Dagblaðið Vísir - DV - 10.12.2001, Blaðsíða 20

32
MÁNUDAGUR 10. DESEMBER 2001
"Skoðun DV
Dagbjört Gunnarsdóttir nemi:
Ég er ekki farin aö finna fyrir því.
Finnurðu fyrir jólastressi?
Svala Jónsdóttir, 10 ára:
Já, mamma er stressaðri
en vanalega.
Hallgrímur Brynjólfsson rafvírki:
Já, svo sannarlega. Það er mikið
eftir fram að jólum, bæöi
í vinnu og heima.
T
I
Marinus Schmitz húsasmiöur:
Nei, ég er ekki farinn að finna fyrir
neinu stressi.
Inga Sigurðardóttir:
Nei, ekki neinu.
Símon Eðvarðsson verkamaður:
Svona aðallega þá bara að konan er
komin með nett kaupæði.
I Tryggingastofnun ríkisins
Forstjórinn sóttur heim.
r .. ~|
f i r.. j;
í skjóli velferðarinnar
Geir R.
Andersen
blm. skrifar:
Þessa dagana er
fjargviðrast yfir
niðurskurði Qár-
laga. Almenningur
hér er nú svo lán-
samur að standa
vel að vigi hvað
varðar fæði, klæði
og með eitthvað af
lausum aurum eft-
ir góðærið og
verðbréfaviðskipt-
in. Hann gæti því
vel horft upp á mun meiri niður-
skurð, án þess að verða ómótt.
Hitt er alvarlegra, þegar heilbrigð-
ir og sjúkir eru nánast dregnir í
sama dilk þegar kemur að þeim með-
ulum sem hið opinbera telur við
hæfi að úthluta gegnum samhjálp-
ina, sem til þessa hefur verið vegin
og metin af þjóðkjörnum fulltrúum
okkar. Það fer illa á því að þeir heil-
brigðu í þjóðfélaginu skuli vera nið-
urlægðir með þvi að ota að þeim
styrkjum og bótum til jafns við þá
sem sannanlega eru sjúkir og ósjálf-
bjarga. Ef vel væri að verki staðið í
„Auðvitað á að skera veru-
lega niður í heilbrigðiskerf-
inu. Það má byrja á þvi að
láta skammtíma sjúkrahús-
gesti greiða fyrir máltíðir,
sem þeir hefðu ella orðið að
borga fyrir heima. - Er
það til of mikils mœlst,
í velferðarþjóðfélagi ? “
fjárlagagerð Alþingis ætti að skera
niður allar bætur og hvers konar
styrki til heilbrigðra, en láta þá sem
ekki geta á heilum sér tekið, sumir
allt frá fæðingu, njóta þeirra í þeim
mæli að þeir og þjóðfélagið sé full-
sæmt af.
Spurt var í dagblaði í sl. viku:
Sættir þú þig við hærri gjöld fyrir
læknisþjónustu? Þar voru 80% fylgj-
andi en 20% á móti. Það er ekki gegn
vilja þjóðarinnar að málum sé
þannig fyrir komið að sjúkir og
ósjálfbjarga fái þá bestu umönnun
sem þjóðin getur veitt. Það er afskap-
lega óþægilegt að heyra að þjóð-
kjörnir fulltrúar skeri niður við trog
þá fjármuni sem til þarf, svo þroska-
heftir, hreyfihamlaðir og alvarlega
sjúkir einstaklingar sem eiga allt sitt
undir velferðarþjóðfélaginu geti lifað
við þær aðstæður sem gerast best og
létt undir með nánustu aðstandend-
um þeirra.
Hálskraga, barnabætur, lyfjaaf-
slátt og styrki til heilbrigðra einstak-
lingá er ekki hægt að flokka undir
annað en óráðsiu og ætti að leggja af
hið bráðasta. í raun þarf enginn heil-
brigður á neinni aðstoð að halda.
„Dýrt heilbrigðiskerfi" íslendinga
má rekja til óraunhæfra fjárveitinga
og undirlægjuháttar þjóðkjörinna
fulltrúa við að þóknast þrýstihópum
sem hamra á að ,jöfnuður“ sé sama
og „velferð". Auðvitað á að skera
verulega niður í heilbrigðiskerfmu.
Það má byrja á því að láta skamm-
tíma sjúkrahúsgesti greiða fyrir mál-
tíðir sem þeir hefðu ella orðið að
borga fyrir heima. - Er það til of
mikils mælst í velferðarþjóðfélagi?
Á rjúpnaveiðum án strákanna
Þrjár veiöikonur
sendu þessar línur:
Veiðimaður skrifar í DV fyrir
nokkru og skammar veiðistjóra fyr-
ir það sem hann hafði sagt (með
réttu) um of mörg skot í byssum.
Við vinkonumar, sem allar fengum
okkur veiðikort í fyrra og núna í
haust, höfum verið að fara með tví-
hleypurnar okkar á rjúpnaveiðar
eftir þá góðu þjónustu sem við feng-
um hjá veiðistjóra.
Tvær okkar fóru á skotvopna- og
veiðikortanámskeið i fyrra eftir
áskorun kallanna okkar og áttum
ekki von á neinu sérstöku. Okkur
leiddist nú frekar innan um nær
„Við skorum á konur að
skella sér á námskeið og
fara að veiða. - Við erum
sko ekkert síðri í því en
kallarnir. “
eintóma kalla og vorum næstum
hættar við en gerðum það sem bet-
ur fer ekki. Þegar við mættum á
veiðikortanámskeiðið vorum við
því frekar neikvæðar þegar kennar-
inn var að fara að byrja. En kennar-
inn, sem var fuglafræðingur frá
Náttúrustofnun íslands og hét Arn-
ór, kom á óvart. Við höfðum haldið
að fuglafræðingar væru hálfgerðir
nördar en það var alldeilis ekki. Við
sátum sem bergnumdar á þvi besta
námskeiði sem við höfum farið á og
erum allar sammála um það. Ekki
spillti svo fyrir að maðurinn er
bráðmyndarlegur þannig að veiði-
hvötin, sem hann útskýrði vel,
kviknaði svo sannarlega hjá okkur.
Og enn kom eitt á óvart. Ein-
kunnin var komin í pósti 2 dögum
seinna og veiðikortið fengum við
innan viku. Þessu áttum við ekki
von á frá ríkisstofnun. - Við skor-
um á konur að skella sér á nám-
skeið og fara að veiða. - Við erum
sko ekkert síðri í því en kallarnir.
W&mI
Gegn framförum
Tvær setningar eða „frasar“ hafa verið gríðar-
lega vinsælir i stjórnmálaumræðunni síðustu
áratugi þegar menn hafa viljað verða litríkir í
sögulegum tilvísunum og fmna dæmi um það
þegar menn leggjast gegn sjálfsögðum framför-
um. Óendanlega margir ræðumenn hafa beitt
þessu stílbragði fyrir sig og notað þessar samlík-
ingar aftur og aftur, þar til svo er komið að lang-
flestir telja að um viðtekin sannindi sé að ræða.
Þeir orðaleppar sem hér um ræðir eru annars
vegar þaö að menn líkja afturhaldssjónarmiðum
gjaman við það þegar bændur mótmæltu síman-
um í byrjun síðustu aldar, og hins vegar það að
Páll Pétursson hafi beitt sér gegn því að íslend-
ingar gætu horft á litsjónvarp.
Söguleg fölsun
Gallinn við þessar samlikingar er hins vegar
hve sagnfræðilega ónákvæmar þær eru og að í
besta falli eru þær hálfsannleikur - og hálfsann-
leikur er jú eins og allir vita eitt form af lygi.
Bændur voru nefnilega ekki á móti símanum í
sjálfu sér heldur voru þeir á móti því að taka
upp tiltekna tegund af símasamskiptum, en víð-
tæk deila stóð um símamálin milli loftskeyta og
sæstrengs. Það er því útúrsnúningur að tala um
að þeir hafi verið á móti framförum eða á móti
símanum, ágreiningurinn stóð um hvaða fram-
faraleið væri best að fara. Á svipaðan hátt var
andstaða Páls Péturssonar ekki við litsjónvarp í
sjálfu sér, heldur snerist andstaðan um að leggja
út í aukakostnað við litsjónvarpsvæðingu fyrir
hluta landsmanna, en Páll vildi nota þennan
pening í að koma sjónvarpinu fyrst til þeirra
svæða sem ekkert sjónvarp sáu.Þá var spurning-
in um forgangsröðun á framfarabraut, ekki um
það að menn væru á móti framförum.
Rafræn kosning
Nú geta hins vegar ræðumenn, sem vilja taka
raunveruleg dæmi um afturhaldssöm sjónarmið,
glaðst, því fram er komið sjónarmið sem í raun og
sannleika er íhaldssamt í sjálfu sér og krefst
einskis útúrsnúnings. Þetta er samþykkt lands-
fundar Sjáflstæðisflokksins gegn rafrænni kosn-
ingu. Þar eru rökin einungis þau að þetta hafi
gengið vel til þessa og því eigi ekki að vera að
breyta neinu. í kjölfarið hefur Sólveig Pétursdóttir
gengið í að koma í veg fyrir tilraunir meö rafræn-
ar kosningar og í raun tekist að framfylgja þessari
sérkennilegu stefnu. Borgarstjórinn og fleiri hafa
að vísu verið að reyna að fá þessu breytt og meðal
annars leitað ásjár hjá hinum framsækna Páli Pé
sem ranglega hefur verið kenndur við svart/hvítt
sjónvarp! Garra sýnist því að framvegis þegar kem-
ur að því að ræða um að einhver sé á móti fram-
tíðinni, muni dæmisagan og samlíkingin snúast
um Sólveigu Pétursdóttur, landsfund sjálfstæðis-
manna og rafrænar kosningar.
(kxrri
Heræfing á Keflavíkurflugvelli.
Kjarnorkan og
völlurinn
Kjartan Jónsson skrifar:
Eru þeir ekki enn við sama hey-
garðshornið? varð mér að orði þegar
ég renndi yfir baksíðu Mbl. sl.
fimmtudag. Þar er því slegið upp enn
einu sinni, þessu með kjarnorku-
vopnageymslu á Keflavikurflugvelli,
og á að koma fram í „nýrri bók“ eftir
einn sagnfræðinginn. Mér sýnist búið
að teygja og toga þetta mál (sem er
auðvitað ekkert mál, og allra síst í
dag) sundur og saman. - Þetta með
kjarnorkuvopnageymslu á vellinum
eða ekki er að mínu mati eitt allsherj-
arbull. í besta falli ritræpa í gróða-
skyni. Og annaðhvort tökum við þátt
í samvinnu um varnir hins vestræna
heims og okkar þ.m.t. eða ekki. Nýjar
bækur fyrir jólin spila enga rullu í
málinu nema fyrir höfundinn. Þar er
ekkert nýtt að fmna.
Góöæriö horfið?
Kristinn Sigurðsson skrifar:
Nú gerast nokkur hörmuleg tíðindi
í röð. Samvinnuferðir-Landsýn leggja
upp laupana og þar missa 90 manns
vinnu, verðbréfafyrirtæki verða
gjaldþrota og áfram mætti telja. Þetta
sýnir að góðærið er ekki lengur til
staðar og var kannski aldrei. Fjárlög
verða lækkuð um 3 milljarða króna.
Ég held að leyfa ætti frjálsar fiskveið-
ar hvarvetna við landið, þá myndi
allt blómstra á ný. Setja mætti ein-
hverjar takmarkanir eftir t.d. 2-3 ár,
þó ekki á trillubáta. Athugið nú þetta,
ágætu stjórnendur þessa lands.
Bandormurinn
og bílarnir
Sveinbjörn hringdi:
Það er ekki
að sökum að
spyrja þegar illa
árar hjá okkur
og þjóðarbúið
stendur illa, þá
eru það eyðslu-
klærnar, við,
sem björgum
málunum. Nú
telja ráðamenn
fullvíst að með bílaeign landsmanna
og enn meiri bílaeign muni nást inn
sæmileg Qárhæð til að mæta niður-
skurði í ijárlögum. Dálitið til í þessu.
Við látum ekki undan þótt illa ári,
bíla skulum við kaupa og endurnýja
sem mest við megum. Og smáhækkun
á bifreiðaskattinum mun skila sér
ríkulega. Það verða því bilarnir sem
bjarga bandormsfrumvarpinu eins og
endranær. Bílaeigendur allra gerða
sameinumst.
Verkfallsréttur
- veikt hálmstrá
Kristjana Vagnsdóttir skrifar:
Manni er orða vant yfir því órétt-
læti sem m.a. Alþingi beitir sumar
starfsstéttir í landinu. Það eru vinsað-
ar úr vissar stéttir sem alls ekki mega
nýta sinn verkfallsrétt. Ber þar hæst
sjómenn, flugfreyjur og svo nú síðast
flugumferðarstjóra sem ég hef þá hug-
mynd um að laun þeirra séu ekki í
lægri kantinum. En það á ekki að
vera atriði málsins. Mér finnst verk-
fallsrétturinn vera orðinn veikt hálm-
strá en það er ólíðandi í frjálsu landi
gagnvart vissum stéttum. Og nefni ég
þar t.d. kennara (líka tónlistarkenn-
ara) og sjúkraliða. í þeirra tilvikum
skar enginn á hnútinn þótt verkfall
þeirra drægist á langinn.
Lesendur geta hringt allan sólarhring-
inn í síma: 550 5035.
Eða sent tölvupóst á netfangið:
gra@dv.is
Eða sent bréf til: Lesendasíða DV,
Þverholti 11, 105 Reylgavík.
Lesendur eru hvattir til að senda mynd
af sér til birtingar með bréfunum á
sama póstfang.