Dagblaðið - 11.08.1977, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 11. AGUST 1977.
r
Ohamingja
íslendinga
I einu dagblaða borgarinnar
er frá því skýrt af einum af
verkfræðingum Kröfluvirkjun-
ar, að (hann) sé að leita að
óhamingju virkjunarinnar.
Leitið og þér munið finna
stendur einhvers staðar og ég
held að þessi verkfræðingur
þurfi ekki að leita lengi til þess
að finna óhamingju virkjunar-
innar.
Við íslendingar þurfum því
miður að berjast við margs
konar óhamingju. Öhamingju
sem við sjálfir höfum kallað
yfir okkur og er næsta óskiljan-
leg þegar allar aðstæður eru
kannaðar.
Öhamingja Kröfluvirkjunar-
innar er fyrst og fremst sú að
stjórnmálamennirnir okkar
hafa fengið að ráða allt of
miklu um þessa margnefndu
virkjun og um allt er að henni
snýr.
Við sendum á ári hverju álit-
legan hóp manna til þess að
nema ýmis fræði. Að námi
loknu koma svo þessir oft
sprengláerðu menn heim og
hyggjast verða landi sinu að liði
við uppbyggingu ýmissa aðkall-
andi verkefna.
A þingi Islendinga sitja 60
menn, flestir ef ekki allir
ólærðir verkfræðilega séð.
Þessir menn taka oft ákvarðan-
ir sem eru næsta furðulegar og
má með sanni segja að í sölum
Alþingis byrji oft alls konar
óhamingja sem velt er síðan
yfir þjóðina.
Eins og málum er nú komið
eru það aðallega þrjár óham-
ingjur sem alþingismennirnir
hafa velt yfir þjóðina. Það eru
óhamingja Kröfluvirkjunar-
innar, óhamingja Þörungaverk-
smiðjunnar og óhamingja
Grundartangavitleysunnar.
Það er okkar óhamingja að
stjórnmálamennirnir okkar
skuli fyrst og fremst hugsa um
atkvæðaveiðarnar en lltt eða
alls ekki um hag landsins í
heild.
Óhamingja okkar er sú, að
enginn ber nokkurn tíma
ábyrgð á því sem hann gerir
nema um stórglæpi sé að ræða.
Uti í hinum stóra alvöru heimi,
t.d. í Bretlandi, eru þingmenn
taldir bera allmikla ábyrgð
gerða sinna og höfum við oft
fengið af því fregnir að þing-
menn hafi orðið að segja af sér
þingsetu vegna gerða sinna.
Hér er þessu öðruvísi varið.
Það er vissulega óhamingja
okkar að þessir 60 þingmenn
skuli aldrei vera ábyrgir
gerða sinna og óhindrað að því
er virðist geta flutt á þingi og
fengið samþykkt alls konar mál
er hafa I för með sér bindandi
skuldir fyrir þjóðina, borna
sem óborna.
Það er rétt, að verkfræðing-
urinn telur það óhamingju að
ráðizt var í Kröfluvirkjunina
| Óhamingja sem við höfum sjálf kallað yfir okkur, Kröfluvirkjun.
áður en vissa var fengin fyrir
því að gufa fengist til þess að
snúa hverflunum. Einnig að
engar tilraunir skyldu vera
gerðar með það, hvort kalkút-
felling ætti sér stað í borholun-
um.
Ég ætla svo sem ekki að saka
verkfræðingana um það hve
illa hefur tekizt við Kröflu og
að þangverksmiðjan er farin á
hausinn. Þó verður- manni á að
álíta að verkfræðingur sá er
„hannaði" Þörungaverksmiðj-
una hafi frekar látið stjórnast
af stjórnmálamönnum heldur
en af verkfræðilegri kunnáttu
sinni.
Óhamingja okkar Islendinga
liggur í þvi, hve íslenzkir póli-
tikusar taka sér mikil völd ein-
göngu til að styrkja þá nauðsyn-
legu atkvæðamagni, án þess að
séð verði að hugsað sé um hag
landsmanna.
\
Erlendir aðilar eru svo sem
farnir að koma auga á hvernig
ástandið er í þessum efnum.
Union Carbide dró sig út úr
Grundartangavitleysunni en
við héldum áfram, nú með
norskum aðilum. Union
Carbide borgaði anzi láglega
upphæð í svokallaðar skaðabæt-
ur til íslenzka ríkisins. Því var
ekki látið staðar numið ÞÁ, á
meðan hægt var að hverfa frá
öllu saman?
Járnblendi er það sem
Grundartangaverksmiðjan á að
framleiða. Þessi framleiðsla
lýtur mjög heimsmarkaðsverði,
sem gerir það að verkum að
miklar fjárfúlgur þarf að hafa
til taks til þess að geta legið
með framleiðsluna þegar verð
er í lágmarki. I þetta höfum við
tslendingar ekki fjármagn.
Alusuisse á t.d. hlut að
ALUBANKA sem fjármagnar
framleiðsluna þegar verðið er
lágt.
Islendingar eru sífellt að
tönnlast á þessu eilífa sjálf-
stæði sem sé stefnt í voða ef við
gerum einhverja samninga við
auðhringa. Ég held ekki að
sjálfstæði okkar steðji nein
hætta af því, ef við höldum
skynsamlega á málunum.
Óhamingja okkar er sú, að
við hlustum um of á úrtölu-
mennina, kommúnista, sem
fyrir alla muni vilja halda þjóð-
inni niðri að hætti Austur-
Evrópuþjóðanna.
Lengi vel hrópaði Einar 01-
geirsson þegar hann hélt sínar
maraþonræður, „UNILEVER
UNILEVER" o.s.frv., og því
miður var hlustað á hann. Hann
kom því einnig til leiðar að
Áburðarverksmiðjan var gerð
að ríkisfyrirtæki.
Við Islendingar erum bara
220 þúsund og við þurfum er-
lent fjármagn til landsins ef við
ætlum að halda þeim llfsgæð-
um sem við höfum tamið okkur.
Með skynsamlegum aðgerðum
má þetta takast en ekki með þvf
að leggja út I vafasama stóriðju
af einskærum þjóðarrembingi
til þess eins að hneppa þjóðina I
enn meiri skuldir sem óbornir
og bornir þurfa að greiða f
mörg ár.
Breytum óhamingju Islands í
HAMINGJU fyrir alla lands-
menn, en þá verðum við fyrst
að hrista af okkur niðurrifs-
mennina KOMMtJNISTA, því
þá getum við í friði byggt upp
farsælt og hamingjusamt þjóð-
félag.
Mér datt þetta (svona) f hug.
SIGGIflug. 7877-8083
Gulbrúnt
leður
Kr. 7980/-
Rautt leður
Kr. 7980/
Brúnt leður
Kr. 7980/-
H0RFUM A ALLA
BÍÓMYNDINA
Oskar Þórisson skrifar:
Furðulegur er sá siður kvik-
myndahúsagesta að æða af stað
úr sætum sínum um leið og
einhver merki þess sjást að
myndinni sé að ljúka. Ekki eru
sýningarstjórar gott fordæmi
því þeir kveikja yfirleitt ljósin
um leið og stafir i lok myndar
birtast á tjaldinu og taka síðan
myndina af áður en hún er
búin. T.d. fór ég um daginn á
síðustu sýningu myndarinnar
„The man who fell to earth“ í
Háskólabiói. I lok myndarinnar
var skemmtilegur tónlistar-
kafli. En auðvitað fékk maður
ekki að njóta hans fyrir þessar
350 kr. sem maður borgar
fyrir að horfa á alla myndina.
Væri ekki vert að taka tillit til
þeirra sem áhuga hafa á að sjá
alla myndina? Ekkert væri auð-
veldara en að ljúka myndinni.
Fyrir þá sem áhuga hafa á kvik-
myndum er þetta líkt og fyrir
bókaáhugamenn ef síðasta
blaðsíðan væri klippt úr bók-
inni sem þeir eru að lesa.
Vonandi breytist þetta til
batnaðar innan skamms.
Raddir
lesenda
Umsjón:
Jónas
Haraldsson
m
1
i