Dagblaðið - 24.10.1981, Blaðsíða 2

TRÉSMIÐ
eöa mann vanan trésmíði
vantar á opinbera stofnun nú þegar. Starfið felst í því að
leiðbeina fólki sem er að búa sig undir hinn almenna
vinnumarkað.
Tilboð sendist augldeild DB fyrir 30. okt. merkt
„Endurhæfing”.
Smurbrauðstofan
BJORNINN
Njáisgötu 49 - Sími 15105
FÉLAGSFUNDUR
UM
KJARAMÁL
Verzlunarmannafélag Reykjavíkur heldur fé-
lagsfund að Hótel Sögu (Súlnasal) mánudag-
inn 26. október 1981 kl. 20.30.
FUNDAREFNI:
Tillögur um breytingar
á kjarasamningi félagsins.
DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 24. OKTÓBER 1981.
„Þeir sem stjórna þessari gatnagerð ættu að aka þar um i svartamyrkri og rigningu og sjá hvernig þeim likar,” segir
Guðrún S. Guðmundsdóttir um vegarkaflann við Fossvogskirkjugarð.
_ DB-mynd: Einar Ólason.
Vegarkaflinn hjá
Fossvogskirkjugarði
— hættulegur, illa merktur og óupplýstur
9(ðn.
Smiðjuvegi 6 - Sími 44544
Verzlunarmannafólag Reykjavíkur.
HVILDARSTOLLINN
Best hvildarstolhnn er meö færanlegu
baki. Þú getur valið um átta mismun-
andi stillingar. Best hvíldarstóllinn er
bólstraður með leðri eöa áklæði.
HÚSGAGNASÝNING
SUNNUDAG KL. 2-5
Guðrún S. Guðmundsdóttir hringdi:
Ég vil taka undir með Unnari
Andréssyni um þennan vegarkafla
hjá Fossvogskirkjugarði og þær
framkvæmdir sem þar standa yfir.
Þeir, sem stjórna þessari gatna-
gerð, ættu að aka þarna um i svarta-
myrkri og rigningu og sjá hvernig
þeim líkar.
Mér er meðal annars óskiljanlegt
hvers vegna ekki var hægt að setja
uppgröftinn handan við veginn í stað
þess að hrúga honum á aðra
akreinina. Ég kviði sannarlega fyrir
þegar veruleg hálka og snjór koma i
vetur.
Óskandi er, þeirra vegna sem
ábyrgir eru fyrir þessu verki, að ekki
verði slys þarna. Þess má geta að
malbikið glansar ótrúlega mikið í
rigningu, þannig að maður sér illa út
fyrir veginn.
Nýlega var þetta ekki einu sinni
merkt, þótt nýlega hafi verið komið
fyrir einhverjum örlitlum, hvítum
merkisneplum við verstu kaflana.
Siðan er vegurinn ekki einu sinni
upplýstur þarna, og varla hefði mátt
koma fyrir fleiri S-beygjum þótt
reynt hefði verið.
yyVerða Jón Sigurðsson og Jón
as Hallgrímsson túlkaðir sem
óraunsæir uppreisnarmenn?”
„Kvikmyndin um Boxarauppreisnina i Kina, sem sjónvarpiö sýndi sl. laugardags-
kvöld <17. okt.) var ekki aðeins lágkúruleg, heldur var boðskapurinn vægast sagt
hæpinn,” segir Þorvaldur örn Árnason.
Þorvaldur Örn Árnason skrifar frá
ísafirði:
Kvikmyndin um Boxara-
uppreisnina í Kína, sem sjónvarpið
sýndi sl. laugardagskvöld (17/10) var
ekki aðeins lágkúruleg, heldur var
boðskapurinn vægast sagt hæpinn.
Þarna var öllum tiltækum
sálfræðibrellum beitt til að réttlæta
og fegra málstað nýlenduveldanna,
sem á þessum tíma höfðu kastað sér
yfir Kína eins og hrafnar á hræ.
Umboðsmenn og hermenn hinna
erlendu kúgara voru upp til hópa
hugprúð glæsimenni, heiðarleg út í
fingurgóma, en Kínverjar hins vegar
undirförlir óeirðaseggir, sem fengu
makleg málagjöld. Ekki skorti á
skrautlegar senur, dráp og flugelda-
sýningar, til að örva hégómagirnd
áhorfandans.
Hví í fjandanum er verið að draga
upp svona sorp og senda út á bezta
útsendingartíma íslenzka sjón-
varpsins? Þetta er þvi miður ekki
einsdæmi. Eru það kannske viðbrögð
sjónvarpsins við videoæðinu og há-
værum kröfum sums fólks um að
sýna helzt eintómt amerískt
afþreyingarefni, sem þarna er verið
að koma til móts við? Ef svo er, þá
er sannarlega þörf á því, að við hin,
sem viljum gera listrænar og
siðfræðilegar kröfur til þess, sem
borið er á borð fyrir alþjóð, förum
að láta meira í okkur heyra.
Kannski næsta stórverkefni
sjónvarpsins á eftir Snorra
Sturlusyni verði kvikmynd um sjálf-
stæðisbaráttu íslendinga, þar sem
danskir einokunarkaupmenn verði
sýndir sem valin glæsimenni, allir af
vilja gerðir til að bjarga hinum
heimsku og lötu slor- og sveitadónum
frá brennivins- og hungurdauða. Jón
Sigurðsson og Jónas Hallgrímsson
yrðu náttúrlega túlkaðir sem
óraunsæir og ljótir uppreisnarmenn,
sem dönsku hetjurnar reyndu að
koma vitinu fyrir, svo lífi
þjóðarinnar væri ekki stefnt í voða.
Kvennamálum og barnauppeldi
Dananna yrðu gerð góð skil, svo og
samkvæmislifi öllu, en íslendingar
væru aðeins sýndir tilsýndar, skítugir
og heimskir og sífellt að hrökkva upp
af úr hungri. Þeir einu, sem fengju
uppreisn æru, væru þeir, sem gengju
danskinum á hönd.
Einn helzti gailinn við þetta mynd-
efni yrði náttúrlega skortur á bar-
dagaatriðum. Kannski mætti að
einhverju leyti fylla í það skarð með
þvi að sýna nærmyndir af
drukknandi sjómönnum í dönskum
verbúðum á Suðurnesjum, og
hetjulegum aðförum danskra við
björgunarstörf. Eins mætti gera sér
mat úr því, þegar þoldsveikisjúkling-
ar væru að bana komnir. Þannig
mætti kannski gera alíslenzka
afþreyingarmynd, sem gæfi þeim
amerísku ekkert eftir. Þá sæti margur
afþreyingarsjúklingurinn sæll fyrir
framan kassann. Svo væri það ágæt
landkynning að senda myndina út um
heimsbyggðina, svo afþreyingar-
sinnar allra landa mættu sameinast í
að njóta áhrifamikillar litilsvirðingar
ar á sögu sjálfstæðisbaráttu forfeðra
okkar.