Dagblaðið - 23.11.1976, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 23. NÖVEMBER 1976.
2
✓
Einstæð
móðir
sniðgengin
Kristín Alexandcrsd. skrifar:
Hvers eiga einstæðar
mæður að gjalda sem ekki hafa
fjársterka eða pólitíska menn á
bak við sig?
Umsókn um endursöluíbúð
hjá húsnæðismálanefnd var
lögð inn hjá þeim í vor og er
búin að vera hjá þeim í a.m.k. 6
mánuði ef ekki lengur og alltaf
þegar spurt var um hefur
fengizt neikvætt svar. Það þyk-
ir mér heldur hart að gengið sé
fram hjá einstæðri móður með
tvö börn, sem eru eins og
tveggja ára og eru á götunni.
Er ekki svolítið hart að frétta
svo úti í bæ að ung hjón með
eitt barn fái íbúð hjá þeim eftir
aðeins l-2ja mánaða bið. Þessi
hjón voru þó í ágætu húsnæði
fyrir. Svo fær einhleypur
maður íbúð sem hann notar
einungis til veizluhalda, fyrir
utan fjölmörg tilfelli önnur.
Hvað á að kalla þetta? Er
þetta réttlæti? Nei, þetta er
klíkuskapur. A að ganga
framhjá einstæðri móður, sem
reynir að fá húsnæði fyrir börn
sín? Þessi kona hefur verið
hingað og þangað siðan 2. maí
1976, þó mest hjá móður sinni
og systur í lítilli 2ja herbergja
íbúð. Þar er nú varla hægt að
þverfóta fyrir kössum og öðru
dóti.
Einstætt foreldri er
greinilega svo lítils metið að
það er alltaf gengið fram hjá
því.
[ istwizkir vfcing<r heimtir úr hgljirfbr
Aparnir í Afríku, Negrastelpa for á
— og flein
sögur frá
Alfunni svörtu
rall
íslenzkir farmenn:
ERU ÞEIR ALLIR SVONA
RUDDALEGIR
r r
OG OMANNUÐLEGIR
Sigríður Þorsteinsd., hringdi:
Mér ofbauð nú alveg
greinin sem birt var í DB um
daginn þar sem farið var um
borð í flutningaskipið Sögu og
rætt við skipverjana.
Lýsinga! þeirra bera þess
greinilega vott hversu rudda-
legir þeir eru og lítilmótlegir.
Þarria var m.a. skrifað um
meðferð á tveimur innfæddum,
annars vegar af hálfu yfirvalda
og hins vegar af hálfu skipverj-
anna sjálfra. Hvort tveggja bar
vitni um litla mannúð og
næstum því mannvonzku. En
skipverjunum þótti þetta bara
stórsniðugt, eftir því sem
manni skildist. Eflaust voru
töluverðar ýkjur í lýsingum
þeirra en það eitt að þeir skuli
segja frá atburðum eins og
þessum, ber þess merki hvað
þeir hafa fádæma bágborinn
persónuleika.
Svo er það með þessa negra
sem réðu sig á skipið. Eftir að
hafa kynnzt innræti skip-
verjanna í greininni, þá dettur
mér ekki í hug að draga orð
Nígeríu-mannanna f efa.
Enn deila Birkír og Gísli:
LÍTILL SÓMIAÐ SKÖMMUNUM
Þann 18. október síðastliðinn
birtist f Dagblaðinu greinar-
stúfur saminn af óðalsbóndan-
um Birki Friðbertssyni í Birki-
hlíð við Súgandafjörð. Telja
má að það sé svar við því, er ég
sendi sama blaði og birt var 29.
september. Ég óskaði ekki
svars við þeirri lýsingu, enda
var það bara lýsing á samtali og
viðskiptum manns við mann.
Yfirskriftin á grein Birkis er
,,Vesalings Skrauta —
aumingja Gisli.“ Birkir hefði
átt að vera í stað Skrautu. Jæja,
Birkir, það var gott að þú
skyldir láta ljós þitt skína i
víðlesnu blaði hér á Súganda-
firði, því að umboðsmaður þess
tjáði mér, að hér væru 48 fastir
kaupendur, og ég hygg að allur
þorri manna hér lesi það yfir-
leitt, enda er það albezta blaðið,
sem nú er gefið út á íslandi.
Ekki versnar það við það þegar
tveir flokksbræður frá Súg-
andafirði eru farnir að tjá hug
sinn þar, hver til annars. Þú
ert búfræðingur að mennt,
fæddur 10. mai 1936 og ert því
ungur að árum og lftt þekktur,
riema hjá ritstjórum Þjóðvilj-
ans, þegar þú ert að kvarta þar.
Þú ert talinn mikill bóndi og þú
sækist eftir jarðneskum
munum á ýmsan hátt, eins og
fleiri. Þér þykir sómi að
skömmunum. samanber okrið á
Raddir
lesenda
Skrautu, er þú nefnir svo. Nú
ert þú f hreppsnefnd hér fyrir
Alþýðubandalagsmannfólkið.
Fyrri part árs 1975 eða fram í
marz varst þú sveitarstjóri.
Telur þú, að fólki hafi yfirleitt
likað vel við þig i því starfi?
Varstu ekki nokkuð gleyminn?
Reiknar þú með því að verða
gerður að heiðursborgara
í ellinni? Nei, sennilega ekki.
Þú segir í grein þinni, að kýrin
Skrauta hafi verið seld 29. júní.
Hið rétta er, að hún var seld og
afhent 19. júni. Eru margar
skekkjur þessu líkar og þá á
öðru sviði í starfi þínu eða
störfum? Þú byrjar harma-
kvein þín með þessum orðum:
„Fyrr hefur þessi maður
skrifað greinar svipaðs eðlis,
fyrst í Morgunblaðið sem
fréttamaður þess og sfðar sem
fréttamaður Þjóðviljans, nú hin
síðari ár.“ Ég byrja á því hér,
að lýsa þig skaðlegan stórlyg-
ara, sem getur ef með þarf logið
á hærri stöðum. Ég var aldrei
fréttamaður Morgunblaðsins.
Ég hafði verið beðinn og ég
hafði dregizt á að taka það að
mér. Samkvæmt þeirri beiðni
simaði ég á minn kostnað nokk-
ur orð þann 8. nóvember 1968
um ástandið hér á Súganda-
firði, eins og það var þá og
hafði verið að undanförnu í
atvinnumálum. Þetta kom svo
út sunnudaginn 10. nóvember
og þá endurbætt, sem hentaði
þeim betur. Þeir þoldu ekki
sannleikann þar frekar en
heiðursmaðurinn Birkir í
Botni. Frá þeirri stundu, sem
að framan greinir, hefi ég verið
f'réttamaður Þjóðviljans og
kaupendatalan jókst úr 2 í 16.
Þú hefur aldrei, að eigin sögn,
dáðst að þeirri meðferð frétta,
sem þar hafa staðið og því
slúðri, sem í þessum greinum
hefur falizt. Þú hefur tárazt yf
ir því að sjá skrif mín í
Þjóðviljanum, sem átti að vera
vettvangur ábyrgðarmeiri
skrifa en iinnur blöð. Hvernig
gazt þú dæmt skrif min þar, þú
fórst ekki að kaupa blaðið. ja,
l'yrr en árið 1974. Þú leiðréttir
þetta i næstu grein, ef ekki er
rétt með farið. Núll tekjuskatt-
ar og fátækleg útsvör þin hafa
eðlilega ekki levft þann tnunað
að kaupa blöð flokks þíns. Var
það ekki í júlí 1975, sem þú
neitaðir að borga mér blaðið
fyrir mai og júní. Þú áttir
eftir að tala við ritstjórana út af
16. júlí grein minni það ár:
„Fimm sveitarstjórar á tæpu
ári“. Það voru raunar 8
mánuðir. Þú varst einn af þeim
fimm. Þú náðir í Svavar Gests-
son ritstjóra, frændi þinn
Kjartan var úti. Eðlilega fékk
Kjartan skilaboðin, þvf að
pólitískt umráðasvæði hans er
Vestfirðir. Sennilega hefur þú
beðið þess eða óskað, að sett
yrði á mig þumalskrúfa þegar í
stað gagnvart skrifum mínum. I
stað þess, líklega fyrir harma-
kvein þfn, var íréttabréf það,
sem ég sendi 6. ágúst og ekki
var komið út.sent hingað til
formanns Alþýðubandalagsins
sem trúnaðarmál. Kjartan
frændi þinn hefur ekki þorað
að senda þér það prívat til
umsagnar. Ekki er nú traustið
mikið. Var það ekki kvöldið 21.
ágúst, sem fundur var settur á
heimili þínu og fréttabréfið
tekið til umræðu. Mættur var
Einar Guðnason formaður Al-
þýðubandalagsins hér. Þú ert f
stjórn þess félags. Sá þriðji
Guðvarður Kjartansson gat vist
ekki mætt, aftur á móti var þar
staddur Gestur Kristinsson,
sennilega sem fulltrúi Alþýðu-
bandalagsins í hreppsnefnd.
Þetta fór þó svo, að bréfið kom
út 27. ág. Þú viðurkennir að
hafa kvartað tíl Þjóðvilja-
manna. Sennilega hefur þú
kvartað oftar en einu sinni,
ekki til Þjóðviljamanna, heldur
frænda þíns Kjartans ritstjóra.
enda vildi hann ekki, að dropa-
greinin yrði birt í Þjóðviljanunt
og af þeim ástæðum kom hún i
Dagblaðinu. Það fór vel.
Eg tel, aö þú sért aumkunar-
verður vesalingur hvað stór-
mennsku þinni viðkcmur.Þúseg-
ist aldrei naia nait unigun til
þess að svara mér. hvorki hér
heima eða í landsmálablöðum.
Fyrir hvað hefðir þú átt að
svara. Eg hefi aldrei deilt á.þig
í fréttabréfum mínum. Aldrei.
Þú varst ekki neinn sérstakur
fréttamatur og við vorurn lík;i
flokksbræður. Þig hefur bara
dre.vmt þessar át'ásir. Þú erl
ruglaður stórbokki. Þú deilir á
dagblöðin fyrir að taka á móti
fréttum. Þú segist ekki
vantreysta heimamönnum. Get-
ur verið að heimamenn beri
traust til þín? Þú talar um
einhverja hneykslun, lesendur
Dagblaðsins og ærumeiðandi
árás á Skrautu. Þetta er mjög
svo hástemmt rugl sem fáir
skilja nema þú, ef þú skilur það
þá. Þá eru það liðirnir I til V,
það eru til sannleikskorn f
þeim, samanber dropagreinina,
en þó eru það haustnáttastrá,
sem þú reynir að grípa í. „Veit
ekki til að nokkur ónefndur né
tilnefndur aðili hjá Búnaðar-
félagi íslands hafi verið
spurður eðlilegs verðs eða ráðið
því.“ Þetta er eitthvert rugl,
skilur þú það sjálfur? Viltu
vita, hver talaði við Búnaðar-
félagið fyrir mig? Hann heitir
Ulfar Þormóðsson hjá Þjóðvilj-
anum; hann mun standa við
það, sem hann fræddi mig á.
Var það þetta, sem þú þvældir
um „Ónefndur — Tilnefndur“?
Þú segir f fimmta kafla, að
kýrin sé nú á haustnóttum —
það er sennilega búfræðinga-
mál — ekki föl fyrir það verð,
sem hún var seld á 29. júní ( þú
seldir hana 19. júní), þó að
tæpir þrfr mánuðir frá burði
se'u liðnir og vetur framundan.
ITver var það, sem bauð hjón-
unum þetta sama verð, söluverð
krónur 141.000.00? Það varst
þú. Þér var svo mikið bumbult
við að lesa um dropann, að þú
raukst af stað út að Sólstöðum í
grænum hvelli. Samkvæmt 1.
og 2. lið má sjá, að mjólkina
hefur þú í upphafi reiknað á kr.
80.000.00. Hér kemur sennilega
santvizkuspurning: Ætlaðir þú
að gefa þeirn mjólkina. umfram
kostnaðinn sem þau lögðu fram
f.vrir dropann? Þá hefðir þú
sannarlega breytt eftir mál-
efnasamningi þfnunt og tekið
tillit til aldraðra. Og i lokin á
spjalli þinu er það. að þú telur
að ég hafi tvíreiknaö útsvar
Guðmundar niður á dilka af
mikilli nákvæmni. Þú álitur
tnig lífsleiðan tómstundaskrif-
ara. Þetta er ekki rétt hjá þér.
ég tel mig lílsglaðan frétta-
mann.
Þið í hreppsnefndinni viss-
uð, að framtal Guðmundar var
allt of hátt, en af því að rfkið
átti að borga brúsann, út-
svarið.þá var það látið vera að
leiðrétta það. Útsvarið kr.
68.000.00 á 30 dilka verður kr.
2.266.66 á dilk. Ríkið greiddi
hreppnum aðeins kr. 2.120.00
af útsvarpinu, hitt féll eðlilega
niður, því að fyrir um 20 árum
var samþykkt af þáverandí
hreppsnefnd, að fólk yfir 67 ára
aldur þyrfti ekki að greiða út-
svar og það ákvæði stendur enn
Hefi ég gleymt einhverju? Jú,
rétt, sannarlega má það teljast
frétt, að eftir ár frá þvi, að ég
hafði ritað fréttabréf, var mér
tjáð af bónda hér í sveit, að
hann væri að hugsa um að
stefna mér fyrir birgzl um
skattsvik fyrir ári síðan. Bréf
það hafði ég dagsett 6. ágúst
1974. Það var sem sagt eitt ár
liðið, þegar skot þetta reið
af. Hann hafði ekki lesið það
sjálfur. Það var Gunnar
Guðbjartsson, formaður Stétt-
arsambands bænda, sem kom
þvi inn hjá honum. Ég kann-
aðist ekki við þá frægð að hafa
þorað að skrifa um skattamál
og sótti því frumritið af því
fréttabréfi og léði honum til
aflestrar. Eg á flest öll afrit af
bréfum mínum frá því fyrsta,
eða 17. des. 1968, og þú getur
fengið þau keypt og leitað þar
að níðskrifum, sem þú minnist
á. Var það ekki 10. ágúst í fyrra,
sem þú komst með afritið heim
til mín? Afritið, sem ég lánaði
pabba þínum. Jú, þú hafðir
eðlilega lesið það líka. Þú
hlýtur að muna það. að þú
hótaðir mér stefnum og öllu
illu, ef ég minntist einu orði á
þig í bréfum mínum. Þú attir
auðvitað við skatta og útsvör. A
því augnabliki, sem þú varst að
hrella mig hér heima, i ntínu
eigin húsi, var bréfið, sem þú
óttaðist sennilega svo rnjög —
komið suður. Þú hlýtur líka að
muna, að þetta bréf var til
umræðu heima hjá þér 21.
ágúst í f.vrra, 1975.
Eg held að það borgi sig ekki
fvrir þig að reita mig til reiði og
set ég þvi hér undir nafn mitt
til staðfestingar.
Gisli Giiðmundsson.