Dagblaðið - 29.10.1981, Page 16

16
DAGBLAÐIÐ. FIMMTUDAGUR 29. OKTÓBER 1981.
Gary ^uman m
tónlistarferils,nn:
„Það má eiginlega segja að ég hafi
framið sjálfsmorð áður en ég var
drepinn,” sagði Gary Numan er hann
var spurður að því hvers vegna hann
væri hættur að koma fram opinber-
lega á hljómleikum. „Sannleikurinn
er sá að ég tapaði stórum fúlgum á
hverjum hljómleikum. Hallirnar
voru einfaldlega ekki nógu stórar til
að aðgangseyririnn nægði til að
standa straum af kostnaði við hljóm-
leikahaldið. — Nú, önnur ástæða er
sú að flugið á hug minn allan um
þessar mundir og mér veitir ekki af
meiri tíma til að fást við það.”
Gary Numan kom á flugvél sinni
til Reykjavíkur á mánudagsmorgun-
inn og stóð við í sólarhring. Blaða-
mönnum var gefinn kostur á að ræða
við hann þá um kvöldið í veitingahús-
inu Hollywood. „Mér líkar ekki við
diskótek,” sagði hann og fitjaði upp
á nefið. „En mér sýnist þessi staður
líkjast meira því sem við köllum
klúbba í Englandi. Ég skrepp á svo
sem tveggja til þriggja mánaða fresti
á klúbb í London. Satt að segja hef
ég ekki farið í partí síðan í apríl. Ég
geri lítið af því að blanda geði við
fólk. Held mig frekar heima.”
Óopinber handtaka
í Indlandi
Gary er nú á ferð umhverfis jörð-
ina ásamt flugmanni sinum Bob
Thompson. Leið þeirra liggur um
Kanada, Bandaríkin þver og endi-
löng, Japan, Filippseyjar, Ástraliu,
Austurlönd fjær og loks aftur heim
til Englands. Þangað koma þeir 12.
desember.
Þeir félagarnir voru áður búnir að
gera eina tilraun til að komast í hring-
ferð sína. Þeir urðu hins vegar fyrir
hreyfilsbilun og urðu að nauðlenda á
herflugvelli í Indlandi.
„Við vorum þarna óopinberlega
handteknir, hald var lagt óopinber-
lega á flugvélina, myndavélar og
annað sem við höfðum meðferðis og
loks var okkur óopinbeHega vísað úr
landi,” sagði Gary. „Það er enn ekki
búið að finna bilunina í hreyflinum
svo aö við urðum að leggja af stað í
annarri flugvél sem ég á.”
Gary á alls þrjár flugvélar, Ferrari
bifreið og svifnökkva. Hann var
spurður að því hvort hann hafi hagn-
azt vel í tónlistarbransanum.
„Þetta er tómstundagaman sem
gefur af sér dágóðar upphæðir,”
svaraði hann og í munnviki hans
myndaðist eitthvaö sem gat bent til
upphafs að brosvipru. „Ég hef átt
hvað mestu fylgi að fagna heima i
Eriglandi. Mér reiknast til að einn af
hverjum hundrað Englendingum hafi
keypt plötu með mér. Einnig gekk
mér vel í Bandarikjunum í fyrra.
Gengið hefur eitthvað dalað í ár.
Kannski af því að ég er hættur að
koma fram á hljómleikum.”
Kuldaleg tónlist?
Talið barst þessu næst að tónlist
Garys Numan. Hún byggist að mestu
leyti upp í kringum synthesizera, eins
og svo mjög er I tízku um þessar
mundir. Gary varð einna fyrstur til
Tómstundagaman sem gefiir
dágóðar upphœðir af sér
að ná vinsæidum með synthesizertón-
list. Hann var spurður álits á því
hvers vegna einmitt hann hafi orðið
fyrstur.
„Synthesizerar eru lítt hreyfanleg
hljóðfæri. Þeir sem leika á þau geta
því ekki verið mikið á ferðinni fram
og aftur um sviðið,” svaraði hann.
„Ég sá fljótt þennan annmarka.
Flytjendur þessarar tónlistar voru
lítið fyrir augað. Ég byggði því upp
sviðsframkomu út frá þessari stað-
reynd og henni þakka ég fyrst og
fremst að fólk kom fyrr auga á mig
en hina.”
Gary vildi ekki taka undir þau orð
að tónar synthesizera væru kulda-
legir.
„Þeir eru mun mannlegri en til
dæmis gítarhljómar,” sagði hann.
„Þú verður að tengja alls kyns vélar
við gítara til að láta þá gera það sem
þú vilt. Synthesizerinn stillir þú eftir
eigin höfði. Hlustaðu til dæmis á
þetta lag. Eru þetta kaldir tónar? Það
finnst mérekki.”
Við spurðum Gary að því hvort
hann ætti sér eitthvert uppáhaldslag
af þeim sem hann hefði sjálfur
samið.
„Já, 4—5 þeirra eru að mínu mati
bctri en önnur. Látum okkur nú sjá,
Cars, She’s got claws . . . æi, ég man
ekki nöfnin á öllum þessum lögum.
Ég á í erfiðleikum með að muna nöfn
og þá ekki síður textana mína. Ég
bæti oft á tíðum við þá jafn óðum á
tónleikum ef ég týni þræðinum.”
200 manns
í vinnu
Á milli þess sem við ræddum
saman gjóuðum við augunum á sjón-
varpsskerm þar sem sjá mátti kapp-
ann á tónleikum. „Ég hannaði sviðs-
búnaðinn sjálfur. Mikið verk, nei, ég
lauk þessu af á einni kvöldstund.
Þetta er afar staðlað og allt verður að
smella saman svo hægt sé að nota
búnaðinn. Þegar mest var voru um
200 manns á þönum við að halda
þessu gangandi og það þurfti 30
manna starfslið til að sjá um að allt
væri I lagi á tónleikunum. Ekki 20
manns, sem unnu og 10 sem voru í
pásu heldur 30 manna starfslið sem
vará fullu allan tímann.”
■m
— Hvað um annarra tónlist?
„Ég er í raun opinn fyrir öllu og
verð að meira eða minna leyti fyrir
áhrifum af öllu því sem ég heyri. Þó
er eitt og annað í tónlist sem mér
fellur alls ekki. T.d. óperur, diskó og
ska hefur heldur ekki verið í
uppáhaldi. Bárujárnsrokkið? Ég hef í
raun ekkert á móti því, en ég skil ekki
allt þetta fólk sem fer á tónleika hjá
slíkum hljómsveitum og lítur aldrei
upp úr gólfinu. Menn Iemja hausun-
um i sífellu upp og niður og þegar
tónleikunum er lokið er gólfið allt
hvítt af flösu. Ég ætla mér hins vegar
ekki að dæma annarra tónlist eins og
svo margir hafa gert. Slíkt ber aðeins
vott um heimsku. Það hefur hver
sinn smekk.”
Talið barst að því hvernig það er
að vera þekktur. „Ég er alveg stein-
hættur því að láta sjá mig á götu
öðruvisi en í bíl, það þýðir ekki að
ganga um götur Lundúna nú á
dögum ef þú ert þekktur. Þó svo að
þú þurfir ekki að kvarta yfir þínum
eigin aðdáendum þá er næsta víst að
margir þekkja þig í sjón og það eru
hreint ekki allir sem eru sáttir við það
hvernig ég hef náð að auðgast á
skömmum tíma. England er annarsi
allt annað en vinalegur staður þessaj
stundina. Land, sem lifir á fornri
frægð og engu öðru. ”
Pabbi er ágætur fram-
kvæmdastjóri
Gary hóf að fitla við tónlist þegar
hann var 15 ára gamall og skömmu
síðar tók hann að berja saman fyrstu
lögin. Frægð hans hefur verið í meira
lagi óvænt og skyndileg því fyrir 3—4
árum vissi svo að segja enginn hver
þessi piltungur var. „Jú, það er rétt
að pabbi var alltaf að reka á eftir mér
og hvetja mig til að sýna hvað ég
gæti. Það dróst í sífellu en siðan
ákvað ég að slá til og reyna. Það
virðist hafa gengið prýðilega hingað
til og pabbi hefur séð um fram-
kvæmdastjórn og ekki ber á öðru en
honum farist það vel úr hendi. Þó
hafði ég enga reynslu í tónlist áður en
ég hóf feril minn og hann enga
reynslu í framkvæmdastjórn. Það er
allt hægt.”
Ákvörðun Garys um að hætta að
koma fram á tónleikum vakti umtals-
verða athygli, ekki hvað sízt fyrir þá
sök að hann er aðeins 23 ára gamall.
„Það eru allir að kvarta og kveina
þótt ég dragi mig í hlé. Menn eru að
tauta um að ég hafi skyldum að
gegna við mína aðdáendur, en ég hef
það hreint ekki. Þeir hafa heldur
engum skyldum að gegna við mig.
Ekki færi ég að gera veður út af því
þótt fólk hætti að sækja tónleika
mína eða kaupa plötur mínar, en af
þvi að ég er fyrri til að slita mig úr
þessari „samvinnu” þá eru allir
brjálaðir. Annars getur sosum vel
/crið að égtaki mig til og komi fram á
nýjan Ieik, eftir svona 2 ár eða svo.
Hver veit. Ég hef hins vegar engan
áhuga á að eldast í þessum tónlistar-
bransa. Hef ég metnað spyrðu?
Hver hefur metnað? Menn eru að
þessu peninganna vegna og af engri
annarri ástæðu.” -ÁT/-SSv.
Gary Numan rœðir við Islenzka blaðamenn. Við hlið hans er flugmaöurinn Bob Thompson og lengst til hœgri Steinar Berg
sem hafði veg og vanda af heimsókn Garys hingað. DB-myndir: KÖE.
VSSZSlr** Ritstörfin eru mitt lifibrauð
segir Jónas Árnason og segist stóránœgður með vinsældir Skjaldhamra
„Ritstörfín aru mrtt lifibrauö," segir
Jónas Árnason.
„Ég er stóránægður með hvað
leikritið hefur gengið vel og að þvi sé
sýndur svona mikill áhugi. Það
kemur sér mjög vel fyrir mig, þar sem
ég er hættur öllum öðrum störfum
en ritstörfum, þetta er mitt lifi-
brauð,” sagði Jónas Árnason rithöf-
undur og fyrrum alþingismaður er
við slógum á þráðinn til hans á Kópa-
reyki í Reykholtsdal, þar sem hann
býr.
Tilefni samtalsins við hann var
frumsýning á leikriti hans Skjald-
hömrum i Sogn og Fjordane leikhús-
inu í Noregi 29. janúar nk. Leikritið
hefur mjög víða verið sýnt frá því
frumsýning var hér á landi haustið
1976 íIðnó.
„Ég skrifaði þetta leikrit veturinn
áður en það var frumsýnt og þá í
íhlaupum. Þetta var þegar Vigdís for-
seti var leikhússtjóri og við áttum
mikið og gott samstarf á meðan ég
samdi verkið,” sagði Jónas, enda er
tekið fram í fréttatilkynningu frá
leikhúsinu norska, að Jónas og Vig-
dís forseti séu góðir vinir.
„Skjaldhamrar fóru á leiklistarhá-
tíð, sem árlega er haldin í Dundalk á
norður Irlandi. í hlutverkum voru
bæði íslenzkir og enskir leikarar og
má nefna þá íslenzku, sem voru
Gunnar Eyjólfsson, Jónína Ólafs-
dóttir, Árni Ibsen og Ingibjörg Ás-
geirsdóttir. Leikritið sló í gegn, eins
og sagt er og var boðið á aðra leik-
listarhátíð og þá íDublin. í Þjóðleik-
húsinu í Dublin var leikritið sýnt 7
eða 8 sinnum,” sagði Jónas enn-
fremur.
„Siðan hefur það verið sýnt i Tex-
as í Bandaríkjunuin.í Finnlandi bæði
á sænsku og finnsku og i Færeyj-
um,” sagði Jónas. Þá hefur einnig
Theater Institut gefið út Ieikgerðina
og hefur hún verið þýdd á ensku,
þýzku, frönsku, pólsku og nú
norsku.
Um þýðingu leikritsins yfir á
norsku sá Bernt Skreder, en hann er
kvæntur islenzkri konu. Leikstjóri
verður vel þekktur Tékki, Karel
Hlavaty.
Jónas sagðist vera að vinna að nýju
leikriti nú en sagði þó ekki tímabært
að segja nánar frá því.
Þess má geta að síðasta sunnudag
var frumsýnt nýtt leikrit eftir Jónas,
Halelúja, hjá leikfélagi ísafjarðar.
Hafa fjögur leikfélög beðið um flutn-
ing á þvi leikriti, allt áhugaleikfélög,
en Jónas segist helzt vilja vinna fyrir
þau. -ELA.
Flcifð -
F0LK
Þetta var
auðvitað
hún Vigdís
Bjarnad.
Umsjónarmaðúr þessarar síðu
getur stundum verið með eindæmum
ómannglöggur og það kom fyrir er
þriðjudags-Fólk-síðan var í smíðum.
Þar segir í myndatexta með mynd af
Atla Rúnari Halldórssyni, fyrrum
blaðamanni DB, og eiginkonu hans
Guðrúnu að ekki sé vitað hver kona
sú er, sem hjá þeim stóð. Þetta eru að
sjálfsögðu ófyrirgefanleg mistök því
þessi kona er engin önnur en Vigdis
Bjarnadóttir ritari forseta sem
mörgum sinnum hefur sézt á síðum
þessa blaðs. Ég verð því að gjöra svo
vel og biðja afsökunar á þessu kæru-
leysi. -ELA.
frelsið
2-1981
Hayek
gefiir
Hannesi
ráð
Áhugamenn um frelsi og fagrar
konur velta þvi nú fyrir sér hvort það
hafi verið Friedrich Hayek hagfræð-
ingur sem átt hafi hugmyndina að ný-
stárlegri kápumynd á ritinu „Frels-
ið”, sem gefið er út af frjálshyggju-
mönnum Hannesar Hólmsteins.
Hayek er „ráðgjafi” ritstjórnar
blaðsins.
Venjan hefur verið með leiðindarit
á borð við „Frelsið” að forsíðu-
myndir eru af einhverju sem teljast
má táknrænt fyrir inihaldið. En svo-
leiðis rit kaupa náttúrlega ekki aðrir
en sérvitringar. Því hafa þeir Hannes
Hólmsteinn og Hayek ákveðið að
nýta til fulls lögmál hins frjálsa
markaðskerfis og skreyta því á for-
síðu nýjasta blaðs með fallegri mynd
af fegurðardísinni Elísabetu Trausta-
dóttur. Raunar er hún í ból með
áletruninni „Don’t tread on me”,
sem er slagorð úr frelsisbaráttu
Ameríkana'fyrir rúmum 200 árum.
Enþaðerkannskitilviljun . . .
Friðursem þurfii
skýringar við
í málflutningi graðhestamálsins
fyrir Hæstarétti nú fyrir skemms.tu
mun lögmaður Björns á Löngumýri,
Jón E. Ragnarsson, hrl., meðal ann-
ars hafa hreyft þeirri málsástæðu, að
með ólíkindum væri, að tveir graðir
hestar gengju í friði og spekt í sama
merastóði.
Yrði af því dregin sú ályktun, að
annar hestanna hafi bersýnilega verið
gagnslaus og því ekki stóðhestur í
skilningi laganna.
Eins og málið fór, réði röksemdin
ekki úrslitum, en hún ber vott um
þekkingu málflytjanda af efninu og
góða málafylgju.
Bara fyrir
flugfreyjuna
Og svo var það ferðaskrifstofu-
kóngurinn sem lét alltaf fjarlægja
sætisröðina fyrir framan sæti sitt er
hann ferðaðist í flugvélum. Nú bara
svona til að flugfreyjan kæmist ör-
lítið nær honum . . .