Alþýðublaðið - 18.06.1970, Blaðsíða 14

14 FirrJmtudagur 18. júní 1970
Rósamund Marshall:
Á FLÓTTA
þar til dimmdi aS kveldi. Þá
áttu þeir að koma með liann
í litia húsið bak við fangelsið.
Sjálf var ég þar allan dag-
inn. Ráðagerðin var frumstæð,
og mér fannst hún í fyrstu
líkleg til þess að takast. En
eftir því, sem len'gur leið, sá
ég fleiri og fleiiri ijón á veg-
inum. Ég beið þar a'llan dag-
inn, og það var þegaí liðinn
meira en klukkutími, síðan
aldimmt var orðið, og ekkert
gerðist. Þá opnuðust dyrnar
skyndilega. Ég átti eins von
á, að þetta vseri hermenn sjö
manna ráðsins, en það voru
mútuþegarnir mínit’. Þeir
báru stóran poka á milli sín.
Annar greip til hnífs síns og
risti pokann að endilöngu. Út
úr honum kom — Gíacomo
munkuir.
Því miður, sagði munkur-
inn.
En . . . því? «
Þú þefckir lekki Andreai,
Hann hefur stálvilja og járn-
krumlur. Hann fann á sér
hvað ætti að gera, og þegar
stundin kom, sló hamn mig í
rot. Manniavesalingunum var
nauðugur einn kostur að taka
mig, ekki hann. Þú mátt ekki
vera þeim reið, Bíanca; þeir
geta ekkert að þessu gert. Ég
kom til maðvitundar á leiðinni
hingað, en fékk náttúrlega
ekkert aðhafzt. Ógæfan sfceði.
Og nú verður það hinn hrausti
og göfugi Andrea, sem lætur
lífið í minn stað.
Ég var bóksta'flega dösuð,
áttaði miig ekki til fulls á,
hvað hefði skeð. Ailt farið út
um þúfur. Öll fyrix’höfnin til
einski's. Þegai’ ég loksins kom
til sjálfrar mín, var ég hágrát-
andi. Ófi’egkjan þín — Það
er nóg til af þínum líkum —
Þúsundh’ — Og aftur þús-
undir. — En ekki nema einn
Andrea. — Þú átt sök á öllu
— Þú taldir Andrea á að
leggja líf sitt í hættu — Og
nú hefur hann fórreað lífi sínu
fyrir þig. — Ég hef hatað þig
frá þéiirri fyrstu, bölvuðu
stund, að ég leit þig auguim,
munkræfi'll. Og þó hef ég
aldrei hatað þig eins innilega
og nú. Og nú verður þú minn
fangi. Við skulum sjá, hvort’
þeir vilja ekki skipta á þér
og Andrea. —
Munkurinn hneigði' höfuð
sitt. Niðurlæging hans og auð-
mýk't olli mér enn meiri reiðí.
._ Játaðu, svínið þitt. .— Þú
beittir mælsku þinni til þess
að hafa áhrif á saklaus'a sál.
Þú taldir honum trú um, að
mannkynið myndi missa
meira, ef það missti þig held-
ur en hann. Þú taldir hann
sem s-agt á að láta brerma sig
í þinn stað. Djöflarnir klípi
úr þér svikatunguna með gló-
amdi töngum. Megi formæl-
ingar mínar ti-yggja þér vist
í eilífum kvölum.
Ég heyri að madonnu skoi’t
ir ekki orðkynngina, þega'r
henni te'bst upp, sagði munk-
uriimn með hægð. Fyrst horfði
hann lengi í eldinn, síðan döpr
um augum á mig. Ævi líkam-
ans er stutt, Bíanca, en sálin
eiilíf. Deyi Andrea píslai’vætt-
isdauða, hefur hann tryggt
sér umbun hins heilaga og
réttláta föður á himnum. Þá
er hann öfundsverðui’, og þá
get ég dáið glaður, eigi ég
nokkum þátt þar í.
Ég kjökraði. Andiæa verður
að lilfa. — Hann er utnigur. —
Náðargáfa hans hefur enn
ekki fengið að njóta sín. Og
ég elska bann.
Munkurinn stóð á fætur
með erfiðismunum. Hvað
viltu að ég geri, Bíanca? Gefi
mig á vald böðlanna?
Já, Já. — Gefðu þig á vald
böðlamna. — Þeir munu slíta
hold þitt frá beinum og brjóta
bein þín. Og ekkex-t skal gleðja
mig meira en sjá þig kveljast.
Hann lagði af stað niðux
stigann.
En ég fcallaði á eftir honum:
Stanzaðu. — Hvað gat ég unn-
ið við dauða hans? Vertu
kyrr; það drafaði í mér tung-
an eins og væri ég dauða-
drukkin. Fáðu þér að bo'rða
þarna inni. Og þú yfirgefuir
ekki þetta hús fyrr en ég segi
þér.
Guð blessi þig, Bíanca.
Hann gerði krossmairk fyrir
mér.
Ég var niðurbrotin mann-
eskja. Ég talaði við engan
mann, bi’agðaði ekki mat. —
Vesalings Nello reyndi að
gera að gamni sínu og koma
mér til að brosa, en ég rak
hann á dyr. Hvers vegnJa fórn-
aði Andrea lífi sínu fyrir
munkinn? Hann hlaut að
ha'fa gilda ástæðu. Bjókin?
Engin bók í veröldinni gat ver
ið lífs hans vii'ði.
Ég dró fram bókina; virti
enn einu sinni fyrir mér mynd
irmar, sem ástvinur mirnn haíði
lagt í sál sína. Ég lokaði bók-
inni; hugsaði: Bók — Ef þú
ert heilög, gefðu mér þá ráð.
Ég lokaði augunum, opnaði
bókina af handahófi, studdi
á eina blaðsíðurea fingri, opn-
aði svo augun. Við fingurinn
stóð;
„Far og tak hina litlu bók,
sem hvilir opin í hendi engil's
ins. . .
Morguninn eftir frelsun
munksins hélt ég niður á dóm
kirkjutorgið, aðalútisamkomu
stað borgai-búa. Á Píazza della
Sígnoría vair allt kyrrt og
hljótt. Enginn mannsafnaður.
Af því réð ég, að sjö manna
ráðið hélt undankomu munks-
ins ennþá leyndri.
Hræðilegir dagar fóru í
hönd. Ég br.aut stöðugt heil-
ann um það, hvernig ég gæti
frelsað Andi’ea; gerði margair
áætlani'i’, en vai-paði þeim
jafnharðan frá mér.
Eins og þruma úr heiðskíru
lotfti kom opinber tilkynning
Sjö manna ráðsins.
Hún hljóðaði á þá leið að
Gíacomo munkur og samsær-
iáfílobkui’ hans allur hefði ver
ið dæmdui’ til að brennast á
báli.
Gíacomo munkur. — Hann
vissi ég öruggan í litla húsinu
bak við fangelsið. En Sjö
mEtnna ráðið hafði talað. Tólf
glæpamenn höfðu verið hand-
teknir, það vissu al'lir borg-
arbúar. Tóif höfðu verið
dæmdir, — og tólf áttu bai' af
leiðandi að brennast á báli í
viðurvist borgarbúa.
Óð af hryggð og reiði hélt
ég til litla hússins. Ég ætlaði
að segja við munkinn: Sýndu
big fólkinu. — Láttu sjá þig
á áberandi srtað. Gei’ðu lýðum
Ijóst að þú sért heill á húfi,
frjáls og ósbaddaður. Neyddu
Sjö manna í’áðið til þess að
afturkalla dómi-nn, og flettu
ofan af þeim svikunum. Þeiir
hafa handtekið safclausan
mann og dæmt til dauða til
þess að villa um fyriir fylgis-
mönnum þínum. —
Svo blinduð af ákafa var
ég, að ég veitti ekki athygli
krypplingi nokki*um, sem
læddist á eftir mér. í því að
ég hugðist drepa á dyr, var
gripið föstu taki um úlnlið
mér og ég heyrði manninn
minn segja:
'Loksins. — Nú hef ég stað-
ið þig að verki, Bíanca.
Ég barðist um, hi’ópaði:
LISTAHÁTÍÐ (
R EYKJAVÍ K
KAIKILLE SUOMALAISILLE JA
SUOMEN YSTAVILLE
Kaksi eturivin taiteilijaa Suomlesta Kristiina Halkola ja
Eero Ojanen pitávát Poiiojolan talossa lau'Iuillan ke sá-
'kuim 25 ja 26 páiviná alkaen klo 20.30.
Nyt fcuiUiLette, niistá Suomessa tallá hetkellá lauletean.
Sainialila voi myös osoittaa, ettá vierailevilie esiintyjille
annetaan. arvoa.
Henfckilkaa liput válittömásti s'e'ká itseltenne ettá niiile
ystávillenne, joille haiuatte náin antaa suoanalaisem
lahjan.
Lippuja saa Pohjolan talosta, Ti-adakotsilund 6.
Tervetuloa! 1
POHJOLAN TALO JA
REYKJAVIKIN JUHLAVIIKOT
LISTAHÁTÍÐ I
REYKJAVlK
SIGLUFJARÐARKAUPSTAÐUR
Auglýsir
Starf bæjarstjói a er ’laiust til umsóknar.
Umsóknir sendist undirrituðum fyrir 25.
júníí n.k., ásamt upplýsmgum um starfs-
reynslu og kaupkröfur.
Siglufirði, 15. júní 1970.
Bæjarstjórn Siglufjarðar.
BILASKOÐUN & STILLING
Skúlagötu 32
MOTORSTILLINGAR
HJÓLASTILLINGflR LJÖSASTILLINÍflR
Látið stilla i tíma.
Fljót og örugg þjónusVa.
13-10 0
f
Sönur minn,
ÖRN INGÓLFSSON
fufltrúi
andaðikt að heimili sínu, Bergstaðas'træti 68
16; júní
Vigdís Árnadóttir
í