Dagblaðið Vísir - DV - 28.09.2002, Side 35

34
Helqarblacf X>V
LAUGARDAGUR 28. SEPTEMBER 2002
Prinsessan
opnar sig
Leoncie Martin er mörqum kunn undir lista-
mannsnafninu Indi/erska prinsessan. Hún
seqir DV frá uppvexti sínum á Indlandi, kqn-
þáttahatri íslendinqa oq íslenskra tónlistar-
manna oq áformum sínum um að flqtja aft-
ur til Indlands oq fqlqja eftir nqjum qeisla-
diski sínum, Sexq Loverboq.
Leoncie Martin er indversk aö uppruna og fædd á
eynni Goa á Indlandi. Hún kom fyrst til íslands 1983 og
hefur búið hér síðan með stuttu hléi fyrir fimm árum
þegar hún bjó í Danmörku um hríð.
Leoncie er tónlistarmaður sem semur, útsetur og
leikur sína eigin tónlist og syngur sína eigin texta á
ýmsum tungumálum. Hún syngur á ensku, íslensku,
dönsku, arabísku og hindí sem er eitt af indverskum
tungumálum. Hún gefur út sína eigin geisladiska.
Það er sanngjarnt að segja að Leoncie hafi verið um-
talaður listamaður þann tíma sem hún hefur starfað á
íslandi. Hún hefur að mörgu leyti lent í þann flokk
fólks sem margir virðast elska að hata. Hún hefur alla
tíð verið umtöluð og alltaf þegar hún hefur komið fram
og sagt álit sitt á íslensku þjóðinni og íslensku samfé-
lagi hefur það vakið athygli og umtal.
Nýi geisladiskurinn hennar heitir Sexy Loverboy og
er sá fjórði í röðinni en áður hafa komið út: My Iceland-
ic Man sem kom út árið 1985, Story from Brooklyn sem
kom út 1991 og Love Messages from Overseas sem kom
út fyrir tveimur árum.
Leoncie hefur lengst af staðið úti á jaðrinum í ís-
lenskum tónlistarheimi og sjaldan komið fram á
skemmtistöðum eða í útvarpi og sjónvarpi sem alla
jafna eru heimavöllur vinsælla tónlistarmanna. Hún
hefur mikið skemmt í einkasamkvæmum og margir
þekkja auglýsingar hennar úr smáauglýsingadálkum
DV þar sem hún auglýsir krafta sína.
í tilefni þess að fimmti geisladiskur Leoncie er að líta
dagsins ljós fór DV í heimsókn til listamannsins sem
býr við Vallargötu í Sandgerði ásamt eiginmanni sínum
til 20 ára, Viktori Albertssyni, sem styður af alefli við
bakið á eiginkonu sinni á listferli hennar. Viktor er aö
sögn Leoncie hennar sérlegur lífvörður, umboðsmaður,
fylgdarmaður og aðdáandi.
Heimili indversku prinsessunnar er innréttað i sér-
stökum stíl sem ber yfirbragð meiri skreytistíls og lita-
gleði en almennt gerist á íslenskum alþýðuheimilum.
Húsfreyja tekur gestum vel og býður til sætis í eldhúsi
og býður upp á karamellur.
Vil vera fullkomin
Leoncie er uppfærð í sitt fínasta púss í tilefni heim-
sóknarinnar en virðist samt örlítið taugaóstyrk þótt
það hverfi fljótt. Við byrjuðum á þvi að tala um nýja
geisladiskinn.
„Þar eru lög bæði á íslensku, ensku,og dönsku. Þegar
ég bjó í Danmörku varð ég mjög hrifin af landi og þjóð
og það hentaði mér mjög vel að búa þar því ég var mik-
ið á ferðinni. Ég læri tungumál auðveldlega og finnst
danska fallegt mál. Goa, þar sem ég er fædd, var áður
portúgölsk nýlenda og þar er talaö mál sem heitir
konkani og ég syng á því líka.
En ég vil ekki syngja á neinu tungumáli fyrr en ég
hef náð fullkomnu valdi á þvi og ég æfi mig mjög mik-
ið áður en ég syng opinberlega,“ segir Leoncie og stekk-
ur í þeim töluðum orðum upp og sækir fax frá ind-
verska sendiráðinu í Ósló og sýnir mér. í því þakka
menn fyrir geisladiskinn nýja og segjast hafa hlustað á
hann af gleði og ég sé að þetta skeyti gerir lukku hjá Le-
oncie.
Síminn sagði: Elíld ég
- Leoncie er sinn eigin útgefandi og segir að það sé
dýrt að standa í eigin útgáfu. Hún sendi 10 fyrirtækjum
beiðni um stuöning við útgáfu disksins eins og alsiða er
en fékk alls staðar neikvætt svar.
„Mér finnst að allir listamenn sem fá ríkisstyrk eigi
að endurgreiða hann þegar verkið skilar hagnaði svo
aðrir listamenn geti notið góðs af. Svo mætti líka fella
niður alla styrki og lækka einfaldlega skatta á almenn-
ingi.
Síminn var fljótur að segja nei við mig og VÍS líka.
Það er samt stórt tryggingafélag sem hefur stolið pen-
ingum okkar árum saman og aldrei bætt okkur neitt öll
þau ár sem ég hef verið búsett á íslandi. Það er há upp-
hæð ef maður margfaldar allt sem við höfum greitt
þeim gegnum árin en þeir vilja ekki styrkja okkur

Leoncie Martin, indverska prinsessan, segist hafa mætt andúð og kynþáttafordómum á íslandi en nýtur þó vaxandi vinsælda. Hún hyggst innan skainms flytja af landi brott
fyrir fullt og allt þótt hún þurfi vegabréfsáritun til Indlands sem íslcnskur ríkisborgari.
DV-mynd ÞÖK
I
LAUGARDAC
neitt,“ segir Leoncie og hér verður vart nokkurrar
beiskju í máli hennar. Sú beiskja á eftir að skjóta oftar
upp kollinum í samtali okkar því ekki er of mikið sagt
að Leoncie sé afskaplega reið kona og vonsvikin að
mörgu leyti.
Hún telur að ríkisstyrkir eins og það fé sem íslensk
stjórnvöld leggja til þess að kynna íslenska menningu
erlendis og styrkja listamenn eigi að dreifast með öðr-
um hætti. Hún bendir á mörg dæmi, eins og styrki
Kvikmyndasjóðs og styrki sem íslenskir tónlistarmenn
hafa fengið til ferðalaga erlendis, og fleira. Öllu þessu
telur Leoncie að hún ætti að geta fengið hlutdeild í ef
eitthvert réttlæti væri til í heiminum.
Frændsemi og ltlíkuskapur
„Mér finnst það óréttlátt hvemig íslensk stjórnvöld
velja fólk gegnum frændsemi og klíkuskap til að aug-
lýsa ísland erlendis. Þetta er fólk sem hefur hvorki
menntun né hæfileika. Mér finnst að þetta fólk eigi að
endurgreiða sina styrki svo aðrir fái notið þeirra.
Kannski ekki Leoncie því hún er ekki hvít en aðrir
listamenn.
Ég verð óskaplega reið þegar ég hugsa um þetta.
KODA, sem eru samtök danskra tónlistarmanna, buð-
ust til þess að fjármagna diskinn Love Messages en þeg-
ar það boð barst var ég búin að fjármagna hann sjálf.
Lars von Trier leikstjóri fékk 90 milljónir af íslensk-
um skattpeningum gefins en það halda allir í Dan-
mörku að hann sé fífl enda gerði hann kvikmynd sem
heitir Fávitarnir. Ég hringdi í Kvikmyndsjóð og vildi fá
að vita hvernig á þessu stæði. Það vildi enginn segja
mér hvort einhver hefði grætt á myndinni."
- Okkur langar til þess að vita hvort Leoncie hafi
aldrei leitað eftir samstarfi við íslenska útgefendur en
hún segist varla nenna að tala um það. Og þó.
„Fyrst þegar ég kom til landsins fór ég niður í Skíf-
una og talaði við Jón Ólafsson og lét hann hafa kassettu
með tónlistinni minni. Hann sagðist ætla með hana til
Bretlands en svo heyrði ég ekkert. Ég gerði aðra tilraun
til þess að ná sambandi við hann 1993 en þá gat ég bara
talað við einhverja undirmenn sem ég hef ekki áhuga
á.“
Kerlingar sem hata mig
Leoncie flutti til Danmerkur 1997 og flutti síðan aftur
heim og segist ætla að flytja aftur úr landi í haust, ekki
seinna en um áramót. Er hún þá ekki ánægð á íslandi?
„Ég er ánægð með ísland og venjulega íslendinga. En
það er vont fólk í stjórnmálum, kerlingar í ráðuneytum
sem hata mig og ef þær fá tækifæri til að gera mér óleik
þá nota þær það. Það er vegna þess að ég þori að segja
frá hlutunum eins og þeir raunverulega eru. Ég hika
aldrei við að segja sannleikann.
Ég flúði ekki land heldur ákvað að nota tækifærið og
ferðast og halda tónleika og græða mikið af peningum
og það gerði ég og skemmti mér. Svo fannst mér ég vera
orðin nógu sterk til þess að koma aftur.“
Dansari eða tónlistarmaður
- Eitt viðkvæmasta mál sem hægt er að ræða við ind-
versku prinsessuna varðar starfsferil hennar og snýst
um feril hennar við dans i ýmsum samkvæmum og
hvort það sé yfirhöfuð rétt eða ekki að hún hafi starfað
sem fatafella eða nektardansmær.
„Þetta er stórkostlegur misskilningur sem sumir
vilja endilega trúa. En ég er ekki dansmær heldur tón-
listarmaður. Það er alltaf verið að draga þetta upp. Ég
fór í sjónvarpið til Þorfinns Ómarssonar 1996 og þá var
hann að dylgja um þetta. Ég var hjá Steinunni Ólinu og
hún dró þetta fram. Þetta er óviðeigandi og er ekki til
neins nema koma höggi á mig.“
Leoncie segist upphaflega hafa komið til íslands sem
tónlistarmaður og söngvari og starfað sem slíkur í
Glæsibæ fyrstu árin eftir að hún kom en það var að
hennar sögn Þorsteinn Viggósson, næturklúbbaeigandi
í Kaupmannahöfn, sem útvegaði henni starf á íslandi.
En henni gekk ekki vel að komast inn í tónlistarheim-
inn.
„Björgvin Halldórsson og fleiri sem réðu hverjir
fengju að koma fram komu í veg fyrir að ég fengi að
koma fram á Broadway og víðar. En ég læt ekki neinn
stöðva mig í því að komast inn í tónlistarheiminn svo
ég ákvað að fara aðrar leiðir og fór að dansa.
Þegar ég byrjaði á því þá vildi tónlistarmennirnir
hafa mig til að skemmta sér. Þá vildu þeir tala við mig.
Ég hef aldrei orðið fyrir aðkasti frá öðrum tónlistar-
mönnum, hvorki í Indlandi, Danmörku né Bretlandi,
aðeins hérna. Tónlist mín var útilokuð úr Rikisútvarp-
inu í 16 ár á sama tíma og ríkisstjórnin styrkti viðvan-
inga. Ég skora á hvem sem er af þessum hæfileikalausu
íslensku tónlistarmönnum og kynþáttahöturum sem
alltaf hafa unnið gegn mér að leika á hljóðfæri á sama
sviði og ég fyrir framan stóran hóp áhorfenda af hvaða
þjóðerni sem er nema íslensku. Þá skulum við sjá hvað
þeir eru flinkir."
Lærði tónlist frá bamæsku
Leoncie leggur ríka áherslu á það að hún sé mennt-
aöur tónlistarmaður með bakgrunn i tónlistarlegu og
trúarlegu umhverfi.
„Faðir minn var tónlistarmaður sem lék á saxófón,
trompet og fleiri hljóðfæri. Hann kenndi mér að lesa að
skrifa nótur þegar ég var mjög ung og hann sendi mig
og bróður minn, sem var eldri en ég, til tónlistarkenn-
UR 28. SEPTEMBER 2002 H&lcj&rblcici 13 “\T 39
ara.
Það var mjög mikil áhersla lögð á að lesa nótur og
leika eftir nótum eitthvað sem maður hafði aldrei séð
áður. Ég var mjög góð í því enda faðir minn góður
kennari. Ég lærði tónlist og píanóleik við Trinity Col-
lege í London og lauk prófum þaðan. Siðan fór ég til
píanókennara og lærði djass.
Ég ákvað þegar ég var pínulítil að verða tónlistar-
maður og þegar ég var að hlaupa í skólann með bæk-
urnar mínar á bakinu þá fór ég stundum snemma að
heiman og kom við í kirkjunni og spilaði á orgelið smá-
stund áður ég ég hljóp áfram í skólann.
Tónlist er ekki fyrir fúskara sem glamra á gítar eða
eitthvað eftir eyranu. Ef þú þyrftir að fara til heila-
skurðlæknis þá myndir þú ekki treysta einhverjum sem
hefði lesið bækling. Þú vilt fá atvinnumann og ég er at-
vinnumaður eins og heilaskurðlæknir í tónlistinni en
hér á íslandi er fullt af skottulæknum í tónlistinni."
Svartir eru betri en hvítir
- Hvaða tónlist hlustaði Leoncie á sem hafði áhrif á
hana?
„Mér finnst svart fólk syngja betur en hvítt fólk. Ég
hlustaði á Blood Sweat and Tears, Tom Jones, Shirley
Bassey og Barry White. Mér finnst George Michael æð-
islegur en hann er samt hvítur. Ég minnist ekki á neinn
islenskan tónlistarmann nema Eirík Hauksson. Hann
var fínn.“
- Hefur þú þá aldrei átt neitt samstarf við íslenska
tónlistarmenn?
„Nei, þeir hafa haldið sig frá mér, í hæfilegri fjar-
lægð. Ég bað einu sinni Bjarna Arason að syngja með
mér en hann var dónalegur. Erpur er skemmtilegur og
ég átti mjög frábært viðtal við hann. Hann sagðist vilja
gera dúett með mér en svo hef ég ekki heyrt neitt.
En hverjum er ekki sama. Ég get fengið hvern sem er
til að koma fram með mér svo mér er alveg sama.“
Kynþáttafordómar
Það er freistandi að spyrja Leoncie hvort hún hafi
orðið vör við fordóma sem tengja mætti við kynþátt
hennar eða litarhátt. Það stendur ekki á svörunum því
Leoncie segir að mjög margir, sérstaklega tónlistar-
menn, hafi fordæmt hana vegna kynþáttar.
„Þegar ég gaf út fyrstu plötuna mína, Icelandic Man,
var ég með svart hár og leit út eins og Indverji. Það var
ekki gott. Nú er ég með ljóst hár og lít út eins og Evr-
ópubúi og þá er allt í lagi. Ég er blanda úr Indverja og
Portúgala svo ég get litið út eins og ég vil.
Af hverju er svona viðkvæmt á íslandi að tala um
kynþáttafordóma.
Ég var alltaf útilokuð frá því að fara í Eurovision
þegar Ríkisútvarpið var að halda keppnina. En nú er
sama útvarpið að spila sömu tónlistina og þeir vildu
ekki senda í keppnina. Fyrst eftir að ég kom til íslands
var maðurinn minn að reyna að vera umboðsmaður
minn því ég talaði ekki íslensku. Hann mætti alls stað-
ar kjaftæði og fordómum sem voru fyrst og fremst
vegna þess að ég er lituð en líka vegna þess að ég er
menntuð í tónlist og það virðast íslenskir tónlistar-
menn ekki þola.
Svo er ég ekki tengd neinum í íslensku samfélagi sem
skiptir greinilega öllu máli. Að eiga frænda sem þekkir
einhvern sem hefur áhrif.“
Svo segir Leoncie mér söguna af því þegar hún vildi
fá tónlist sína spilaða á Bylgjunni. Þar gekk hún frá
einum til annars uns ákvörðunin varð síöast á borði
Bjarna Arasonar sem réö hvaöa lög eru spiluð.
„Ég var í sambandi við Guðmund Atlason og síðan
Bjarna sem sagði þvert nei og var fljótur að því. Og
hvað, er hann ekki að gæta sinna eigin hagsmuna því
hann er sjálfur söngvari? Svona ráða fúskararnir yfir
mér sem er atvinnumaður í tónlist."
Til hvers þarftu pening?
Leoncie segist finna aukinn meðbyr frá fólki og meiri
viðbrögð. Hún hefur sett diskana sína i sölu í
Þrumunni í Keflavík, Japis og Skífunni á Laugavegi.
„Ég mun aldrei aftur selja diska í Hljómalind. Ég er
búinn að reyna að fá borgað hjá þeim siðan fyrir síð-
ustu jól en þeir borga mér ekkert. Faðir minn þurfti að
fara í dýra skurðaðgerð á síðasta ári og öll systkini mín
vildu borga og ég hringdi i Hljómalind og bað um pen-
inga fyrir diskana mína og hann spurði bara: Til hvers
viltu peninga."
- Leoncie hefur verið gift Viktori Martin, aðstoðar-
manni og eiginmanni sínum, í tuttugu ár en hún vill
ekki segja okkur hvar eða hvernig þau kynntust.
„Þetta er gott hjónaband og ég er stolt af því. En ég
mun aldrei draga fjölskyldu mína inn í sviösljósið með
mér. Það er mitt einkalíf og á að vera það áfram."
Leoncie segist ætla að fylgja eftir þessum nýja geisla-
diski en halda síðan aftur út I heim og að þessu sinni
alfarin og halda til Indlands fyrst þar sem hún segir að
hún myndi selja allt upplagið eins og skot. En mun hún
ekki sakna íslands?
„Ég mun sakna margra íslendinga og ég mun sakna
hreina loftsins og rigningarinnar en ég verð að fara. Ég
er tilbúin að fara. Ég hef ekkert að gera hérna lengur.“
-PÁÁ