Dagblaðið Vísir - DV - 26.07.2001, Blaðsíða 14

Útgáfufélag: Útgáfufélagið DV ehf.
Útgáfustjóri: Eyjólfur Sveinsson
Framkvæmdastjóri: Hjalti Jðnsson
Ritstjórar: Jónas Kristjánsson og Óli Björn Kárason
Aóstoðarritstjórar: Jónas Haraldsson og Sigmundur Ernir Rúnarsson
Fréttastjóri: Birgir Guömundsson
Auglýsingastjóri: Páll Þorsteinsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaöaafgreiðsla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númer: Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Stafræn útgáfa: Heimasíða: http://www.netheimar.is/dv/
Fréttaþjónusta á Netinu: http://www.visir.is
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Strandgata 31, sími: 460 6100, fax: 460 6171
Setning og umbrot: Útgáfufélagið DV ehf.
Plötugerð: ísafoldarprensmiðja hf. Prentun: Árvakur hf.
Áskriftarverö á mánuði 2050 kr. m. vsk. Lausasöluverð 190 kr. m. vsk., Helgarblað 280 kr. m. vsk.
DV áskílur sér rétt til að birta aðsent efni blaðsins í stafrænu formi og í gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fyrir viðtöl við þá eða fyrír myndbirtingar af þeim.
Fáll fyrirgreiðslunnar
Alþingismenn sem leggja sig í líma við að sinna sérhags-
munum heimabyggðar sinnar, og þá umfram hagsmuni
heildarinnar, telja sig með því stuðla að vinsaeldum í hér-
aði með von um endurkjör. Fyrirgreiðslupólitíkusar, hvar
í flokki sem þeir standa, hafa blygðunarlaust beitt sér af
hörku fyrir fjárfrekum verkefnum, oft vafasömum, og frá-
leitt raðað í forgangsröð miðað við þjóðarhag. Landsbyggð-
arþingmenn hafa gengið harðar fram í þessum efnum en
þingmenn þéttbýlisins á suðvesturhorni landsins þótt
vissulega séu dæmi um fyrirgreiðslupólitíkusa þar. Hætt-
an er sú að fjöldinn sitji eftir afskiptur en fáir njóti.
í Viðskiptablaðinu, sem kom út í gær, er rætt um enda-
lok stjórnmálaferils og boðaða afsögn Árna Johnsens sem
fór ekki leynt með fyrirgreiðslu fyrir kjördæmi sitt og
heimabyggð. í blaðinu er nefnt dæmið um 10 milljóna
króna framlag til uppbyggingar Herjólfsskála sem fáir
könnuðust við en fór engu að síður í gegnum fjárlaga-
nefnd Alþingis, þar sem Ámi Johnsen átti sæti, til félags
á vegum sama þingmanns í Eyjum. „Nauðsynin er,“ segir
blaðið, „metin út frá því hve nálægt verkefnið er fyrir-
greiðslupólitíkusnum. Heimsmyndin nær ekki út fyrir
kartöflugarðinn heima. Fyrirgreiðslupólitíkusnum fylgir
líka annað. Arðsemi framkvæmda byggist fyrst og fremst
á huglægu mati hans sjálfs og því er hætt við að verkefni
sem hafa tilfinningalegt gildi fyrir kjördæmið séu tekin
fram fyrir þau arðsömu. Fyrirgreiðslupólitikusinn er
einnig vondur löggjafi vegna þess að hann horfir á hið sér-
tæka en ekki hið almenna.“
Árni greiddi fyrir hinum sértæku hagsmunum á þing-
inu en hann er ekki einn. Fjöldi fyrirgreiðslupólitíkusa
situr á þingi nú, líkt og verið hefur, og mun(.verða nema
til komi uppskurður á kerfi sem býður upp á svo vonda
meðferð almannafjár.
Bráðaþörf til þess að sporna við þessari misnotkun
skattpeninga almennings er að setja alþingismönnum
siðareglur. Þótt harðsvíraðir fyrirgreiðslumenn reyni ef-
laust að finna leiðir fram hjá reglunum er til bóta að þing-
menn búi við siðareglur svo skýrara sé hvað heimilt er og
hvað ekki. Þá er brýnt að þingmenn sinni ekki starfi eða
sitji i nefndum utan þings sem leitt getur til hagsmuna-
árekstra. Dæmi undangenginna daga sýna þá hættu sem
því er samfara.
Aðalvandinn er samt fólginn í sjálfri kjördæmaskipan-
inni. í rúmlega fjörutíu ár hefur landinu verið skipt í átta
kjördæmi með mjög ójafnri skiptingu atkvæðisréttar en
ekki síst þeim vanda að þingmenn hafa allt of oft litið á
sig sem fulltrúa íbúa afmarkaðs svæðis á landinu fremur
en að horfa á hagsmuni þjóðarheildarinnar. Engu breytir
þótt kosið verði eftir breyttri kjördæmaskipan við næstu
alþingiskosningar. Eini munurinn er að þá verða kjör-
dæmin sex í stað átta. Fyrirgreiðslupólitíkin mun
blómstra áfram.
Lita verður á kjördæmabreytinguna nú sem skref í þá
átt að gera landið að einu kjördæmi. Þótt sú skipan sé
ekki gallalaus er hún réttlátari en sú hólfaskipting sem
við höfum búið við frá 1959 og munum búa við með nýju
kjördæmabreytingunni. Með því að gera landið að einu
kjördæmi nást þau sjálfsögðu mannréttindi að allir hafi
jafnan kosningarétt. Við annað er ekki unandi. En um leið
er slegið á krumlur kjördæmapotaranna og fyrir-
greiðslupólitíkusanna.
Þjóðarhagur hlýtur að hafa forgang á sérhagsmuni og
klíkuskap.
Jónas Haraldsson
4-
____________________________________________FIMMTUDAGUR 26. JÚLÍ 2001_FIMMTUDAGUR 26. JÚLÍ 2001
I>V
Eftir höfðinu dansa limirnir
Varla þarf að fara mörgum
orðum um gildi þess að sýna
gott fordæmi.
Nærtækast er að nefna
ábyrgð foreldra og annarra
uppalenda í því sambandi
sem sannarlega er óumdeild.
En fyrirmyndirnar birtast
víða í samfélaginu; fólk sem
hefur akstur sem aðalat-
vinnugrein, virðir oft ekki
þessi lög, svo ekki sé talað
um fólkið sem setur lög og
reglur sem það ætlast til að
aðrir hlýði. En máltækið seg-
ir að eftir höfðinu dansi limirnir og
því hljótum við að gera þær kröfur
til boðbera „fagnaðarerinda" af ýms-
um toga að þeir gangi á undan með
góðu fordæmi - öðrum til eftir-
breytni. En því miður virðist reynd-
in önnur í alltof mörgum tilfellum.
Atvinnubílstjórar ekki
undanskildir
í starfi mínu sem forvarnafulltrúi
fylgist ég eðlilega með notkun örygg-
isbúnaðar og jafnframt því fólki sem
ég tel að eigi að vera fyrirmyndir ann-
arra í þeim efnum. Þar ber fyrst að
nefna foreldra og forráðamenn barna
og ungmenna sem þráfald-
lega sjást aka án bílbelta á
sama tíma og þeir gera þær
kröfur að börnin þeirra
spenni beltin. Við sjáum
líka fjölmarga atvinnubíl-
stjóra aka um götur og vegi
án bílbeltis; menn sem eiga
að vera öðrum fyrirmynd,
ekki síst þeim fjölmörgu
ungu ökumönnum sem er
hvað hættast í umferðinni.
Margir atvinnubílstjórar,
t.d. leigubílstjórar, sendi-
ferðabílstjórar og rútubíl-
stjórar, telja sig vera undanþegna
notkun bílbeltis. Þetta er auðvitað
mikill misskilningur.
Örfáar undantekningar
í reglugerð, þar sem tilgreindir
eru þeir sem undanþegnir eru notk-
un bílbeltis við akstur, stendur að-
eins að leigubílstjórar séu undan-
þegnir notkun þegar þeir eru að
flytja farþegar í atvinnuskyni og hið
sama gildir um lögreglumenn sem
flytja handtekna menn. Þá þurfa at-
vinnubílstjórar ekki að spenna beltið
við aðstæður þar sem hraði er jafnan
lítill og þeir verða að fara úr og í bif-
Ragnheiður
Davíðsdóttir
forvarnafulltrúi VÍS
Margir atvinnubílstjórar, t.d. leigubílstjórar, sendi-
ferðabílstjórar og rútubílstjórar, telja sig vera undan-
þegna notkun bílbelta. Þetta er auðvitað misskilningur.
reiðina með stuttu millibili. (t.d. þeg- er einnig að geta þess að þeirlsem
ar vörum er ekið út í hvert hús) Vert aka við erfiðar aðstæður, s.s.S þár
Múgsefjun
Skrílsuppþot eru hreint ekki ný;
þau hafa alla tíð verið fylgifiskur
mannsins og læmingjaeðlið birtist í
óteljandi myndum. í Róm hefur
fundist veggmynd, sem sýnir uppþot
í hringleikahúsi örlagabæjarins
Pompei árið 59. Þá fór fram ná-
grannaslagur skylmingaþræla bæj-
arins við lið Nuceria; áhorfendur
skiptust í andstæðar fylkingar, sem
urðu óánægðar með framgang leiks-
ins og þustu inn á leikvanginn og
tóku að berjast með vopnum og fjöl-
margir létust. Senatið í Róm bannaði
þá alla hringleiki í bænum í 10 ár.
Skömmu síðar gaus eldfjallið
Vesúvíus og gróf báða bæina í ösku
og gjalli. Þessi atburður minnir á fót-
boltabullur nú til dags.
Það er eins og allir hlutir feli í sér
andhverfu sína einnig. Þegar glæsi-
leikinn er mestur er tortímingin
næst. Ofgnóttin og lífskjarabyltingin
getur af sér dekurbörn sem eru rugl-
uð í ríminu en hafa næga peninga og
tíma til að naga rætur sjálfrar upp-
sprettu ríkidæmisins og þau telja sig
geta miðlað öðrum af eigin þekking-
arskorti og ofbeldishneigð.
Þverstæður klónast sjálfvirkt
Breskur mótmælandi í Génúa var
spurður hvers vegna hann
væri kominn til borgar-
innar, jú, hann vildi mót-
mæla skorti á lýðræði i
ríku löndunum; hindra
skyldi störf G8-fundarins í
trássi við vilja lýðræðis-
lega kosinna fulltrúa. Það
er sem sé lýðræðislegt að
fáir taki völdin af meiri-
hluta fólks vegna þess að
hann býr ekki við lýð-
ræði! Mótmælendur eru
ekki á móti grundvelli nú-
tíma mannréttinda, Alþjóða mann-
réttindadómstólnum, Alþjóðabank-
anum eða Sameinuðu þjóðunum,
heldur ástandinu í heiminum og af-
leiðingum frelsisins sjálfs en vita
ekki hverju á að breyta og hvemig.
Þeir eru ekki á móti hnattvæðing-
unni sem slíkri en telja hana ganga
of skammt því útkoman er þeim ekki
að skapi. Þeir mótmæla misskipt-
ingu auðs í heiminum en vita ekki
hvað á að gera til að breyta henni.
Þeir mótmæla alheimsflæði tækn-
innar en nota hana sjálfir út i æsar.
Að sumu leyti geta mótmælendur
allra hluta annars vegar og valda-
menn hins vegar verið sammála um
hið algjöra skeytingarleysi heims-
kapítalismans.
Ef frjáls viöskipti við þróunarlönd
eru lögð niður versnar ástandið þar
bæði í nútíð og framtíð. Ef skuldir
þeirra eru gefnar eftir byrja þær að
safna nýjum án sjáanlegs árangurs.
Flest vandamál fátæku landanna
eru svæðisbundin og verða aðeins
leyst þar. Viðast hvar er ólæsi alls-
ráðandi og heilbrigðisvandamál yfir-
þyrmandi en lausn þeirra felst ekki í
matvæla- og lyfjagjöfum. í
einu landanna, t.d. Jemen,
þjást flestir af alvarlegum
járnskorti en járnsölt kosta
skít á priki. Afleiðingarnar
eru þroskahefting, ungbarna-
og ungkvennadauði. Á að
taka ráðin af valdamönnum í
landinu, berja niður gamlar
trúarhefðir og venjur fólks
og þvinga það á skólabekk?
Umhverfismálin blekkja
Mengun og gróðurhúsa-
áhrif virðast vera einu málin sem
unnt er að taka á með alþjóðasam-
starfi. „Engin leið er fram hjá Kyoto-
bókuninni um takmörkun á losun
gróðurhúsalofts," segja margir tals-
menn G8. Enn bólar ekki á alvarlegri
yfirvegun á skógrækt sem leið til að
binda koltvíoxíð; þó veldur skóg-
areyðing nú um helmingi af allri los-
uninni en megnið af henni er í lönd-
um sem eru ekki auðug iðnríki, t.d.
lönd i Suður-Ameríku, eylöndin í
Austur-Asíu og risaríkin Kína og
Indland. Það er eins og að pissa í
skóinn sinn að hafna ræktunarleið-
inni vegna þess að hún gefi vont for-
dæmi; fulltrúar íslands voru í slík-
um hópi í den Haag í vetur. Stöðvun
skógareyðingar og nýræktun er
ódýrasta leiðin til að halda koltví-
oxíði í jafnvægi. Á sama tíma og iðn-
ríkin rífast um útdeilingu á skömmt-
unarseðlum fyrir brennslu jarðefna
eyðast skógar heims en leiðitamir og
illa upplýstir fulltrúar telja sig geta
með fundarsamþykktum þvingað t.d.
USA og Japan til að fara í bindindi í
framleiðslu og lífskjörum.
Jónas Bjarnason
Það er eins og allir hlutir feli í sér andhverfu sína einnig.
Þegar glæsileikinn er mestur er tortímingin nœst.
Spurt og svarað
A að stofha deild til að annast eftirlit um helgar og ncetur í miðbor^
sem búast má við skriðu- eða snjó-
flóðum, og þeir sem framvísa læknis-
vottorði eru undanþegnir notkun bíl-
beltisins. ÖLLUM öðrum er skylt að
nota bílbelti. Einnig þeim sem setja
lögin og bílstjórum þeirra. En því
miður hef ég þráfaldlega orðið vitni
að því að alþingismenn, ráðherrar og
bílstjórar þeirra síðarnefndu aka án
bílbeltis.
Umferðarslysin fara ekki
í manngreinarálit
Umferðarslysin fara ekki í mann-
greinarálit og víst geta háir sem lág-
ir örkumlast og dáið á vígvelli um-
ferðarinnar. Við hljótum þó að gera
þær kröfur til boðbera forvama, laga
og reglna að þeir sýni gott fordæmi
og noti allan þann öryggisbúnað sem
sannað er að kemur í veg fyrir alvar-
lega áverka í slysum. Að öðrum kosti
hætta ungmenni að bera virðingu
fyrir lögunum en sjálf skynja ég
ákveðin teikn í þá veru þegar þau
spyrja - eðlilega - hvort fyrirmyndir
þeirra séu hafnar yfir lög. Sjötta um-
ferðarheitið í Þjóðarátaki VÍS er
heitstrenging um að nota bílbeltið?
ALLTAF.
Ragnheiður Davíðsdóttir
Vilji í verki
„Ef við viljum að
þjóðlifið verði friðsælt
og öruggt þá verðum
við að standa saman
og snúa vörn í sókn
gegn hvers konar of-
beldi. Við verðum að
tala út um hug okkar
og láta vita hvað okkur finnst. Sé
næturlíf borgarinnar þér að skapi þá
skaltu tala út um það. Sé það hins
vegar andstætt þinni sannfæringu þá
skaltu láta í þér heyra. Þetta er ekki
verkefni einhverra annarra. Þetta er
verkefni samfélagsins, íbúanna í sam-
vinnu við yfirvöld borgar og lögreglu.
Það verða ekki einhverjir aðrir til
þess ef þú ert ekki líka með. Stöndum
því saman og látum okkur annt um
náungann sem okkur sjálf. Þú skalt
elska náungann eins og sjálfan þig.“
Sr. Pálmi Matthíasson á heimasíöu
Bústaðakirkju.
Andvaraleysi og
lóðaskortur
„Á síðustu árum hefur fasteigna-
verð hækkað verulega i Reykjavík.
Að miklu leyti má rekja þessa þróun
til lóðaskortsstefnu R-listans. Meðan
samdráttarskeið stóð yfir var tíminn
ekki notaður til að búa i haginn fyrir
framtiðina. Mikill hægagangur var í
skipulagsmálum. Þegar birti til í
efnahagsmálum og tekjur fólks fóru
að aukast jókst eftirspurn eftir lóðum
fljótt. Þá bar svo við að engar lóðir
voru til úthlutunar í Reykjavík. Sjálf-
stæðismenn vöruðu við áhrifum af
þessu andvaraleysi R-listans og þegar
í ársbyrjun 1999 bentum við á fyrir-
sjáanlegar afleiðingar lóðaskortsstefn-
unnar. Þær hafa komið fram af mikl-
um þunga.“
Inga Jóna Þóöardóttir á
www.reykjavik2002.is
Steinunn Váldís Óskarsdóttir
borgarfulltrúi:
Gamlar
tillögur
„Frumleika er ekki fyrir að
fara í þessum tillögum minnihlut-
ans, enda er svipað að finna í
skýrslu nefndar sem borgarstjóri skipaði eftir ólæti
í miðborginni sem urðu 17. júní. í lagi er að fólk
komi með tillögur út og austur - en ég minni á ver-
ið er að setja miðborgarmál i öruggari farveg með
ýmsum aðgerðum sem eru í farvatninu. Ég held þó
að vandinn liggi að einhverju leyti í skemmtana-
menningu íslendinga og því hve lengi veitingahús
eru opin, enda þótt sá tími hafi nú verið takmarkað-
ur við hálfsex á morgnana, eftir að hafa verið algjör-
lega frjáls. Einnig hefur lögreglumönnum verið flölg-
að þó að dómsmálaráðherra gefi annað í skyn.“
Gtsli Ingi Gunnarsson
veitingamaður á Gauki á Stöng:
Meginmálið að
efla löggœslu
„Aukið eftirlit í miðborginni
væri af hinu góða, enda engin
vanþörf á. Slíkt gæti auðvitað
orðið til þess að draga úr ölvun í miðborginni
allri - en mér fmnst ekkert stórmál að tiltaka
Austurvöll þar sérstaklega. Meginmálið er að efla
löggæslu í miðborginni og gera hana sýnilegri.
Þar er þó ekki viö lögregluna að sakast heldur
fjárveitingavaldið. Nú hefur sá tími sem vínveit-
ingahús eru opin verið gefinn frjáls og það er góð
þróun að mínu mati þvi áður, þegar öllum stöðun-
um var lokað klukkan þrjú, voru oft tiu til tólf
þúsund manns á sama tíma í miðborginni og við
þann fjölda réð lögreglan ekkert."
Illugi Jökulsson
blaðamadur:
Ekki slík
sjónmengun
„Mér líst ekkert illa á að
stofnuð verði sérstök miðborg-
ardeild en það orðalag að banna
ölvun á Austurvelli hljómar afar sérkennilega
og gamaldags.
Passa á að fólk sé hvorki sjálfu sér né öðru til
vandræða með drykkjuskap en það að „banna
ölvun“ er i sjálfu sér óframkvæmanlegt, ástæðu-
laust og úrelt. Talað er um miðborgarvandann -
og rétt er að meira er af ýmsu skrautlegu liði á
ferðinni í miðborginni en áður hefur sést um
skeið. En ég veit ekki hvort af þessu fólki er slík
sjónmengun að grípa þurfi til einhverra sér-
stakra ráðstafana vegna þess.“
Karl Steinar Valsson
aðstoðaryfirlögregluþjónn:
Málin verði
skoðuð heilstœtt
„1 skýrslu sem starfshópur
gerði eftir vandamál sem komu
upp 17. júní nefnum við í lögregl-
unni í Reykjavík hugmyndir um að banna ölvun á
ákveðnum svæðum. Sú leið hefur verið farin til
dæmis á Bretlandseyjum og þar eru viðurlög allhá-
ar sektir. Þetta er nokkuð sem mætti skoða. Hvað
varðar sérstaka miðborgardeild þá legg ég áherslu
á að málefni miðborgarinnar verði skoðuð heild-
stætt áður en gripið verði til einhverra skyndi-
lausna. Að undanfórnu hafa borgaryfirvöld og lög-
reglan verið í viðræðum um miðborgarmálin al-
mennt - og hugmynd um miðborgardeild er meðal
þess sem mætti skoða.“
Borgarráösfulltrúar Sjálfstæðisflokks leggja þetta til - og að ölvun verðl bönnuð á Austurvelli.
____
Skoðun
Að vera eða ekki
vera hvalræðismenn
Jóhannes
Sigurjónsson
skrifar:
Þeim hlýtur að líða líkt og hinum
ráðvillta Danaprinsi, Hamlet, hval-
ræðismönnum islands, með Árna
Mathiesen í fararbroddi, eftir árs-
fund Alþjóða hvalveiðiráðsins. Léngi
vel var hin pólitíska spuming sú
hvort við ættum að vera eða ekki
vera í hvalveiðiráðinu uns þar kom
að menn ákváðu að ganga í ráðið. En
þá kom babb í hvalbátinn og nú
spyrja íslendingar: „Erum við eða
erum við ekki í Alþjóða hvalveiði-
ráðinu?"
Deilan snýst sem sé, eins og svo
oft áður, um að vera eða ekki vera.
Hvenær eru menn í hvalveiðiráði og
hvenær eru menn ekki í hvalveiði-
ráði? Þar er efinn.
Halldór Ásgrimsson utanríkisráð-
herra fullyrðir að við séum 1 Alþjóða
hvalveiðráðinu og engin þjóð geti
tekið af okkur þann rétt. Árni
Mathiesen sjávarútvegsráðherra er
líka á því að við séum í hvalveiðiráð-
inu, þrátt fyrir niðurstöðu atkvæða-
greiðslunnar, enda munaði litlu og
minnihlutinn hefur auðvitað oft rétt
fyrir sér, hvað svo sem meirihluta-
lýðræðinu líður.
Þjóðréttarkrytur
Allir hvalræðismennirnir leggja
áherslu á að lagalegur réttur íslend-
inga í málinu sé
skýr. Vandinn liggi í
því að rétt og rangt
og lögin og vísinda-
leg rök skipti and-
stæðinga íslendinga
á ráðstefnunni engu
máli. Eða eins og
Árni Mathiesen
sagði í DV: „Engin
rök andstæðinganna
standast lög, afstað-
an er einfaldlega
pólitísk." Og er auð-
vitað hárrétt hjá jafn
reyndum stjórn-
málamanni og Árna
að pólitísk afstaða
og stjórnmálaleg rök
eru oftar en ekki
vafasöm, ef ekki
beinlínis glæpsam-
leg.
Ekki er þó allt nei-
kvætt sem fram hef-
ur komið í þessi
sjAvarútvegsráð^"'11 Árni bendir á „engilsaxnesku þjóðimar sem við alla jafnan höfum
herra að ijóst sé að fylgt að málum“. Þær brugðust. Ogfrœndur okkar og vinir og drykkju-
isiendmgarha.fi þeg- þ,rœQUr Finnar og Svíar, hafa sömuleiðis hunsað málstað íslendinga,
mikið Og enn frem- asamt og með þjoðum a borð mð Barbuda og St. Kitts og Nevis.
ur talar hann um mikinn
„sigur fyrir lögfræðinga
okkar og þjóðréttarfræð-
inga“ að hafa sannfært þjóð-
ir á borð við Frakkland og
Sviss um að við höfum laga-
lega réttinn okkar megin í
málinu. Okkar helsti lög- og
þjóðréttarfræðingur, Gunn-
ar Schram, hefur að vísu
lýst því yfir að Alþjóða
hvalveiðiráðið hafi haft ský-
lausan og lagalegan rétt til
að hafna inngöngu íslands í
ráðið og þar með sé ísland
ekki i hvalveiðiráðinu. En
þessi misvísandi álit eru ugglaust
bara dæmi um hversdagslegar þjóð-
réttarfræðingakrytur og sjálfsagt um
að ræða pólitísk rök fremur en laga-
leg öðru hvorum megin hryggjar.
Kannski einhvern tímann
Það er sem sé ýmislegt óljóst í
þessu máli enn þá og ágreiningur á
milli okkar færustu og fróðustu
manna í hvalréttarmálum. Eitt er
hins vegar alveg ljóst og það er það
að vinaþjóðir hafa brugðist okkur í
málinu. Árni bendir á „engilsax-
nesku þjóðirnar sem við alla jafnan
höfum fylgt að málum“. Þær brugð-
ust. Og frændur okkar og vinir og
drykkjubræður, Finnar og
Sviar, hafa sömuleiðis
hunsað málstað íslendinga,
ásamt og með þjóðum á
borð við Barbuda og St.
Kitts og Nevis.
En þegar upp er staðið
og að slepptum öllum þjóð-
réttarlegum, pólitískum og
lagalegum rökum í þessu
máli þá snýst það auðvitað
aðeins um eitt og stóð og
féll með einni staðreynd.
Þeirri að Rússar eru blank-
ir. Rússar áttu ekki aura til
að borga félagsgjaldið í ráð-
inu, fengu því ekki að taka þátt í at-
kvæðagreiðslunni þar sem þeir
hefðu stutt okkur og með þátttöku
þeirra værum við nú orðnir fullgild-
ir limir í Alþjóða hvalveiðiráðinu.
ísland þarf sem sé að auka efna-
hagsaðstoð og þróunarhjálp við
Rússland fyrir næsta ársfund hval-
veiðiráðsins, nú eða borga bara
beint fyrir þá félagsgjaldið. Þangað
til verða þeir Halldór og Árni bara
að svara því sama og hingað til þeg-
ar erlendir fjölmiðlar spyrja þá
hvort og hvenær hvalveiðar íslend-
inga hefjist. Sem sé: „Maybe,
probably, possibly, presumably
sometime. Or maybe not.“