Dagblaðið - 10.12.1977, Síða 4

4
DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 10. DESEMBER 1977.
Kópavogsbúar
Mikið úrval af barnafatnaði, leikföng-
um, gjafavörum og jólavörum.
Góöbílastæöi
Verzlunin TRÖÐ
Neðstutröö Kópavogi — Sími 43180
Haröfiskur
Til sölu úrvals vestfirzkur harðfiskur
og bitafiskur, pakkaður í 100 gramma
pakkningar Umboðsaðili á Stór-
Reykjavíkursvæði: O. Johnson og
Kaaber. Á Norðúrlandi: Eyfjörð s/f,
Akureyri.
VONIN HF. SÚGANDAFIRÐI.
Ódýrt—Ódýrt
Seljum næstu daga
morgunsloppa,
mjögódýrt,
kr. 6000.-
Elízubúöin
SkipholtiS
MOON
BOOTS
Sportvöruverzlun
Ingólfs Óskarssonar
Klapparstíg 44 — Sími 11783
PÓSTSENDUM
Stærðir28-33 kr. 4.770,-
Stærðir: 34-39 kr. 5.055.-
Litir: Rautt/blátt, gult/blátt
Stærðir: 40-45 kr. 5.250.-
Litir: Rautt/hvítt, svart/grátt
r>oir som vit hafa á. sojíja
fullum fetum. nrt allt som nöfnum
má nofna mofji t.já moö dansi
Kflaust or mikiö til i því, ok i öllu
falli var marjít oíí mikiö til
umhugsunar oftir sýningar
Raatikkoflokksins frá Finnlandi í
Þjóðloikhúsinu á mánudags- og
þriðjudagskvöldiö siíVasta.
Dansflokkur þcssi or oinskonar
Alþýóuloikhús, oins og við þokkj-
um að norðan, som forðast um
lönd moð frumsamda lcikdansa
og roynir að ýta við pólitískum og
Tónlist
sannfærandi, og beinlínis þreyt-
andi þogar for að líða á klukku-
tíma nr. 2. Kn dansinn var auðvit-
að aðalatriðið, og hann var hríf-
andi svo um munaði. Það or varla
hægt að tala um noina aðal-
dansara í þossum flokki, cn þau
som fóru moð hlutverk Sölku og
Steinþórs, þau Maria Wolska og
Reio Tuomi, eru karakter-
dansarar í scrflokki. Og mikið var
bjart yfir Arnaidi hjá Aarnc
Mantylá, þessum ruglingslega
sósialista, scm aldrci ætlar að
sprotta grön. Og mannlog hrösun
og veikleiki stakk mann i hjarta-
rætur í moðforð Oili Aaaltonon.
Svona mætti svo halda áfram að
telja longi dags, on það sogir svo
lítið að ekki er ástæða til að
þreyta sig á því. Við getum okki
annað on kvittað fyrir þessa
finnsku heimsókn moð
hástemmdum lofsöng og húrra,
með einlægum óskum um
að gæfan elti gestina á röndum.
Nú vaknar aðeins sú spurning:
hvað höfum við hér heima? Gæti
svona heimsókn ekki vakið
oinhverjar taugar I íslcnskum
dönsurum? Gætu þeir kannski
þrátt fyrir allt fundið scr annan
vettvang en annarsflokks túlkun
á Grimm & Co. og tckist á við
raunvcruleikann í einhverri
mynd? Sjáum nú vel hvað setur.
Leifur Þórarinsson.
PÓLITÍSKUR DANS
búningi. Var þctta þvi mikið
ánægjuofni, oitt og útaffyrir sig.
Og árangur og orfiði dansara og
danshöfundar (Majo Kuusola),
hcdst í hendur. boðskapur
vorkanna komst til skila. Moð
oinkonnilogu samkrulli
klassískra hrcyfinga og látbragðs-
loik og þjóðdansaívafi náðist fram
áhrifamikill sögudans, som cngan
lét ósnortinn. t Valdalausu fólki
(Undir Pólstjörnu) yar stíl-
grauturinn kannski oinum of
ruglandi, þannig að óviðbúnum
varð bilt við á köflum. En það var
lika eflaust meiningin að
bombardera mannskapinn. Tón-
list Kari Rydman við þetta verk
var að vlsu heldur hráslagaleg og
billeg, Eisler og Dessau hjá
Brecht voru kirfilega í baksýn. Þó
nallinn, sem var klipptur inní í
tíma og ótíma sé gott og gegnt lag,
hitar hann manni ekki sérlega í
hamsi núorðið.
t Sölkuvölkumúsíkinni beitir
Rydman stærri hljómsveit, og
nær því oft umtalsverðum
áhrifum á einfaldan og aðgengi-
logan hátt þó, en ,,collage“ tækni
hans or þegar til lengdar
lætur, langt frá að vera
íistrænum moltingarfærum al-
mcnnings. Tokur hann gjarnan til
moðorðar bókmonntavork moð
þjóðfélagslegu inntaki, og voru
sýningar hans hér byggðar á
tveim skáldsögum, Undir
Pólstjörnunni (öðru bindi) eftir
Váino Linna og Sölku Völktt
Halldórs Laxness.
Einhverjum gæti virst að þarna
væri býsna mikið i fangfærstog
víst or um það, að fremur á maður
að vcnjast Grimmsævintýrum og
ástarsögum i Tmbustíl í svona
Leifur Þórarinsson
Sinfóníuhljómsveit íslands:
Að mála með tónum
Sinfóníuhljómsvoit íslands, 5. tónleikar í
Háskólabíói, 8. dosombor, 1977. Efnisskrá: W.
Stojanoff: Hátiðaforleíkur
Jórunn Viðar: SLÁTTA, konsert f. pianó og
hljómsveit
Tsjaikovsky :Sinfónia nr. 5
Stjórnandi: Russlan Raytscheff.
Einleikari: Jórunn Viðar.
Það er sjaldan sem hingað
kemur stjórnandi sem túlkar eða
öllu heldur ,,málar“ jafnsterkt og
búlgarski stjórnandinn Russlan
Raytscheff. Kom það berlega í
ljós í 5. sinfóníu Tsjaikovskys,
sem nú hljómaði allt öðruvísi en
ég minnist að hafa heyrt áður, úr
hljómleikasal eða af hljómplöt-
um. Ekki aðeins hvernig túlkun
hans var frábrugðin því sem
maður á að venjast, heldur vald
hans yfir hljómsveitinni, hvernig
henni tókst að fylgja öllum hans
bendingum og merkjum, að vísu
ekki alveg hjólliðugt, enda eru
tvær æfingar með gestastjórn-
anda ekki nóg ef vel á að vera,
sérstaklega þegar viðkomandi
stjórnandi vill láta hljómsveitina
leika ákveðið verk allt öðruvísi on
hún er vön.
Gleðilegast við flutning sinfóní-
unnar nr. 5 var hve vel hljóm-
sveitinni tókst með allar inn-
komur. í 1. kafla, einkanlega, eru
hættulegir staðir hvað varðár inn-
komur hjá tréblásurunum.
Verður að segja þeim til hróss, að
þeir stóðu sig hreint frábæríega,
og ekki aðeins tréblásarar, heldur
blásararnir upp til hópa. Ekki
stóðu strengirnir sig lakar, en það
var eins og hann legði meiri
áherslu á stjórnun blásturshljóð-
færanna og slagverksins.
ÞAÐ MÁ DEILA...
Það má auðvitað deila um
túlkun stjórnandans á 5.
sinfóniu Tsjaikovskys, það sem
var mest áberandi var hraðaval
hans innan kaflanna, sumum
finnst ef til vill að hann hafi ýkt
þær hraðabreytingar sem fyrir-
skipaðar eru af tónskáldinu
sjálfu, en hver les það sem hann
vill, og lesning Russlans Rayts-
cheffs var mjög skýr og ákveðin
og samkvæm sjálfri sér.
Það var gaman að horfa á hann
stjórna, stundum sló hann jafnvel
ekki neitt, heldur ,,málaði“ út í
loftið, en maður fann, að hljóm-
sveitin skynjaði hvað hann vildi.
Hann var mjög nákvæmur í öllum
hreyfingum, einfaldar handa- og
líkamshreyfingar og stöður sýndu
það sem þurfti.
„SLÁTTA“
Á þessum tónleikum var frum-
flutt nýtt íslenskt tónverk,
„Slátta", konsert fyrir píanó og
hljómsveit eftir Jórunni Viðar, og
lék tónskáldið sjálft á pianóið.
Jórunn er landsmönnum að góðu
kunn, hún hefur samið fjölda tón-
verka, og af flestum gerðum,
jafnt fyrir rödd sem hljóðfæri.
„Slátta" er einfalt og látlaust
verk, þar sem greinilega má
heyra áhrif frá íslenskum þjóð-
lögum.
Það er ekki mikið ris í verkinu,
frekar kyrrlátt, og helsti galli
þess er hve langdregið það er,
sjaldan fær maður það á til-
finninguna, að eitthvað spenn-
andi sé að gerast. Það er í þrem
köflum, og er annar kaflinn, sem
ber yfirskriftina Andante
Espressivo þeirra fallegastur og
litmestur. Jórunn hefur áður
r ^
Tónlist
L. J
leikið með Sinfóníuhljómsveit
tslands, munu vera nokkur ár
síðan hún kom fram með henni,
og varð maður var við smástirð-
leika í spili hennar öðru hvoru.
„Slátta“ er aðgengilegt tón-
verk, þægilegt áheyrnar, en eins
og höfundur segir í efnisskrá,
„Hvað verður árið 2000 er ekki
mitt vandamál. Það verða aðrir að
leysa."
Russlan Raytscheff, stjórnandi
frá Búlgariu. „málaði" 5. sinfóniu
Tsjaikovskys sterkum litum og
allfrábrugðið því sem áður hefur
hevrst.
ntynd: jkc