Dagblaðið Vísir - DV - 12.03.2002, Side 14

14
ÞRIÐJUDAGUR 12. MARS 2002
ÞRIÐJUDAGUR 12. MARS 2002
19
Útgáfufélag: Útgáfufélagið DV ehf.
Framkvæmdastjóri: Hjalti Jónsson
Aðalritstjóri: Óli Björn Kárason
Ritstjóri: Sigmundur Ernir Rúnarsson
Aóstoðarritstjóri: Jónas Haraldsson
Fróttastjóri: Birgir Guömundsson
Ritstjórn, skrifstofur, auglýsingar, smáauglýsingar, blaóaafgreiðsla, áskrift:
Þverholti 11,105 Rvík, sími: 550 5000
Fax: Auglýsingar: 550 5727 - Ritstjórn: 550 5020 - Aðrar deildir: 550 5999
Græn númen Auglýsingar: 800 5550. Áskrift: 800 5777
Ritstjórn: ritstjorn@dv.is - Auglýsingar: auglysingar@dv.is. - Dreifing: dreifing@dv.is
Akureyri: Kaupvangsstræti 1, sími: 462 5000, fax: 462 5001
Setning og umbrot: Útgáfufélagiö DV ehf.
Plötugerð og prentun: Árvakur hf.
DV áskilur sér rétt til að birta aösent efni blaðsins í stafrænu formi og I gagnabönkum án endurgjalds.
DV greiðir ekki viðmælendum fýrir viðtöl við þá eöa fyrir myndbirtingar af þeim.
Öruggt heim að sœkja
Hálft ár er liðið frá hryðjuverkaárásunum á Bandarik-
in, níðingsverkunum þar sem þétt setnar farþegaþotur
voru notaðar sem flugskeyti. Þúsundir létu lífið þegar tvi-
buraturnarnir i New York hrundu eftir árásimar. Heim-
urinn var ekki samur eftir. Hið opna vestræna samfélag
varð fyrir áfalli, fólk fann til öryggisleysis og skelfingar.
Afleiðingarnar létu ekki á sér standa. Mjög dró úr ferða-
lögum milli landa og samdrátturinn kom illa við fyrirtæki
í ferðaþjónustu, einkum flugfélög. íslendingar fundu fyrir
þessu ekki síður en aðrir. í október fækkaði farþegum
Flugleiða um 20 prósent.
Eðlilega höfðu menn i ferðaþjónustu hér áhyggjur af
ástandinu. Bókanir fyrir næsta ár stóðu ýmist yfir eða
voru fram undan. Ferðaþjónustan skiptir þjóðarbúið
miklu máli enda gengur hún næst sjávarúvegi í gjaldeyr-
isöflun, er næststærsti atvinnuvegur þjóðarinnar. Því er
léttir til þess að vita að ferðamannaárið í fyrra var þrátt
fyrir allt gjöfult og horfurnar í ár eru sömuleiðis bjartar.
Þar skiptir markvisst markaðsátak miklu og ekki síst að
tekist hefur að koma því á framfæri að ísland sé öruggt
land heim að sækja. Það skiptir sköpum á viðsjárverðum
timum.
Samkvæmt upplýsingum Seðlabankans um gjaldeyris-
tekjur af ferðaþjónustu árið 2001 urðu þær rúmlega 7
milljörðum meiri en árið 2000. Aukning tekna vegna
eyðslu í landinu er tæpir 5 milljarðar króna en í Qar-
gjaldatekjum rúmir 2 milljarðar. Heildartekjur voru rúm-
lega 37,7 milljarðar króna á móti tæplega 30, 5 milljörðum
árið áður. Hækkunin er tæplega 24 prósent. í yfirliti ferða-
málastjóra segir að þegar tillit hafi verið tekið til gengis-
breytinga á miUi ára og áætlunar um dreifingu tekna eft-
ir myntum virðist sem gera megi ráð fyrir að raunaukn-
ing geti verið um 1-2 prósent í gjaldeyristekjum milli ára.
Framtíðin skiptir þó mestu i þessari atvinnugrein. Er-
lendum ferðamönnum hefur fjölgað ár frá ári hér á landi
undanfarinn áratug auk ferðalaga íslendinga um eigið
land. Mikil uppbygging, með viðeigandi fjárfestingu, hef-
ur því átt sér stað í greininni. Mjög boðleg hótel eru nú
víða um land auk annarrar prýðilegrar gistingar, fjölda
veitingastaða, samgöngufyrirtækja og fyrirtækja sem hafa
sérhæft sig í ýmiss konar afþreyingu. Þá hefur tekist að
lengja ferðamannatímann til muna þannig að i raun
stendur hann allt árið þótt ásóknin sé að sönnu mest yfir
sumarmánuðina.
Þrátt fyrir áfallið í september getur íslensk ferðaþjón-
usta litið björtum augum fram á veg. Fram kom nýlega að
um 5 prósent fleiri fyrirspurnir hafa borist skrifstofu
Ferðamálaráðs íslands í Þýskalandi um ferðir milli land-
anna en á sama tima í fyrra. ísland heldur þvi sínum hlut
meðal Þjóðverja og vel það meðan verulega dregur úr
ferðamannastraumi milli annarra landa.
í þessum efnum ræður markaðsstarf og ímynd um leið
og islensk ferðaþjónusta stendur vel undir væntingum.
Ríkisstjórnin brást hratt við eftir atburðina í september
og ákvað 150 milljóna króna aukaframlag til markaðssetn-
ingar. Þegar hefur verið ákveðið að leggja 27 milljónir af
þessari upphæð til markaðsstarfs innanlands en 5 manna
nefnd ákveður úthlutun afgangsins.
Þessi viðbrögð og markaðsstarf annarra í greininni hef-
ur meðal annars skilað því að bandaríska tímaritið Blue
telur ísland vera öruggasta ákvörðunarstað ferðalanga. í
ritinu kemur fram að fólk vilji forðast hryðjuverk og velji
því ísland. Niðurstaðan er gott veganesti fyrir íslenska
ferðaþjónustu.
Jónas Haraldsson
DV
Skoðun
Einlægni, fallegt orð
„Ekki hafði ég heldur orð á milljón-dollara-gríninu okkar,
Laugaveginum. Sem á sér fjölbreyttara yfirborð með fleiri
gjótum en nokkur moldarvegur um miðja síðustu öld.“
Morgun einn sat
ég og reyndi að
vinna. Þennan dag
langaði mig að
skrifa eitthvað fag-
urt. Það þurfti ekki
endilega að vera
ódauðlegt, fegurðin
er meinlaus og
gleymist þess vegna
strax, hvort sem
hún lendir tíma-
bundið á andliti eða
fer á blað. Hún er
hins vegar erfiðari og þetta var að
verða voðalegur harðlífistexti. í því
sem hugurinn greip um faguryrði,
bárust ógnandi skruðningar að utan.
Ég missti takið. Skarkalinn fjarlægð-
ist. Hringvöðvi heilans þreifaði fyrir
sér og fann tapaða orðið aftur,
kreppti sig utan um það og bjóst til
að kreista það á blaðið. Skruðning-
amir tóku sig upp, orðið hrökk und-
an.
í þriðja sinn rótaði ég í soranum
og þar sem glitti í orðið yndisfríða,
kom skarkið enn æðandi upp að hús-
inu. Nú hafði ruddalegur veruleik-
inn þrengt sér alla leið inn í vitund-
ina og það rann upp fyrir mér að
það er ekki sumar.
Persónuofsóknir?
Á sumrin er húsið umlukið
vinnuvélum og ef þær þurfa að fara
heim yfir blánóttina, þá er skilinn
eftir maður með steinsög og hellur
undir glugganum. Mannvirkjaum-
sköpunaráráttan hafði fram að
þessu aðeins valdið sex mánaða
starfshléi á ári, en nú varð ekki
annað heyrt en að breyta ætti Berg-
þórugötunni í Boulevard Bergthora
um hávetur.
Ég vildi geta sagt áð ég hefði and-
varpað þýðlega og umlaö „hvað ætli
borgarstjómin mín sé að gera fyrir
umhverfi mitt í dag?“ Svo var ekki
og ég hef ekki eftir það sem ég taut-
aði. Það var tveggja atkvæða nafn
manns sem er oft ákallaður og slær
Drottni við í gælunafnafjöld, því
hann á sér níu algeng nöfn. Svo reis
ég upp til að athuga hvaða nýsköpun
væri í gangi.
Þetta var snjóruðningstæki. Sem
fór fjórar ferðir fram hjá á tuttugu
mínútum. Og dró hefilinn eftir auðu
malbikinu. Kannski var kappinn að
leita að afleggjaranum upp á heiðina
og var bara svona vinnuæstur, að
hann var með skófluna í botni, þó
snjó hefði ekki fest í borginni. Ég hélt
samt frekar að hann hefði verið send-
ur út sem kosningaáróður. Auðvitað
gat verið um persónuofsóknir að
ræða, en það var ólíklegt, því hjá
borginni veit enginn að hér á hæð-
inni býr fólk. Það er altént trú okkar,
því það hefur ekki hent að sandur
væri borinn á svellbungurnar rrndan-
farna vetur. Ekki síðan þau keyptu
sanddreifmgartækin sem komast ekki
fyrir á gangstéttum miðbæjarins.
Atkvæði og einlæg undrun
Daginn eftir barst sönnunargagn.
Það hringdi drengur og bað um at-
kvæðið mitt í prófkjörið. Nú kyngdi
niður, en það var enginn að ryðja
ibúunum leið á kjörstað. Ég vildi
ekki tefja hann frá atkvæðaveiðun-
um, svo ég nefndi ekki ofvirka hefil-
inn eða klakann með lausamjöllinni
á. Ekki hafði ég heldur orð á milljón-
doliara-gríninu okkar, Laugavegin-
um. Sem á sér fjölbreyttara yfirborð
með fleiri gjótum en nokkur moldar-
vegur um miðja síðustu öld. Þaðan af
síður þótti mér taka að tæpa á Grett-
isgötunni, sem er fornminjagata.
Gangstéttarhellumar eru anno Dom-
ini 1934. Listrænasta landslag í
byggðu bóli. Nema ef vera skyldi
Njálsgatan, þar sem hellumar eru
minna brotnar, en njóli og fiflar vaxa
í ræsinu. Nei, ekki í sendnum jarð-
vegi, það er aldrei borinn sandur á
Njálsgötuna.
Það er ekki Lína.Net sem liggur á
hversdagsleikanum. Heldur brotnar
götur og brotin bein.
Ég held ekki, sagði ég við atkvæða-
fikilinn. Ég er ekki nógu ánægð ...
Haaaaa??? sagði drengurinn. Undrun
hans var einlæg. Og er. það ekki ein-
lægni sem við viljum frá stjórnmála-
mönnum? - Einlægni. Fallegt orð.
Auður Haralds
Möndull hins illa
Möndull hins illa Þegar að kvöldi
11. nóv. sl. staðhæfðu þjóðarleiðtogar
bæði austan hafs og vestan að í at-
burðum dagsins hefði Hið illa opin-
berað sig í
heiminum á
nýjan hátt. Hið
illa var ekki
skilgreint nán-
ar en það var
sagt af þunga
og yfir orðinu
hvíldi goðsögu-
leg dulmögnun.
Stjórnmála-
menn beggja
vegna Atlants-
hafs höfðu
raunar ekki
komist að sömu
niðurstöðu. Hér
aðeins um
ræða þá
stöðlun hugs-
unar og tján-
ingar sem CNN
og aðrar sjón-
varpsstöðvar,
sem senda stór-
atburði og
styrjaldir út í
beinni, valda.
„Stjórnmálamenn beggja vegna Atlants-
hafs höfðu raunar ekki komist að sömu
niðurstöðu. Hér var aðeins um að rœða þá
stöðlun hugsunar og tjáningar sem CNN og
aðrar sjónvarpsstöðvar, sem senda stórat-
burði og styrjaldir út í beinni, valda. “
Handbendi
sögunnar
Þegar þjóðar-
leiðtogamir
ræddu um op-
inberun Hins
illa gengu þeir
inn í 1500 ára
gamla hefð.
Ugglaust án
þess að gera sér
grein fyrir því.
í raun var það heilagur
Ágústínus, biskup í Hippo i
Norður-Afríku og kirkjufað-
ir, sem lagði grunn að þeirri
túlkun að í atburðum sög-
unnar tækjust á tvö öfl: illt
og gott, hið jarðneska ríki og
ríki Guðs. Ágústínus komst
að þessari niðurstöðu í kjöl-
far atburða sem voru sláandi
likir því sem gerðist í
Bandaríkjunum.
Áriö 410 settust Vest-Got-
ar um sjálfa Róm, skóku
heimsmynd Rómverja og sviptu íbúa
heils heimsveldis öryggistilfinningu
sem þeir höfðu búið við í margar
kynslóðir. Án efa litu Ágústínus og
samtímamenn hans á Gota með lík-
um hætti og við á Vesturlöndum lít-
um á austræna hryðjuverkamenn.
Þeir höfðu að vísu tekið kristni og
mótast af rómverskum háttum en
menning þeirra var önnur en Róm-
verja.
Ágústínusi kirkjufoður kom ekki
til hugar að líta á Gota sem Hið illa
í heiminum. Þeir voru aðeins menn
og handbendi sögunnar.
Miikið óheillaspor
Barátta Góðs og Bls stóð hins veg-
ar handan atburðanna þar sem Guð
og djöfullinn tókust á. Bush Banda-
rikjaforseti hélt hins vegar ekki
lengi i þá afstæðu hugsun sem fólst i
ummælum hans um opinberun Hins
illa.
Það þjónaði ekki pólitískum mark-
miðum hans til lengdar. Þegar versti
atgangurinn í Afganistan var að baki
tók hann að hlutgera Hið illa eins og
ummæli hans um „möndul hins illa“
sýna best. Þar með sneri
hann frá goðsögulegri
mögnun til sögulegrar
mögnunar sem er enn
óhugnanlegri vegna þeirr-
ar hlöðnu merkingar sem
orðið möndulveldi býr
yfir.
Með þessari hlutgerv-
ingu tók Bandarikjaforseti
mikið óheillaspor. Það hef-
ur aldrei haft neitt gott í
íor með sér að staðbinda
eða hlutgera Hið illa í til-
teknum þjóðum eða þjóðfélagshóp-
um.
Með því velja menn sér óvini, lýsa
baráttu sína gegn þeim heOaga, ala á
tortryggni, fordómum og hatri. Slík
hlutgerving er t.d. frumrót kynþátta-
haturs í heiminum.
i óræöum öflum
Með sömu meðulum er hægt að
hefja stríð gegn hvaða minnihluta-
hópi sem er. Verður því ekki annað
séð en G.W. Bush sé orðinn herfor-
ingi í heilögu striði. Þegar einn vold-
ugasti maður heims beitir eins hlað-
inni „retórík" og hér er um að ræða
ber okkur að taka orð hans alvarlega
og verjast þeim lævísa hatursáróðri
sem í þeim felst.
Vera má að Bandaríkjaforseti vilji
líka sópa þeirri staðreynd undir
mottima að hér eftir sem hingað til
muni Hið illa í heiminum birtast í
óræðum öflum sem ekkert okkar get-
ur þvegið hendur sínar af. Ber þar
fyrst að nefna óréttláta skiptingu
lifsgæða og vaxandi gjá milli ríkra
og snauðra.
Hfjalti Hugason
Spurt og svarað_____A hvern hátt hefur heiinsmyndin breyst síðasta hálfa áríð?
Ingibjörgu er ekki sætt
„Óskoraður foringi
Samfylkingarinnar,
Ingibjörg Sólrún
Gisladóttir, segist
munu sitja næstu 4
árin í stóli borgar-
stjóra, fái hún til
þess umboð. Henni
er hins vegar ekki stætt á að halda
sér til hlés i landsmálunum, meðan
Samfylkingin brennur (upp). Þvi
mun hún færa sig yfir i landsmálin
innan tíðar. í borgarstjómarkosn-
ingunum í vor stendur því hið raun-
verulega val ekki milli Ingibjargar
Sólrúnar Gísladóttur og Björns
Bjamasonar í stól borgarstjóra,
heldur milli Björns og Stefán Jóns
Hafstein. Þeir sem halda öðru fram
stunda blekkingarleik."
Ásta Möller alþingismaöur
á heimasíöu sinni.
Stéttaskipting
„Fátt veldur meiri
mismun milli manna
en skortur á tækifær-
um til menntunar og
ef þessari þróun
verður ekki snúið
við með hraði er þess
ekki langt að bíða að
horfinn verði sá veruleiki sem við
íslendingar höfum svo lengi verið
stoltir af, að hér búi þjóð við stétt-
lausara og fyrir vikið jafnara þjóðfé-
lag en víðast hvar annars staðar.
Þess sér reyndar þegar stað nú þeg-
ar ákveðin stéttskipting er að mynd-
ast í landinu, innflytjendur sem og
innflutt vinnuafl sem íslendingar
kæra sig ekki um. Ástæðan virðist
ekki vera launin sem em í boði,
heldur frekar sú virðing, eða öllu
heldur skortur á virðingu, sem fylg-
ir þessum störfum."
Jón Kaldal í ritstjórabréfi Skýja.
myndast
Jakob Frímann Magnússon
tónlistarmaður:
Jákvœtt tákn
nýrrar vakningar
„Það er hægt að ímynda sér að
heimsmyndin hafi að minnsta kosti
skýrst til muna í hugum þeirra tug-
milijóna venjulegra borgara á Vesturlöndum sem til
skamms tíma gáfu lítinn gaum vandamálum á borð við
þau er blasa við í Afganistan, Palestínu og víðar. Að brúa
þá ómælisgjá er skilur að hugarheim og siðfræði, til að
mynda múhameðstrúarmanna og kristinna, hlýtur að vera
meðal stærstu verkefna nýrrar aldar, að sætta hina ósáttu
og rétta hlut þeirra sem svelta og þjást. Þetta, ásamt niður-
broti helsta griðlands hryðjuverkamanna, er það sem við
ættum að horfa til þegar náð hefur að fenna yfir hörmung-
amar og blóðsúthellingamar. Þannig getum við breytt 11.
september í jákvætt tákn nýrrar vakningar."
Þorlákur Axel Jónsson,
menntaskólakennari á Ak.:
Alþjóðakerfið
óstöðugra
„Heimsmyndin hefur ekki
breyst en við höfum fengið stað-
festingu á að alþjóðakerfið er
óstöðugra en áður. Þjóðir og ríki telja sig geta
grætt á því að rjúfa friðinn eins og gerðist til
dæmis i Júgóslavíu, Kongó eða Austur-Tímor,
sumar breytingamar hafa verið sanngjarnar en
aðrar leitt til hörmunga.
Eina færa leiðin til þess að varðveita friðinn
og efla lýðræðið er að ríki takmarki fullveldi sitt
í eigin þágu og heildarinnar eins og gert hefur
verið í Evrópusambandinu."
Jónmundur Guðmarsson,
forseti bœjarstj. Seltjamamess:
Staðfesting á
breytingum
„Atburðimir 11. september era að
mínu viti ekki orsök breyttrar heims-
myndar, heldur fremur staðfesting á
breytingum sem hún hefur tekið undanfarinn áratug eða svo.
Við Vesturlandabúum blasir mynd sem er sundurleitari og
ótryggari en ógnaijafnvægið milli stórveldanna eftir seinni
heimsstyijöld. Með atburðunum í september birtust okkur öfl
sem eiga ekkert undir að friður eða regla ríki í alþjóðakerf-
inu, heldur þvert á móti. Óvinurinn er ekki lengur skilgreind
stærð sem við getum einangrað og bragðist við með sama
hætti og áður. Með þessum fáheyrðu voðaverkum varð örygg-
iskennd íbúa á Vesturlöndum sem og stjóm- og efhahagskerfi
fyrir timabundnu áfalli sem ég tel að setja muni mikinn svip
á viðhorf okkar til vamar- og utanríkismála í náinni framtíð."
Þórhildur Þorleifsdóttir
leikstjóri:
Tómhyggjan
hvetfiir
„Heimsmyndin breyttist mikið í
kjölfar árásanna á Twin Towers.
Tómhyggjan sem hefúr ráðið í hug-
myndafræði síðasta áratugar er að hverfa. Póstmódem-
isminn er að renna sitt skeið. Vitund fólks hefur leitað
frá einstaklingshyggjunni og fætumir undir veisluborði
allsnægtanna riða. Á dymar bankar heimur sem við höf-
um vitað af, en lokað augum fyrir. Athygli fólks hefúr
beinst að þriðja heiminum og Mið-Austurlöndum, því
sem þar á sér stað. Vitundin um að við berum fulla
ábyrgð á ástandinu þar hefur vaxið. Vesturlandabúar eru
einnig famir að efast um að við séum búin að finna hinn
endanlega og algóða heim. Guð forði okkur frá allsherjar-
lausnum fortíðarinnar til lausnar á framtíðinni.11
£ í gær, 11. mars, var hálft ár liðlð síðan hryðjuverkaáráslrnar voru gerðar á Bandaríkin. Viö þær breyttist heimurinn, en á hvem hátt?
Víðernin og vegirnir
í umræðu um náttúru-
vemd, ferðaþjónustu,
virkjanir og vegalagningu
er býsna oft minnst á hug-
tökin öræfi eða víðerni og
gjaman er orðinu ósnortin
skeytt við. Ef við hugleið-
um „ósnortin víðemi“
komumst við fljótt að því
að menn leggja ólíkan
skilning í þau og svo
einnig í margt af því sem
fylgir í umræðunni.
Hvað eru öræfi?
í daglegu tali dettur víst fáum í hug
að ósnortin öræfi/viðerni séu land-
svæði sem em 5x5 kílómetrar (sbr.
hugmyndir tengdar hálendisskipulag-
inu), án mannvirkja. Öræfi, óbyggðir
og ósnortin eða lítt snortin víðerni
era stór landsvæði í hugum okkar
flestra, svæði þar sem náttúran ein
kemur fram. Slík ósnortin svæði era
enn víða til á jarðkringlunni en í Evr-
ópu eru þau fá og lítil, nema einna
helst í Skandinavíu. Allar kannanir
sýna að ásókn fólks úr þéttbýli í víð-
ernin vex jafnt og þétt og þarfnast það
engra skýringa; menn og náttúra eiga
vel saman, rétt eins og fólk og tónlist.
En ísland er lítiö land þegar allt
kemur til alls. Helstu víðernin era á
hálendinu en flatarmál þess er um
40.000 ferkílómetrar (um 40% lands-
ins) eða ferningur sem er aðeins 200
km á hverja hlið. Á láglendi má með
góðum vilja sjá út 10-15.000 ferkíló-
metra til viðbótar; mest sanda og eyði-
firði. Þannig má segja sem svo aö ís-
lensku öræfin/víðernin séu um helm-
ingur landsins nú til dags;
um 20% eru jöklar. Land-
svæðin eru þekkt fyrir óheft-
an leik náttúruaflanna,
merkilegt landslag, gamlar
menningarminjar, jarðmynd-
anir og lífríki, fyrir sérstæða
birtu og litaspil, og fyrir gott
andrúmsloft í mörgum skiln-
ingi.
En ósnortin?
Ef við skoðum þessa 40.000
hálendisferkílómetra kemur
annað í ijós en ósnortin víð-
erni sem svo mörgum era töm í
munni. Raunar hef ég aldrei séð yfir-
lit á einu heildarkorti yfir öll mann-
virki og allt rask á þessu svæði; lík-
lega er það ekki tO. Sjálfur veit ég t.d.
að vegir, slóðar, ruðningar og hjólfór
reita þetta svæði (utan jökla) niður
þannig að mjög víða era ekki margir
kOómetrar á mOli bOaslóða. Mér er
sagt að 300-350 skálar og hús séu í
óbyggðum (á láglendi og hálendi).
Aðalhálendisvegirnir eru töluverð
mannvirki og um þá er veruleg sum-
arumferð. TO viðbótar þessu eru girð-
ingar, raflínur, virkjanamannvirki,
efnisnámur og sitthvað fleira. Tölum
því endOega um lítt snortin eða dálít-
ið (?) nýtt víðerni oftar en ekki. Lát-
um ekki eins og við eigum eitthvað
sem engir aðrir eiga; skosk og norsk
öræfi eru ekki ósvipuð okkar hvað
„hreinleika" snertir.
Of geyst yfir farið?
Nú þegar samræmd samgöngu-
áætlun liggur fyrir kemur fram að
byggja skuli upp fjóra helstu há-
lendisvegina og tryggja aðgengi fólks
á bílum að sem flestum vinsælustu
áfangastöðum ferðamanna. Ég er
ekki viss um að framtíð fyrrnefndra
40.000 ferkflómetra sé best borgið
með allri þeirri mannvirkjagerð og
greiðu yfirferð sem þarna er fyrir-
huguð. Lá annars einhver hug-
myndafræði að baki ákvörðunum
um t.d. vega- og slóðagerð á hálend-
inu hálfa síðustu öld og er uppi ein-
hver hugmyndafræði núna um fram-
haldið? Getur verið að menn telji
okkur eiga nóg af ósnortnum (eða
lítt snortnum) víðemum?
Einnig má velta fyrir sér hvort
ferðaþjónustunni sé í raun nokkur
umtalsverður akkur í miklu betri
akstursleiðum og fljótari yfirferð um
hálendið. Ferðamenn eru margs kon-
ar og væntingar þeirra ólíkar. Gam-
an væri að sjá þá könnun t.d. meðal
erlendra ferðamanna um aðgengi og
umferð á öræfunum sem styður nið-
urstöðumar um vegina í samgöngu-
áætluninni. Eitt er að gera almenni-
legan veg að Dettifossi en annað að
byggja upp Sprengisandsveg og
fjölga sífellt öðrum slóðum.
Svo þarf að hyggja að því hvaða
nýtingarstig er æskOegt á hálendinu
í augum þorra landsmanna. Einnig
hversu víð viðerni draga útlendinga
hingað og hvaða óliku forsendur
þeir gera tO þess að njóta þeirra; hin-
ir bOandi jafnt sem þeir gangandi
eða ríðandi. Kannski er nóg að lag-
færa Sprengisandsleið og byggja
eina brú á henni?
Ari Trausti Guðmundsson
Ari Trausti
Guömundsson
jarOeölisfræöingur
„Svo þarf að hyggja að því hvaða nýtingarstig er æskilegt á hálendinu í augum þorra
landsmanna. Einnig hversu víð víðemi draga útlendinga hingað og hvaða ólíku forsend-
ur þeir gera til þess að njóta þeirra; hinir bílandi jafnt sem þeir gangandi eða ríðandi.“