Dagblaðið - 29.06.1981, Side 15

DAGBLAÐIÐ. MÁNUÐAGUR 29. JÚNÍ1981.
33 1/3 sn
23
1/3 sn ... 33 1/3 sn
33 1/3 sn . . . 33 1/3 sn
Blondie—Autoamerícan:
GRÍPANDITÓNLIST
DJARFLEGA ÚTSETT
Frank Zappa—Tinseltown rebellion:
Ekkert nýtt undir nál-
inni á þessum bænum
Fyrir þá, sem lítið sem ekkert hafa
hlustað á Frank Zappa um ævina, er
nýjasta afsprengi hans, Tinseltown
rebellion, ágætis gripur í flesta staði.
Fyrir hina, sem gera meiri kröfur til
karls og þekkja hann af öðru betra,
vekur þetta tveggja platna hljómleika-
albúm fleiri spurningar en það svarar.
Það er ekki langt síðan Zappa sendi
frá sér tvöfalt hljómleikaalbúm undir
nafninu Live in New York. Munurinn á
þessum tveimur er harla lítill. Ekkert
nýtt kemur fram frá kappanum og ef
nokkuð er hafa lög hans gerzt aðgengi-
legri fyrir almúgann. Hann vill sjálfur
halda því fram að smekkur almennings
hafi lagað sig að hans tónlist en þeir eru
fleiri sem vilja ætla að Zappa leggi
snörur sínar i ríkara mæli en áður fyrir
saklaus tóneyru hversdagspopparans.
Þótt Tinseltown rebellion bjóði í
rauninni ekki upp á neitt nýtt hefur hún
marga kosti, sem skrýtt geta eina plötu
(reyndar tvær í þessu tilviki). Hljóð-
færaleikur er allur frábær eins og vana-
lega þegar Zappa á í hlut og engir
miðlungstrimmarar við hljóðfærin hjá
honum venju fremur. Upptakan er
listilega vel gerð í flestum tilvikum og
þetta eitt gefur albúminu hörkugóðan
svip.
Það er hins vegar innihaldið, en ekki
umbúðirnar, sem skipta öllu máli (hver
nefndi diskó?). Flest laganna eru keim-
lík mörgum Zappa-standördum þótt ný
af nálinni eigi þau að vera. Samtöl hans
við áheyrendur eru löngu orðin fræg að
endemum og hann lætur ekki deigan
síga hér fremur en fyrri daginn. Samt er
eins og allan neista vanti I þetta.
Kappinn er búinn að vera í þessum
bransa á þriðja áratug og því í raun
ekkert óeðlilegt að hugmyndabrunnur-
inn sé tekinn að grynnka eftir útgáfu
ótal hljómplatna á ferlinum.
Það er hins vegar ekkert sniðugt
lengur þegar stórkall á borð við
meistara Zappa er farinn að endurtaka
sig með æ skemmra millibili. Ég vísa
því til upphafsorða minna. Gott fyrir
Zappa-byrjendur, en fyrirhina: ,,What
elseisnewintown?”. -SSv.
Við vorum ámóta grallaralausir ég
og enski plötusnúðurinn hjá Radio 1
þegar hann spilaði The Tide Is High í
fyrsta skiptið öðru hvoru megin við
fæðingarhátíð frelsarans. Hljómsveitin
Blondie var jú þekkt fyrir að fikta
dálítið við stíla sem sjaldan eöa aldrei
heyrast I vinsælustu dægurtónlistinni
um þessar mundir. En lag með vestur-
indísku dansbíti — því átti tæpast
nokkur von á.
Þannig er stærstur hluti LP plöt-
unnar Autoamerican. Alls kyns tónlist
sem skilgetnu afsprengi pönks og ný-
bylgju dytti ekki í hug að láta frá sér
fara, — nema hljómsveitinni Blondie.
Og það er kannski vegna þessarar
djörfungar sem hljómsveitin er orðin
ein sú vinsælasta í heimi.
Og hvað er svo boðið upp á á Auto-
american? Jú, fyrrgreint The Tide Is
High sem í fyrstunni hljómar eins og
reggaenauðgun með Boney M en
vinnur alveg ótrúlega vel á. Þarna er
diskólag í svonefndum „rap” stíl.
Enda nefnist lagið Rapture. Það hlaut
fádæma góðar viötökur í Bandaríkjun-
um þegar það kom út á tveggja laga
plötu. Sömuleiðis hefur það verið mjög
vinsælt á diskótekum. Að mínum dómi
er það eini svarti bletturinn á plötunni,
einstaklega leiðinlegt eins og reyndar
öll „rap” lög.
Fleira merkilegt ber fyrir eyru á
Autoamerican. Here’s Looking At You
er útsett á svipaðan hátt og væmin
dægurlög á fjórða áratugnum. Það er
með það eins og The Tide Is High að þó
að það hljómi fráhrindandi í fyrstunni
vinnur það vel á.
Ekki gleymast rokklögin. Go
Through It, Angels On The Balcony,
T-Birds eiga áreiðanlega möguleika á
að ná langt ef þau verða gefin út á
litlum plötum. Þá er Do The Dark ekki
síðra diskólag en Rapture.
Autoamerican er fimmta LP plata
Blondie. Fyrsta platan vakti fremur
litla athygli en fjórar þær seinni hafa
orðið mjög vinsælar. Hljómsveitin
vakti fyrst athygli með lögunum Denis
og (I’m Always Touched By Your) Pre-
sence Dear af LP plötunni Plastic
Letters. Síðan hefur látunum ekki
linnt. Næta plata, Parallel Lines, var
uppfull af hressilegum og grípandi lög-
um. Reyndar minnti hún á svonefndar
„greatest hits” plötur annarra tón-
listarmanna. Svo tíl hvert einasta lag
hittí í mark. Minnisstæðasta lagið af
Parallel Lines er Heart Of Glass, sem
var gefið út í ótrúlega mörgum út-
gáfum, bæði diskóuðum og rokk-
uðum.
Næsta LP plata, Eat To The Beat,
hlaut ámóta góðar viðtökur og Parallel
Lines. Á henni eru einnig nokkur lög
sem urðu vinsæl um allan heim. Loks
er svo að geta lagsins Call Me, hliðar-
spors á ferli Blondie, sem hljómsveitin
flytur í myndinni American Gigolo.
Það varð vinsælasta lag ársins í Banda-
ríkjunum í fyrra.
Áf framansögðu má sjá að hljóm-
sveitin Blondie hefur náð gífurlegum
vinsældum á örfáum árum. Fyrst og
fremst er það að þakka grípandi tónlist
og upptökustjórum sem vita hvers
konar músík ungdómurinn vill. Liðs-
menn Blondie eru allir þokkalegir
hljóðfæraleikarar og skila nákvæmlega
þvi sem þeir þurfa. Hvorki meira né
minna. Sennilega á þó hljómsveitin
mest velgengni sína að þakka söngkon-
unni Debbie Harry. Þó að rödd hennar
sé ekki sterk né tilþrifamikil þá er hún
aðlaðandi og sexí. Ekki spillir það fyrir
að konan lítur dável út og á sér vafa-
sama fortíð. Þar með á hún greiðan að-
gang í slúðurdálka blaða um allan heim
og Ult umtal er betra en ekkert. — En
það er ekki vegna umtalsins sem
Blondie hefur náð að verða ein vin-
sælasta hljómsveitin í heimi. Þegar svo
ber undir eru verkin látin tala.
- ÁT
1/3 sn . . . 33 1/3 sn . . . 33 1/3 sn . . . 33 1/3 sn . . . 33 1/3 sn . . .
-■ ' '
7
DuiTys duga vel og fara vel.hvemíg sem á stendur.
Frábær sníö meö beinum skálmum og þrengdum. EFNI'- TwiII, khaki.dením og rifflað flauel