Dagblaðið - 02.02.1981, Side 14

DB á ne ytendamarkaði
—réttarstaða óljós
Sigrún Erlendsdóttir i Búðardal
hafði samband við blaðið. Hún hafði
í apríl 1978 keypt 120 m' grenigóif í
húsið sitt sem hún var að flytja inn í.
Kaupfélagið á Búðardal sá um að
panta gólfið sem átti að vera það
þurrt að hægt væri að leggja það
samstundis. Þegar gólfefnið kom var
það látið standa í búntum innivið i
hálfan mánuð en að því loknu lagði
trésmiður það. Siðan var lakkað yfir
viðinn.
Nokkru siðar fer að bera á því að
viðurinn rýrnar, vindur sig og
springur. Sigrún sagðist þá hafa haft,
samband við Húsasmiðjuna og þar
hefði verið lofað öllu fögru um
endurbætur. Á því hafi gengið upp
.undir ár og alltaf hafi skemmdirnar í
gólfmu versnað. Á endanum segist
Sigrún hafa gefizt upp á að bíða eftir
að loforðin yrðu efnd enda fengið:
þau svör í annað hvert skipti sem hún
hringdi að gallarnir væru á hennar
ábyrgð.
Næsta skref hennar var því að hafa
samband við Neytendasamtökin þar
sem eiginmaður hennar er aðili að
þeim. Hjá stúlku sem hún segist hafa
talað við hjá samtökunum segist hún
hafa fengið þau svör að samtökin
& gætu ekkert gert þar eð hún væri ekki
j félagi í Húseigendafélagi Reykja-
víkur, sem hún var auðvitað ekki, bú-
andi í Búðardal. Hafi stúlkan að
öðru leyti bent henni á að fá sér lög-
fræðing, sem hún gerði.
Stefán Pálsson í Reykjavík tók
málið að sér. Eftir að hafa eytt tugum
þúsunda í símtöl við hann og mat á
gólfinu segist Sigrún hins vegar vera
orðin vondauf um einhvem árangur
þó alltaf sé verið að vinna í málinu að
sögnStefáns.
Matsmenn sem sýslumaður skipaði
til að kanna ástand gólfsins sögðu í
skýrslu sinni að gólfið hefði greini-
lega verið lagt úr of rökum viði. Því
væri með 5—7 borða millibili allt upp
í 13 millimetra breiðar rifur en minni
á milli. Timbrið sé undið en þó
nokkuðheiltá köflum.
BLÓMAHORNIÐ
Raddir neytenda
DAGBLAÐIÐ. MÁNUDAGUR 2. FEBRÚAR 1981.
Hörgull á sniðblöðum
Jón segir að um slikt timbur hafi
verið beðið. Því hafi trésmiðnum sem
lagði gólfið verið ráðlagt af hálfu
Húsasmiðjunnar að láta timbrið
þorna meira áður en það væri lagt.
Sagði Jón trésmiðinn hafa lagt að
Sigrúnu og hennar manni að leggja
ekki timbrið strax en þar sem fyrir
dyrum stóð fermingarveizla hafi þau
verið hörð á því að fá gólfið fljótt.
Hafi hann látið undan þrýstingi
þeirra.
Jafnvel þó timbrið hefði verið ofn-
þurrkað hefði ekki verið óhætt að
leggja það á strax. Ráðlegt sé að láta
það standa þannig að vel lofti um það
í einar þrjár vikur. Tré fari alltaf eftir
rakastigi umhverfisins og geti jafnvel
þanist út og skroppið saman eftir
veðráttu. Þegar hins vegar timbrið
væri lagt strax og síðan lakkað yfir
væri ekki að sökum að spyrja. Hér
væri því eingöngu bráðræði um að
kenna og bæri Húsasmiðjunni ekki
aðbæta það.
Taldi timbrið
fullþurrt
Benedikt Jóhannesson trésmiður
lagði gólfið fyrir Sigrúnu. Hann
segist hafa tekið timbrið sem góða og
gilda vöru og talið það fullþurrt.
Þannig hafi það verið pantað en
síðan hafi annað komið á daginn.
Hann sagðist hafa lagt timbrið í
góðri trú um að það væri fullþurrt og
hvorki veitt né fengið upplýsingar
um annað.
Pantað sem
fullþurrt
Kristinn Jónsson fyrrverandi
starfsmaður í byggingarvörudeild
Kaupfélagsins sá um að panta
timbrið og taka á móti því. Hann
segist hafa pantað þurrkað timbur.
Ef til vill megi deila um hvað við sé
átt með því en þar hafi hann að
minnsta kosti átt við það að for-
svaranlegt væri að leggja það fljót-
lega. Oft hafi áður verið pantað hjá
Húsasmiðjunni og sagði Kristinn
þetta vera eina dæmið í þau 14 ár sem
hann hefði verið hjá Kaupfélaginu
um vandræði með það fyrirtæki.
Verð á ofnþurrkuðu timbri er um
það bil 20% hærra en á húsþurru og
var Kristinn spurður að þvi í hvorum
verðflokknum timbrið sem Sigrún
fékk hafi verið. Hann gaf það svar
að það hefði vcrið svona mitt á milli.
Kristinn sagði að gólfið væri meira
en slæmt, það væri hroðalegt.
Einhver
misskilningur
örn Bjarnason á skrifstofu Neyt-
endasamtakanna sagði það hljóta að
hafa verið einhvern misskilning að
samtökin vildu ekkert fyrir Sigrúnu
gera þar eð hún væri ekki félagi í
Húseigendafélagi Reykjavíkur. Hann
sagði að líklegt hefði verið, þó hann
myndi það ekki, að henni hefði verið
vísað á lögfræðing Húseigendafélags-
ins til upplýsinga. En þar sem hringt
væri daglega svo tugum skipti væri
útilokað að muna svona mál eða
hvernig það hefði verið afgreitt. Oft
væri freistandi að vísa þeim til ann-
arra aðila þar sem Neytendasamtökin
kæmust ekki yfir öll mál sem til
þeirra bærust.
Erf itt mál
Stefán Pálsson lögfræðingui
Sigrúnar sagði þetta mál vera erfitt
viðureignar. Engin_ skjalleg gögn
lægju fyrir i því, ekki væri einu sinni
til á pappír hvað pantað var. Það
fyndist ekki hjá Kaupfélaginu þrátt
fyrir leit. Málið væri því alls ekki á
hreinu og ekki bætti úr skák að mat á
gólfinu væri ekki fullnægjandi. Því
hefði verið ákveðið að reyna fremur
að komast að samkomulagi við
Húsasmiðjuna en að fara í mál og
væri ekki fullreynt enn hvernig það
gengi.
- DS
Aralia
Japonica
Áralía,
skógarbúi
Áralían er ættuð frá Japan þar sen
hún getur náð fimm metra hæð í sínu
náttúrulega umhverfi. Hún er ein af
algengustu inniblómunum. Venju-
lega er áralían með djúpgrænum
blöðum, en til eru afbrigði með hvít-
flekkóttum blöðum. Það er afar.
sjaldgæft að hún blómstri innanhúss,
en þó kemur það fyrir. Blómgunin á
sér stað á haustin og fræið myndast
sumarið eftir.
Áralíuna þarf að hafa á skuggsæl-
um stað, ekki í brennandi sól. Hún
þarfnast ríkulegrar vökvunar yfir
sumarmánuðina og reglulegrar
áburðargjafar. Á veturna er bezt að
vökva hana minna. Áralian þarf
kalkrikan jarðveg og skipta á um
mold á hverju vori. Fyrr eða seinna
verður áralían það umfangsmikil áð
nauðsynlegt er að skera hana niður f
u.þ.b. 30 sm hæð. Þetta verður þó
að gerast snemma vors. Áralian
myndar rótarsprota sem annaðhvort
er hægt að leyfa að vaxa upp og gera
plöntuna þá þéttari eða losa þá var-
lega burt og nota sem græðlinga til
fjölgunar.
-JSB/VG
Þarf að vera á skugg-
sælum stað, þolir ekki
brennandi sól.
Þarf mikla vökvun
yfir sumarmánuðina
en minni yfir veturinn.
Áburðarupplausn gef-
in reglulega, meira
yfir sumarmánuðina.
Þolir ekki of mikinn
bita.
Kona úr Kópavogi hringdi:
. Ég hugðist um daginn verða af-
skaplega myndarleg og sauma föt á
heimilisfólkið. Lagði ég því leið mína
niður í bæ og ætlaði að kaupa snið-
blöð að fara eftir. En svo brá við að í
hverri búðinni á fætur annarri var
ekkert til af blöðum. í einni búðinni
var mér reyndar sagt að þau kæmu
aðeins tvisvar á ári og kláruðust þá
upp á nokkrum dögum. Nú langar
mig að vita hvað veldur.
DB hafði samband við Bóka-
verzlun Sigfúsar Eymundssonar og
spurðist fyrir um þetta mál. Þar var
okkur sagt að til landsins kæmu
annars vegar sniðblöð mánaðarlega
með ýmsum sniðum. Hins vegar
kaému sérblöð vor og haust með nýj-
ustu tízkunni. Þau seldust fljótt upp
og væri þá ekki hægt að fá meira af
þeim. Jón Þ. Árnason í Kópavogi var
sagður flytja blöðin inn. Yfirleitt
væri hægt að fá eitthvað af mánaðar-
blöðunum, t.d. hjá Eymundsson. í
þeim væru ýmis grunnsnið, t.d. af
buxum og skyrtum en nýjustu tízku-
línunni ekki fylgt eins vel eftir. Þar
sem tizkan breytist eins oft og árstíð-
irnar og þær taka hver við af annarri,
þýðir hins vegar lítið að vera með sér-
blöðin mánuðum saman. -DS.
Kvitt um áramót
I.K. skrifar:
Ég biðst afsökunar á því hvað
þetta fer seint af stað til þín. Mín eina
afsökun á liðnum annað er að borg-
aðar voru tvær stórar skuldir
(samtals rúm milljón) til að vera kvitt
um áramótin.
Sem betur fer gefið þið ekki upp
tölurnar fyrir annað. Ég hygg að
margir sleppi hinu og þessu og komij
þá betur út. Ég sleppi engu og hef
bóndann og börnin mér til hjálpar og
við komum illa út að þessu leyti.
Svar:
Það er ugglayst rétt hjá þér aí
margt fer ekki inn í dálkinn annað.
Margir senda okkur meira að segja
aldrei neinar tölur um það. Enda ei
sá liður fyrst og fremst ætlaður fólki
til glöggvunar á eigin eyðslu.
Þegar nýju sænsku og dönsku blöðin
með sögum af kóngafólki og nýju
sniðblöðin koma i búðirnar er oft
handagangur i öskjunni við að ná sér
ilesefni.
DB-mynd HV.
Ráðlagt að leggja
ekki strax
Jón Snorrason framkvæmdastjóri
Húsasmiðjunnar sagði um þetta mál
að timbrið sem Sigrúnu var sent hefði
verið það sem kallað er húsþurrt. Það
þýðir að timbrið hefur verið látið
standa í húsi fyrst erlendis en síðan
hér en ekki þurrkað að öðru leyti.
Gólfið sprakk og vatzt
BRÁÐRÆÐIHÚSÐGENDA EÐA
MISTðK HJÁ TIMBURSALA