Alþýðublaðið - 12.05.1969, Blaðsíða 9

Allþýðuíblaðið 12. maí 1969 9
— Ég er skáld gott“j segir Flosi
Olafsson.
Hsnn situr þétt upp við eina
kvikmyndavélina í .sjónvarpss&ln-
um, og sakleysið skín úr ásjónunni.
Haná gæti jafnvel verið að tala '•
alvöru.
BURT MF.U ALLA SKINHELGI
Sjónvarpsþættir Flosa hafa vakið
arhygli og margir hlegið dátt að
þeim, aðrir kannski hrist höfuðið
og íkrúfað fyrir í ofboði. Smekk-
ur rnanna er mismunandi, ekki
hvað sízt þegar um húmor er að
ræða.
E« Flosi vill blása burt öllum
óþarfa hátíðleik og hjálpa okkur
til að Kta svolítið gamansömum
augum á rilveruna. .Hún getur orð-
ið nógu ^drungaleg án þess að við
gerum iilt verra með eilífri bölsýni
í tíma og ótíma.
— fá, mér leiðist þessi hátíðleiki
sem Itér er að drepa allt lifandi,
öll þessi listræna og menningarlega
skinhdigi. Ég vil græskulaust gam-
an, en hvorkí klám né skítkast um
náuugann.
ÓFEJMINN VIÐ AÐ STELA
Það vantar ekki, að hann sc fjöl-
liaofur — hann leikur og »kop-
ita-iir, dansar og syngur með mörg-
um röddum, semur handritin og
yrkir kgatextana. Hann þarf ekki
að liafa um sig heila hirð af hug-
myndasmiðum eins og ýmsir starfs-
„Þetta verður að vera sam-
yijua.’’ — (Myndimar tók
Gtumar Heiðdal).
bræður hans erlendis; þetta fæðist
allt • í hans frjóa kolli eða — ja,
ég er náttúrlega ófeiminn við að
stela því sem mér finnst sniðugt.
Þetta kemur sitt úr hverri áttinni,
og ég gríp það sem ég get notað
og fleygi hinu. Svo ber ég hug-
myndirnar undir konuna mína —
ef hún hlær á rértum stöðum, þá
held ég 'áfram, annars strika ég
nuskunnarlaust út.
ALVARLEGUR INN Á MILLI
sinn æðsti draumur sé að leika
Hamlet eins og frægir grínleikar-
■ ar segja gjarnan með andvörpum.
En ef til vill Macbeth eða Othello.
— Vel skrifuð hlutverk í góðutn
leikritum, það er bezta sem hægt
er að óska sér, og þá skiptir ekki
rríáli hvort um grín eða alvöru er
að ræða. Sumir virðast reikna mcð
því, að ég geti aldrei sagt ahtar-
legt orð, en svo gamansamur held
ég ekki að neinn sé. Auðvitað læð-
ist að manni alvarlegur þanki við
og við.
Ekki vill hann viðurkenna, að Og hann brosir breitt. Þegar hann
Mmj§
talar í hálfkæringi, er hann oft „Auðviiað læðist að niannl
grafalvaríegur á svip, en í staðinn alvarlegur þanki vift og við.
segir hann alvarlegu hlutina bros-
andi. ,
F.LSKAR ÞYNNKU '
?
Hann hefur verið með þætti uml.
áramót og á síðasta vetrardag, en
vonandi þurfum við ekki að biða
alveg til næstu áramóta eftir þeim
næsta. Flosa finnst reyndar ekkert
liggja á, enda þarf hann sjálfsagt
að safna í sarpinn. — Ég vil helzt
ekki gera meira en góðu hófi
gegnir, því að 'þá er hætt við, að
þynnkan verði enn meiri. — Og
um leið lyftir hann augnabrúnunH
urn hátt upp á enni. — Annars
elska ég þynnku. Og banalitet. Eg
hef sérstaklega gaman af skopstæle
ingum — paródíu og satíru.
En hánn neitar harðlega, að hann
hermi eftir ákveðnum mönmjm.
— Eg hef aldrei hugsað mér
sproksetja sérstakt fólk. E’n sy
eru alltof fljótir á sér að lesa sHk
út úr þáttunum. Það er eins eg
nieð rithöfunda .— taktu t. d. La?u
ness. Ekki er hann fyrr búinn ítð.
senda fr? sér nýja bók en ýmsw|
Íesendur þykjast hafa fundið hver^.
Framhald á 4. sKfÉtíK