Alþýðublaðið - 27.10.1970, Side 10

MOA MARTINSSON:

evo jjott 'að ganga í mjúkum
sáhðkium, að h arm tók af sér
skönk og gekk bei’faettur."
Ég Ms og las — blaðsíðu éftir
blaðsíðu. Smátt og sih'átt
hvarf stofan úr 'vituná Trii(rihi.
Mér fannst ég aftur veria kom-
irih í skólann mirin í ÍHolm-
stóð, standa upp við kennara-
púlfið ’eins og í gamla daga
óg lesa upphátt fj'rir -hina
krrakka’na. Ég var sú éiná, sem
látih var gera það.
■Kjéririslukonan hlustaði :hug-
fangfn. Það stóðu tái' í aug-
úrium á henni, þegar ég lauk
við áð lesa söguria úiri Pikku
Mátti eftir Tobelius.
Ég las hania aftur og í
þétta skipti fyrir sjálfa mig
eri ékki kennslukonuna.
Ég var gersarriléga þúin
að gleyma sex vikna gömlu
béfrilriu, sem lá í tágakröf-
uririi hinum m'egin við ganig-
inri. Minn heimur var allt
í éinu orðinn svo athugun-
arverður, svo mannmargur,
svo auðugur af dulrænum
fyrirþrigðum og framtíðar-
möguleikum, því þetta var í
fyrsta skipti, sem ég var iein
heiíma í húsinu. Allein, án
þess að nokkur væri oð
hlusta á mig, eða fylgjaist
með mér eða kalla á mig í
tíma o-g ótima. Þetta var í
fyrsta skipti sem ég fékk
tækifæri til þess að horfa á
gipsdrenginn og til að sýna
Hönnu minni hann.
Ég var þarna búin að upp-
götva nýjan heim; að vísu
þann heim, sem margir hafa
uppgötvað á undan mér, en
þó einmitt þann heim, Sem
gerir mianni kleift að lifa
lífinu til enda. Þann Weim,
Sefn við öll eigum innfet í
hugskoti okkar, hugmynda-
heiminn, þennan í nánu
tengslunum við sólina og
tunglið og stjörnurnar, þenn-
an mleð trjánum og röddun-
um og sýnunum. Þann h'eim,
þar sem við erum á ferð
með þeim, sem við elskum
heitast og sjáum ekki aðra;
þessum leynilegu vinum okk-
ar, sém við höfum aldrei orð
á að við eigum að vinum,
þegar við tölum við þá sem
umgangast okkur frá degi til
dags, hið hversdagslega fólk.
Og það má heldur ekki minn
ast á þá vini ökkar við
hversdiagsfólkið. Það er svo
hætt við ,að það fæiri að
ga'gnrýna þá.
Það heyrðust ekki lengur’:
neinar drunur frá þreskivéjL-
inni. Þess í stað hleyrði ég
eitthvert hljóð fyrir utan
nýja heiminn minn, . ®em
fékk mig til að þjóta á fæt-
ur og henda frá mér öllu
tvist og bast. Og ég var ekki
í vafa um að ég ætti að
rekja uppsprettu þessa trufl-
andi hljóðs inn í herbergið
hennar Olgu.
Ég heyrði hása skræki
jafnskjótt og ég opnaði hurð-
ina. Þarna lá vesalingurimn
og gaf frá sér hræðilega Ijót
hljóð. Hann var blár og þrút-
inn í framan ög sýnilega bú-
inn að orga langa lengi. Bg
hljóp inn í stofuna okkar
aftur og leit á vleiggklukk-
una, sem amma einu sinni
gaf ökkur. Eg þekkti á
iklukkuna. Sko, hamingjunni
skyldi lof. Það var þá bara
kaffitíminn hjá verkafólkinu
en ekki miðdegistími.
.Ég fór aftur inn til krialkk-
ans.
Það vair svo hráslagaillegt og
kalt þar inni. Og voða vond
lykt, samblaind af fjósalykt,
af súrri mjólk og reifabörn-
i«m, Stofan líktist engu frek-
ar en ruslakompu þar Sem
rnenn fyrir mikil mistök .hefðu
gleymt fatakörfu með ómálga
barni í; ruslakompu, þar Sem
menn annars geyma skóflur
og aktygi og amboð og svo-
leiðis drasl.
Ég ruggaði körfunni af öll-
um kröftum, en krakkinn
vildi ekki verða rólegur. Eg
fletti þess vegna dýnunni ofan
af honum og hrieyfði hann
yfir á hina hllðima; anriars
hafði mér verið stranglega
bamnað að hreyfa hann og
því síður taka hann upp. Og
þegar ég vikraði þessum vesa
lingi til, þá skutust tvær stór-
ar véggj ailýs undan hnakka-
grófinni á honum og út af
kaddableðlinum. Hnakkinn á
litla skinninu var allixr' rauð-
ur. Hún þagnaði jafnskjótt og'
hún kom í þéssar stéllin'gar
og um Mð og veggjalýsnai'
hættu að kvelja hana. Rak
bara upp smáuml við og við,
en nú var ég vongóð um að
geta fengið hana $ ró — og
rúggaði og ruggaði í ákafa.
Og loksins söfnaði hún.
Það var engiriri eldiviður:
sjáanllegur til þess að kveikja'
upp í eldavélinni inni hjá
krakkanum. Ég varð að fara
inn til okkar og sækja nokkx-
■air spýtur. Stjúpa var annaa-s
afar sárt um éldiviðinn. —
Mamma fékk aldred að haffa
nein afskipti aff kyndingunni,
þegar hann var heima. Hann
bæði saigaði og hjó brennið
og bar það inn og gerði sér
langar ferðir út í skóg á
sunrnidögunum til-þ'ess að
Mta iað eldivið. Nágranniar
okkar voru rauðir aff öfund
yfir þvi, hvað maimma ætti
góðan og duglegan og hjálp-
saman maran. Miiðurinn henn-
a:r Olgu hjó aldrei brenni fyr-
ir haraa. Það varð hún að gera
sjálf. Það vái’ néfnilega „kVen
fólksvinna“ hér um slóðir.
Ég gat kveikrt úpp í eldavél- fi
inni inni hj á krakkanium. — g
Eldavél'in var af alveg sömu 8
gerð og inni hjá oklcur. Krakik 1
inn svaf og ég læddist ó tán- I
um út úr herberginu.
Svo fór ég fram í dyrnar 1
og hlustaði eftir, hvort þrlsski
vél in væri komin af stað aft-
ur. Ég skyggði hönd fyrir
auga og hinni hendimni héli
ég £yrir aftön eyrað með lóf-
ann fram. Ég held meira að
segja, að ég hafi skotið mag-
anum dálítið fram. Það átti .
við í bíslaginu fyrir fnamaifa.-
kofa þurrabúðairfólks eins' og
okkai’. Ég var húsmóðirim
hérraa, og ég bar mig að al-
vog eins og ég haffði séð kerl-
ingarnar gera- úti á tröppun---
um, alltaf rméð hönd fyrir
augum rétt eins og dags3tínH,

BÍLASKOÐUN & STILLING
Skúlagotu 32
LJÓSASTILLINGAR
HJÓLASTILLINGÁR MÓTORSTILLINGAR
Látið stilla. t tíma.
Fljót og örugg þjónusta.
13-100
Hver býður betur?
í>að er hjá okknr sem þið getið fengið
AXMINSTER
teppi með aðeins 10% útborgun
AXMINSTER — annað ekki,
Grensásvegi 8 — Sími 30676
Laugavegi 45B — Sími 26286.
Volkswageneigendur
Höfum fyrirliggjandi: Bretti — Hurðir —
Vélarlok —Geymslulok á Volkswagen í all-
flestum litum. Skiptum á einum degi með
dagsfyrirvara fyrir ákveðið verð,
Reynið viðskiptin,
Bflasprautim Garðars Sigmundssonar
Skipholti 25, Símar 19099 og 20988,
SINFÓNÍUHLJÓMSVEIT ÍSLANDS
Tonleikar
í Háskólabíói fimmtudagi'nn .29. okt. kl. 21.
Stiórnandi: Maxim Sjostakovitsj.
Einleikari: íKaríne Georgyan, ceilóieikari.
Efnisskrá: Forleikur að Kovantsína eftir Mussorgsky, Rokokkó-
tilbrigði eftir Tsjaikovsky og sinfónía nr. 5 eftir Beethoven.
Aðgöngumiðar í bókabúðum Lárusar Blön-
dal og bókaverzlun Sigfúsar Eymundssonar.
Auglýsingasíminn er 14906
Áskritrarsíminn er 14900
10 ÞRIÐJUDAGUR 27. 0KTÓBER 1970