Helgarpósturinn - 14.11.1996, Blaðsíða 18

18
FIMMTUDAGUR14. NÓVEMBER1996
—
Fáránlegir fordómar
White Man’s Burden
★★
Aðalhlutverk: John Travolta,
Harry Belafonte, Kelly Lynch og fleiri
Handrít og leikstjórn: Desmond Nakano
Leikferill Johns Travolta
var kominn langt niður á
við fyrir nokkrum árum. Hann
hafði helst verið þekktur sem
dansari sem gat svo sem mun-
að nokkrar setningar, þó að
hann væri góður leikari, og
þegar baráttan við aukakílóin
fór að verða honum erfið
hætti hann að fá góð hlutverk.
Hann stefndi í að vera algjör-
lega búinn að vera þegar
Quentin Tarantino bjargaði
honum með meistaraverki
sínu Pulp Fiction. Þar með var
hann kominn hátt upp á
stjörnuhimininn á nýjan leik.
Við tóku frekar góð hlutverk;
Chili Palmer í Get Shorty og ill-
mennið í Broken Arrow. En
myndin sem fylgdi í kjölfar
þeirra, Phenomenon, gekk
ekki upp og sama má segja um
nýjustu myndina, White Man’s
Burden. í sjálfu sér er hug-
myndin að myndinni alls ekki
slæm, það er að segja að sýna
hvítu fólki hvernig það væri ef
svart fólk væri í þeirra að-
stöðu og hvítt fólk væri í
minnihluta. En hins vegar
gengur myndin of langt. Sam-
kvæmt henni búa þeir hvítu
bara í niðurníddum úthverf-
um og þeir svörtu eru allir
milljónamæringar sem
skemmta sér við að ræða um
ástæður þess af hverju hvítir
eru svona óvandaðir og vit-
lausir. Ef maður tekur þetta
atriði og breytir því yfir í rétta
mynd, þá sér maður að sá
hvíti maður sem hugsaði á
þennan hátt væri of vitlaus til
að geta verið risi í fjármála-
heiminum. Þröngsýnin og for-
dómarnir sem einkenna svert-
ingjana eru eitthvað sem á
ekki við gáfað fólk. í þessu
slæma hlutverki er Harry
Belafonte. Það er sorglegt að
sjá hann reyna að gera eitt-
hvað úr því, út af því að mað-
ur veit að hann getur gert bet-
ur. Travolta sjálfur ofleikur
rosalega á köflum og er ekki
nógu sympatískur sem verka-
maðurinn sem missir starfið
fyrir tilstilli Belafontes. Mynd
sem þessi ætti að ganga út á
það að John Travolta kenndi
Harry Belafonte eitthvað um
raunveruleikann og fengi
hann til að hætta þessum for-
dómahugsunarhætti, en sama
hversu mikið Harry lærir; Tra-
volta á alltaf að hafa rétt á að
fara í fýlu. Helmingur myndar-
innar gengur út á það að Tra-
volta fer í fýlu og Harry á að
skammast sín. Endirinn er
mjög ósanngjarn fyrir Harry
og manni fer að finnast sem
hann sé svo vondur að hann
eigi ekki skiiið að lifa lengur,
málið er bara það að hann er
ekkert sérstaklega vondur.
Þessi mynd hefði átt að geta
sýnt fólki hvernig hlutirnir
eru, óháð litarhætti, en hún
hefur hins vegar þau áhrif að
svart fólk á eftir að verða enn
reiðara og hvítu fólki finnast
svart fólk hafa það allt of gott.
Hljómsveitin Unun er
nýkomin frá London —
og á leiðinni til Köben.
Þar spila þau á loka-
tónleikum Eurospott-
ing; hátíðar sem
stendur í fjóra daga og
lýkur með tónleikum
þar sem fram koma
fimmtán hljómsveitir
frá tíu löndum. Tónleik-
arnir fara fram á stað
sem heitir Vega og
verða teknir upp af
fjölda evrópskra út-
varpsstöðva, þar á
meðal hinum ríkis- «
reknu BBC og RÚV. f
Ingibjörg Stefánsdótt-
ir kannaði málið.

w ^ (o 1 (^cj
Blaðamaður Helgarpóstsins
ræddi við þrjá meðlimi Un-
unar, þá Gunnar Lárus Hjálm-
arsson, Þór Eldon og Birgi
Baldursson, sem hefur spilað á
trommur með Unun frá því nú í
júií. En hvað voru þau að gera í
London?
Gunnar: Við spiluðum á
skítaholu í Camden sem heitir
Monarch. Þar vorum við bara
enn einu sinni að spila fyrir
þetta fólk í London sem hefur
áhuga á okkur, blaðamenn og
útgáfufólk - bransafólkið. Það
var hundleiðinlegt. Við vorum
reyndar líka að prófa nýja
hljóðmanninn okkar, hann
David Lamb. Kvöldið eftir,
þann 15. október, hituðuðum
við upp fyrir sænsku hljóm-
sveitina Wannadies. Þá spiluð-
um við fyrir 1.000 manns í kjall-
aranum á Astoria. Við vildum
fá eitthvert pláss til að geta
hreyft okkur — almennilegt
svið, fengum það þar, ákváðum
að vera góð og vorum það.
Hvenœr œtlið þið nœst að
halda tónleika hér á landi?
Gunnar: Ég myndi gefa því
að minnsta kosti ár.
Þór: Tveir af hljómsveitar-
meðlimum búa úti í London,
þau Heiða og Valgeir (Sigurðs-
son, hljómborðsleikari), og
það er út í hött að þau séu að
koma heim til þess að spila fyr-
ir 50 manns.
Biggi: Það vantar tilefni, t.d.
plötuútgáfu.
Já, hvenœr kemur nœsta
plata?
Þór: Við unnum dálítið af efni
úti, en höfum ekki enn ákveðið
hvenær við förum í stúdíó. Við
eigum nóg efni á góða plötu, en
ekki á nýja frábæra plötu. Við
ætlum að taka næstu plötu upp
einhvers staðar þar sem hitinn
„Við ætlum að lifa á
þessu. Við viljum ekki
gera þetta þannig að við
þurfum að fara að
syngja „Mjólk er góð“
ef næsta plata
selst ekki.“
er fyrir ofan frostmark.
Gunnar: íslensk stúdíó eru
heldur ekki alveg nógu góð fyr-
ir Unun.
En þið tókuð fyrstu plöt-
una ykkar „Æ“ upp hér.
Þór: Það var líka vondur
hljómur á henni.
í haust hefur umboðsmaður
hljómsveitarinnar, Ámi Bene-
diktsson, verið að setja upp
skrifstofu Whoops Manage-
ment-umboðsfyrirtækisins í
London, sem aðeins hefur eina
hljómsveit á sinni könnu; Unun.
Árni er að raða tilboðum um
samninga í skrifborðsskúffu.
Gunni: Síðan er það bara
Ugla sat á kvisti...
Ætlið þið þá ekki að fara
að skrifa undir hjá einhverju
útgáfufyrirtœkinu, — hvern-
ig ganga samningaviðrceð-
ur?
Þór: Þær ganga vel, eins og
þær hafa gert síðastliðið ár.
Við gætum hæglega verið búin
að gera samning, en á meðan
áhugi er fyrir Unun þarna úti
þá spennum við bogann eins
hátt og unnt er. Það er alltaf
hægt að gera vondan samning,
en við höfum ekki áhuga á því.
Við erum búin að gera höfund-
arréttarsamning við Island-fyr-
irtækið.
Gunni: Það er einn af risun-
um og ræður 30% af Evrópu-
markaðinum.
Þór: Samningurinn var okkur
það hagstæður að við getum
beðið róleg. Eins og fólkið hjá
Island hamrar á endalaust þá
erum við ekki á síðasta sölu-
degi. Þau biðja okkur þess
lengstra orða að bíða og vilja fá
miklu meira fyrir okkur en við
látum okkur dreyma um.
Gunni: Það er ekki bara að
þessi fyrirtæki séu að skoða
okkur — við erum að skoða
þau.
Þór: Þetta er fólkið sem við
komum til með að hafa vikuleg
samskipti við næstu árin. Það
eru líka milljón varnaglar sem
þarf að slá — af því við ætlum
að lifa á þessu. Við viljum ekki
gera þetta þannig að við þurf-
um að fara að syngja „Mjólk er
góð“ ef næsta plata selst ekki.
Crush frá Dead Sea Apple
Crush er heitið á nýútkom-
inni plötu hljómsveitar
sem áður hét Barátta en heitir
nú Dead Sea Apple. Hljóm-
sveitin ber enskt nafn, platan
ber enskt heiti og svo er sung-
ið á ensku. Blaðamann HP
langaði að vita: Af hverju öll
þessi engilsaxneska?
„Það er engin sérstök
ástæða fyrir því,“ segir Stein-
arr Logi Nesheim, söngvari
hljómsveitarinnar, hásri
röddu í símann, en flensan hef-
ur herjað á hann eins og marg-
an góðan íslendinginn þessa
köldu nóvemberdaga. „Þegar
við byrjuðum fyrir þremur ár-
um sungum við bæði á ensku
og íslensku og eins vorum við
með stefnur í allar áttir. Svo
ákváðum við einn daginn að
setjast niður og finna eina
stefnu sem hentaði okkur og
enskan fylgdi í kjölfar þeirrar
ákvörðunar. Önnur ástæða
fyrir enskunni er að við stefn-
um út fyrir landsteinana með
tónlistina okkar.
Ég veit ekki hvað á að kalla
tónlistina sem við spilum. Við
erum til dæmis ekkert hræddir
við að nota önnur hljóðfæri á
plötunni en þessi hefðbundnu.
Til að mynda er nokkuð um
strengjahljóðfæri í lögunum og
eins heyrist í sítar í nokkrum
þeirra. En þetta er náttúrulega
bara rokk hjá okkur.
Þetta er fyrsta platan okkar
og við erum að koma inn á
markaðinn á allt öðrum grund-
velli en þeir sem eru að gefa út
þriðju, fjórðu, fimmtu eða
sjöttu plötuna sína. Við gerum
okkur því ekkert allt of miklar
væntingar, þó svo að vonandi
gangi platan okkar vel í fólk-
ið,“ segir Steinarr og hóstar
svolítið að lokum.
Ari Eldjárn
skrifar um
kvikmyndir
Bíóin í
bænum
KtásMaföfiá)
The Nutty
Professor
★
Murphy eins og hann geríst verstur.
Horfid frekar á frummyndina eða leigid
„Eddie Murphy Delerious“.
The Arrival
★
Handritið er fáránlega paranoid, leik-
stjórn slöpp og geimverurnar hlægilegar.
Djöflaeyjan
★ ★★★
íslensk kvikmyndagerð á uppleið. Von-
andi koma fleiri svona.
Breaking
The Waves
★ ★★★
Lars von Trier er séní.
Dead Man
★ ★★★
Jim Jarmusch aftur kominn á kreik.
Sennilega besta mynd hans til þessa.
A Time To Kill
★ ★★
Effektift réttardrama með góðum leikur-
um. Matthew McConaughey er bestur.
Phenomenon
★★
Myndin byrjar vel og er skemmtileg fyrir
hlé en rennur svo eftir það alveg út í
sandinn.
Djöflaeyjan
(Sjð Hðskólabíó)
Lamerica
★ ★★★
Snilldarverk frá leikstjóranum Gianni
Amelio.
The Island of
Dr. Moreau.
★
Hryllileg vísindaskáldsögu-adaption.
Marion Brando er eins og trúður.
Escape From LA
★
John Carpenter vinnur greinilega bara
vel með Irtinn pening á milli handanna.
Striptease
★ ★
Ekkert hræðileg og ekkert frábær. Burt
Reynolds er fyndinn en endirinn absúrd.
ID4
★
Þjóðremba og tölvubrellur.