Dagblaðið - 13.09.1977, Blaðsíða 2

DAGBLAÐIÐ. ÞRIÐJUDAGUR 13. SEPTEMBER 1977.
2
r
Hitt og þetta um útvarp og fleira
G.J. skrifar: saman Svavar Gests og Sig-
Ég las í blaði um daginn að valda Þorgilsson. Drottinn
einhver var að revna að bera minn dýri, hvernig er það
hægt? Svavar er einn af okkar
beztu útvarpsmönnum, sem
heldur uppi margra klukku-,
stunda dagskrá á hverjum laug-'
ardegi. Sigvaldi er aðeins
annan hvern laugardag með
einn klukkutfma f danslögum
eingöngu. Það er ekki hægt. Ég
eyði ekki miklu f hann Sigvalda
ef hann ætti að fara f spor Svav-
ars og það líkar ekki öllum
þetta eilífa „rock around the
clock" sem Sigvaldi er inn-
stilltúr á. Polki og ræil fellur
ekki öllum heldur. Nei takk,
Heiðar Astvaldsson á margfalt
frekar heiður skilið fyrir sína
smákynningu á lögum og hve
smekklega hann minnist Elvis
Presley. Það er kvöl að hlusta
á Sigvalda kynna lögin nr. eitt,
nr. tvö, nr. þrjú og svo kafnar
hann, ég fæ í magann bara.
Nei, drottinn minn! Ekki
bera saman Svavar og Sigvalda.
Svavar er óborganlegur og
Heiðar hefur mjög
skemmtilega kynningu á lögun-
um og mjög þægilegan málróm.
Og svo elskurnar mfnar, lofið
mér að heyra oftar til hennar
Guðrúnar A. Símonar, hún er
stórkostleg og svo er hún líka
manneskja. Stefán tslandi er
einnig dýrðlegur á að hlýða.
Og svo er það sjónvarpið
fyrst ég er farin að skrifa
ykkur. Hvar er Vilmundur?
Hann er ómissandi bæði f sjón-
varpi og útvarpi. Það eru svo
mikil tilþrif f honum og alltaf
eitthvað til f því sem hann
segir. Hann er maður alþýðunn-
ar og er hún ekki stærsti hluti
þjóðarinnar? Hann Vilmundur
má ómögulega þagna, hann er
búinn að svipta hulu af svo
mörgu sem enn í dag hefði safn-
að ryki ef hann hefði ekki
hreyft við þvf
Eiður var góður, en af hverju
er hann orðinn svona hæ-
verskur. Mér er alltaf vel við
hann en sakna hressileikans
sem hann hafði.
Hún Sonja Diego er frábær
og sú bezta hjá sjónvarpinu.
Svo er það Páll Bergþórsson,
ekki má gleyma honum. Hann
er alltaf svo vel upplagður. Og
það setur sérstakan sjarma á
veðurfregnirnar þegar Hann
birtist á skerminum svona
sætur maður sem er óaðfinnan-
legur í tauinu og flytur veður
fregnir á óaðfinnanlegan hátt.
Þá sér maður ekki eftir afnota-
gjaldinu.
Svo er það Dagblaðið. Það er
frábært og bráðnauðsynlegt
blað, blað fólksins f landinu.
Þið eigið heiður skilið fyrir
blaðamennskuna sem þið hafið
komið á, það er brot f blaða-
mennsku á Islandi.
ENN UM TÓNLIST ÚTVARPS
Lalli á Akureyri skrifar:
Ákaflega fer það 1 mínar
annars grófgerðu taugar þegar
þulir útvarpsins kynna
dægurlögin á laugardögum og
sunnudagskvöldum. Væri ekki
hægt að gera þetta á líflegri
hátt? Það er lfka löngu kominn
tfmi til að gefa danskennurun-
um blessuðum frf frá störfum
um sinn að minnsta kosti á
meðan þeir kynntu sér strauma
í tónlist er þeir hafa áreiðan-
lega ekki hugmynd um. Hvað
þá að þeir geti sagt örfá orð um
flytjendur eða daginn og veg-
inn.
Þetta er sérlega leiðinlegt á
að hlýða núna þegar tekið er
tillit til að þeir tala ekki í
beinni útsendingu og geta
alltaf klippt á þráðinn þegar
henta þykir og kynnir bíður
ekki einu sinni góða nótt. Hvar
ætli önnur eins frammistaða
lfðist en á íslandi?
Enn fremur leiðist mér þegar
lögin við vinnuna eru kynnt. Á
mánudaginn, 5.9., voru leikin
10 lög með Hauki Morthens f
bunu. Ekki er ég á móti því en
hvers vegna er þess ekki getið í
dagskrá að hálftfmi í þættinum
yrði helgaður Hauki Morthens.
Svona hegðun liðist hvergi
nema á tslandi. Eiga ekki ís-
lenzkir dægurlagasöngvarar
það skilið að þeim sé helgaður
hálftfmi af og til í prentaðri
skrá og aðdáendur fengju betra
tækifæri til að fylgjast með? Er
þetta e.t.v. spurning um fé?
Huglausum Borgfirðingi svarað
Fimmtudaginn 1. sept. sl.
gerði ég stutta athugasemd f
Dagblaðinu út af skrifum um
mig sem þar höfðu birzt nokkru
áður undir dulnefninu „Borg-
firðingur".
Athugasemd þessi var af
minni hálfu tilraun til að særa
höfund þennan til að koma
fram í dagsljósið.
Ætlun mín var að virða þessi
skrif ekki svars, nema
höfundurinn gæfi sig fram, en
þó hann hafi ekki haft til þess
kjark eða manndóm, sem ég
þóttist svo sem vita fyrir, tel ég
nú óhjákvæmilegt af ýmsum
ástæðum að ljúka þessu máli
með stuttri greinargerð.
Það virðist sem sumum
mönnum sé orðið mál að
komast f blöðin að skrifa nfð
um náungann og þá dugar
ekkert minna en reyna að svifta
menn ærunni. Þá er sannleik-
anum stungið undir stól, flestu
snúið við og öðru sleppt sem
máli skiptir. Oft eru þetta
menn sem geta ekki unað því að
sitja við sama borð og aðrir.
Þessir menn vilja sjálfir ákveða
hvað sé rétt og rangt. Einn
slfkur sendi mér kveðju I Dag-
blaðinu 29. ágúst sfðastliðinn.
Þar heldur á penna maður, sem
hlýtur að þurfa að leita
aðstoðar geðlæknis og ég sé
ekki betur en grein hans sé
skrifuð fyrir aðra en Borg-
firðinga, það er að segja þá sem
ekki þekkja til.
Sem dæmi um það hvernig
farið er með staðreyndir segir
hann f sorpskrifum sínum orð-
rétt „—mann í Borgarnesi sem
gegnt hefur starfi þar um skeið
en mun hafa fengizt eitthvað
við bilaviðgerðir áður.“
Meira að segja þarna, f sam-
bandi við iðn mfna, fékk ég
ekki notið sannmælis. Það eru
15 ár sfðan ég lauk námi og hef
ég unnið að mestu í iðn minni
siðan, og siðastliðin tvö ár við
hliðina á þessum óharðnaða
unglingi eins og greinarhöf-
undur kallar skjólstæðing sinn.
Hverjum eru ætluð svona
skrif?
Jú, þeim sem ekki þekkja til.
Þeim má segja allt.
Svona greinum á f sjálfu sér
ekki að svara, þær dæma sig
sjálfar. Fyrir þeim sem til
þekkja þarf ég ekki að útskýra
málið en hinum ætla ég að
segja söguna eins og hún er.
Þessi óharðnaði unglingur
kom með bilinn sinn til um-
skráningar og fékk þær athuga-
semdir við skoðun, að það
þyrfti að endurbæta pústkerfið
þar sem það náði ekki nema
rétt aftur fyrir miðjan bíl. Til
að bæta úr þessu fékk pilturinn
10 daga frest. 9. ágúst, eða degi
eftir að fresturinn rann út hitti
ég piltinn að máli og bað hann
að koma með bílinn í skoðun.
Þessu neitaði hann. Næsta
morgun bað ég lögregluna að
ná í umræddan bíl. Eftir
nokkra eftirgrennslan kom í
ljós að pilturinn hafði farið til
Reykjavfkur og fengið skoðun
þar. Við þetta vildi ég ekki una
og hafði samband við Bifreiða-
eftirlitið í Reykjavík, sem sagði
mér að það hefði ekkert við það
að athuga að ég skoðaði bflinn
aftur og lagalega hefði ég til
þess fullan rétt.
Að vel athuguðu máli.ákvað
ég að skoða bllinn aftur. Nú,það
er ekki að orðlengja það, ég
setti á bflinn rauóan miða og
bannaði notkun hans þar til úr
hefði verið bætt. Og vlti menn,
pilturinn fer beina leið niður á
verkstæði þar sem hann vinnur
og bætir úr þessu. Þessu passar
„Borgfirðingur" sig á að segja
ekki frá f grein sinni. Siðan er
svo ekið á rauðum miða um
nóttina til Reykjavíkur, eftir
þvf sem segir í greininni, og
þar var blllinn svo skoðaður og
hávaðamældur og mér sfðan til-
kynnt um að hann hefði fengið
Að vera
starfinu
vaxinn
Skránin^arHkirírini

e:? Jinrðtt ao w btéWun
Borgfir^

Þ»r
sorPb\fft*
<''lur V,s> ><>*n *". L
«>> ííaasíriS-s‘js,3il
skoðun og allt væri nú í lagi.
Þar með var mínum afskiftum
af þessum bil lokið.
Þetta er sagan eins og hún
gerðist, fyrir utan öll stóryrðin
og svfvirðingarnar, sem ég fékk
á mig á meðan á þessu stóð. Og
nú spyrja kannski einhverjir.
Því þá öll þessi læti? Jú, því er
til að svara að hrokinn og mikil-
mennskan eru á svo háu stigi
hjá sumum mönnum að þeir
telja sér allt leyfilegt og svo er
Ifka gaman að storka yfirvöld-
unum og sjálfsagt að reyna að
beygja Bifreiöaeftirlitið, að
ekki sé nú talað um þennan
nýbyrjaða f Borgarnesi. Þá er
hægt að keyra á eftir eins og
maður vill og hafa bílinn í þvf
ástandi sem manni sjálfum
sýnist.
Það er mikill munur á' að
vera Borgfirðingur, eða skrifa
undir nafninu „Borgfirðingur".
Mfn reynsla af Borgfirðingum
er góð og hef ég ekki oröið var
við annað en þeir væru menn
sem þyrðu að skrifa undir
nafni. En sorinn skilur sig
alltaf frá því sem hreint er og
þessi persóna, sem nefnir sig
„Borgfirðing", skilur sig frá
Borgfirðingum á sama hátt.
Gfsli Bjarnason
Borgarnesi.
r
Landsmálasamtökin STERK STJORN Laugavegi 84-Sími 13051 Opiðkl. 5-7 alladaga
JÆjj. M ££ Syw*SQCM/v/
YB/S/C' HV4G A *£>
<?£** v/e> sr/E*sr»t sr&/.
V H£/n/?
JA. HANN A£>
Gr/fNGA O*
- • • • Á>AO ££ áú'jö £4
srÆfs-7*} r/fic /#£/**/
T/L »6 S/n*