Dagblaðið - 31.01.1979, Side 2

DAGBLAÐIÐ. MIÐVIKUDAGUR 31. JANÚAR 1979.
Benedikt Ólafsson héraðsdómslög-
maður skrifar.
Hinn 10, janúar 1979 birtist í Dag-i
blaðinu grein undir feitletraðri
fjögurra. dálka fyrirsögn „Dömur
fallinn i máli Nesco h.f. gegn Neyt-.
endasamtökunum: „Fréttatilkynning
Neytendasamtakanna í meginatriðum
sönn,” segir í niðurstöðum dómsins.”
Þar sem ég tel uppsetningu
greinarinnar og skýringar greinar-
höfundar á efni dómsins gefa mjög
vafasama mynd af málinu og niður-
stöðum þess, og Dagblaðinu þótti við
hæfi að gefa eingöngu lögmanni
stefnda færi á að skýra sjónarmið um-|
bjóðanda síns í nefndri blaðagrein, vil
ég leyfa mér að koma eftirfarandi á
framfæri.
Niðurstaða dómsins er orðrétt
svohljóðandi:
„Fallast ber á það með stefndu,
Neytendasamtökunum, að fréttatil-
kynning sú, sem stefnandi hefur
krafist ómerkingar á, sé í meginat-
riðum sönn. Verður aðalkrafa stefn-
anda því ekki tekin til greina, þar sem
sönn ummæli verða ekki dæmd dauð
og ómerk. Varakrafa stefnanda lýtur
að tveimur setningum í grein þessari.
Fyrri setningin er þannig: „Hitt er þó
alvarlegra að í auglýsingunni er farið
mjög frjálslega með staðreyndir og
dregnar skakkar ályktanir af gefnum
forsendum.” í hinni umdeildu
auglýsingu stefnanda var þvi haldið
fram að Grundig hefði orðið nr. I i
könnun vestur-þýzka neytenda-1
blaðsins Test. 1 máli þessu er i ljós
leitt, að þessi fullyrðing, sem er lang-
mest áberandi í nefndri auglýsingu, sé
röng. Grundig tækið, sem prófað var,
fékk hæstu einkunn ásamt tækinu
ITT Scaub-Lorenz Digitimer Ideal
Color 1789. Einnig er þess að geta, að
i auglýsingunni er ekki tckið fram, að
Verzlunin iNesco sem er annar aðili maisins.
DB-mynd Árni Páll.
SJONARMIÐ I
NESCO SKÝRÐ
DB og dómur í máli Neytendasamtakanna og Nesco hf.
einungis hafi verið prófað eitt ákveðið
tæki frá Grundig verksmiðjunum.
Þegar þetta er virt er Ijóst, að svo
mikill sannleikur felst i nefndri
setningu, að krafa stefnanda um
ómerkingu hennar verður ekki tekin
til greina. Síðari setningin er þannig:
„Auglýsandinn beitir síðan þeirri
lævísu brellu að leggja saman plúsa og
draga síðan mínusana frá og þykist
þannig vera búinn að finna út
einkunnina sem tækið fær.” Með
umræddri stigatöflu, sem virðist hafa
verið búin til af auglýsandanum, var
Grundig tækinu ekki gert svo hátt
undir höfði, að blekking megi teljast,
þar sem það hlaut einmitt plúsa fyrir
þá þætti sem vógu þyngst, t.d. mynd-
gæði. Með þessari setningu gefa
stefndu i skyn, að þessi aðferð sé í
þessu tilviki i grundvallaratriðum
röng. Telja verður að stefndu hafi hér
tekið of sterkt til orða, en slíkt ber að
varast í tilkynningum sem þessari.
Stefndu hafa ekki sýnt fram á, að
stefnandi hafi hér beitt lævisri brellu,
og ber því að ómerkja setningu þessa
þar sem hún er óviðurkvæmileg. Eftir
þessari niðurstöðu verður krafa stefn-
anda um birtingarkostnað ekki tekin
til greina, en rétt er að stefndu greiði
stefnanda málskostnað, sem ákveðst
/kr, 90.000.- með hliðsjón af útlögðum
kostnaði.”
í niðurstöðu dómsins kemur fram
að í umræddri könnun var Grundig
tækið talið best, reyndar ásamt öðru
sjónvarpstæki (sem þó hlaut ekki eins
mörg „sehr gut” og Grundig tækið).
Einnig er tekið fram í dómsniður-
stöðunni að Grundig tækið hafi ein-
mitt hlotið plúsa fyrir þá þætti sem
vógu þyngst, t.d. myndgæði.
Dómur er fallinn:
Það hlýtur að teljast fremur
óvandaður fréttaflutningur af Dag-
blaði að túlka niðurstöður dóms sem
endanleg úrslit máls áður en á-
frýjunarfrestur er liðinn og ekki Ijóst
hvort málinu verður áfrýjað til hæsta-
réttar. Fyrirsögnin, Dómur fallinn, og
upphaf greinarinnar, Fallinn er
dómur, gefur lesandanum það í skyn,
að um endanlega niðurstöðu sé að
ræða, en ekki áfrýjanlegan dóm undir-
réttar.
Forráðamenn Nesco h.f. hafa tekið
ákvörðun um að áfrýja málinu til
hæstaréttar, og hafði sú ákvörðun
reyndar þegar verið tekin þegar frétt
Dagblaðsins birtist hinn 10. janúar sl.
Því hefði verið við hæfi, að greinar
höfundur hefði leitað álits beggja aðila
i máli þessu, en ekki annars.
Hitler og hans vinir. Skúli vill vita hvort við eigum von á fleiri slikum.
„Hverjum megum við
þakka fyrir stríðs-
glæpamenn?”
Skúli Helgason prentari hringdi:
Spurði hann hverjum við ættum
það að þakka að norskur stríðsglæpa-
maður hefðist hér við, aö öllum
likindum með stolið striðsgóss í fórum
sínum. Átti hann þar við
Norðmanninn Egil Holmboe sem
hingað kom að stríði loknu og er
íslenzkur ríkisborgari.
Skúli taldi að Egill þessi hefði komið
hingað í tíð ríkisstjórnar þeirrar er
nefnd var Stefanía og vildi hann fá að
vita hvernig í ósköpunum stæði á þvi
að manninum var hleypt inn í landið.
Þó hann væri gamall nú væri það
engin afsökun, það væri Rudolf Hess
líka.
LmneTiition
STftfcT- 'fá
ERFÍhL£/Kfi$?
LUMENITION kveikjan sparar ekki bara
bensín. Margir kaupa búnaöinn beinlínis til
þess að komast hjá vandrœðum við gang-
setningu og kaldakstur.
Vertu öruggur, kauptu LUMENITION.
jjHBEft^raS j i HABERGhi
r|$keiSunni 3e • Simi 3-33*45
Athugasemd blaðamanns
Rétt er að taka það fram, að sá er
þetta ritar vann umrædda frétt ein-
göngu upp úr niðurstöðum dómsins
án þess að taka mið af sjónarmiðum
lögfræðinga málsaðila. Þar sem það
var ljóst, að Neytendasamtökin höfðu
unnið þetta mál þá var ekki óeðlilegt aö
DB hefði samband við lögfræðing
samtakanna. Allt og sumt sem eftir
honum var haft var það, að hann væri
ánægður með niðurstöður dómsins þó
alltaf væri skemmtilegra að vinna mál
100%.
Varðandi orðalagið dómur er
fallinn þá er það eitt að segja, að það
er notað jafnt yfir dóm í undirrétti sem
og hæstarétti. Þetta er vitaskuld öllum
almenningi Ijóst og það gefur ekkert í
skyn um, hvort um endanleg úrslit
máls sé að ræða, þó Benedikt Ólafsson,
kjósi að leggja þann skilning í orða-
lagið. Undirritaður getur ekki fallizt á
að frétt hans hafi gefið vafasama
mynd af málinu en vitaskuld gafst
aðeins tækifæri til að draga út aðal-
atriðin úr niðurstöðum dómsins og af
þeim sökum kunna að hafa orðið út-
undan einhver þau atriði sem Benedikt
hefði viljað sjá í fréttinni.
-GAJ-
Guðmundur Jóelsson skrifar:
í Dagblaðinu mánudaginn 22.
janúar sl. birtist næsta einkennileg
'frétt þar semgætirmikillarundrunará
því, að fólk skyldi ekki hópast til Þórs-
merkur sl. sumar með flugfélaginu
Vængir. Ályktun blaðamannsins er sú
að fólk virðist fremur kjósa „svaðil-
farir og lífshættu” en „öruggan og ein-
faldan máta” með Vængjum.
í umræddri grein er fjallaö um mál
þetta af þvílíku þekkingarleysi, að full
ástæða er til að leggja orð í belg. Þar er
fyrst til að taka, að flugvöllurinn í
Þórsmörk er staðsettur á aurunum
fyrir mynni Húsadals og er drjúgur
spölur af vellinum inn í Dalinn.
Margir kjósa fremur að dvelja í Langa-
dal þar sem skáli Ferðafélags Islands er
og sé haldið þangað af flugvellinum
skiptir vegalengdin nokkrum
kílómetrum. Þvi er stór spurning, hver
er hinn „öruggi og einfaldi máti”
Vængja á að koma farþegum sínum á-
samt farangri (sem oft getur verið tals-
vert mikill í slíkum ferðum) alla leið á
áfangastað? Það er ekki nóg að henda
fólkinu út á flugvellinum, það verður
að koma því alla leið og fólk er mis-
jafnlega í stakk búið til að rogast með
drápsklyfjar langar leiðir, jafnvel þótt
„öruggar og einfaldar” séu.
Um langt árabil hefur fólk átt þess
kost að komast á auðveldan hátt til
Þórsmerkur á vegum Ferðafélags
tslands, og hefur undirritaður óspart
notað sér það undanfarin ár. Eru i
ferðum þessum yfirleitt notaöir
traustir langferðabilar sem stjórnað er
af ennþá traustari bilstjórum, sem
margir hverjir þekkja leiöina inn í
Mörk eins og fingurna á sér. Vissulega
hefur Krossá stundum verið erfið og
dyntótt, en undantekning er, ef bílar
Vestfjarðaleiðar hafa ekki skilað
ferðalangnum heilu og höldnu að
skálanum i Langadal og í bæinn aftur.
Að minnsta kosti veit ég ekki til að
nokkur hafi beðið fjörtjón í ferðum á
vegum þessara aðila til og frá Þórs-
mörk. Þvi spyr ég, er þetta sá ferða-
Skáli Ferðafélagsins i Þórsmörk.
DB-mynd Hilmar.
Enn um Þórsmerkurferðir:
EKKIALLT FENGIÐ
MEÐ FLUGINU
máti, sem blaðamaðurinn kallar
„svaðilfarir og lífshættu”?
Undri sig svo hver sem vill á því, að
fólk skuli ekki hlaupa upp til handa og
fóta þegar eitthvert flugfélag auglýsir
flugferðir til Þórsmerkur. Yfirleitt
sakar ekki að kynna sér örlítið
staðhætti áður en dregnar eru vafa-
samar ályktanir eða hellt úr skálum
undrunar sinnar. A.m.k. er ég, eftir
lestur umræddrar fréttar í Dag-
blaðinu, í stórum vafa um, hvort
blaðamaðurinn, eða talsmaður
Vængja hafa nokkru sinni til Þórs-
merkur komið.
Svan Undirritaður íblaðamaður hefur
oft komið í Þórsmörk og er enginn
talsmaður Vængja i þessu máli. Er
mér einnig kunnugt um að vel er
staðið að ferðum Ferðafélagsins til
Þórsmerkur, þrátt fyrir að sumar
'verði að teljast svaðilfarir er að Krossá
kemur, þótt mannskaðar hafi ekki
orðið.—En fréttin var einkum skrifuð
með tilliti til ferðalaga einstaklinga í
Mörkina, sem þvi miður hafa oftar en
einu sinni endað með mannskaða í
Krossá, svo ekki sé talað um gífurlegt
eignatjón þegar rándýrir bílar hafa'
eyðilagzt þar vegna ókunnugleika. Að
lokum: það stendur félaga í Ferðafé-
laginu sizt næst að setja fyrir sig
nokkurra kílómetra göngu, jafn mikla
áherzlu og félagið leggur á
gönguferðir. Og til að vera hátiðlegur í
lokin má minna á að betri er krókur en
kelda.
-GS.