Alþýðublaðið - 04.06.1970, Síða 2

2 Fimmtudagur 4 júní 1970
□ Vonandi verður sumarið sólríkt.
{ □ „Að hlusta á þögnina4', og „að fá náttúruna inná
sig“. I
íi • ^
1 □ Gömul minning um himbrima á fjallavatni um
sumarnótt.
fi ,
L
1 □ Góð iiýbreytni að flytja fréttir á erlendu máli
í ríkisútvarpinu. I
_ 1 Af hverju er fiskur ekki ísaður í kassa útá miðum
og fluttur í beim til frystihúsanna?
ÞETTA ÆTLAR að verða fjarlægum löndum þá eru það
heidur svalt og rysjótt vor, vot- minningamar um slíka daga
viðrasamt og örðugt til ferða- sem vefja eyjuna lengst í norðri
laga á landi. Oft sést nýsnævi á mestum ljóma.
fjöllum og enn er lítið tekið
upp af vetrarfönnunum á há- OG í ÞESSARI björtu
lendinu. Kannski boðar þetta kyrrð heiðra daga og Ijósra
hlýtt sumar með sól og heið- nátta — Sem við vonum að komi
ríkju, einmitt þetta veðurfar svona upp úr þjóðhátíðinni —
sem íslendingar þrá mest af munu borgarbúar hópast upp
öllu. Hlýtt og bjart sumar, og um Sveitir og öræfi í leit að
þá er einkum átt við sláttinn, þeirri furðulegu glaðvak-andi
bætir alltaf vel fyrir kaldan þögn sem kemur af sjáKu sér
veíur og hart vor. Birtan og yfir huga næmra mann«a þar
ikyrrðin um heiða daga og ljós- sem ekkert heyrist nema gutl
ar nætur er kannski næst því í litlum lækjum eða niður l'eti-
að vera himnaríki íslendings- legra áa og svo kannski ein-
ins, og þegar ég hef dvalizt i manalegt kvalk í fugli úti í mó.
Vinur minn einn, sem oft leit-
ar til öræfanna talar um að
„fá náttúruna inn á sig“, annar
talar um „að hlusta á þögnina“
og hef ég víst leyft mér að
reyna að tjá þessa tiifiriningu
með því að lýsa henni á þá
lund, að maður verði gegn-
drepa af þögninni.
ÉG ÞEKKI PERSÓNU-
LEGA engan hlut, sem mér
virðist meira mannbætandi en
kyrrð öræfanna. Hún brýtur
niður gorgeir og flettir utan 'aíf
manni þeim skráp er isezt á
menn af stöðugri veru í heimi,
sem tilbúinn er af mönnum. —-
Einn dagur á örsefum er eins
og þrifabað, ein vika gerir
mann að öðrum og betri mannk
Sumutn mundi að vísu fara að
leiðaöt, verða . hræddir, ein-
mana, finna að þeir geta ektki
sofið fyrir þögninni, en þá eru
þeir bara gúmmíkallar og ýlu-
dúkkur en ekki menn af lioldi
og blóði.
Á UNGLINGSÁRUM upp-
götvaði ég mátt öræfbnna með
yfirþyrmandi hætti. Við vorum
tveir á ferð riðandi, báðir með
tvo til reiðar, norður við Buga-
vatn, komum iað norðuT'enda
vatnsins og námum staðar á
mel skammt frá vatnsbakkan-
um. Þetta var um lágnætti, að
fcalla alger þögn, logn og 'létt-
Skýjað. í riorðri bryddi aðeins
á roða yfir fjöllunum, en í
suðri var sigin blágrá kyrrð
ýfir landið. Vatnið lá fram
undan eins og fægður spegill.
Við biðum svona langa stwnd
án þess að mæla orð frá vörum.
Einhvern veginn fekk ég það á
tiifinnmguna, að í kríngum mig
væri allt lifarídi, líka melurinn
og meira að segja hólminn úti
í vatninu, en þetta dulda líf
var í hljóðum svefni. Þá gerist.
nokkuð sem tendraði naista
einhvers shaSar djúpt hið innra.
Og sá neisti varð að eldi sem
læsti sig um mig aillan og
bræddi mig einihvern. veginn
saman við hestiinn og umhverf-
ið. Þetta var svo lítið og hvers-
dagslegt a'tvik, en hafði samt
svo djúp áhrif. Einhvers staðar
utan úr blárri kyrrðinni kom
fuglakvak, svo l'ágt og fjar-
lægt, en samt svo skýrt, og
það færðist nær, unz ég sá, að
himbrima'hjón komu syndandi
í hátignarlegri ró fram undan
næsta tanga. Allt annað líf var
í svefni, og hlátur himbrimans
var á þessu andartaki rödd
allrar tilverunnar.
ÉG VEIT AÐ MARGIR
þekkja þennan mátt öræfa-
kyrrðarinnar, en kæra sig ekki
um að vera >að reyn'a að lýsa
honum. Ég er bara svo mi'kill
einfeldningur að vera að fleipra
um slíkt, nógu fákænn ti'l að
lýsa náttúrustemningum þegar
allt svol'eiðisíl'agað er úr móð.
En tízkan ræður ekki yfir nátt-
úrunni, cg ekki nein af þessum
dellum mannanr.a sem þeir
hafa búið til af því þeim leið-
ist að vera til og þurfa að hafa.
eiitthvert snuð til iað totta, þótt
enjgin sæl.a sé fullkomnari en
það ed'tt að fýlla lungun í blæn-
um.
★
ÞAÐ ER GAMAN að heyra
um þá ný’'breytni ríkisútvarps-
ins, að hefja fréttaútsandingar
á ensku fyrir erlenda ferða-
menn. Saninleikurinn er sá að
erlendir ferða'menn hér á liandi'
hafa átt mjög ógreiðan aðgang
að fréttum. Erlend blöð koma
ek'ki nógu reglule.ea og ekki
nógu fljótt og fágt óvíða, sem
von er vegna þess, hve mark-
aðurinn er lítill. Mættu hótelin
gjarnan taka upp þann sið að
hafa ný erlend blöð til sölu,
og furða að sá háttur er efcki
lön'gu upp tekinn; en ekki hef
ég orðiÖ þess var, iað það sé
gert, enda þótt iðulega bafi ég
haft á hendi leiðbeiningar fyrirt
útlendinga hér. Bezta ráðið er
vafalaust þetta að útvarpa á
ensku helztu fréttum, og þurfa
þá að vera í hverju hótelher-
bergi upplýsingar um það.
★
ÉG SÁ f ÞÆTTINUM „Úr
verinu“ í Tímanum í gærmorg-
un að minnzt var á kosti þess
að setja fisk í kassa og geyma
hann þanni'g, og þá kom mér
í bug sú fræðsla s'em ég land-
krabbinn hef fengið úr sjón-
varpinu um meðhöndlun fisks
í íslenzkum veiðiskipum. Mér
ski'lst að álitaf sé verið að henda
fiskinum til og frá, og stundum
virðist manni að stigið sé ofan
i kösina. Þetta finnst iriér sóða-
leg meðferð á hráefni sem fara
á í mat, og lít ég svol'ei'ðis til
að betri hljóti að vera sá fisk-
ur sem fer beint í verkun í
skipmu eins og' maður he-fur
séð í erlendum skipum, nýj-
um og vönduðum. En ef það er
ek'ki hægt, af hvsrju er fisk-
urinn þá 'ekki ísaður niður í
lo'i'ssa úti á miðum og fluttur í
kössunum til fryst:húss.ins þann-
ig 'Sið ekkei't þurfi að hn.ndvolká
hann n'eitt á þei'm flutmngi?
Landkrabbi eins og ég, sem lít-
ið veit um þessa bluti, skilur
alls ekki hvers vegn-a um þetta
hefur verið tala'ð í mörg ár en.
ekkert gert. Það er þó engirt
vanbörf á vöruvöndun og góðri
nvtingu hráefnis. Fi'fkurinni
minn'kar í sjónum og kröfur
um góða vöru aukast til muna.
,10% Baunahækk
un t Páfagarði
»•
De Gaulle
til Spánar?
□ De Gaulle hefur ekki gert
víðreist síðan han.n lét ‘af enj-
' íoætti fyrir rúmu ári. Ni'i herma
áreiðanlegar fréttir -að de Gaul-
1 ,Te ætli að verja -nokkrum or-
' Tofsdögum á Spáni' I þessum
1 anánuði, en i júní á sl. ári dvald
1 ist de Gaulle á írlandi og forð-
aði'st fréttamenn og aðra ein's
t t>g heitan eldinn. —
□ Páfinn er ekki síðri atvinnu
rekandi en þeir hjá Vinnuveit-
andasambandinu því að liann
tilkynnti fyrir skömmu að hann
ætlaði að hækka laun starfs-
manna hjá Vatikaninu um
10%. f dag eru um 3.100 starfS-
menn hjá páfadómi og um 900
á eftirlaunum. Síðast hækkaði
páfi launin fyrir 17 mánuðum.
Launahækkanimar ná ekki til
kardinála, sem hafa prýðisgóð
laun, eða um 1.056 dollara á
mánuði. Páfinn hefur engar
fastar tekjur.
Til að mæta þessum hækkun-
um voru seldar landeignir eg
hlutabréf fyrir 1 milljón doil-
ara. —-
□ Sýning Þjóðieikhússins á
Malcolm litla, hefur hlotið frá-
bæra dóma hjá öllum ga'gnrýn-
endum dagblaða höíuð&ta'ðarins
og er óhætt að segja að þ'að sé
fremur sjaildgjæft að allir séu
sammála, en svo virðist í þetta
skipti. Enda er hér um óvenju
heilsteypta sýnin'gu að ræða og
ágætt og nýstárlegt leikrit, sem
á erindi til allra hugsandi
manna. Hér koma 'fram fimm
ungir leikarar, sem mikils má af
vaenta eftir þessari framistöðu
þeirra að dæma.
Sigurður A. Magnússon segir
i leikdómi í Alþýðublaðinu 20.
maí 1970 um þessa sýningu:
„Mörg einstök atriði sýning-
arinnar voru snildarvel af
hendi leyst, tilþrifarík og lífi
mögnuð.“
Nú eru aðeins eftir örfáar
sýningar á leiknum þar isem
senn liður að k>kum þessa leik-
árs. Myndin er af Hákoni
Waage, Sigurði Sfcúlaayni og
Þórhalli Sigurðssyni í hlutverk
tim Bínum. —
Malcolm lifli hlýtur lof gaprfnenda