Dagblaðið - 11.09.1976, Blaðsíða 9

D.V'.BLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 11. SEPTEMBER 1976.
9
VK'Ti n
A 82
7 10872
"/ ÁG4
4> ÁKD8
-NoRni-R
A A64
KG5
7
* 1076532
Aitttr
A 97
7 D964
< KD963
A G4
''i tii n
A KDG1053
7 Á3
7 10852
A 9
Sagnir sengu:
Vestur Norður Austur Suður
1 lauf pass 1 tígull 3 spaðar
pass 4 spaðar pass pass
pass
IJtspil frá vestri laufakóngur. í
öðrum slag skipt. vestur yfir i
tromp. Suður drap á as í blindum
og spilaði tígli, sem austur drap á
drottningu og spilaði trompi
áfram. Nú er aðeins eitt tromp
eftir í blindum, við erum með tvo
SlMON
SÍMONARSON
tigultapslagi með þvi að trompa
einn tígul i blindum. Þú sérð öll
spilin, geturðu unnið það? Þegar
spilið var spilað þá svínaði suður
hjarta og fór einn niður. Er ekki
til betri leið? Þetta er eitt af þeim
spilum, sem ekkert liggur á. Við
erum búin að gefa einn slag á lauf
og einn á tígul, og nú spilum við
tígli og gefum andstæðingunum
slaginn. Sama er hvor þeirra er
inni, við trompum tígul í blindur.
og trompum lauf heim. Þá byrjum
við að spila út trompunum okkar,
og þegar við eigum eitt tromp
eftir er staðan þessi:
VlHIU'R
A enginn
7 KG5
'■ enginn
A 10
Arsn'R
A enginn
D96
: K
A ekkert
Sri»i u
A G
7 Á3
0 10
A ekkert
Þegar við spilum út síðasta
trompinu okkar, þá verður vestur
að henda hjarta og geyma laufaás.
Nú er laufatían búin að gegna sínu
hlutverki og við látum hana frá
blindum og austur með sinn tígul-
kóng og hjartadrottningu þriðju
verður að gefast upp, því ekki má
hann gefa tígulkóng í og verður að
láta hjarta, og því fáum við þrjá
síðustu slagina á hjarta.
Frá Bridgedeild .
Breiðfirðinga
Aðalfundur Bridgedeildar
Breiðfirðinga var haldinn í
Hrevfilshúsinu fimmtudaginn 9.
september. Kjörnir voru þrír
menn í stjórn. Magnús Oddsson,
Elís R. Helgason og Jón Stefáns-
son. Fyrir voru í stjórn Jóhanna
Guðmundsdóttir og Gissur Giss-
urarson. í varastjórn voru kosnir
Guðlaugur Karlsson og Öskar Þór
Þráinsson. Stjórnin mun bráðlega
skipta með sér verkum. Fimmtu-
daginn 16. september hefst fimm
kvölda tvímenningur hjá bridge-
deildinni og spilað verður í
Hreyfilshúsinu. Allir eru vel-
komnir og gefin verða meistara-
stig fyrir hvert kvöld.
Stjórnin.
Fró Bridgefélagi Reykjavíkur
Vetrarstarfið hefst 16.
september nk. og verður á fimmtu-
dögum í Snorrabæ, Austurbæjar-
bíói. Nk. fimmtudag hefst tveggja
kvölda tvímenningur. Keppnis-
stjóri verður Guðmundur Kr.
Sigurðsson. í stjórn Bridgefélags
Reykjavíkur eru: Páll Bergsson
formaður, Gunnar Þorkelsson
varaformaður, Stefán J. Guðjohn-
sen gjaldkeri, Guðlaugur R.
Jóhannsson ritari og Jakob
Ármannsson fjármálaritari.
Önnur bridgefélög
Ekki hafa borizt upplýsingar frá
öðrum bridgefélögum um hvenær
starfsemi þeirra hefst, en ef haft
er samband við undirritaðan í
síma 74422 munu þær birtast í
næsta þætti. Einnig vil ég hvetja
alla til að senda þættinum úrslit í
keppnum og aðrar upplýsingar.
VESTI H
A enginn
7 1087
O enginn
A Á
r

í kringum skjáinn
Sjónvarpsgagnrýni
Fólk í fréttunum
Hver er tilgangur sjónvarps?
spyrja íhugulir menn stundum
þegar þeir hafa ekki annað að
gera. Skemmta, fræða, stríða,
— allt þetta og meira til má
nefna, en samt held ég að sjón-
varp standi eða falli með frétta-
flutningi, — upplýsingum um
það sem er að gerast i kringum
okkur og úti í heimi. Þetta
skilja erlendar sjónvarps-
stöðvar og leggja allt kapp á að
flytja itarlegri fréttir en keppi-
nauturinn, — BBC á móti ITV í
Bretlandi, ABC á móti NBC í
Bandaríkjunum. í því ljósi
verður að skoðast ráðning
amérískrar fréttakonu upp á
eina milljón dollara á ári, —
svo fáránlegt sem það er. En
þessi samkeppni er ekki alltaf
holl, því fólk er fíkið í „sensa-
sjónir“ sem ýmsir óráðvandir
fréttamenn gera sitt besta til
að skapa því, — hvort sem það
er að hnýsast í einkalíf fólks
eða beina gírugri myndavélinni
að brennandi munki i Víetnam.
Það verður að segjast, að is-
lenska sjónvarpið hefur gegnt
fréttahlutverki sínu nokkuð vel
á sinni stuttu ævi, þótt ekki sé
við annað að keppa en stopulan
og oft hroðvirknislegan frétta-
flutning dagblaðanna. Innan-
landsfréttir eru samviskusam-
lega tíndar til, stundum um of,
sbr. hinar tíðu malbikunar-
fréttir af landsbyggðinni og er-
lendar fréttamyndir eru
notaðar eftir getu, þótt sjón-
varpið mætti sækja myndir í
fleiri áttir en það gerir. Frétta-
stofan streðar við að vera hlut-
laus í upplýsingamiðlun sinni,
og tekst það oft svo vel að allur
broddur hverfur úr fréttinni.
Gleymum því aldrei að „fréttir"
erusafn upplýsinga sem lítili
hópur manna matar okkur með
og að stundum er það siðferði-
leg skylda fjölmiðils að láta
hlutleysi lönd og leið þegar
ótvírætt er um að ræða aðför að
mannlegum rétti og gildi. Amin
forseta má hiklaust nefna
„slátrara" i fréttum og aðgerðir
Suður-Afríkustjórnar eru „of-
beldi". En meira um það síðar.
Fréttalestur i íslenska' sjón-
varpinu er nú allur liðugri en
áður og bót er að því að segja
frá helstu fréttum við upphaf
og lok frétta. Eiður Guðnason
er ávallt traustur lesari og
fréttamaður. Guðjón Einarsson
hefur mjög batnað eftir nokkra
deyfð og tíðan fótaskort á tung-
unni og er nú farinn að spyrja
menn út úr á Vilmundar-vísu.
Ennfremur er Sonja Diego ekki
lengur eins óðamála á þeim tíu
tungumálum eða svo, sem hún
talar. Semsagt, batnandi manni
er best aðjifa. Aðrir Iesa skýrt
og af festu einkánlega Sigur-
jón Fjeldsted. Samt get ég ein-
hverra hluta vegna aldrei tekið
alvarlega þær fréttir sem Ömar
Ragnarsson les — og enn-
Iremur sakna ég höfuðleðurs-
ins á Helga Helgasyni.
En grafarþögnin fyrstu 15
mínútur fréUalimans á föstu-
ilag undirstrikaði óbeint eitt af
þeim vandatnálum sem frétta-
tttenn við sjónvarp eiga við að
stríða: lúsarleg laun. Það
hlýtur að vera kappsmál fyrir
ríkisfjölmiðlana að halda í þá
reynslu sem þetta fólk hefur
aflað sér á 10 ára ferli, annars
fer það yfir í önnur störf, eins
og nú er að gerast unnvörpum.
Á eftir fréttunum á föstudag
kom mynd úr dýrasafni sjón-
varpsins, og í þetta sinn var það
górillumynd. Aldrei þessu vant
var spenna i henni og á mínu
heimili var beðið eftir því aó
górillan steindræpi hinn fífl-
djarfa górilluvin. Allavega átti
manngreyið skilið Öskar.
Athyglisvert var að górillan ber
sér á brjóst eins og við klórum
okkur eða reykjum í eirðar-
leysi, en ekki af æsingi, — sem
líklega varpar nýju ljósi á
Tarzan apabróður og hinn sí-
fellda bringuslátt hans. Svo
kom réttur kvöldsins: Deadline
USA með Bogart.hreina na lost-
æti fyrir þá sem fallto hafa
fyrir þessuni snarborulega leik-
ara. M.vndin fjallaði vel um
blaðaheiminn, nema hvað
blaðamenn þeir sem ég þekki
eru tæpast eins miklir hug-
sjónamenn og þeir sem börðust
við gangsterinn Rienzi.
Á laugardag hóf sjónvarpið
skemmtilegheitin á einum
þeirra útsöluþátta frá Bret-
landi sem flokkast undir grín.
„Maður til taks“ vat unninn
samkvæmt lapþunnri formúlu:
2 stúlkur plús 1 piltur saman i
íbúð samasem hlátursefni. Það
er furðulegt hvernig sjónvarpið
fer aó því að rata á það versta
sem er á boðstólum í enskum
sjónvarpshúmor — eins og
hann getur verið bráðskemmti-
legur. Fyrir næstu útsöluferð
iná ég allra náðarsamlegast
benda á „Porridge" rneð
Ronnie Barker, „Fawlty
Towers" með John Cieese. —
eða Guðhjálpiokkur, „Monty
Python". Stökkið frá gríninu og
yfir í pýramídana var of erfitt
fyrir mig, þannig að ég beið
eftir bíómyndinni yfir kakó-
bolla. En „Cluny Brown" er
varla ein af bestu myndum hins
ágæta Lubitsch, flott, haglega
samsett, en léttmeti samt.
A sunnudag opnaði ég varla
fyrir kassann, nema til þess að
sjá Bjarna Felixson lýsa tapi
íslendinga i fótbolta:
„Leik- þar-sem-við-áttum-skilið-
jafn-tefli" — o.s.frv.
A mánudagskvöld opnaði
Berger, stjórnandi þáttarins,
gerði mörgum fagurfræðingum
í Englandi gramt í geði með
stéttarlegri útskýringu sinni á
goðum eins og Gainsborough og
Reynolds. Þessir þættir voru
holl lexía sem undirstrikaði
margræði listar, það umhverfi
sem hún spratt úr og hvernig
auglýsingatæknin hefur nú að
miklu leyti tekið að sér hlut-
verk hennar á okkar tímum.
Umfram allt hvetur Berger
okkur ti! þess að líta ekki á list,
fortíðar eða nútíðar sem
heilaga kú, heldur sem lifandi
veruleika. Jafnframt er okkur
uppálagt að gagnrýna list, — og
alla myndræna túlkun á veru-
leika okkar (þ.á m. aug-
lýsingar) gefi hún falska mynd
af því sem er að gerast. Að visu
er mikið um gloppur í umræðu
Bergers, t.a.m. hefur hann
skömm á afstraktkúnst og vill
ekki viðurkenna hlutverk
þeirrar listar, —en ávollt
verður að gera ráð fyrir ein-
földun í þáttum af þessu tagi.
Frískandi voru þeir allavega.
ég aftur sjónvarpið og
þá var Bjarni enn að iysa því
hvernig „við-áttum-skilið
jafn-tefli". En „Sólsetur
handan flóans" var hrein-
asta gersemi. Höfundur,
Alan Bennett, er kunnur hað-
fugl og háskólaborgari í landi
sínu og eins og önnur leikrit
hans fjallaði „Sólsetrið" um
heimahaga hans, ’norðvestur
England og það fólk sem þar
býr. Persónusköpun og leikur
var með ágætum, málið lifandi
og hin látlausa mynd sem
dregin var upp einstaklega
áhrifamikil. Hvenær í ósköjiun-
um skyldu leikritahöfundar
okkar læra að moða úr dagsdag-
legum islenskum staðreynd-
um.
Á þriðjudag opnaði ég og
slökkti fljótt á „Víghúnaði
heimsins", deprímerandi um-
fjöllun um mannvonsku og sið-
leysi alþjóðastjórnmála. Á mið-
vikudagskvöld horfði ég svo á
„List í nýju ljósi". en .John
ctcerá'*’
1550
V\Wr

1950
I Póstsendum
Skóverzlun Þórðar
Péturssonar
Kirkjustrœti 8 v/Austurvöll. Simi 14181