Dagblaðið - 24.10.1981, Side 5

DAGBLAÐIÐ. LAUGARDAGUR 24. OKTÓBER 1981.
„Alle tiders kammerjass”
Tónleikar Phiiip Catherine, gftarleikara og
Niela Henning Orsted Pedersen, bassaleikara,
á vegum Jassvakningar, í Háskóiabfói 21.
október.
Það er ekki að sökum að spyrja,
þegar Niels Henning Orsted Pedersen
kemur hingað til að leika, fyllist
stærsti tónleikasalur borgarinnar.
Aðsóknin að tónleikum þessa
geðþekka Dana talar sínu máli og
enginn þarf að fara í grafgötur um á-
stæðuna. Niels Henning á sér einfald-
lega aðdáendur marga. Nú var hann
hingað kominn ásamt kunnum sam-
verkamanni sínum, Philip Catherine,
gítarleikara. Oftast heyrir maður
getið hins þriðja, Billy Hart, þegar
þeir kumpánar eru nefndir, en nú
voru þeir aðeins tveir á ferð. Það má
raunar merkilegt teljast, að þetta er í
þriðja sinn, sem Niels Henning leikur
hér á tvíeykistónleikum. Fjöldi
flytjenda skiptir samt ekki máli,
þeldur leikurinn.
Um leik þeirra félaga þarf tæpast
að fjölyrða. Hann var hréinasta
snilld. Það hafa verið ritaðar langar
lofgerðarrollur um það hvernig Niels
Henning leikur sér að þessu volduga
hljóðfæri, bassanum. Hvernig hann
þenur hann af krafti, á fleygiferð,
eða undur blítt og ljóðrænt, án þess
að virðast hafa nokkuð fyrir því. En
allt eru þetta okkur íslenskum
jassunnendum kunnar staðreyndir,
þökk sé kærkomnum heimsóknum
snillingsins, og enginn undrast
lengur. Hinu er samt ekki að neita að
mér, að minnsta kosti, þykir jafn
mikið til snilli Niels Hennings koma
þótt ég sé hættur að undrast. Philip
Catherine er líka firna snjall gitar-
leikari. Hann blandar skemmtilega
saman tækni hins rafmagnaða gítars
og hins hefðbundna og er, trúi ég
jafnvígur á hvort tveggja. Sumt sækir
hann í smiðju tillanda síns meistara
Reinhards, en verður þó alls ekki.
sakaður um að stæla hann. Það
mæddi að vonum meira á Philip í
tvímenning þessum en ella. Hann
skilaði sínu hlutverki með stakri
prýði. Samleikur þeirra félaganna
var hreint frábær. Þannig verður það
líka að vera i kammermúsík. Það sem
þeir félagar höfðu fram að færa var
að sönnu púra kammermúsík, en til
að særa ekki tilfinkningar eins eða
neins er víst réttast að kalla það
kammerjass. En það vardíka „Alle
dders kammerjass”.
PS. Aldrei hefur tekist jafn vel um
hljóðblöndun og á þessum tónleikum
hja Jassvakningu.
Niels Henning Orsted Pedersen og Philip Catherine sýndu frábæran samleik á
hljómleikum sfnum 1 Háskólabfói. -DB-mynd: KÖE.
Tónlist
Tónleikar tveggja öðlinga
þessa tónleika að stórviðburði. Þeg-
ar listamenn hafa samleikinn svo
gjörsamlega á valdi sínu verða
tónleikar þeirra likari helgiathöfn en
venjulegum tónleikum og út úr
hverjum tóni skín einlæg lotning fyrir
verkefni og höfundi. Svipuð
auðmýkt, lotning og aðdáun og kom
fram í hinni frægu ræðu Grillparzers.
Undir mynd af helgrímu
Beethovens var prentaður stúfur úr
þeirri frægu ræðu í snilldarþýðingu
Þorsteins heidns Valdimarssonar. Sú
sögulega ónákvæmni kom þar að
vísu fram, að ræðan hefði verið flutt
við útför meistarans. Hún var nú að
vísu flutt sex mánuðum síðar; við
afhjúpun bautasteinsins á leiði meist-
arans, eða eins og segir i upphafi
ræðunnar „Sechs Monden sind’s, da
standen wir hier an demselben Orte|
klagend.weinend: denn wir begruben
einen Freund.” — En auðvitað urðu
slikir smámunir ekki til að skemma
ánægjuna yfir stórkostlegum
tónleikum tveggja öðlinga.
Fyrir hálfu öðru ári léku Pina
Carmirelli og Árni Kristjánsson allar
þrjár sónötur Brahms fyrir fiðlu og
píanó. Það var stórviðburður í
tónlistarlífinu, eins og flestir muna
sem með hafa fylgst. Nú sneru þau
sér að Beethoven og léku
Vorsónötuna, síðustu sónötuna, sem
var tileinkuð Rudólfi erkihertoga og
þá sjöundu, sem kennd er við
Alexander 1. Rússakeisara.
Skemmst er frá því að segja, að
enn á ný upplifðu áheyrendur mikinn
tónlistarviðburð. Þau Pina
Carmirelli og Árni Kristjánsson
lögðu að sönnu ekki mikið upp úr
andstæðunum í tónlist Beethovens í
túlkun sinni heldur skein miklu
fremur mildi úr öllum þeirra samleik.
En það var þessi makalausi
samleikur, þetta óútskýranlega
sálufélag, sem snjallir tónlistarmenn
get eignast i leik sínum, sem gerði
Tónleikar Tónlistarfélagslns f Austurbœjarbfól
17. október.
Flytjendur Pina CarmlrsBi og Ami Kristjáns-
son.
Árni Kristjánsson.
V__^_
Verkefni: Sónötur nr. 5 í F-dúr, op. 24; nr. 10 í G-
dúr, op. 96; nr. 7 f c-moH op. 30, nr. 2 fyrir fiðiu
og pfanó eftir Ludwig van Beethoven.
Pina Carmirelll.
SYNING Laugardag og sunnudag.