Helgarblaðið - 03.04.1992, Síða 21

Helgar
21
blaðið
Hæfileikinn til að skapa eitthvað býr í öllum, ekki
síst ungu fólki sem enn hefur óbeislað ímyndunarafl
og er ekki mótað af tilbúnum liststefnum. Sýningin Ung-
list sem stendur yfir í Hinu húsinu (gamla Þórscafé) hefur
einmitt yfir sér þetta ungæðislega yfirbragð. Öllu ægir saman;
málverkum, ljósmyndum, skúlptúrum, stuttmyndum, tónlist og
ljóðalestri. Unga fólkið hefur sjálft haft veg og vanda af sýningunni, og
óhætt er að segja að þarna finni allir eitthvað við sitt hæfi, jafnt ungir sem
aldnir.

Tyrkneskt
sýrurokk
Hljómsveitin „Not Correct" ó öllu útopnu en þeir taka þótt i listahótíö unga
fólksins sem stendur yfir þessa dagana í Hinu húsinu. Mymd Kristinn
Upp á sviði spiluðu
strákamir í „Not
Correct" hrátt rokk. í
gegnum þungan
bassa og hratt hljóm-
borðsspil glumdi í
mimnhörpu söngvar-
ans sem setti
skemmtilegan blæ á
flutninginn. Þegar
síðustu tónar lagsins
flöruðu út urðu menn
óðamála og krafist
var aukins styrks úr
mögnurunum. „Þeir
þola það alveg,“ sagði
einn úr hljómsveit-
inni.
Tónleikamir í Hinu hús-
inu voru ekki hafnir, ein-
ungis var um hljóðprufu að
ræða. Aður en niðurstaða
fékkst um desíbelastyrkinn
tókst útsendara Helgar-
blaðsins að króa strákana
af úti í homi þar sem rætt
var um unga fólkið, listina
og tónlistarbransann.
Hljómsveitin „Not
Correct" hefur starfað frá
því í íyrrasumar og segja
strákamir að þeir spili all-
skyns músík. „Við viljum
innleiða eitthvað nýtt og
höldum okkur mikið við
tónlist sem kallast tyrk-
neskt trasscountry. Á ís-
lensku mætti útleggja þetta
sem tyrkneskt sýmrokk,
sagði söngvari hljómsveit-
arinnar, Gunnar the Ape-
man, eins og hann vildi
láta kalla sig. Aðrir í
hljómsveitinni era: Andrés
Þór Gunnlaugsson gítar,
Ingimundur Oskarsson
bassi, Stefán Öm Gunn-
laugsson hljómborð og Ey-
steinn Eysteinsson tromm-
ur.
Aðspurðir um hvemig
gengi að koma sér á fram-
færi sögðu þeir að þessi
bransi væri þrælerfiður.
„Við spilum á almennum
dansleikjum, skólaböllum
og tónleikum. Til að
magna þetta eitthvað upp
reynum við að hafa líflega
sviðsframkomu þar sem
sitthvað getur gerst. Það
væri hægt að nefna ýmsa
hluti en það á ekkert erindi
fyrir alþjóð.“
Strákamir eru úr Hafnar-
firði og sögðu þeir að ung-
lingar tækju þeim með var-
úð. „Unglingar í dag era
allir að elta eitthvað sem
þeir vita ekki hvað er. Ef
maður kemur til dyranna
eins og maður er klæddur
verða allir ofsalega
hneykslaðir. Við höfum
alltaf verið álitnir hálf-
skrítnir," sögðu strákamir
og hlógu ógurlega.
Finnst foreldranum ekki
nóg um hávaðann sem
fylgir svona hljómsveitar-
stússi? „Blessaður vertu
maður, þeir era búnir að fá
alveg nóg af því. Nei, nei,
þeir sýna þessu skilning.
Þetta er okkar áhugamál,
músík, músík, músík,“
heyrist í einum úr hópnum.
Hljómplötugerð? Vilja
ekki allar hljómsveitir gefa
út plötu?
„Við fóram í stúdíó og
tókum upp á band þessa
fínu tónlist. Málið er að
hljómplötuútgáfumar á ís-
landi era orðnar alltof stór-
ar. Þeir sögðu þelta aldeilis
ágætt hjá okkur. Síðan
settu þeir fyrir framan okk-
ur blað með skilyrðum sem
við yrðum að uppfylla. Við
yrðum að hafa íslenskt
nafn á grúbbunni. Textinn
þarf að vera íslenskur
o.s.frv. Það vantar minni
fyrirtæki, svona eins og
Grammið var. Þessir stóru
gefa skít í listina. Músíkin
er okkar list, en þeir vilja
ráða öllu. Hverjum dytti í
hug að segja við málara að
hann mætti bara nota græn-
an lit í myndimar eða ein-
göngu málningu frá
Hörpu,“ sagði Gunnar.
Aðspurðir um Unglist
‘92 sögðu þeir listahátíðina
vera þarft framtak. „Unga
fólkið hefur gott af þessu
og svona hátíð ætti að vera
á hverju ári. Héma fá Ijöl-
margir tækifæri til að sýna
hvað í þeim býr.
Fjölmiðlar segja t.d. allt-
af frá neikvæðu þáttunum
hjá unga fólkinu. Þeir ættu
að koma hingað, héma er
margt frábært í gangi. Við
höfum skoðað margt og
finnst mest til um mynd-
bandagerðina. Frábærir
hæfileikar," sögðu strák-
amir.
Á leiðinni út sýndust
mér strákamir byrjaðir að
athuga þetta með magnar-
ana. Það þurfti að auka
styrkinn.
Ýta þarf við
„Mér finnst þetta frábært
framtak. Síðustu vikumar
hefur verið brjálað að gera í
sambandi við þessa hátíð, og
undir lokin var hópur af fólki
að vinna að þessu langt fram
eftír nóttu," sagði Aðalheiður
Birgisdóttír. Hixn var í hópi
sem vann að undirbúningi
hátíðarinnar og á auk þess
nokkur málverk á sýning-
unni.
Aðalheiður, sem cr á myndlistar-
braut í Fjölbrautaskólanum í Breið-
holti, sagði að í undirbúningshópnum
heíði verið fulltrúi frá hveijum skóla.
„Þannig náðist besta yfirsýnin yfir
það sem var í boði á svona sýningu.
Mikið af myndlistinni og skúlptúran-
um kemur ofan úr Breiðholti. Þar er
líka eina myndlistarbrautin sem starf-
rækt er innan framhaldsskólanna,"
sagði Aðalheiður.
Aðspurð um hvenær hún hefði
byijað að nrála myndir, sagði Aðal-
heiður að hún væri rétt nýbyrjuð.
,Ætli það séu ekki tvö ár síðan ég fór
ungu fólki
að nota olíumáluliti við myndlistina.
Annars hef ég teiknað síðan ég var
smástelpa.
Ungt fólk á kost á fjölda tækifæra í
dag. Stundum þarf að ýta á efiir því
til að það framkvæmi hlutina en
tækifærin era fjölmörg," sagði Aðal-
heiður og bætti því við að hennar
íjölskylda hcfði stutt hana mikið eftir
að hún ákvað að stunda nám í mynd-
listinni.
Eitt verka Aðalheiðar á sýningunni
sýnir manneskjur togast á tvær sam-
an í forgranni og síðan víðsvegar í
kringum hnött. „Eg er að reyna að
segja frá því að þrátt fýrir háleit
markmið er eitthvað sem togar í
mann til baka. Allir reyna að komast
áfram í lífinu og allir eiga við ein-
hverja erfiðleika að etja sem tefja
fyrir hlutunum," sagði Aðalheiður.
Abalheióur Birgisdóttir.
Mólverkió hennar i bak-
grunni tóknar heimsendi.
Heimurinn er i molum og
einsemdin allsróóandi.
Myndir: Kristinn.

Föstudagurinn 3. apríl
Oryggis-
leysið að
yrkisefni
Á þriðju hæð Hins hússins,
milli ljósmynda og skúlptúra, fer
fram upplestur á ljóðum og smá-
sögum auk þess sem sígild músík
er flutt. Eitt af skáldunum sem
fiuttu verk sin var Siguijón Starri
Hauksson, nemandi í Ármúla-
skóla.
„Það er mikið af ungu fólki
sem yrkir. Mest er þetta gert fyrir
eigin augu og safnast upp í
kommóðuskúffúm. Sumir eiga
fúllar skúfiúr af ljóðum,“ segir
Sigurjón og tiltekur að listahútíð,
eins og sú scm nú stendur yfir,
gefi þessu fólki tækifæri til að
kynna sig og sin verk. „Eftir að
ég byijaði að koma svona fram
og fiytja það sem ég hef sett
saman eru jafnaldrar mínir að
sýna mér það sem þeir hafa gert.
Jafnvcl köldu týpumar í leður-
fatnaðinum koma út úr skelinni
mcð stórfin ljóð,“ sagði Sigur-
jón.
Aðspurður um hvað einkenndi
yrkisefni unga fólksins sagði
Sigurjón það fara eftir aldri.
„Sextán ára krakkar yrkja mikið
um óöryggið. Þessir krakkar era
að uppgötva að lífið er ekki bara
dans á rósum. Það fylgja því
vonbrigði og sárindi. Þessi hópur
er svartsýnn. Ástin hefúr bragð-
ist og þau finna sig milii þrepa.
Þau skortir þroska á við full-
orðna en era vaxin upp úr bams-
skónum.
Öryggisleysið er einnig hjá
eldri krökkunum. Þeirra ljóð snú-
ast samt meira um framtiðarplön
og þjóðfclagið. Þessi hópur horf-
ir meira á hlutina úr fjarlægð og
dreymir um frið og öryggi,"
sagði Siguijón.
Þegar vikið var að Listahátíð
unga fólksins sagði Sigurjón
hana vera þarft framtak. „Annars
er ég hræddur um að þetta sé ein-
hver bóla. Listin er orðin tísku-
fyrirbrigði. Það var haldin Lista-
hátíð æskunnar og listviðburðir
era auglýstir grimmt.
Auðvitað ætti viðburður scm
þessi að vera á hverju ári. Það er
mikið af ungu fólki sem sinnir
listinni og þetta gcfur því tæki-
færi til að skiptast á sköpun
sinni,“ sagði Sigurjón og veitti í
lokin góðfúslegt leyfi til birting-
ar örsögu sem hann fiutti í Hinu
húsinu.
BRÉF
„ Ég þekki þig betur en þú mig.
Eg veit nafn þitt, en nöfn skipta
mig engu af því að nöfn segja
mér ekki neitt. I huga minum
strýk ég likama þinn, iþögninni
heyri ég rödd þina, í myrkrinu sé
ég bros þitt.
En allt þetta skiptir mig engu, út-
lit segir mér svo litið, aðeins
djúp augna þinna, blikið i sálu
þinni.
Eg get ekki sagt það, ég get ekki
1 fegrað það.
Égelskaþig."