Alþýðublaðið - 22.10.1970, Blaðsíða 7

1
iatar og allt sem nöfnum tjáir
að nefna, okkur er bölvað og
fonnælt — það er ’alveg ótrú-
1‘egt hverju sumar manneskj-
ur geta tekið upp á; þær eru
verri en nokkur villidýr. En
við megum ekki missa þolin-
mæðina, og við verðum að
r'eyna að vera góðar við þær,
hvernig sem þær láta. Það er
heldur ekki hægt annað en
kenna í brjósti um þær“.
Hún bætir við, að sér fynd-
ist ekki veita af að læria ein-
hver ákveðin tök þegar feng-
izt er við óðar manneskjur.
„Og þó að drukknir karlmenn
geti verið erfiðir viðureiignar,
eru trylltar konui- þúsund
sinnum verri. En við höfum
blessaða varðstjórana okkar
hérna til hjálpar ef með þarf“.
★ HÖRKU MA EKKI
' SÝNA.
„Já, það eru einstaklega'
góðir menn sem við vinnum
með“ tekur Amalía undir,
„þaulreyndir og öruggir og
þekkja á fólkið og geta fxætt
okkur um margt. Það lærist
smátt og smátt að koma auga
á viss einkenni sem g'eta var-
að mann við hættu. Og þegar
ég segi hættu, meina ég fyxst
og fremst hættuna á, iað þær
reyni að fyrirfara sér. Ég hef
svo sem lent í því, að ráðizt
h.afi verið á mig, og það er
ekkert skemmtilegt, en þó (að
ég hafi ekki lært júdó eða
nieitt slíkt, kann ég tök sem
hæg(t er að <nota eif í hart fer.
Og stundum er ekki óhætt a‘ð
opna kiefahurð án þess að hafai
fleiri sér til aðstoðar. Það má
ekki sýna neina hörku, en
festa er nauðsynleg. Þessum
vesalings konum er alls ekki
sjálfrátt mörgum hverjum, og
ég get ekki látið mér gremj-
ast við þær, þó að þær séu oft
hræðilega erfiðar“.
Fiestar koma þær ofurölvi,
stundum æstar og hatursfullar,
sumar hafa ef til vill kastað
sér í sjóinn en ekki tekizt að
drekkja sér, margar eru í
hörmulegu ástandi og vilja þó
ekki láta hjálpa sér neitf.
„Þegar verst lætur, er náð
í lækni sem svæfix þær með
sprautu, en oftast róast þær
sinátt og smátt þe'gar fer að
renna af þeim. Við bjóðum
þeim upp á heita súpu sem er
góð hressing, og þegar þær
sofna, förum við inn og breið-
um yfir þær teppi. En sumar
mega ekki hafa teppi, því að
þær reyna að kæfa sig undir
ábreiðunni. Við tökum af þeim
yfirhaínir og belti, sokka og
skó og skai-tgripi, en sumar
eru svo örvilnaðar, að þær
reyna . með öllum ráðum að
drepa sig, kyrkja sig með nær-
fötunum, berja höfðinu í ve;gg-
ina — sumar verður bókstaf-
lega að klæða úr hverri spjör,
svo að þær verði sér ekki að
meini. Þær eru margar trufl-
aðar á geðsmunum og þyrftu
sannarlega að vera á hæli.
Hér er engin höfð lengur en
24 klukkustundir, en sum;ar
vesalings manneskjurnar kotma
hingað aftur og laftur. Þær eiga
hvergi höfði sínu að haMa, og
það er engin lausn að senda
þær inn á Klepp um emátíma
og sleppa þeim síðan aftur út
þar sem þær lendia enn á ný
í götunni".
Framhald á bls. 11.
Það tekur ekki nema örstutta stund að búa til heita súpu sem
er hressandi og oftast vel þegin.
Ljósm. G. Heiðdal
Skrifí'innska ér hluti af starfinu. Alit verður að vera í röð og reglu og nákvæmlega skrásett.
A þessum gangi eru kvennaklefarnir fimm og beint á móti þeim skápar þar sem yfirhafnir
og eigur fanganna eru geymdar þangað til þeir fá að fara aftur út.
*

FIMMTUÐAGUR 22. OKTÓBER 7