Dagblaðið - 02.02.1981, Síða 2

Við eigum Mikla-
túnslóðimar
DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 2. FEBRÚAR 1981.
/
„1920” skrifar:
Nú heyri ég að til standi að úthluta
lóðum fyrir nýbyggingar víða í borg-
inni og að „þétta” byggðina sem
fyrir er. Þessu er ég að mestu leyti
fylgjandi því í raun hef ég aldrei
skilið hvers vegna við Reykvíkingar
höfum þurft að dreifa byggðinni
svona um nálæg fjöll eins og gert
hefur verið undanfarin 15til 20 ár.
Breiðholtið hefur alltaf verið mér
hulin ráðgáta og ég skil ekki hvers
vegna þeir sem skipulögðu það hverfi
og hrintu 1 framkvæmd skuli enn
ganga lausir og jafnvel vera enn í for-
svari fyrir skipulagsmálum borgar-
innar. Núna fyrir skömmu heyrði ég
nokkuð í útvarpi sem fyllti mig virki-
legum óhug. Þar kom í ljós í viðtali
við einn þeirra, sem unnið hefur að
könnun á búferlaflutningum fólks
hér innan borgarinnar, að í Breið-
holtið flytur nú einhleypt fólk og
gamalt, en barnafólkið leitar á ný út
úr hverfinu, enda búið að koma
undir sig fótunum. Mig grunar að hér
megi sjá væntanlega þróun fyrir. Það
er sem sé ætlunin að við gamla fólkið
flytjum í Breiðholtið þegar halla
tekur undan fæti. Maður er nú
orðinn vanur algjöru skeytingarleysi
islenzks nútímaþjóðfélags i garð
eldra fólksins en að beinlinis ætti að
ofsækja það og koma þvi fyrir í
gettóum hélt ég að ég ætti ekki eftir
að upplifa. Það er kominn tími til að
við gamla fólkið, sem búið er að
leggja sinn skerf og hann verulegan í
þjóðarsjóð, tökum höndum saman
og stöndum fast á þeim siðferðilega
rétti okkar að að okkur sé hlúö á
enda æviskeiðsins og okkur séð fyrir
mannsæmandi kjörum.
Því legg ég meðal annars til að í
stað þess aðeinhverjum pólitískum
gæðingum verði úthlutað lóðum við
Miklatún, Rauðarárstígsmegin, fái
gamalt fólk þær lóðir, eða að borgin
sjái sóma sinn í að reisa þar ibúðir
fyrir gamalt fólk með ýmiss konar
sameiginlegri þjónustu. Það er
ákjósanlegur staður , mikill gróður í
garðinum og stutt til allra átta, svo að
við ættum að geta farið gangandi
allra okkar ferða. Þar er fyrir íbúða-
kjarni gamals fólks sem svo sannar-
lega myndi þiggja það með gleði að
fiÉÍÍ '

Aldraður bréfritari stingur upp á þvi, að borgin reisi íbúðir fvrir gamalt fólk á
lóðum þeim við Rauðarárstfg, sem fyrirhugað er að úthluta.
Styrkið og fegríð fíkamann a
Dömur og herrar!
Ný 4ra vikna námskeið hefjast 4. febrúar. Leikfimi fyrir konur á öllum aldri.
Hinir vinsælu HERRATÍMAR í hádeginu.
Hressandi — mýkjandi — styrkjandi — ásamt megrandi æfingum.
Sértímar fyrir konur sem vilja léttast um 15 kg eða meira. Sértímar
fyrir eldri dömur og þær sem em slæmar í baki eða þjást af vöðva-
bólgum.
Vigtun — mæling — sturtur — Ijós — gufuböð — kaffi —
Innritun og upplýsingar alla virka daga frá
kl. 13-22 í síma 83295.
JúdódeildÁrmanns
Ármúla 32.
Orlofsparadís
fyrirþlgog
fjölskyldu þína
Eigum nú fyrirliggjandi hin vinsælu ÁR-orlofshús. Falleg í útliti,
þægileg ( allri umgengni. Húsin eru tirnburhús, smíðuð á stálgrind.
Stáötj^öpr stærðir eru 42,5 m2 og 34 m2. Öll vinna unnin af fagmönnum.
Getum afgreitt nokkur hús fyrir sumarið. Nánari upplýsingar
og tei^ningar á staðnum.
>ÍRHÚS
Ástþór Runólfsson, byggingameistari,
Gnoöarvogi 60,104 Reykjavík Sími: 33910
minnka við sig og láta íbúðir sínar
eftir ungu fólki með börn.
Því legg ég einnig til að Alþingi
breyti nú þegar skattalögum til hags-
bóta fyrir okkur eldra fólkið. Það er
nánast furðulegt og ómanneskjulegt í
meira lagi að við getum ekki minnkað
við okkur íbúðarhúsnæði sem við
höfum ekkert við að gera og getum
varla einu sinni gert sæmilega hreint
án þess að ríkið ætli að seilast í okkar
vasa og hirða allt i skatta. Það kann
að vera, að slík lög hafi verið sett til
þess að koma í veg fyrir brask með
ibúðir en ég kannast ekki við að mín
kynslóð eða eldri hafi haft fjármagn
til þess að standa i braski. Það hlýtur
að vera kynslóð þeirra sem nú sitja á
Alþingi og þeir verða að finna ein-
hver önnur ráð til þess að gæta sín.
Því legg ég einnig til að við gamla
fólkið ræðum þessi mál við yngra
fólkið í landinu sem virðist einhverra
hluta vegna hafa gleymt því að það á
líka eftir að verða gamalt. Við kennd-
um ekki börnum okkar að níðast á
gamalmennum. Þar eru einhver
önnur öfi að verki sem við þurfum í
sameiningu að uppræta.
Raddir
lesenda
Okkur vantar
höfðingja
Siggi flug skrifar:
Ótrúlegur fjöldi manna á íslandi,
með kommúnista í fararbroddi
rembist sífellt við það að koma á
launajöfnuði. Þetta er orðið svo
mikið kappsmál komma að þeir gera
þetta að slagorði I kosningabarátt-
unni. Sjálfstæðismenn og svo hinir
fiokkarnir þora svo ekki annað en að
dingla með og dilla rófunni framan i
þessa svokölluðu lægstlaunuðu.
Þetta eru leifar af gamla baráttu-
slagorðinu öreigar allra landa sam-
einist. Um hvað á að sameinast þegar
öllum hefur verið jafnað niður á flat-
neskju meðalmennskunnar? Þegar
enginn stendur öðrum ofar.
Ég held að Milton Friedmann segi
einhvers staðar að „fátæktin sé ekki
afieiðing auðlegðar eða kapítal-
isma”, þvl fátæktin hefur alltaf fylgt
mannkyninu frá örófi alda og mun
gera.
Þessi kenning um allsherjarjöfnuð
á öll kjör manna er gömul lumma
sem hugmyndfræðingar Rússa eru
löngu búnir að afleggja sem ófram-
kvæmanlega, kenningu, sem heyrir
fortíðinni til. Það eru aðeins kommar
sem dagað hefur uppi, nokkurs kon-
ar nátttröll sem eru að reyna að halda
til streitu úreltum kenningum.
Sumir þessara hugmyndafræðinga
eru ungir menn sem drukku í sig
ógerjaðan mjöð hreyfingarinnar í
kringum 1930 er Kommúnistaflokk-
urinn var stofnaður upp úr einhverju
flokksbroti Alþýðuflokksins.
Héðinn Valdimarsson og fylgis-
menn hans brutu sig út úr Alþýðu-
flokknum og stofnuðu Kommúnista-
flokk íslands sem ég held að hann
hafi heitiö þá.
Á Islandi voru þá til höfðingjar,
sannir íslendingar sem tekið var eftir.
í öllum landshlutum áttu þessir menn
atvinnufyrirtæki og afkoma heilla
byggðarlaga gat oltið á því hvernig
þessum höfðingjum reiddi af.
Menn þessif þöfðu mikil umsvif,
greiddu mjög há opinber gjöld, og í
einu tilfelli héldu þessir menn, þótt
Englendingar væru ’(eða Skotar) heiíú
bæjárfélagi uppi um hríð en það voru
Hellyer bræður í Hafnarfirði en þar
kom líka við sögu höfðinginn Éinar
Þorgilsson.
En Adam var ekki lengi í Paradís.
Skömmu eftir fyrri heimsstyrjöldina
fóru nokkrir menn að láta bera á sér i
íslenzkum stjórnmálum. Þessir nienn
kölluðu sig Vormenn Islands, aldir
upp í ungmennafélögunum víðs vegar
um landið. Þessir menn fóru fijótlega
að láta bera á sér og sérstaklega voru
þeir á móti öllu sem líktist höfðing-
skap og öllu sem erlent var, því
skyldu menn vara sig á.
Þessir Vormenn íslands linntu ekki
látum fyrr en þeir höfðu komið flest-
um höfðingjunum okkar fyrir kattar-
nef. Allt átti að vera smátt í sniðum,
engin stórútgerð, engin stóriðja en
allt miðað við nokkurs konar heim-
ilisiðnað.
Eina bankanum, íslandsbanka,
sem hafði verið komið á fót til þess
að lyfta útgerðinni á hærra plan og
hafði flutt inn I landið gull (að visu
danskt), sem var mikill þyrnir i aug-
um vormannanna, komu þeir bein-
línis á hausinn sem kallað er, alger-
lega að nauðsynjalausu.
Á íslandi eru ekki til neinir höfð-
ingjar en þá vantar okkur illilega nú.
Einn af þeim síðustu sem nú er dáinn
var Óskar Halldórsson, sem sagt var
að hefði farið 4—5 sinnum á höfuðið'
en alltaf getað staðið upp aftur.
Við eigum enn Tryggva Ófeigsson og
Ingvar Vilhjálmsson svo aðeins tveir
séu nefndir úr útgerðarmannastétt.
Þeirra útgerð er að visu rekin eins og
önnur útgerð, innan styrkjakerfisins,
en það fargan, styrkja- og uppbóta-
kerfið, hefur gersamlega eyðilagt alla
sjálfsbjargarviðleitni höfðingjanna.
Hvað skyldu vera margir starfs-
mennistjórnarráðinu sem ekkert gera
annað en að veita leyfi fyrir alls kyns
hlutum sem leyfi þarf fyrir? Þeir eru
margir og alltaf fjölgar leyfunum.
Rikið er líka farið að hafa dágóðar
tekjur af alls kyns leyfisveitingum.
Það var endur fyrir löngu að uppá-
stunga kom fram á Alþingi að stofna
þjóðskóla. Ein deild, líklega eins
konar lærdómsdeild, átti að vera
fyrir höfðingjasyni. Þetta þótti
heppilegt þá, og þetta er enn heppi-
legt. En ef þjóðin á að ala upp ein-
tóma skussa sem „Ijakkaðir” eru
upp á fiatneskju meðalmennskunnar
og þeim sem einhvers mega sin
„þrýst” niður á sömu fiatneskju þar
til enginn skarar fram úr öðrum, þá
er takmarki komma náð og við
höfum framleitt nýja tegupd manna,
vélmenni, eða eitthvað verra.
Þ,. Halldórsson í Luxembourg
skrifar ágæta grein í Morgunblaðið
16. janúar þar sem hann varar við að-
ferðum komma að grafa undan þjóð-
félaginu innan frá. Útgáfufyrirtæki
þeirra, Mál og menning, er staðið að
því að flytja inn handbók, nokkurs
konar kennslubók eða leiðbeiningar-
rit um ræktun eiturjurta. Hann varar
við ýmsu öðru i skólamálum okkar.
Hann telur að 80—90% íslenzks
kennaraliðs sé kommúnistar.
Kommúnistar hafa einn þjóðsöng:
Það sem ekki tekst í dag, tekst á
morgun.
Kommúnistar hafa nógan tíma, en
það hefur okkur ekki skilizt enn.
Mér datt þetta (svona) í hug.
V