Alþýðublaðið - 20.10.1970, Page 2

2 Þri'ðjudagur 20. o'kíóber 1970
lífsins aukist. Við þuiíum að
bæta sambúð okkar hvert við
annað, við þurfum að varð-
veita umhverfi okkar óspillt,
um leið og við eflum menningu
okkar þurfum við að gera hana
að almennings eign í sivaxandi
mæli.'1
■*; Síimeining hinna sósíal-
istísku flokka á Isiandi.
* T|ilgaugur lifsins elcki
meiri matur, fallegri föt,
fttllkomnafi eldhúsáhöld.
' - ■ - .
Að meta viðleitni hinna
fáu til þess að gera mann-
lífið fegurra í reynd.
★ Bókhaldsþjónusta banka
V ð atvinnurekstur.
d NÍU Má\NA ncfndin sem
ÉG TEK ÞETTA upp afþvi
hér kveður við annan ton en
títt er í stjórnmálaræðum. Vana
lega eru stj órnmáiaforingj ar í
iræðum sínum gangandi reikni-
vélar sem mæLa tilveruna í
munnbitum, haida vist að það
eigi við og með því verði þeir
vinsælir. Það væri sannarlega
sfeemmtifegt að fá inná milli
umræður á aiþingi um hinn
mannlega þátt i lífinu, hvernig
stjórnmáiamenn vilji stuðla að
því að manniífið verði fegurra
í reynd og einhvers sé metin
viðleitni hinna fáu til þess að
svo verði. Þetta næ?t ekki msð
list eða menningu einni saman,
því list og m’enning er orðin
„prestís“-atriði og þess vegna
gróðrarstía fyrir uppgerð og
formlegheit, meira að segja
krítikin er orðin fastskorðaður
þáttur í sýsteminu. Nei, þetta
eðlilega óþvingaðá mannlíf þar
sem menn eru i góðu skapi án
svo gr kolluð skiiaði áliti á Þess að biðja um borgun fyrir
flokksþingi Alþýðuflokksins
sem nii er afstaðiö — en
fáein! atriði liafa áður verið
(
birt. J>ar a meðal er ákvörðun
um a i gangast fyrir viðræðum
allra þeirra flokka scm kenna
sig: við sósíalisma, Alþýðu-
það, það er ekki mikils virt i
dag.
★
DALA-GVENDUR sendir
mér eftirfarandi línuf; —
„Bankarnir okkur ku vera-
vel búnir að mannafla’ og véla-
flokksins, Álþýðubandalagsins kosti. Varamenn jafnain til teks
og Samtaka frjálslyndra, með
þjáð fyrir augum væntanlega að
þjeir taki höndum saman eða
rayndi sameiginlegan sósíal-
iálísitan flokk á grundvelli lýð-
ræðisins.
7
■ EG NKFNI ÞETTA til þess
eins að kl'appa og hrópa húrra,
það hlaut að komá að þassu.
Ef við tökum hattinn ofanaf
öllum þessum flokkum og skoð
um hvers sinnis kjósendurnir
eru mun koma í ljós að mun-
urinn er h.verfandi eða enginn.
Ef svo er liggur ágreinimgur-
inn í hugsunai-hætti foringj-
aifn'a fnemur en öðru, þeir
þinda sjg við skoðanamun lið-
inna ára og finnst þá vanti
nöldrið sitt ef þá vantar hkm
éða hisná til að rífast við. Nú
þarf að vinna að sameiningu um um slika fyrirgraiðslu, datt
í hverri deild, ef forföll skyldu
verða hrá einhverjum. í Saðla-
banka íslands segja þeir mér
„að sunnan“ að hrúgað sé inn
viðskiptafræðingum, -scm .ekki-
íá vinnu á frjálsa markaðnum,
ekki að óreyndu. — Við
trieystum því ’ 'sveitamennirn-
ir að stjórnendur hafi jafn-
'an hugfast hvað hagnýtt er.
En það er annað sem ég undr-
■ast. . . .
I
ÉG HEF HVERGI séð aug-
lýsingu frá bönkunum um að
þieir tsiki að sér laun®hókiha!ki
fyrir atvinnurekendur, að þeu*
taki að sér að rieikna út laun,
sjá um frádrátt opinbsrra
gjalda, sjóðatillaga til verlea-
lýösfélaga o.s.frv. Þegar ég sá
auglýsingu frá dönskum bönk-
'hinriá sósíalistísku afla á ís-
landi af heilindum og festu.
★
f RAiBU SINNI við setningu
Alþvðuflokksþingsins á föstu-
fiagskjVöldið sagði formaður
flokksins, dr. Gyifi Þ. Gíslason
'm-a.; l.Það er áreiðanlega kom-
ínn tími til að leggja vaxandi
áherzlu á að tilgangur lífsíns
<er ekkí meiri matur, fallegri
;föt, fullkomnari .eidhúséhöld,
■meiri skemmtanir. Kjarni lífs-
;;ns er ann.ars ,eöiis. Það sem
jmestu máíi skiptir er sú ham-
* ingja sem hlýzt af sarnbúð við
'jástvi-ni,, sú j'arsæld sem hlýzt
' ,<jaf.. því að njota sannra menn-
ingarverðmæt'a. paö sem nú er
iekki Eíður nauðsynlegt en að
»auður þjóðfélagsins haidi áfram
iað vaxa er hitt að fegurð mann-
mér í hug að varla myndu þess-
ar dýru bókhaldsvélar í bönk-
unimi okkar svo gjörnýttar að
þeir gætu ekki gert hið sama.
I
VILTU NÚ EKKI koma því
á framfæri hvort þetta sé ekki
til athugunar og myndi verða
til hagræðis fyrir alla aðila.
Það er fróðlegt að sjá hvaða
banki verður fyirstur út í sam-
keppnina um þjónusturtairf
þatta, — auðvitað ekki ðkeypis,
— en vonandi ódýrt.“ —
JLxJ
Maria C Rtilly hefur unniff glæsileg verðlaun fyrir danshæfi-
leika sína, en hún hefur aldrei á ævi sinni heyrt einn tón af
músíkinni sem hún dansar svo yndislega eftir.
ÞAÐ er ekki furða þótt
hún sé brosleit, unga stúlk,-
an á myndinni, Maria O’-
Reilly, sextán ára gömul dans
mær með skínandi blá augu
og koparrautt hár. Hún vann
. nýlega verðlaim ífyrir rséj'-l
staklega danshæfileika og
um leið réttindi til að keppa
við ungar og upprennandi
dansmeyjar frá- öllum helztu
ballettskólum Brttlands þeg-
| ar þær koma saman í Lond-
| on og taka lokapróf sem
| nemendur.
1 Og auk þess hlaut Maria
I verðlaun sem „stjörnunem-
| andinn“ í frægum skóla fyrir
i tízkusýningarstúlkur og fyrir-
S sætur.
* „Hún hefur yndislegar
hreyfingar og ber sig eins og
drottning“, segir skólastjóri
| tízkuskólans.
„Iíún hefur sérstakan yndis-
| þokka og næma tilfinningu
fyrir hljóðfalli”, segir ballett-
kennari hennar.
Þetta eru glæsileg ummæli
um sextán ára stúlku í jafn-
harðri samkeppni og alltaf er
bæði í ballett- og tízkuheim-
inum.
En þegar Maria á í hlut, er
það kraftaverki- líkast. Þessi
efnilega unga dansmær hefur
nefnilega verið Iheyrnarlaus
frá fæðingu.
En liún hefur ekki unnið
verðlaunin vegna neinnar
vorkunnsemi. Hún hefur hara
lagt þeim mun harðar að sér
tii að ná þessum glæsilega
árangri.
Það uppgötvaðist ekki fyrr
en Maria var orðin þriggja
ára, að hún var vitaheyrnar-
laus. En með þrautseigju og
þolinmæði tókst foreldrum
liennar að kenna henni að lesa
af vörum og tala, og sex ára
gömul liafði hún orðaforða
upp á rúmlega 200 orð.
Hún var send í ballettskóla
eins og margar aörar litlar
telpur, og það leið ekki á
löngu áður en kennurum
liennar varð ljóst, að hún
var gædd afburðahæfileikum.
Hún heyrði ekki í píanóinu,
en með því að fylgjast með
handhreyfingum píanóleikar-
ans tókst henni að dansa eins
Framhald á bls. II.
Smnrt brauff
Brauðtertur
Snittur
DRA UDHUSIÐ
SNACKBAR
Laugavegi 126
(við Hlemmtorg)
Götu
Gvendur
BÍLASKOÐUN & StlLLING
Skúlagötu 32

I