Dagblaðið - 03.08.1978, Qupperneq 11

DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 3. ÁGUST 1978.
11
í svokölluðum könnunarviðræðum,
létu kommar svo, að nýsköpunar-
stjórn kæmi til greina en vinstri stjórn
þó æskilegri, af þeirra hálfu. Enn-
fremur viðurkenndu þeir, að gengi
krónunnar hlyti að verða að skrá eftir
raunverulegu verðmæti hennar. „Ekki
getur verið raunhæft að fara i neitt
bindindi hvað varðar gengisskrán-
ingu,” sögðu þeir þá.
Strax og kommar svöruðu nýsköp-
unarmöguleikanum neitandi um hæl,
var ljóst að þeir ætluðu ekki að vera
með i að taka á þeim vanda sem búið
er að koma efnahagsmálum okkar í.
Alþýðuflokkurinn gerði þann feil að
láta ekki Lúðvik eftir að leiða tilraunir
til myndunar svokallaðrar vinstri
stjórnar. Það hefði sparað tima, því þá
hefði komið fyrr fram, að Lúðvík
ræður alls ekkert við sina hjörð sem
meðal annars lætur sér detta í hug að
reka aðalatvinnuveg þjóðarinnar með
styrkjum. Skera rófuna af hundinum
og láta hann éta hana.
Á hverra ábyrgð
ern samningarnir,
sem ekki standast
Framsóknarmenn hælast nú mjög
yfir því að ekki er hægt að láta dæmið
um samningana i gildi ganga upp.
Þeir ættu að rifja upp ummæli ráð-
herra sinna, meðan þessir samningar
voru i undirbúningi. Man enginn leng-
ur ummæli eins og þau, að nú hefðu
skapast aöstæður til þess að hækka
kaup verulega, lægstu laun ættu að
verða minnst kr. 100 þúsund á mán-
uði fyrir 8 tíma vinnu á dag. Nú
myndi það þýða kr. 170 þúsund. Ekki
væri ofrausn að þeir lægstlaunuðu
hefðu þau laun, en þrátt fyrir allt tal
um að bæta hag þeirra lægstlaunuðu,
varð enn eitt stökkið í launamisrétti.
Allir sem eru í forsvari fyrir alvöru
atvinnurekstur, bentu á að ráðherrar
færu með fjarstæður i þessum efnum,
en verkalýðsforingjar gátu að sjálf-
sögðu ekki samið um minna en ráð-
herrar töldu sjálfsagt.
Ekki tók betra við, þegar fjármála-
ráðherrann fór að semja við sitt lið,
þið hafið dregist aftur úr í launum,
sagði hann, slikt getur ekki gengið,
síðan samdi hann um vitleysu sem var
og er hálfu meiri en gerðist á hinum al-
menna launamarkaði.
Undir alla þessa endaleysu tóku
Hvað verður um
lýðveldið ísland?
— kommarnir ætluðu aldrei í stjórn
kommar að sjálfsögðu, og því miður of
margir alþýðuflokksmenn. Meö sterk-
um rökum má segja að stjórn-
völd eigi að standa við gerða samn-
inga, hversu vitlausir sem þeir nú eru.
Ekki er gert ráð fyrir að stjórnvöld geti
verið eins galin og þau sem hér hafa
verið við völd.
Stefnuskrá
Alþýðuflokksins
Þótt hluti af frambjóðendum Al-
þýðuflokksins hafi heimtað þessa
endaleysu i gildi, þá er nú sem betur
fer ekki eitt orð um slíkt i stefnuskrá
flokksins, sem borin var i hvert
hús fyrir nýafstaðnar kosningar. Þvert
á móti er þar sagt, að efnahagslifi hér
verði ekki komið á réttan kjöl, nema
með verulegum fórnum sem allir verði
að bera.
Samningarnir sem færa þeim hæst
launuðu kauphækkun um allt að kr.
120 þús. á mánuði, en þeim lægst
launuðu 4—5 þúsund, eru líka fjarri
þvi að vera jafnaðarstefna. Slík stefna
hæfir aðeins kommúnistum.
Reykjavíkurborg sem aðeins að
hluta til hefur tekið vitleysuna i gildi,
er þessa dagana að taka erlent lán til
þessaðstanda viðsamningana. Hverá
að borga það?
Ofeldið
segir til sín
Fyrsta frystihúsið sem ekki gat
greitt verkafólki laun var Þormóður
Rammi á Siglufirði. Það hús hefur
verið meira matað á almannafé en
Ólafur B jömsson
nokkurt annað sinnar tegundar. Þessa
dagana eru svo starfsmenn S.R. á
Siglufirði í „stræk” og ætla sér að
stöðva loðnuveiðamar, ef þeir fá ekki
kröfum sinum fram komið.
Þetta er sama liðið og heimtaði að
loðnan væri flutt til sin af miðunum
að sunnan, mótmælti komu Norglobal
og fleira i þessum dúr. S.R. er ríkis-
fyrirtæki, væri því ekki viðeigandi að
almenningur fengi að vita hvað þetta
þjakaða lið hefur haft. í kaup, þó ekki
væri nema á þessu ári, fram til þessa?
Allt á sömu bókina
Þegar stjórnvöld hlupu frá að
standa við þau viðmiðunarverð, sem
voru undirstaða þess fiskverðs sem
ákveðið var 1. júni síðastliðinn með
vitund og vilja rikisstjórnarinnar,
blasti við að öll frystihús á landinu
stöðvuðust. Ábyrgð þessi hljóðaði upp
á að meðal frystihús fengi bætt 11%
af 15% tapi sem þjóðhagsstofnun taldi
óumdeilanlegt. Almennt ætluðu menn
að þrauka út júlimánuð. Þegar allt var
að springa, guggnaði ríkisstjórnin og
hét að standa við gefin fyrirheit, en
hún gerði meir, 4% tap skyldi gilda út
ágústmánuð.
Þar sem ástandið er verst eftir
margra ára taprekstur geta menn ekki
haldið slikt út og síst stór frystihús sem
velta allt að 20 milljónum á viku, jafn-
vel meir, eins og frystihúsin í Vest-
mannaeyjum gera.
Vanti eitthvað upp á að stjórnvöld
drepi atvinnulífið þá fullkomna ein-
stakir verkalýðsforkólfar það, saman-
ber nú í Eyjum. Þegar séð er að frysti-
húsin geta ekki lengur greitt laun, skal
hert enn betur að þeim, með því að
setja bann á að þau komi birgðum
sínum frá sér.
Verkalýðsforystan í Eyjum og á
Siglufirði ætlar sem sé að framkvæma
það sem Guðmundir Jaki talaði um,
en lét sér aldrei detta í hug að fram-
kvæma.
Þorskinn skal
drepa
hvaö sem það
kostar
Að undanförnu hefur það litla sem
eftir er af þorskiunum, hnappað sig
svo saman, að óvenjuvel hefur gengið
að moka því upp (mest með flottrolli
sem flestir hafa nú). Fiskvinnslufólkið
sem sumstaðar ætlaði nú í fyrsta sinn
að taka frí um helgar yfir hásumarið,
verður að hætta við þann munað.
Ekki dugar það þó til, þá er bara land-
að hluta af aflanum og siðan farið út
aftur og fyllt betur, þótt ekkert liggi
fyrir um að hægt verði að losna við
aflann. Aðrir hauga fiski i salt, þótt
þegar sé búið að salta meira en hægt er
að selja, og síst von um að losna við
saltfisk af þeim gæðaflokk sem togara-
fiskur lendir í.
Mest af þessum þorski hefir ekki
náð aldri til að hafa hrygnt, uppistað-
an er sá frægi árgangur 1973, sem tog-
ararnir hafa verið að moka upp annað
slagið síðustu þrjú ár.
Áfram er böðlast ef hægt er með
einhverjum ráðum að borga vinnu-
laun og eitthvað af hráefni, allt annað
er látið reka á reiðanum.
Þótt ekki hafist undan að vinna afla
eins togara er hiklaust reynt að fá tvo
nýja til viðbótar í eitt smáþorp.
Ekkert er hugsað um að flotinn er þeg-
ar allt og stór og arðsemi veiða minnk-
ar með hverju ári.
Lýðræði okkar
á síðasta snúningi
Meðan á öllu þessu stendur aka um-
boðslitlir ráðherrar um landið og taka
skóflustungur sem upphaf fram-
kvæmda upp á tugi milljarða, þess á
milli útdeila þeir embættum fram i
timann.
Rannsóknarlögreglan er orðin upp-
tekin við að upplýsa glæpi eigin starfs-
manna, en í salti liggja margra ára
gömul fjárglæpamál. Þótt sjálfur
dómsmálaráðherrann ásamt saksókn-
ara sínum séu í fjölmiðlum manaðir til
þess að rannsaka þau, gerist ekkert.
Hafi nokkur efast um að þetta
þjóðfélag sé að hrynja, ætti hann ekki
að þurfa að efast lengur.
Hér hlýtur að taka við alræði
kommúnismans (auðvitað eru islenskir
kommúnistar ekkert öðruvísi en ann-
ars staðar) eða einhver De Gaulle, láti
ekki raunverulegir lýðræðissinnar
hendur standa fram úr ermum hið
bráðasta.
Ólafur Björnsson
útgerðarmaður
Keflavlk.
Endurreisn Sjálfstæðisflokksins
eða andalækningar Filippseyja?
Opinskátt umræðuþing Heimdallar
í siðustu viku um Sjálfstæðisflokkinn
hefur staðfest vonleysi margra um að
lausn á vanda flokksins sé ekki að
finna hjá ríkjandi forystu. Boðaðar
umbætur á flokkslífinu munu óneitan-
lega bera keim af tilburðum anda-
lækna á Filippseyjum á meðan sneitt
er hjá rótum sjálfs vandans. Hins
vegar lofar málflutningur yngri frum-
mælenda betri tíð, ef þeir eldri aðeins
þekktu sinn vitjunartíma og eftirlétu
öðrum valdastóla. Það er svo annað
mál!
Gleymum ekki að
endurnýja!
Að frátöldu flokkseigendafélagi
Sjálfstæðisflokksins er öðrum flokks-
mönnum Ijós þörfin fyrir nýja forystu-
sveit. Flokkurinn hefur goldið versta
afhroð sögunnar. Endurreisnin veröur
aðeins hálfdrættingur ef sömu menn
halda áfram um stjórnvölinn. Fram-
undan eru átök við ný viðhorf í þjóð-
málum og nýja kynslóð andstæðinga
með breyttar baráttuaðferðir.
Til að klifa þann hamar þarf víð-
sýna forystu sem viðurkennir líka
sjónarmið fjórfalds meirihluta kjós-
enda sinna. Þörf er framsýnnar for-
ystu sem ber gæfu til að gleyma aldar-
fjórðungs gömlu forsetakjöri. Fram-
tiðin kallar á yngri framverði sem
skilja tungutak sinnar samtíðar og
finna sér haldbetri vopn en burtreiða-
lensur á vélaöld.
Fyrst og fremst skyldu sjálfstæðis-
menn þó gjalda varhug við að einblina
á dýrðir ráðherradóms. Gullkálfur
stjórnarsamstarfs er sýnd veiði en ekki
gefin. Næsta átak flokksmanna hlýtur
að vera innri endurnýjun forystunnar.
Hún verður aðeins unnin utan ríkis-
stjórnar. En brýnasta verkefnið i bráð
og lengd er þó vitaskuld að endur-
heimta höfuðborgina úr greipum
bolsévika.
Til að árétta mikilvægi þess verk-
efnis er eðlilegt að fela Birgi lsleifi
Gunnarssyni formennsku flokksins
næsta kjörtímabil.
Grænn var minn
dalur, Banda-
ríkjadalur!
Góði dátinn Vísir eignar dr. Gunn-
ari Thoroddsen ráðherra óskilgreinda
landssölustefnu í leiðara um daginn.
Sú undarlega stjúpfeðrun kemur þeim
spánskt fyrir sjónir sem fylgst hafa
með málþingi um landssölur. Ekki
verður séð hvaðan nesjagjóstriö blæs
þegar sjálfur Litli-Kláus i blaðakosti
Bilderbergreglunnar greinir ekki
lengur handa sinna skil i eigin her-
mangi.
Skoðanir manna á gjaldtökum fyrir
Nató-stöðvar hafa aðallega skipt fólki
í tvo misstóra hópa. í stærri hópnum
eru venjulegir föðurlandsvinir sem
vilja lifandi fólkið í landinu ofar dul-
búnu einkahermangi. Þeir vilja og
standa uppréttir í samningum við
ameríska vinaþjóð I jafnrétti en hafna
ölmusupólitik að tjaldabaki. 1 smærri
ÁsgeirHannes
Eiríksson
hópnum eru svo eftirlegukindur
horfins stríðsgróða og Bretavinnu.
Kynslóðin sem seldi útlendum víga-
mönnum meydóm fósturmoldarinnar
fyrir hnefafylli af flugstöðvarbygging-
um og hefur veðsett vinnuþrek barna
sinna i erlendum banka fyrir óreiðu-
skuldum.
Fjórfaldur meirihlúti almennra
kjósenda Sjálfstæðisflokksins
Reykjávík skipar sér I stærri hópinn
Það sýna niðurstöður úr frægri skoð
anakönnun samfara prófkjöri til Al
þingis. Forystusveit Sjálfstæðisflokks-
ins er hins vegar á öndverðum meiði.
Hún er þvi réttnefnd sértrúarhópur
minnihlutasjónarmiða. Sértrúarmönn-
um er hins vegar gjarnt að tala lands-
föðurlega til alþýðu manna með
þyngsli fyrir hjartarótum. Einn dag
segja þeir fullum hálsi í rikisblöðun-
um: Vér megum ei gjöra varnir þessa
lands að féþúfum! Daginn eftir fljúga
þeir vestur yfir Atlantsála að sækja
timbur í fleiri flugstöðvar.
Úr heims-
bókmenntum
Fyrsta tilvitnun. Sviðið er heimili
doktors Búa Árland sem er mágur for-
sætisráðherrans. Ráðherrann er all-
drukkinn:
„Af hverju ég vil selja landið? sagði
forsætisráðherrann. Af því samviska
mín býður mér það, og hér lyfti ráð-
herrann þrem hægrihandarfingrum.
Hvað er Island fyrir islendinga? Ekk-
ert. Vestrið eitt skiptir máli fyrir
norðrið. Við lifum fyrir vestrið; við
deyum fyrir vestrið; eitt vestur. Smá-
ríki-skítur. Austrið skal þurkast út.
Dollarinn skal standa.” — „Þó þeir
fleingi mig opinberlega á Austurvelli
og fleygi mér til andskotans útúr ríkis-
stjórninni þá skal ég samt selja mitt
land. Þó ég verði að gefa mitt land,
skal dollarinn sigra. Ég veit Stalin er
gáfaður maður, en hann skal ekki sjá
við forsætisráðherra íslands.”
önnur tilvitnun. Sama svið:
„Forsætisráðherrann er í rauninni
mjög heiðarlegur maður, sagði doktor-
inn; að minnsta kosti kendur. t raun-
inni er enginn maður heiðarlegur
ókendur; i rauninni er ekki orði trú-
andi sem ódrukkinn maður segir.” —
„Sem sagt, það er hægt að reiða sig
allveg á hann: ef hann sver þér eitt-
hváö i trúnaði ókendur, og leggur við
dreingskap sinn, þá veistu hann lýgur.
Ef hann þrisver opinberlega við nafn
móður sinnar þá meinar hann ofur
einfaldlega þveröfugt við það sem
hann sver. En það sem hann segir
kenndur meinar hann, jafnvel það sem
hann sver.”
Þriðja tilvitnun. Sviðið er Austur-
völlur framan við Alþingishúsið. For-
sætisráðherrann stendur á svölum
hússins:
„Hann bíður meðan fólkið fyrir
neðan lýkur við að sýngja ísland
ögrum skorið, hagræðir sér i herðun-
um, þuklar hnútinn á hálsbindinu
sínu, klappar sér á hnakkann með lóf-
anum, ber tvo fíngur uppað vörum og
ræskir sig. Og hann upphefur raust
sína: Islendingar, í djúpum, kyrrum,
landsföðurlegum tóni; og menn þagna,
viðurkenna sjónleikinn, tslendingar,
liann talar aftur þetta orð sem er svo
lítið í heiminum og þó svo stórt, og nú
upplyftir hann til himins þrem fingrum
yfir múginn, ber síðan eiöinn fram
soint og fast með laungum þögnum
milli orða:
Ég sver, sver, sver — við alt sem
þessari þjóð er og var heilagt frá upp-
hafi: tsland skal ekki verða selt.”
(Atómstöðin eftir Halldór Kiljan Lax-
ness, Helgafell 1961,bls. 79 til 83.)
Ásgeir Hannes Eiriksson
verzlunarmaður
J