sé þig alla leið, sem er djassball- aða, og Æsingur, sem er einstaklega grípandi og flott popplag sem verð- skuldar sispilun á útvarpsstöðvun- um. Heiða er ágæt söngkona, kannski full væmin í sumum lögun- um (t.d. Ekkert sé), en kemst á heildina vel frá plötunni. Það er úrval hljóðfæraleikara af Reykjavíkur-senunni sem spilar á plötunni og má þar nefna Birgi Örn „Bibba“ Thoroddsen, sem spilar á gítara og stjórnar að auki upptök- um, trommarana Birgi Baldursson (Unun/Kombóið), Þorvald „Dodda“ vekur þó ekki sérstaka athygli að öðru leyti, nema ef vera skyldi fyr- ir snjallan og ó-/tví- eða margræð- an texta Snorra Gunnarssonar. Þess má kannski geta að Snorri, annar gítarleikari sveitarinnar, sér um að semja nánast ailt efni henn- ar; einu undantekningarnar eru lögin Ferð og Glerborgir (i því sið- arnefnda er textagerð þó einnig í höndum Snorra) og óhætt er að fullyrða að textar verksins séu töluvert fágaðri en almennt gengur og gerist, hvort sem litið er til inn- eða erlendrar rokktónlistarútgáfu. Annað lag plötunnar hefst dálít- ið líkt og þróttmeiri U2 en maður hefur lært að venjast í seinni tíð; kröftugar gítarútsetningarnar eru með ákjósanlegasta hætti og vel að Gröndal (Unun/Ó Jónsson og Grjóni) og Ólaf „Óbó“ Ólafsson (Unun), bassaleikarana Sverri Ás- mundsson (Texas Jesús), S. Bjöm Blöndal (Ham), Guðna Finnsson (Olympia, Lhooq) og Vemharð Jós- epsson (Geirfuglarnir/Miðnes) og gítaristana Stefán Magnússon (Geir- fuglarnir/Miðnes) og Sigurjón Kjartansson, auk tónlistarmanna sem spila á önnur hljóðfæri. Útgáfutónleikar Heiðu á Gauk á Stöng fyrir skemmstu voru eftir- minnilegir fyrir þær endalausu inn- áskiptingar og hrókeringar sem voru á sviðinu, en á tónleikunum fékk Heiða sömu tónlistarmenn og spila á plötunni til þess að spila í sömu lögum og þeir spila í á plöt- unni og svo var platan tekin í réttri röð frá fyrsta lagi til þess síðasta. Þessir ólíku tónlistarmenn ljá lög- unum karakter og auka á fjöl- breytnina, trommaranir þrir eru t.d. allir ólíkir og eins er hljóðfæra- skipunin í lögunum 10 ólík, 103. merkja: hér þjónar falsettan laginu sem slíku í stað þess að þröngva sér upp á það líkt og ósjaldan vill henda annars staðar á plötunni. Snjór er nokkuð notaleg og vel unn- in heimsókn til hinnar sálugu Smiths en að henni lokinni tekur við áleitinn blástur í útsetningu Samúels Jóns Samúelssonar (en í því samhengi gæti Legoland hringt einhverjum bjöllum - nýútgefin sólóplata Samúels) sem leiðir okk- ur inn í Lifðu, prýðilegt lag með minimalískum en engu að síður af- burðagóðum texta. Sniðugar og vel lukkaðar tilraunir með tóntafir (delay/reverb eða annað sambæri- legt) eiga sér stað í Forsniðin sem hefur síðan auk þess að geyma eitt af skemmtilegri viðlögum plötunn- mars hefur nikku og mandólín, Hvenær? skartar trompet og básúnu, það er farfísa í Loftborg og selló í Æsingur, svo nokkur dæmi séu tekin. Oft tekst misvel til þegar það er verið að kalla til alls konar lið til þess að skreyta tónlistina með „aukahljóðfærum", stúdíóbrölt af því tagi hefur skemmt mörg heiðar- leg rokklög, en þetta gengur allt upp hér. Það er ekki verið að gera of mikið af þessu og passað upp á að þessar innkomur ræni ekki lögin þeim krafti sem einkennir þau. Textar Heiðu eru flestir persónuleg- ar vangaveltur og rista misdjúpt, hún er jú enginn Megas, en margir þeirra fylla engu að síður ágætlega út i lögin. Svarið er að flestu leyti vel heppnuð plata og prýðileg frumraun. Platan er frekar stutt (35 mín.) og sum lögin eru kannski frekar endingarlítil, en á heildina litið er þetta fín plata sem festir Heiðu í sessi sem listamann á eigin forsendum. Heiða er farin að heim- an og það verður gaman að fylgjast með henni í framtiðinni. Trausti Júlíusson ar. Bassaleikari svo og trymbill hljómsveitarinnar bera prýðilegt skynbragð á það hvers lögin ætlast til af þeim og í raun má segja að flest það er snýr að þessari fyrstu plötu Stolið sé fagmannlega unnið. Samúel Jón Samúelsson og aðrir „aukaleikarar" komast vel frá sínu og ljá verkinu dýpri víddir þar sem þess helst er þörf. Hvað van- kanta þess varðar þá gerði ég í upphafi athugasemd við óhóflega falsettunotkim en í því sambandi mætti einnig minnast á það hvern- ig The Smiths verða endrum og eins ögn of sýnilegir auk þess sem allsherjar hljómgæði plötunnar eru ekkert „Húrra!“ ef þannig mætti að orði komast. Ég bíð samt spenntur eftir að heyra meira frá sveitinni. Hilmar Örn Óskarsson „Textar Heiðu eru flestir persónulegar vangaveltur og rista misdjúpt, hún er jú enginn Megas, en margir þeirra fylla engu að síður ágætlega út í lög- in. Svarið er að flestu leyti vel heppnuð plata og prýðileg frumraun.“ „Rúnar Júlíusson er einn af ekkert allt of mörgum (tón)listamönnum sem bók- staflega verða ekki greindir frá því sem þeir gera; hann er alltaf gamla rokkstjarnan hvar sem maður hittir hann, úti á götu eða uppi á sviði.“ „Bassaleikari svo og trymbill hljómsveitarinn- ar bera prýðilegt skyn- bragð á það hvers lögin ætlast til af þeim og í raun má segja að flest það er snýr að þessari fyrstu plötu Stolið sé fag- mannlega unnið.“ „Barnastjarnan Rut Reg- inalds ... kemur reglulega á óvart með gegnumgang- andi góðum söng á heims- mælikvarða á ágætri og vandaðri plötu.“ Ruth Reginalds - Ruth ★★★* sem á skilið framhaldslíf fyrsta ‘73, þegar Rut var 8 ára). Ruth heitir þessi nýja skífa og h-ið i nafninu gefur til kynna að hér sé allt á útlensku. Það er líka rétt. Öll lög og textar eru eftir út- lendinga, ýmist samin fyrir Rut eða lög sem hún valdi eftir ýmsa höfunda í gegnum EMI-útgáfufyr- irtækið, auk þess einn gamall slagari: Too late baby eftir tónlist- arséníið Carole King. Lögin á Ruth eru sem sagt öll sungin á ensku og platan mestan part unnin í Englandi. Þó eru þarna fleiri íslendingar en Rut: Gulli Briem Mezzo-maður tromm- ar, tölvutrommar og útsetur (ásamt fleirum) og er aðal íslend- ingurinn með Rut. Sam-Keflvík- ingar Rutar, Trúbrotsmennirnir Gunni Þórðar og Maggi Kjartans, koma líka við sögu, auk Þóris Úlf- arssonar hljómborðsleikara. Að öðru leyti spila sessjónmenn á Ruth, t.d. hljómborðsleikarinn John Savannah, sem á þarna tvö lög og texta (spilaði með Siggu Beinteins inn á plötu) en fyrir utan Carole King þekki ég best af lagahöfundum Diane Warren sem hér á lagið I will get there. Þessi nýja Rutar-plata hefur að geyma tónlist sem mundi flokkast undir r&b (rhythm & blues), með hipp-hopp-ivafi, eða einfaldlega „svarta" tónlist, þ.e.a.s. sum lögin; önnur eru úr dægurtónlistinni, en með sálartónlistartöktum. Og það er gaman að heyra hvað þessi litli og mjói íslendingur hefur stóra rödd ... og stendur sig meira að segja svakalega vel í samanburði við alveg hrikalega góðar bak- raddir sem koma fram á þessari plötu. Tessa Niles heitir sú fræg- asta þeirra og hefur sungið bak- raddir á plötum og hljómleikum með frægustu nöfnum dægurtón- listarinnar. Þetta finnst kannski sumum skrýtin athugasemd, en þá vil ég benda á að bakradda- söngkona Eurythmics er miklu betri söngkona en Annie Lennox sjálf og hefur „haldið á henni“ í gegnum heilu hljómleikana; Hellen Terry var líka betri en eng- in fyrir Culture Club Boys George ... og i framhaldi af þessu hljóm- leikatali má nefna að Rut mun eft- ir áramót halda hljómleika til kynningar plötunni, en ekki tókst að safna útlendingaher hennar í Englandi saman hingað fyrr. En, sem sagt, niðurstaða: Barnastjarnan Rut Reginalds (jafngömul annarri íslenskri barnastjörnu, Björk að nafni) kemur reglulega á óvart með gegnumgangándi góðum söng á heimsmælikvarða á ágætri og vandaðri plötu. Andrea Jónsdóttir plötudómur Rúnar Júlíusson - Reykjaneshrautin ★★★ Sungið um lífsins ferðalag Það eru mikil ferðalög á Reykja- nesbrautinni hans Rúnars Júlíusson- ar, nýja tvöfalda geisladiskinum hans, enda vill hann að hin raun- verulega braut verði tvöfólduð í ör- yggisskyni og ætti að vita þörfina á því - fáir hafa ekið braut þessa jafn oft og hann fram og til baka. Ekki eru þó lögin öll um akstur á þessari mik- ilvægu braut (Frá höfuðborg út í heiminn/liggur vegurinn sá... yrkir Þorsteinn Eggertsson við titillag Rún- ars og Þóris Baldurs)... en aðallega .sungið um lifsins ferðalag og hrær- ingar fram og til baka... alltaf verið að fara eitthvað, frá einhverju - til einhvers. Og það þarf gott drif til að halda tempóinu, þótt ekki sé mælt með að fara yfir hundraðinu. Enda plötudómur eru hér engin læti; ágætur rokk- blústaktur áberandi á fyrri plötunni, meira kántrý á þeirri síðarj (titillag- ið fremst á báðum diskum, blúsað á þeim fyrri en sveitó á þeim síðari), og tónlistin Ijómandi vel fLutt. Rúnar spilar auðvitað á bassa og er aðal- söngvarinn, en Jói Helga (Magnús og Jóhann) leggur til þessa flnu bak- rödd. Þórir Baldursson, mágur Rún- ars, spilar á Hammond-orgel og hljómborð listavel, en eins og venju- lega er hann ekkert að trana sér fram. Sama má segja um Guðmund Pétursson gítarleikara - tveir hæverskir snillingar að störfum. Rúnar Georgs kemur við sögu með saxófón, Larry Otis, amerískur vinur Rúnars síðan á 7. áratugnum, spilar á gítar í 2 lögum, Gunni Þórðar sér um undirleik í einu. Synir Rúnars spila líka með: Baldur á hljómborð og pí- anó og Júlíus á trommur ásamt Birgi Baldurssyni; Ásgeir Óskarsson sér um annan áslátt. Eins og sést á þess- ari upptalningu er þetta þrusulið, enda Reykjanesbrautin besta sóló- plata Rúnars, sem þó eru margar orðnar. Ég held að vísu að hún væri sterkari einföld tónlistarlega séð, þ.e. með einhverjum laganiðurskurði, en þá myndi hún náttúrulega ekki und- irstrika „konseptið" eins vel, um tvö- falda Reykjanesbraut og greiðari lífs- feril. Helmingur laganna 20 er eftir Rún- ar og Þóri, Bjartmar á 2 lög og texta, Jói Helga 2 lög, Otis 2, Gunni Þórðar 1, Rúnar 3 og 7 texta, Kristján Hreins- son 8 texta (bestur), Jóhann Árelíuz, Þorsteinn Eggertsson og Margrét Jónsdóttir 1 hvert. Rúnar Júlíusson er einn af ekkert allt of mörgum (tón)listamönnum sem bókstaflega verða ekki greindir frá því sem þeir gera; hann er alltaf gamla rokkstjamam hvar sem mað- ur hittir hann, úti á götu eða uppi á sviði. Ekki að hann slái um sig með stjömustælum, það hefur hann aldrei gert, hann er bara Herra Rokk, eins og Dr. Gunni vissi hér um árið. Þess vegna koma plötur hans ekki á óvart, þær eru misgóðar eins og annarra, en ailtaf einlægar og blátt áfram, í hans stíl: Rúnar á sviði er eins og Rúnar á plötu og á Reykjanesbrautinni er hann í sínu besta sólóformi, enda kunnugur orðinn... Andrea Jónsdóttir Stolið - Allt tekur enda ★★★ Fagmannlega unnið 12 f Ó k U S 1. desember 2000

x

Dagblaðið Vísir - DV

Direct Links

Hvis du vil linke til denne avis/magasin, skal du bruge disse links:

Link til denne avis/magasin: Dagblaðið Vísir - DV
https://timarit.is/publication/255

Link til dette eksemplar:

Link til denne side:

Link til denne artikel:

Venligst ikke link direkte til billeder eller PDfs på Timarit.is, da sådanne webadresser kan ændres uden advarsel. Brug venligst de angivne webadresser for at linke til sitet.