Alþýðublaðið - 18.03.1969, Blaðsíða 16

Alþýðublaðið - 18.03.1969, Blaðsíða 16
Alþýdu blaðið Afgreiðslusími: 14900 Ritstjórnarsímar: 14901, 14902 Auglýsingasími: 14906 Pósthólf 320, Reykjavík Verð í áskrift: 150 kr. á mánuði Verð í lausasölu: 10 kr. eintakifí ÍÁSTA- MAKKI VIÐ ROBERT KENNEDY ÞÝZKA vikublaðið STERN Iveld- ur því statt og stöðugt fram, að unga stúlkan hér á myndinni, Candice Bergen, sem er amerísk leikkona, hafi átt í heilmiklu ástarsambandi við Robert Kennedy heitinn, mann Ethel Kennedy, en með henni átti hann ellefu börn. Candice Bergen, sem er 22 ára, sagði eftir morðið: — I tvö ár var ég ástfangin. Allt er nú breytt. Eg get aldrei orðið hamingjusöm aftur. Candice Bergen er einna þekkt- ust fyrir leik sinn í kvikmyndinni „Vivre pour vivre," eða „Að lifa til að lifa.“ Þar leikur hún á móti Yves Montand, en franski leikstjór- inn Claude Lelouch stjórnaði mynd- inni. Hann gerði einnig k'vikmynd- ina „Maður og kona,“ sem var sýnd í Laugarásbíói í fyrravetur við mik- inn orðstír. RF.YKJAVIK. - T>. G. — Síðast- liðinn sunnudag voru haldnar svo- nefndar dægurtíðir eða „popmessa" í Háteigskirkju. Ungur guðfræði- kandídat, Haukur Ágústsson, stóð fyrir þessari guðsþjónustu, en sókn- arpresturinn, sr. Arngrímur Jóns- son, flutti inngangsorð. 40 manna kór flutti söngtexta eftir Hauk og söng hann síðan við lög, sem hann hafði einnig samið. Leikið var und- ir á píanó. 1 Mælzt misjafnlega fyrir Áður Itafa verið haldnar svo- nefndar „popmessur" í Langholts- kirkju, eins og flestum er kunnugt, og hafa þær mælzt misjafnlega fyr- ir. Til þess að forvitnast um við- tökur þær, sem dægurtíðir þessar hafa fengið, höfðum við samband við tvo menn, sem á þessa guðsþjón- ustu hlýddu, Fyrst náðum við í sr. Arngrún Jónsson og spurðum hann, hvaða á- lit hann hafi á þessu nýstárlega guðs- þjónustuformi. Ágæt tilbreytni — Fyrir alla muní kallið þetta ekki „popmessu." Þetta er alls ekki messa, við höfum kallað það dæg- urtíðir, og lítum á það sem guðs- þjónustu eða samkomu. Samkoma eins og sú, sem fram fór á sunnudaginn fannst mér ágæt tilbreytni, en á enga framtíð fyrir sér, hún er miðuð v3ð dægrið, ekkl meir, eins og nafnið bendir til. Þessi samkoma var jákvæð, flutt- ur var ákveðinn og jákvæður boð- skapur upp á kristinn máta. Söng- lögin voru skemmtileg að mínum dómi. 1 Eiga enga framtíð fyrir sér — En „popmessurnar,“ sem haldn- ar voru í Langholtskirkju í vetur, hvað hefur þú um þær að segjá? — F.g tel þær enga framtíð eiga fyrir sér, þær eru gjörólíkar dægur- tíðunum, eiga ekkert sameiginlegt með þeim. Eg álít að unga fólkið, sem stend- ur að þessu skoði það sem uppreisn gegn kirkjunni og hennar hefð- bundna guðsþjónustuformi, og ég komst að því, að ég hafði spurt alhnarga unglinga um álit þeirra, að aðeins örlítill hluti þeirra hafi Má ekkð 1 ganga of langt haft „garnan" af henni, ef svo mætti að orði komast. Poppmúsíkin fyrir neðan allar hellur — Telur þú ástæðu til þess að breyta messuforminu til þess að laða yngri kynslóðirnar að kirkjunum? — Já, ég tél þetta venjulega messuform þurfi að hreytast, — en hvort það verður til þess að yngri kynslóðirnar sæki kirkjurnar meir, veit ég ekki. Hraðinn í messunum þarf að vera meiri, eða öllu heldur jafnari. Sálmasöngur verður alltaf, hjá því verður ekki komizt, og pre- dikanir og altarisganga sömuleiðis. En það þarf að vera meira líf í guðsþjónustunum, þó ekki þesst svo- kallaða „popmúsikk," hún virðist ekkert jákvætt hafa haft við sig, er fyrir neðan allar hellur. Næst snerum við okkur að ungunl kennara, Val Oskarssyni og spur$- um um álit hans á þessu nýja forml — Hvernig finnst þér luigmynd- in að baki þessarra „popmessa“? — Mér finnst hún góð, cn það má þó ekki ganga of langt. Það eo fullmikið að spila beattónlist, eins og var gert í Langholtskírkjunni f vetur. I Háteigskirkjunni var flutt skemmtileg tónlist og guðræknileg- ur texti, og að mínu álili er nauS- synlegt að breyta messuforminu, — gera það léttara og hafa messurnaíl óformlegri. I Mér var einu sinni sagt þcssk sálrnar sem við syngjum nú í kirkj- unurn hafi verið eins konar „pop** eða vinsæl alþýðulög á dögujtí Lúthers, 4 MH llii§p|l ÍittpÉi WziýM fffl :pÉ| %.Ííi Langholtskirkja Sýnishorn úr textanum, sem flutiuH var við dægurtíðárnar í Háteigskirkju. HF.FUR maðurinn nokkuð lært af kenningum trúar sinnar. Eða get- ur hann kannski ekki lært, af því að allar kenningarnar eru eftir hann sjálfan, gerðar af honum sjálfum — fyrir hann sjálfan? Ef til vill! Eg efast. Efi minn er mikill. Efa mínum beini ég að Guði. Eg efast um, að Gu§ sé til. Ég efast um, að hafi hann nokkurn tínta verið til. Ég læt mér til hugar koma, að hann sé blekking! Kenningin er falleg, en hún kemuo aldrei fram, nenia á sunnudögurrf, og þá aðeins í kirkju og ekki ncmai hjá fáum. Menn lifa ekki cftir henni. Þeir heyra hana ekki. Þeie líta á hana sem óraunhæfa — raua- ar fallega, en óraunhæfa. Líkt og Jiugaróra barns. Hugaróra, seal koma af ímyndun þess.

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.