Dagblaðið - 10.10.1975, Síða 10

10
/
Dagblaðið. Föstudagur 10. október 1975.

dagsins
LS —4
Hefurðu séð Kardemommubæ-
inn?
Böðvar Héðinsson nemandi: Já,
ég hef séð Kardemommubæinn,
það var nií svona ágætt en ég held
maöur sé kannski vaxinn upp Ur
því.
Jón Otti Jónsson í skóla: Já, já,
já, hann var ágætur og ég hugsa
að flestir hafi haft gaman af að
sjá hann.
Sigriður Heimisdóttir nemi: Já,
ég hef einu sinni séð hann, það
var á þessu ári, en ekki margar af
vinkonum minum hafa séð hann.
Stella Jóhannesdóttir nemandi:
Já, og mér þótti mjög gaman og
ég held að flestar vinkonur minar
hafi séð hann og þótt lika gaman.
Aðalsteinn Jónsson nemi: Já, og
mér þótti ofsalega gaman þegar
ég sá hann i vor en hugsa ég fari
ekki að sjá hann aftur.
Sigrlður Ifcðinsdóttlr I skóla: Já,
og mér þótti ekki gaman að hon-
um, ég hugsa að mörgum hafi
heldur ekki þótt gaman þó að ég
hafi ekki spurt þá.
Höfðingslund og styrkjakerfi
7877-8083 skrifar:
„Skelfingar ósköp er þetta að
verða leiðinlegt þjóðfélag!
Stefnt er að þvi að þrýsta öllum
niður i flatneskju meðal-
mennskunnar svo enginn verði
öðrum fremri. Allir eiga að
bera jafnt úr býtum, fá sömu
laun fyrir sömu vinnu, hvort
sém hún er vel eða illa af hendi
leyst.
Fyrir allmörgum árum, á
kreppuárunum svokölluðu, held
ég að bændur hafi glatað reisn
sinni og höfðingsskap. Kreppu
lánin gerðu stóran hlut bænda-
stéttarinnar að ósjálfstæðum
ölmusu- og betlilýð. Síðar varð
svo sjávarUtvegurinn eins.
bannig er þá komið fyrir tveim-
ur höfuðatvinnuvegum þjóðar-
innar, þeir eru orðnir ósjálf-
stæðir ölmusuatvinnuvegir.
f dag er öruggur gróðavegur
að komast yfir bátræfil sem
með tilstyrk styrkjakerfisins er
„dubbaður” upp fyrir tugi
milljóna króna. Ágóðann hirða
siðan „Utgerðarmennirnir” en
rikið má siðan hirða tapið.
Hin höfðinglega bændastétt er
litlu betri. Bændur fá nú orðið
hina ótrúlegustu styrki og lán til
búskaparins óafturkræfa styrki
fyrir t.d. að byggja sjálfsagða
„hlandfor” og að sjálfsögðu
fyrir alla ræktun, sem þeir
framkvæma, skurði sem þeir
grafa o.fl. o.fl.
Næstum allir landsmenn eru á
þessu allsherjar styrkjakerfi
rikisins. Ungt fólk, sem vill
byggja og stofna heimili, fær
milljóna lán hjá ótal lánastofn-
unum hins opinbera. Þetta
endar eins og i Ráðstjórnarrikj-
unum, þar sem enginn á neitt,
þar sem „rikið” á allt.
Hvar erum við fslendingar
eiginlega á vegi staddir? Erum
við á ný að glata höfðingsskap
ofan i hyldýpi alheims
sósialisma og kommúnisma?
Erum við að glata þvi dýrmæt-
asta, sem við eigum, fjöreggi
frelsisins sem við öðluðumst
loks eftir margra alda bráttu?
Endurreisum forna höfðings-
lund með þjóð vorri!”
„Gagnrýninn ” skrifar:
„Eins og alþjóö er kunnugt
hlekktist þyrlu Landhelgisgæzl-
unnar TF-GNA á uppi við Skála-
fell á dögunum. Þá hafði vélin
flogið frá Reykjavikurflugvelli
og upp i KR-skála, svo ætla
mátti að nokkuð mikið magn af
eldsneyti hefði verið i geymum
vélarinnar. Fyrir snarræði
Björns Jónssonar flugmanns
varð þarna ekki stórslys.
NU, en komum okkur þá að
efninu, þ.e. ráðstöfunum
Slökkviliðs Reykavikur. Þeir
senda sjúkrabil frá öskjuhlið
upp i Skálafell. Sem betur fer
þurfti ekki á honum að halda.
Hvað skeður og hver ræður?
Er sennilegt, þegar flugvél
hrapar, að eldsneyti flæði um
allt svæðið og kvikni i? Þvi var
ekki slökkvibillinn frá Arbæjar-
stöðinni sendur. Hann er með
r
HINDRUN A VEGINUM -
ÖRORKUÞEGA NEITAÐ UM LÁN
Anria Maria Andrésdóttii
skrifar:
„Við hjónin erum bæði sjúk-
lingar. t ágúst i fyrra lagðist
maðurinn minn algjöriega i
rúmið og þrátt fyrir min veik-
indi stundaði ég hann heima i 8
mánuði. Með þvi hef ég sparað
HANN ER
í ORLOFI
Svavar Sigurðsson spyr:
„Eins og alþjóð veit fór hita-
veitustjóri til Tyrklands til að
veita þeim tækniaðstoð þar
syðra um hitaveitufram-
kvæmdir. Þvi spyr ég: Er
hitaveitustjóri á launum á
meðan hann vinnur að þessu
verkefni þarna suður i Tyrk-
landi?”
Svar: Dagblaðið hafði sam-
band við MagnUs Óskarsson
hjá borgarsjóði Reykjavikur
og tjáði hann okkur að
Jóhannes Zoega hitaveitu-
stjóri væri i orlofi og þvi á
launum. Hann hefur, eins og
allir, rétt til orlofs sem hann
þarna notfærir sér.
þvi opinbera á þriðju milljón
króna.
í april var þrek mitt búið og
maðurinn minn var fluttur á
spitala. Hann á litla von um
bata.
Veikindin, sem há mér, er
æðakölkun i fótunum, svo ég
verð að eiga bil ef ég á að kom-
ast á milli húsa. Samkvæmt Ur-
skurði frá Landspi'talanum er
engin von til að hægt sé að bæta
Ur þessu.
t mai lagði ég inn umsókn hjá
Tryggingastofnun rikisins og
bað um lán upp á 150 þúsund
krónur vegna bilakaupa en ör-
yrkjar geta fengið slik lán.
Tryggingaráð neitaði mér um
Einsteð móðir úr Hafnarfirði
hringdi:
,,Ég bý suður i Hafnarfirði
með tveimur börnum. Annað
barnið, það yngra, er með
fæðingargalla þannig að mér er
fyrirmunað að vinna Uti. NU fæ
ég 25 þúsund krónur i meðlag og
mæöralaun og 20 þúsund frá
bænum vegna þess að ég verð að
vera heima. Samtals gerir þetta
lánið af þvi að ég gat sætt mig
við gamlan bil, árgerð 1968, sem
aðeins kostaði 60 þúsund en
þurfti viðgerðar við upp á 140 i
viðbót. Mér var sagt að ef ég
vildi kaupa árgerð 1970 af bil
gæti ég fengið lán. Slikir bilar
kostuðu 4-500 þús. krónur.
Mér var boðið að taka út ör-
orkubæturnar fyrirfram,sem ég
gerði, En hvorki ég né aðrir lifa
á loftinu og Hjálparstofnun
kirkjunnar hefur rétt mér
hjálparhönd til þess að ég geti
lifað.
Hvers á ég að gjalda? Ef ég
hefði tekið dýrari bilinn hefði ég
verið með 150 þús. króna skuld
við Tryggingastofnunina og 250-
45 þúsund krónur á mánuði. Þar
af þarf ég að borga 20 þúsund i
húsaleigu og hússjóð. Eldra
barnið mitt gengur i skóla og
auðvitað erkostnaður ikringum
það. Auk þess verð ég að borga
rafmagn, hita og sima. Þannig
telst mér til að ég hafi um 14
þúsund krónur i mat, klæði
o.s.frv. Ekki mikið það. í ágúst
átti svo að byrja að greiða
barnabætur — 55 þúsund á mán-
ERÞETTAHAGT? -
drif á öllum hjólum. Hefði ekki
verið öryggi að þvi?
Nú var vitað nákvæmlega
hvar vélin hrapaði. Hefði ekki
verið öruggara að senda sjúkra-
bil með drifi á öllum hjólum?
Spyr sá sem ekki veit.”
Raddir
lesenda
350 þús. skuld i banka. t dag er
ég með 150 þús. króna skuld við
banka. Hana þarf að borga.
Hvernig á ég að fara að þvi veit
ég ekki. Allir vita hversu banka-
vextir eru háir og lánin eru
stutt. Þeir, sem eitthvað vildu
liðsinna mér og öðrum i svipuð-
um kringumstæðum.gætu lagt
fé i Hjálparstofnun kirkjunnar.
Það virðist eina ráðið.”
spyr MéSr
uði — og þvi var lýst yfir að
greiða ætti þær f f jórum hlutum
fram að áramótum. Enn er ég
ekkert farin að fá — þeir hjá
stofnuninni virðast ekkert vita
hvemig eigi að snúa sér i þessu.
Hvernigmá þetta vera? Það sér
hver skynsöm manneskja að
ómögulegt er að lifa með 14 þús-
und krónur á mánuði. Kerfið
virðist ómögulega virka. Er
þetta hægt?”