Dagblaðið - 05.01.1981, Qupperneq 2

Sjómenn mega kallast fyrirvinnur þjóðfélagsins, segir bréfritari.
—V—V

V
tutt og skýr bréf
Enn einu sinni minna lesemladálkar DB alla þá. er
hynniast senda þœttinum linu. a<) látu fylyja fullt nufn.
heimilisfany. simanúmer tef um þa<) er a<) rœda) oy *
nafnnúmer. Þetta er litil fyrirhöfn fyrir hréfritara okkar
<>H til mikilla þœyinda fyrir DB.
Lesendur eru jafnframt minntir á a<) hréfeiya a<)
reru stutt og skýr. Áskilinn erfullur réttur til a<) '
stytta hréfof! umorða til að spara rúm op koma
efni hetur til skila. Bréf œttu hel-t ekki að rera
lenpri en 200—300 orð.
Símatimi lesendadálka DB er milli kl.
L 13 op 15 frá mánudöpum til föstudaya.
•**-
*
52.14
Bankar og sparisjóðir sjá um umskráningu
innlánsreikninga og verðbréfa í þeirra vörslu úr
gömlum krónum í nýjar.
Eigendur sparisjóðsbóka geta sem fyrr komið
hvenær sem er efdr áramótin til þess að sjá vaxta-
færslu og innistæðu þeirra í nýkrónum.
Reikningsyfirlit verða send í pósti eins og hingað til.
Þú þarf ekki að hlaupa til, bankinn sér um
breytinguna óbeðinn.
minni upphæðir-meira verðgildi
DAGBLADID. MÁNUDAGUR S. JANÚAR 1981
Auðlindaskattur
dræpi alla sjálfs-
bjargarviðleitni
—sjávarútvegurinn síðasta tækifæri hins dugmikla
ogframsækna
1800—7258 skrifar:
Ég beini máli minu til ungra og
framsækinna sjómanna vítt um
sjávarpláss iandsins.
Leyfum aldrei hugmyndafræöing-
um stjórnmálanna aö setja auðlinda-
skatt á þá einu auðlind sem getur lyft
okkur upp! f sjávarútveginum er sið-
asta tækifæri hins dugmikla og fram-
sækna, það síðasta sem ekki hefur
horfið inn í hið misvitra stjórnsýslu-
kerfi sem ekki hefur reynzt landsins
börnum of vel.
Undanfarið hafa margir harðdug-
legir ungir menn haslað sér völl við
sjávarsíðuna og ekki sparað handtök-
in né sóknina á miðin í vályndum
veðrum. Þeir hafa sótt okkar lifi-
brauð í greipar Ægis er tekur toll af
okkar sjómönnum, oft á tíðum svo
mikinn að halda mætti að styrjöld
væri hér. Sjómaður er sjómaður,
lukkuriddari sem tekur áhættuna af
fúsum og frjálsum vilja, þessu þjóð-
félagi til lifs og sjálfum sér. Sjómenn
mega kallast fyrirvinnur þjóðfélags-
ins.
Komist auðlindaskattur á munu
þeir sem hafa greiðastan aðgang til
hrossakaupa við stjórnsýsluna tröll-
ríða sjávarplássum þessa lands. Dug-
miklu sjómenn! Standið dyggan vörð
gegn þessari lúmsku og banvænu
atlögu er nú ógnar ykkur á sjálf-
stæðisbraut. Leyfum aldrei máls-
vörum slikrar stefnu að komast inn í
raðir þeirra er vald hafa til
ákvörðunar um málið. Því þá verður
Utið gaman fyrir sjómannssoninn að
vaxa úr grasi sem sonur þræls eig-
anda fiskimiöanna. Auðlindaskattur
myndi kyrkja alla sjálfsbjargarvið-
leitni líkt og gerist þar sem stjórnvöld
ráða lífi fólks.
Sekta ætti bflstjóra
—semfestast
ísnjósköflum
Æfur ökumaður hringdi:
Þegar ekið er um í ófærðinni
verður maður illilega var við allt of
marga bíla sem standa eins og illa
gerðir hlutir fastir í snjósköflum. Eru
þeir flestir fyrir annarri umferð, um-
ferð þeirra ökumanna sem ekki eru
fyrirhyggjulausir. Þvl það er jú
ekkert nema fyrirhyggjuleysi að aka í
ófærð á vanbúnum bílum. Er það
mín skoðun að réttast sé að sekta þá
bifreiðarstjóra sem neyðast til að
skilja bila sina eftir í einhverjum
snjóskafli sem var þeim ófær, bara
vegna fyrirhyggjuleysis þeirra sjálfra.
Það er fyrirhyggjuleysi að aka i
ófærð á vanbúnum biium, segir einn
lesandi.
Sannkölluð ánægjutilfínning fylgdi þvi að komast inn i hlýjan lögreglubilinn, segir Áramótaglaður.
DB-mynd: RagnarTh.
Þakkir til logreglu
Áramótaglaður hringdi:
Ég má til að koma á framfæri
þökkum til iögreglunnar í Reykjavík
. fyrir hjálpsemi. Þannig var að ég og
.stúlka sem ég var með vorum búin að
ganga um götur i ieit að ieigubii í
a.m.k. klukkustund að morgni nýárs-
dags. Var okkur báðum orðið mjög
kalt þegar allt i einu birtist okkur
lögreglubíll. En í stað þess að strunsa
fram hjá okkur stöðvaði lögreglubfll-
inn og okkur var boðið far. Það
fylgdi því sannkölluð ánægjutilfinn-
ing að komast inn í hlýjan lögreglu-
bílinn. Við vorum reyndar ekki þau
einu sem nutum þessarar drengilegu
hjálpsemi þvi að á ieiöinni voru fleiri
farþegar teknir upp í sem voru í sömu
sporum og við.