Helgarpósturinn - 15.05.1996, Síða 11

MIÐVIKUDAGUR 15. MAÍ1996
wmm
11
\(0(k. | Guðlaugur Þór Þórðarson, formaður Sambands ungra sjálfstæð-
'' Jb ismanna, er ekki hress með stöðu mála í slagnum um forseta-
[ ^ 1 embættið. Eiríkur Bergmann Einarsson ræddi við hann.
Ólafur Ragnar hefur
þagað með prýði
Porsetaframbjóðendur
hægrimanna hafa
aldrei farið með sigur af
hólmi og samkvæmt skoð-
anakönnunum verður eng-
in breyting á því nú. Ólaf-
ur Ragnar Grímsson, fyrr-
verandi formaður Alþýðu-
bandalagsins, hefur yfir-
burðastöðu og þrátt fyrir
að tveir flokksbundnir
sjálfstæðismenn séu í
framboði virðist Jón Bald-
vin Hannibalsson, formað-
ur Alþýðuflokksins, vera
sá eini sem getur ógnað
stöðu Ólafs. Sjálfstæðis-
menn eru að vonum
óhressir með þetta. HP
ræddi því við Guðlaug Þór
Þórðarson, formann Scun-
bands ungra sjálfstæðis-
manna.
Segðu mér Guðlaugur, er
þetta ekki erfið staða fyrir
sjálfstœðismenn að fyrrver-
andi marxistarnir tveir, Ól-
afur Ragnar og Jón Baldvin,
séu þeir einu sem virðast
eiga möguleika í forsetaemb-
œttið?
„Þeir eru nú ekki lengur
marxistar. Ég held að flestir
sjálfstæðismenn líti þannig á
að embætti forseta íslands eigi
ekki að vera pólitískt og það er
ekkert sérstakt markmið að
koma flokksbundnum sjálf-
stæðismanni á Bessastaði.
Menn vilja bara fá einhverja
góða og heilsteypta manneskju
í embættið."
Samkvœmt skoðanakönn-
unum virðist mikill meiri-
hluti þjóðarinnar líta á Ólaf
Ragnar sem þessa góðu og
heilsteyptu manneskju...
„Já. Miðað við þá valkosti
sem eru í boði virðist þjóðin nú
helst líta til Ólafs Ragnars. Ég
tel þetta einkennast aðallega af
breyttum forsendum í þjóðfé-
laginu. Við kjósum sjaldan for-
seta og þær forsendur sem
giltu í fyrri kosningum gilda
ekki endilega nú. Til dæmis
hefur lengi verið útilokað að
stjórnmálamaður nái kjöri. Síð-
ast var baráttan á milli fólks úr
öðrum lögum þjóðfélagsins. En
í nútíma fjölmiðlaþjóðfélagi
virðist svipað fólk, sem nú býð-
ur sig fram, vera óþekkt meðal
almennings, sem virðist aðeins
kjósa þá sem hann þekkir. Og
af þeim sem fram eru komnir er
aðeins stjórnmálamaðurinn Ól-
afur Ragnar nógu þekktur. Það
hefur ekkert breyst að menn
hafa allar skoðanir á Ólafi
Ragnari, en hann er eini maður-
inn sem menn vita eitthvað
um. Svo virðist sem þekktir að-
ilar úr hringiðu stjórnmálanna
eigi nú helst möguleika."
Fólk kýs því þann sem það
þekkir, þótt því hafi ekki lík-
að vel við hann?
„Það er nú kannsi ekki bara
það. Ólafur Ragnar hefur spilað
þetta skynsamlega. Það hefur
verið lagt að honum að þegja
til að eiga möguleika á embætt-
inu, — sem segir nú ýmislegt
um manninn. Það hefur hann
gert með prýði og fjölmiðlar
virðast hafa tekið þátt í því
með honum. Eins og Atli Rún-
ar Halldórsson sagði í útvarp-
inu fór fjölmiðlabyltingin fram-
hjá fjölmiðlum varðandi for-
setakosningarnar. Eini fram-
bjóðandinn sem eitthvað hefur
verið krufinn er Ragnar Jóns-
son, en annars hefur gagnrýn-
islítil umræða verið á þessum
vettvangi. Þess í stað er efsti
maður skoðanakönnunar feng-
inn í sjónvarpssal þar sem
hann sat í forsetafötunum sín-
um og reyndi að sannfæra
jrjóðina um að kosningarnar
væru búnar. Ég man ekki til
þess að aðrir stjórnmálamenn,
sem hafa komið vel út úr skoð-
anakönnunum, hafi fengið svo
höfðinglegar móttökur. Einnig
hefur honum tekist að planta
því inn hjá þjóðinni að hann sé
svo voðalega frægur í útlönd-
um. Það virðast margir vera á
þeirri skoðun að flugeldasýn-
ingar verði haldnar í Suðaust-
ur-Asíu ef Ólafur Ragnar Gríms-
son verður kosinn forseti á ís-
landi! Ég held þó að þegar á líð-
ur og fleiri frambjóðendur
koma fram verði siegið mikið á
þetta.“
Allar líkur eru á því að
hinn umdeildi stjórnmála-
maður Jón Baldvin Hanni-
balsson gefi kost á sér. Munu
sjálfstœðismenn fylkja sér á
bak við hann til höfuðs Ólafi
Ragnari?
„Munurinn á þeim liggur í því
að það er styttra síðan Jón
Baldvin var í ríkisstjórn. Þegar
Ólafur Ragnar var í ríkisstjórn
á sínum tíma var enginn maður
óvinsælli. Það hefur verið sagt
að Ólafur Ragnar hafi sjaldan
farið með pólitískt embætti án
þess að misnota það. Þegar
óvinsældir hafa verið mældar á
annað borð hefur enginn mað-
ur slegið Ólaf Ragnar Grímsson
út þegar hann hefur fengið að
njóta sín. Hann hefur hins veg-
ar ekki verið í neinum embætt-
um að undanförnu sem mæla
óvinsældir og hefur unnið sam-
viskusamlega í nær heilt ár að
því að láta lítið á sér bera. Þeg-
ar Ólafur Ragnar fékk að láta
ljós sitt skína í ríkisstjórn var
enginn maður óvinsælli. Þótt
Ólafur spili núna nýja rullu
með nýrri taktík hefur hann
ekkert breyst. Þetta er sami
maðurinn og hefur alls staðar
kveikt elda og alltaf komið sér
illa í pólitík. Ef leitað er að sam-
bærilegum stjórnmálamanni er
það helst Jónas frá Hrifiu.
Hann hefði aldrei verið í um-
ræðunni um embætti sem á að
vera sameiningartákn þjóðar-
innar. Burtséð frá þessu held
ég að sjálfstæðismenn sem aðr-
ir telji að Jón Baldvin og Bryn-
dís Schram yrðu mjög glæsileg
forsetahjón. Ég held að flestir
treysti Jóni Baldvini til að
sinna embættinu og því kæmi
mikið fylgi við hann mér ekki á
óvart.“
Þá virðist tala sem svo að
Jón Baldvin sé fysilegur kost-
ur fyrir sjálfstœðismenn.
Verður ekki erfitt fyrir þá
marga að ganga framhjá
Guðrúnu Pétursdóttur og
Pétri Hafstein?
„Það eru engin fordæmi fyrir
því að sjálfstæðismenn hafi
sameinast um einhvern einn
forseta og þeim hefur heldur
ekki gengið sérlega vel í for-
setakosningum. En ég held að
Jón Baldvin höfði vel til fjölda
landsmanna, þar á meðal sjálf-
stæðismanna. Það kemur
flokksforsendum ekkert við.“
Nú er gósentíð íslenskra
stjórnmálakenningasmiða og
hálf þjóðin dundar sér við
stjórnmálaskýringar. HP
heyrði samtal tveggja frægra
spekúlanta á hægri kantinum
sem sögðu að þegar Jón Bald-
vin færi fram myndi hann ná
nær helmingnum af fylgi Ólafs
Ragnars. Þar með væri kominn
grundvöllur fyrir Davíð
Oddsson að stíga fram að nýju
og slá þá báða út og hirða for-
setaembættið úr höndum þess-
ara gömlu marxista, en Davíð
mun ekki geta hugsað sér að
annar hvor þessara erkifjanda
hans yerði forseti. En hvað
finnst Guðlaugi um þessa
speki?
„Það má segja um þessa
kenningasmiði að þeir gera
mikið út á skemmtigildið og
það er örugglega gaman að
umgangast þá. En ég myndi
nú ekki veðja á kenningar
þeirra.“
rþingmannsefni
m
forsetaefni
vistaskipti
Heiðrún Anna
Björnsdóttir
að er svo sannarlega við
hæfi að stinga upp á
Heiðrúnu Önnu Björnsdóttur
sem þingmannsefni meðan
hin íslenska æska er enn í sig-
urvímu eftir glæsiiegan sigur
Funk-listans á Isafirði. Heið-
rún Anna er að sönnu ekki
nema um hálfþrítugt, en hins
vegar nokkrum árum eldri en
Gunnar Thoroddsen þegar
hann settist á þing. Eysteinn
Jónsson var sömuieiðis litiu
eldri en Heiðrún Anna þegar
hann tók við ráðherraemb-
ætti. „First we take Manhatt-
an... then we take Berlin,“
söngiaði Leonard Cohen fyrir
nokkrum árum og Ingibjörg
Sólrún einnig þegar hún var
spurð að því á kosninganótt-
ina fyrir tveimur og hálfu ári
hvort Reykjavíkurlistinn væri
upphafið að útþenslu á lands-
vísu. Þessi útjaskaði frasi á prýðilega við í dag og hefði allt
eins getað verið slagorð aðstandenda Funk-listans, sem nú
hljóta að stefna á framboð á landsvísu í næstu alþingiskosn-
ingum. Meira stuð, meira fjör, meira funk, fleiri partí, meiri
gleði og svo framvegis! Þetta dót rýkur í æskulýðinn sem
veit eins og er, að lífið er leikrit þar sem illa er skipað í hlut-
verkin og auk þess er lífið alltof mikilvægt til að vera tekið
alvarlega. Að þessum gildum hæðast gamlingjarnir sem ótt-
ast æskunnar uppreisn. HP gerir það að tillögu sinni að
Heiðrún Anna leiði landsframboð Funksins og fái GusGus-
hópinn í ímyndcismíði með bjútíkvínum og poppurum.
Garanteraður stuðsigur á kosninganótt...
Margrét
Frímannsdóttir
að er rækilega móðins að
fara í forsetaframboð til að
bjarga stjórnmálaferli á fall-
anda fæti; Ólafur Ragnar
Grímsson var öllum gleymdur
áður en hann rauk fram, Guð-
rún Agnars líka og hvað má þá
segja um Ráðhúsbanann
Gunnu Pé? Jón Baldvin á
einnig í stökustu vandræðum
með trúboðsstöðina og hyggst
sjálfsagt redda því með fram-
boði. Inn í þennan pakka pass-
ar Margrét Frímannsdóttir af-
bragðsvel að mörgu leyti. Hún
er jú rammlega týnd, hvað sem
líður yfirlýsingum í Mannlífi
mánaðarins — alveg eins og
Kolfinnu líður ekkert sérstak-
lega vel einni þótt hún sé með
látalæti í þá áttina í sama blaði.
Margrét þarf því á pólitískri
andlitslyftingu að tialda; hressi-
legri fundaherferð, greinaskrif-
um í blöðin og rifrildi upp á
hvern dag við kosningastjóra og andstæðinga. En hvaða
möguleika á hún? Að sjálfsögðu ekki nokkra, en það eiga
svo sem ekki aðrir frambjóðendur en svarthvíta hetjan Ólaf-
ur Ragnar. Tilgangurinn er að komast í sviðsljósið og hala
inn eitthvað á bilinu tíu til tuttugu prósent atkvæða. Eitt-
hvað hirðir hún af vinstra fylginu, það er óumflýjanlegt, og
gæti jafnframt smáslatta tekið af kvennafylginu. Og þá er
þetta barasta komið! Það eru ekki nema gallhörðustu sér-
vitringar og furðufuglar sem hanga í núllkommaeitthvað
prósentunum og svo illa er nú ekki komið fyrir henni Möggu
okkar — ekki ennþá að minnsta kosti...
Logi Bergmann
Eiðsson
Dogs/y'óss-liðið er óðum að
finna sér ný störf eftir
gloppóttan vetur og harða
baráttu við formið — en þó yf-
irleitt ágæta þætti: Svanhildur
hefur verið ráðin ritstjóri
Dagsljóss næsta vetur; Áslaug
Dóra starfar sem fjölmiðlafull-
trúi Listahátíðar og Sigurður
er nýráðinn æðstiprestur inn-
lendrar dagskrárdeildar sjón-
varpsins. Síðastur en fráleitt
sístur af umsjónargengi Dags-
ljóssins er Logi Bergmann
Eiðsson og enn á huldu til
hvaða slóða hann leitar. Logi
fær alltént ekki fréttamanns-
stöðu vegna menntunarleysis
og sömu lögmál gilda um
íþróttafréttirnar. Hann er að
vísu á góðri leið með að klára
stjórnmálafræðina í Háskólan-
um, en óvíst með útkomu þar
og ekki vitað hvort BA-gráðan
dugar til. Ástandið er orðið
þannig á íslenskum fjölmiðlum
af stærri gerðinni að reynsla, þekking, færni og brilljans
duga ekki til ef menn vilja vinnu fá, því þar er framar öllu
öðru spurt um menntun og prófskírteini. Hvar skal þá finna
Loga stað ef ekki á fjölmiðlunum? Jú, það vill svo skemmti-
lega til að staða formanns Alþýðuflokksins er laus næsta
haust ef Jón Baldvin fer í forsetaframboð og hlýtur aðra
hvora niðurstöðuna: geldur afhroð eða sigrar. Það er tími til
kominn að Alþýðuflokkurinn yngi upp í forystunni, nái sér í
vel kynntan einstakling sem ekki hefur á sér fortíðarbletti
og er greindur, skemmtilegur — og myndó...
Ingibjörg Sólrún Gísladóttir
Borgin hefur samþykkt jafnrétt-
isáætlun sem ætlaö er aö jafna
stööu kynjanna hvaö varðar
störf og fleira á vegum borgar-
innar. Þá er kannski von til
að karlménn eigi séns í
toppstööurnar...
Ámi Johnsen
Þykkvabæjarskáldiö er
alveg dottiö í töffarapakkann:
tekinn aö þeysa um stræti
og torg á mótorhjóli — helst
meö hjálmiausa þingmenn
til meöreiöar — og sækir
nektarbúllurnar stíft...
Hörður Sigurgestsson
Æöstiprestur „Óskabarns þjóö-
arinnar" tók sig til eftir oröuveit-
ingu Danadrottningar og gleypti
öll hlutabréf i Tollvöru-
geymslunni fyrir hönd
fyrirtækisins...
Bjöm Bjamason
Aðalstuökarl, nethaus og popp-
ari ríkisstjórnarinnar var hálf-
aögeröalaus um daginn og fór í
opinbera heimsókn í Mótor-
smiöjuna, spjallaöi viö Sniglana
og horföi löngunaraugum
á stálfákana...
Bolli Gústavsson
Vígslubiskupinn situr nú meö
sveittan skallann viö aö dikta
upp úrskurö í kærumáli á hend-
ur biskupi vegna meints trúnaö-
arbrots. Vafalaust veröur þetta
jafnmikill ekki-Salómonsdómur
og um daginn...
Ólafur Skúlason
Hvaö er oröiö af upprætingu
hins illa og málsókn á hendur
meintum hatursmönnum? Jú,
þetta hefur allt saman dagaö
uppi f kerfinu og þjóöin lítur á
sekt hans sem tiltölulega
sjálfgefinn hlut.
Vigdís Finnbogadóttir
Er jafn vandlega týnd — og flest-
um gleymd — og Margrét Frí-
mannsdóttir. Nú bíöum viö bara
eftir viötali í glanstímariti þar
sem forsetinn núverandi segist
„alls ekki vera týnd“...
Pálmi Matthíasson
Þaö er hálfsorglegt aö veröa
langsíöastur allra væntanlegra
forsetaframbjóöenda til aö upp-
götva aö hann á ekki nokkra
möguleika á aö ná kjöri til
forseta, „þrátt fyrir mikinn
þrýsting"...