Dagblaðið Vísir - DV - 28.09.2002, Síða 40

AA
HelQarblað DV
LAUGARDAGUR 28. SEPTEMBER 2002
Sakamál
Sigtryggur Magnason:
I húsi dauðans
Saga Eds Gein, hins upprunalega Normans Bates
Ed Gein (til hægri) fylgt að dómshúsinu í Waushara árið 1957.
Eitt frægasta verk kvikmyndasögunnar er mynd
Alfreds Hitchcock, Psycho.
Hitchcock gerði Psycho árið 1960 eftir sam-
nefndri sögu Roberts Bloch. í myndinni segir frá
ungri konu sem flýr með illa fengið seðlabúnt á vit
drauma og frelsis en er svo óheppin að fá gistingu
á móteli Normans Bates. Við fyrstu kynni virðist
Norman vera venjulegur feiminn ungur maður.
Fljótlega koma í ljós sérkennilegar hliðar á honum
og lífi hans í húsinu á hæðinni. Sérstaklega vekur
móðir hans athygli en hún les yflr honum fyrir að
hafa of náin afskipti af þessari ungu konu. Til að
gera langa sögu stutta fer það svo að Norman, í
gervi móður sinnar, drepur konuna i sturtuatrið-
inu fræga, felur lik hennar í skotti bíls hennar og
sökkvir honum í vatn í nágrenninu. Þegar aðstand-
endur konunnar hefja leit að henni og finna Norm-
an kemur í ljós að hann á sér leyndarmál; móðir
hans er löngu dáin en hann hefur lík hennar enn í
ruggustól auk þess sem hann klæðist fötum henn-
ar þegar hann fremur ódæði.
Þótt þessi saga viröist mjög skáldsagnakennd,
sem hún er auðvitað, kemst hún ekki í hálfkvisti
við þann raunveruleika sem að baki liggur og var
uppspretta Roberts Bloch þegar hann skrifaði sögu
sína. Það sem að baki -liggur hefur einnig veitt öðr-
um hugmyndir fyrir pervertísk illmenni og má þar
nefna óþokkann Buffaio Bill sem fló kvenkyns
fórnarlömb sín og saumaði föt úr skinninu í mynd-
inni Lömbin þagna. Það sem að baki þessara við-
urstyggilegu persóna liggur er saga Eds Gein.
Drengurinn sem átti að vera stúlka
Edward Theodore Gein var yngri sonur hjón-
anna Georges og Augustu. Hann átti einn eldri
bróður og hét sá Henry. George hafði ekki átt góða
ævi og var mjög uppburðarlítill og veiklyndur.
Hann missti foreldra sína og eldra systkini þegar
hann var þriggja ára gamall og ólst upp í umsjá
móðurforeldra sinna. Hann kynntist hinni nítján
ára gömlu Augustu þegar hann var 24 ára. Hún var
mjög sérkennileg og strangtrúuð og lagði mikið
upp úr því að viðhalda vantrú Georges á sjálfum
sér. George var af þeim sökum ekki mikils virtur í
bæjarfélaginu og enn síður innan fjölskyldunnar.
Fjölskyldan rak verslun og öfugt við það sem
tíðkaðist var Augusta með öll ráð í hendi sér hvað
varðaði reksturinn; hún hafði töglin og hagldirnar
í öllu sem hún kom nálægt. Samlíf þeirra hjóna var
ekki upp á marga fiska enda taldi Augusta að kyn-
líf væri saurugt og tengt þeim í neðra. Samt sem
áður eignuðust þau soninn Henry og siðar, til þess
eins að eignast stúlku, hleypti Augusta George í
rekkju sína. Ávöxtur þess „ástar“fundar kom í
heiminn þann 27. ágúst árið 1906. Það var drengur
sem fékk nafnið Edward Theodore.
Það var mikið áfall fyrir Augustu að karlkynið
hefði enn einu sinni þrengt sér inn í líf hennar. En
hún sór að lastafullt líferni og hugsunarháttur
karlkynsins skyldi ekki ná að smita þetta barn;
þessi drengur yrði öðruvísi. Það reyndist skelfilega
rétt.
Viðbjóður borgarlífsins
Borgarlífið var ógeðslegt í augum hinnar strang-
trúuðu Augustu og því brá hún á það ráð að flýja
sollinn og hefja nýtt og betra líf í umhverfi sem var
hollara guði. Það umhverfi fann hún rétt fyrir utan
smábæinn Plainfield í Wisconsin. Þar var lítil jörð
sem var í þægilegri fjarlægð frá umheiminum og
þar gat hún alið sína karla upp í góðum siðum.
Hún hélt áfram að rakka George niður en veik-
lyndi hans birtist meðal annars í því að honum
hélst illa á vinnu og hann leitaði óspart til flösk-
unnar.
Hún messaði yfir sonum sínum og þá sérstaklega
Ed sem hún sagði að gæti aðeins verið elskaður af
móður sinni. Hún lagði mikla áherslu á að konur
og kynlíf væru af hinu illa. Því til áréttingar þuldi
hún yfir Ed áður en hann fór í háttinn á myrkum
síðkvöldum eftirfarandi kafla úr Opinberunarbók-
inni:
Og hann leiddi mig burt i anda á eyðimörk. Og
ég sá konu sitja á skarlatsrauðu dýri, alsettu guð-
löstunar nöfnum, og hafði það sjö höfuð og tíu
horn. Og konan var skrýdd purpura og skarlati, og
var búin gulli og gimsteinum og perlum. Hún hafði
í hendi sér gullbikar, fullan viðurstyggðar, og var
það óhreinleikur saurlifnaðar hennar. Og á enni
hennar var ritað nafn, sem er leyndardómur;
Babýlon hin mikla, móðir hórkvenna og viður-
styggða jarðarinnar.
Annar texti úr Biblíunni var henni ekki síður
hugleikinn en sá var úr Orðskviðunum:
Því að hunangsseimur drýpur af vörum lauslátr-
ar konu,
og gómur hennar er hálli en olía.
En að síðustu er hún beiskari en malurt,
beitt eins og tvíeggjað sverö.
En hví skyldir þú, son minn, láta léttúðarkonu
töfra þig,
og faðma barm lauslátrar konu?
Hvað á ég að segja þér, sonur minn?
Og hvað, sonur kviðar míns?
Og hvað, sonur áheita minna?
Gef konum ekki kraft þinn,
né ástarhót þín þeim er spilla konungum.
Ættingjarnir deyja
Ed tilbað móður sína og sá í henni hina hreinu
mynd gæðanna. En Henry bróðir hans var nokkru
raunsærri en Ed. Hann sá brestina í fari móður
sinnar og dirfðist meira að segja að gagnrýna hana
við Ed. Aö sjálfsögðu sárnuðu Ed mjög orð bróður
síns og þótti þau hin mesta firra.
Vegna ástarinnar á móður sinni veittist Ed ekki
erfitt að takast á við það þegar faðir hans dó þann
1. apríl árið 1940, þá 67 ára að aldri. George hafði