Alþýðublaðið - 22.10.1970, Blaðsíða 10

'I
MOA MARTINSSON:
mnm
G1F TKT
sléttuna langa hríð, ráðvillt
og í slæmu skapi. Þá var það
að mér flaug í hug að ég
hefði ekká fengið kaffi, og
þó lagði mamma á borðið
haaida mér eins og Olgu. Ég
tók á rás heim, og mér létti
dáhtið í skapi. Úti í skúmum
fyrir framian stofudymair stóð
mamma með körfu í hiendinni
og við hliðina á henni stóð
Olga. Hún var á lteið inn til
sín. Mamma vatr víst búin að
kalla á mig lengi.
Því hleypurðu svonia út í
buskann án þess að láta'inig
vita? Flýttu þér nú með kaff-
ið handa honum pabba þín-
um. i .
Þetta var allt og sumt, sem
ég fékk. Ekki einu sinni syk-
urmola eða bolla fékík ég í
ruesti.
Ég lalgði af stað, þegjandi;
fór ekki hratt.
Komdu strax aftur, kallaði'
mamma á eftir mér.
En ég svaraði henni engu.
Réttast væri, fannst mér, að
segja honum að mamma
hetfði setið í káiffiveizlu m'eð
kerlingum lengi dags. — Þá
myndi nú .heildur hvessa.
En ég sagði honum ekkert.
frá Olgu.
Stjúpi minn var að aka
höfrum utan af engi; ég fékk
að sitja ofan á vagninum allt
til hádegis. Þá héldum við
heim á leið. Við vorum perlu
vinir. Ég sá að mömmu var
eitthvað órótt, þegar við kom-
um heim.
Þú hafðir ekkert leyfi til
þess að vera svona lengi í
burtu, sagði hún.
Ég gaf henni leyfi, sagði
stjúpi. Hún hefur engan til
þess að leika sér við vesa-
lingurinn.
Þamia hefurðu það þá, —
raamma kerlingin, hugsaði ég.
En ég sagði ekkert upphátt.
Annars hatfði ég aldrei vit-
að mömmu og stjúpa vera eins
alúðlteg hvort við annað og
þetta haust; ekki einu sinni
fyrst eftir að þau voru gift.
Hann var svo hlýr og góð-
ur í viðmóti við mig, að ég
var ósjálírátt farin að kalla
hann stjúpa minn bæði seint
og snemma; hætti gersamlega
að tala um Albert og hann
stjúpa. Ekki vissi ég hvað olli
þessari bi’eytingu, sem mér
fannst hafa orðið á honum.
Annað hvort var það amma
eða lögreglan, hélt ég. Lög-
reglan hafði einu sinni gert
boð eftir honum, þegar við
vorum í ValdimarShúsinu. Ég
vissi lí'ka að amma hafði tekið
í lurginn á honum, atf því að
hann, eins og hún sagði, hafði
leitt ógætfu og smán yfir fjöl-
skylduna sína og ættmenn
alla. En hvað sem það nú iann-
ars var, þá var það staðreynd,
að okkur leið miklu betur.
Og sérstaklega voru horfum-
ar góðar og bjartari framtíð,
eftir að mamma fékk vinnu
við mj altimar.
Um kvöldið þennan sama
dag, þegax Olga kom í heim-
sókn, og fékk fötin á barnið
sitt, þá kom maðurinn henn-
ar í heimsókn. Hann barði að
dyrum og gekk svo inn án
þess að nokkur segði: Kom
inn.
Hann var lítill og svartur
og líktiát Olgu mikið. Þau
hefðu vel getað verið syst-
kini. Sérstaklega voru þau lík
til munnsins, bæði með svo
þykkar varir. Tennurnar í
honum sáust ekki vegna yfir-
skeggsins. Og svo var hann
líka með svo mikið tóbak upp
í sér. Það voru taumar niður
úr mimnvikunum.
Gerðu svo vel að fá þér
sæti, sagði pabbi. Hann var
svolítið hissa. Hann sat og var
að smyrja ósöltu smjöri á
sprungu milli þumalfingurs og
vísifingurs. Stjúpi hafði ljót-.r
ustu hendur, sem ég man
eftir að hatfa séð. Allar íy
sprungum og rifum þvers og.
kruss. Og sprungurnar gátu
bókstafl’ega ekki gróið. — Þ^er
gréru ekki einu sinni, þégar
hann var atvinmulaus og gerði
ekkert annað en að drekka
og slæpast.
Ég ætla ekki að, dvtelja
Iengi, sagði Karlberg.' Það hét
hann. En hamn settist nú
saimt. Mamma fór að fitia við
kaffikönnuna.
Þið eruð búin að hreiðra
vel um ykkur, þykir mér, —•
sagði hann — og litaðist um
í herberginu.
Jú, jú. Það er hieldur minni
skítur hér hmi en þegar við
fluttum inn, sagði stjúpi. Það
er verst með kakkalakkana.
Maður verður að troða upp í
stútinn á kaffikönnunni á
kvöldin, annairs tfær maður
sterkara katffi á morgnana
heldur en góðu hófi gegnir,
sagði hann kíminn. Maðurinn
hennar Olgu vair svo kurteis
að hlæja að fyndninni.
Já, það er nú svo, sagði
hann og varð alvairlegri. Það
má nú þykja gott nú á tím-
um, ef maður getúr aflað hins
daglega brauðs, hvað Sem svo
verður um tfínheitm, iságði'
hann og hatfði ekki augun gf
gipsmyndinni af froskinum-óg
drengnum.
Við eigum engin fínheit,
sagði mamraa dálítið höst.
Nlei; það má guð vita að
við eigum ekki, sagði stjúpi.
En viltu anhars ekki þiggja
kaffisopa? •
Kaffið var stehkt og gott: .
Mamma hafði komið með héiTt'
kíló af „gufubrenndu“ káffi,.
úr kauþstaðnum. Það vár.
jiokkuð,. sitem fólkið í sveifiniíiV.
aldrtei sá; það brtenndi álitaf
baunirnar sínar sjálft, og kaff-
ið þótti mikið betra, etf
var ’brennt með nýju, aðfef^-v*.
inni.
Og svo v&i' drukkið kaffi úr/
hverjum bollanum á ^fætuí' i;
öðrum, enda þótt komíð -yært/
iiangt fram ,yfir háttátíma^1" <
- Svb .fengu þek- sér væria tuggti’
,.-af skrqi uppú sig a.éitir.hverj-.
um bólla,-karlámirv Ég hteyrðí1.ö
að Olga var á • kri^éSiki •fi-ájiiijnj'
í anddýrinu. Þá stóð gesttwS.
inri á fasbs^,iJötatori«^él*-»69Pí J
dyranna nam staðar og sagði:
Ég kom annars til þess að_
þakka henni Hedvig fyrir það;
sem hún gerði fyrir krakkanrt '
okkar. Og líka fyrir ráðitegg-
ingarnir, sem hún gaí kon-
- íT"
‘. r-
i...
•*.■■—i

Sá Rs
Allt á a5 seljast
Gerið góð kaup í buffetskápum, blómasúlum,
klukkum, rokkum og ýmsum öðrum hús-
gögnum og húsmunum í mörgum tilfellum,
með góðum greiðsluskilmálum.
FORNVERZLUN og GARDÍNUBRAUTIR
Laugavegi 133 — Sími 20745.
GLUGGATJALDASTANGIR

FORNVERZLUN
o e
GARDINUBRAUTIR
Laugavegi 133 — Sími 20745
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi: Bretti — Hurðir —
Vélarlok —Geymslulc* á Volkswagen í all-
flestum litum. Skiptum á einum degi með
dagsfyrirvara fyrir ákveðið verð.
Reynið viðskiptinj
Bflasprautun Garðars Sigmundssonar
Skipholti 25, Símar 19099 og 20988.
Tökum aö okkur
breytingar, viðgerðir og húsbyggingar.
Vönduð vinna
Upplýsingar í síma 18892.
Gluggatjal d abrautir
úrval viðarlita.
GARDÍNUSTANGIR
og allt tilheyrandi.
FGRNVERZLUN og GARDÍNUBRAUTIR
Laugavegi 133 — Sími 20745.
Auglýsingasíminn er 14906
Áskritrarsíminn er 14900
10 FIMMTUDAGUR 22. 0KTÓBER 1970