Dagblaðið - 08.10.1979, Qupperneq 12

12
DAGBLAÐIÐ. MÁNUÐAGUR 8. OKTÓBER 1979.
Myndlist
BARTSKERINN
Laugavegi 128 v/Hlemm
Sími 23930
Vandlátir koma
afturogaftur
SÉRPANTANIR í
PERMANENT.
HALLBERG GUÐMUNDSSON
ÞORSTEINN Þ0RSTEINSS0N
Eftirtalin eyðublöö bjóðast nú auglýsendum ókeypis hjá smáauglýsingaþjónustu Dagblaðsins:
1. Vegna bifreiðaviðskipta: 2. Vegna lausafjárkaupa:
Sölutilkynningar, tryggingarbréf og víxileyðublöð auk Kaupsamningar og víxileyðublöð
afsalseyðublaða og fjölritaðra leiðbeininga um frágang 3. Vegna leigu íbúðarhúsnæðis:
bifreiðaviðskipta, sem við höfum lengi boðið. Húsaleigusamningar.
BIAÐIÐ
i
Dagblaðið er smáauglýsingablaðið Afgreiðsla Þverholti 11, sími 27022
íslendingar
lestrarhestar
klst. á viku til bókleslurs á móti 9 l/2
klst. sem eytt er í sjónvarp. 17,2% áttu
500 bækur eða fleiri og 26,6% keyptu
sínar bækur sjálfir. Um 50% úttaksins
virðist lesa tvær bækur á mánuði og
menn lesa mest milli þrítugs og fertugs.
3,7% játuðu að þeir læsu aldrei bók,
en í Noregi játa um 12% slíkt á sig og
utan Norðurlanda fer þessi prósenta
upp i 40. Þeir sem voru að lesa bók
þegar könnunin var gerð voru 53,6%
en 41% i Danmörku. 48% manna lásu
bækur á erlendum málum, aðallega
skáldsögur. Loks kom i liós að íslcnd-
ingar eyða 5,4 stunduni á \ íku í blessuð
dagblöðin.
- Al
íslendingar cru þá liklega bókaþjóð
eftir allt saman. Þetta er niðurstaða
bókakönnunar sem kynnt var i fyrra-
dag en að henni stóðu Rithöfundasam-
bandið, islenskir bókaútgefendur og
Hagvangur. Nefnist könnun þessi
„Staða bókarinnar í minni málsam-
fclögum” og fór fram á íslandi, Fær-
eyjum og Grænlandi.
Hér á landi var könnun þessi fram-
kvæmd í apríl og maí sl. og var 400
manna úttak valið af Reiknistofu HÍ og
voru allir heimsóttir af námsmönnum
við Félagsvísindadeild sem lögðu fram
spurningar sinar.
Kom i ljós að Islendingar nota um 6
Þrjár kynslóöir leikmyndahönnuöa á sýningunni að Kjarvalsstöðum.
SVIDSMYNDIR
haft meira upp úr sýningunni. Hér
hefði sem sagt þurft rækilegan undir-
búning, greinargóða sýningarskrá og
skipulega uppstillingu hlutanna til
þess að Pétur og Páll gætu haft fullt
gagn af og farið heim uppfullir af
skilningi og ánægju. En hvers virði
sem það nú er, þá vil ég samt geta
þess að ég hafði unun af mörgu því
scm þarna var að finna og þá kannski
vegna þess að ég hafði séð leikritin.
Hvatning
Verk Baltasars fyrir Carmen og
Goya Ieikritið eru sláandi og sýna
að hann ætti að fást meir við þessa
grein, lausn Birgis Engilberts á
„Skipi” hins færeyska skálds er stil-
hrein og sterk og svo vil ég prisa bún-
inga Messíönu Tómasdóttur til skýj-
anna.
En geri þessi sýning ekki annað en
hvetja menn til undirbúnings reglu-
lega vandaðrar sýningar leikmynda-
hönnuða, þá er tilganginum náð. Sjá
þeir ekki fram á neitt stórafmæli á
næstunni?
Það held ég að sé rétt athugað hjá
vini mínum Jónasi Guðmundssyni i
Tímanum um daginn, að umgjörð
leikrita sé yfirleitt lítill gaumur gefinn
af þeim sem dæma um gæði þeirra og
gildi i fjölmiðlum. í mesta lagi er
leikmyndahönnuðum klappað á koll-
inn og verk þeirra nefnd góð, slæm
eða „við hæfi” án þess að nánar sé
skýrt hvað átt er við. Það er þvi full
ástæða fyrir leikmyndahönnuði að
rísa upp og vekja rækilega athygli á
starfa sinum, eins og þeir reyna að
gera með sýningu þeirri sem sett var
upp að Kjarvalsstöðum og tengd var
sjónleiknum „Flugleik”. En leik-
munir og leikmynd eru tæpast sjálf-
stæð verk, hversu ásjáleg sem þau
eru, heldur eru þau nær algjörlega
háð leikritunum og dyntum leik-
stjóra.
Engu nær
Því er erfitt fyrir sýningargesti,
þótt áhugasamir séu og velviljaðir, að
fá botn í vandamál leikmyndahönn-
uða og úrlausnir, sæki þeir ekki leik-
hús að staðaldri. Sjálfur er ég i þeim
hópi og verð að viðurkenna að þótt
mér hafi liðið vel þessa dagstund sem
ég ráfaði innan um leikmyndir, bún-
inga, leikmuni, grímur, frumdrætti
og heilu leiktjöldin að Kjarvalsstöð-
um, þá er ég ekki hótinu nær um
hönnun fyrir leiksvið. Kannski hefði
hæstvirtur leikhúsgagnrýnandi DB