Frjáls verslun - 01.04.1952, Qupperneq 2

Hvert er dlit maiina á
Endurskoðun skattalaganna?
Þar sem skattamálin ern nú rædd mikið manna
á meðal og milliþinganefnd starfar að endurskoð-
un skattalösgjafarinnar, þá hefur ,,FRJÁLSBI
VERZLUN“ þótt tilhlýðilegt að gefa lesendum
sínum kost á að kynnast við-
horfum nokkurra manna til
mála þessara. — Málaleitan
blaðsins um það, hverjar
breytingar menn teldu æski-
legar að gerða yrðu á skatta-
íöffffjöfinni, var vel tekið,
og skýra menn stuttlega afstöðu sína til þessa
mikilvæga máls hér á eftir. Mættu þessar hug-
leiðingar verða nokkur vísbendinff til milliþinga-
nefndar þeirrar, er nú situr á rökstólum.
Gunnar Einarsson, prentsmiðiustj.:
Nú er forráðamönnum flokk-
anna loksins orðið ljóst, að
landsmenn rísa ekki lengur und-
ir þeim sköttum, sem þeim er
ætlað að bera. Þeir þykjast líka
sjá, að ölmusa til landsir.s muni
ekki verða eilíf. Þess vegna eru
þeir byrjaðir að fálma fyrir sér.
En þá brestur kjark til þess að
framkvæma þær ráðstafanir, sem
einar duga til að ráða bót á meininu. En þáS er aS miSa
eySsluna viS getu þjóSarinnar.
Þeir hafa skipað milliþinganefnd til þess að endur-
skoða skattalöggjöfina. Sú endurskoðun er nauðsynleg,
en kemur því aðeins að haldi, að sjálfsagðar ráðstaf-
anir séu gerðar til þess að létta byrðar landsmanna í
heild. Skattarnir verSa aS lœkka.
Þegar iðnaður landsmanna er að kikna undir skött-
unum, atvinnufyrirtækin verða að fækka starfsfólki.
nauðsynleg endurnýjun er ókleif, og þau verða að
draga saman seglin á allan hátt — atvinnuleysið ber
að dyrum — þá er hrópað hástöfum: Hvað á að gera
til þess að hjálpa iðnaðinum?
Ef þið sjáið mann, sem er að sligast undan of þungri
byrði, hvað gerið þið honum til hjálpar? Þið farið
ekki að velta vöngum yfir því, hvort hann komist
nokkrum skrefum lengra, ef byrðinni er hagrætt á
herðum hans. Nei, þið léttið af honum liluta byrðar-
innar, svo að honum verði kleift að bera það sem eftir
er.
ÞaS þarf aS minnka skattana. Þeir sliga allt athafna-
líf þjóSarinnar.
Flestir finna að skattarnir, sem þeim er ætlað að
bera, eru of þungir. En hvar eru hinir sem hafa of létta
skatta? Yfir á hverja á að flytja skatta þeirra manna
og fyrirtækja, sem ekki rísa undir byrðinni ?
Þeir eru of margir í okkar þjóðfélagi, sem ekki
vinna arðbæra vinnu. Og þeir, sem vinna, eru of fáir
til þess að ala önn fyrir hinu fjölmenna setuliði, sem
forráðamenn ríkis og bæja hafa komið á fót.
Fyrirtæki, sem hefur of mikinn skrifstofukostnað,
kemst í greiðsluþrot. Ef heimilisfaðir eyðir meira en
hann aflar, verður hann bónbjargamaður eða kemst
á vonarvöl. Re'kstur ríkis og bæjar er háður sama lög-
máli. ,
Vandamálið er ekki hvernig á að dreifa þeim skött-
um, sem undanfarið hefur verið hlaðið á herðar lands-
manna. Það verður að létta verulegum hluta þeirra af
þjóðinni og miða opinbera eyðslu við eðlilega tekju-
öflun landsmanna. Allt annað er gagnlaust kák, gert
til þess að draga athyglina frá aðalmeinsemdinni.
Hjörtur Hjartarson, fulltrúi:
Þegar einstaklingar eða félög
ákveða útgjöld sín, verða þau,
af góðum og gildum ástæðum,
að miða útgjöldin við tekjurn-
ar. Þessu er í reyndinni öðru
vísi farið, þegar ríki eða bæjar-
félög eiga í hlut. Þar eru út-
gjöldin úkveðin fyrst og síðan
tekjurnar. Mönnum virðist orð-
ið það furðanlega tamt að líta
á hið opinbera, sem svo er kallað, sem óskyldan, en
allsráðandi aðila, sem gæti að eigin geðþótta hrifsað
til sín, að meira eða minna leyti, afrakstur þegnanna,
án minnsta tillits til gjaldþols þeirra og eytt almanna
fé í fullu ósamræmi við ráðdeild og hagsýni þeirra, er
upphaflega öfluðu teknanna.
Við óhófseyðslu, fyrirhyggjulítilli fjárfestingu hins
opinbera og þar af leiðandi ofsköttun, verður skilyrð-
islaust að setja strangar hömlur til verndar skattþegn-
30
FRJÁLS VERZLtJN