Alþýðublaðið - 02.03.1971, Side 4

□ Börnin sem bera út blöffin.
□ Hver hugsar um þeirra hlut?
□ Viff söfnuin til aff kaupa
dauffan geirfugl.
□ Oýr sem eru felld vegna
ágirndar og hégómaskapar.
HAKALDUR MAGNÚSSOX
sendlr ,mér eftirfarandi hnu'
„Þeir sem fást við' blaðamennsku
bafa ef tii vill aldrei hugsað
útí bað að stór hópur starí's-
manna blaðanna heyra hvorki
undir iðnaðarmannahópa. einsogf
t. d. prentara, né ftnnur verka-
Iýðsfélögr. Þessi stóri og Jiarfi
hópur eru blaSburðarbftmin,
bau tilheyra engrum félagrssam-
tökum. Þaff eru fleiri hundruð
börn starfandi í landinu við
blaðburff, það eru bömin sem
koma ,með blöðin til ckkar á
morírnana eða 4 dagrinn eftir því
hvenær bliiðin koma út. Einnig
eru það blaísölubömin sem
selja blöð í lausasölu, þau sclja
fleiri hundruð ef ekki þúsundir
blaða daglegra á götum bæ.iar-
ins,
HVAÐ ER GERT fyrir þennan
þar'fa þjóðfélagsþegu? Ekkert.
Ef eitthvað er brotið á barninu
má bað fara, ef hreyft er því
máli. Ef faðir eða móðir ætla
að rétta hlut barnsins þ,i á
Iiann eða hún ekki að skipta sér
af því, barnið ber út blaðið en
ekki þau. Þess vegna er þess
brýn nauðsyn að þetta unga
æskufólk og foreldrar þessara
barna myndi með sér samtök
er feng.iu inngöngu í verkalýðs
samtök landsins og gætu á þann
hátt fengið leiðréttingru mála
sinna einsog annað vinnandi
fólk í landinu. — Haraldur
Magnússon."
ÉG IIEF OFT veitt athygli
litlum börnum sem koma til að
selja blöð. Sum eru óskaplega
ötul og ákveðin að allt skuli
verða rétt, full eftirvæntingar
hversu vel takist. Oft er ekki
alltaf eru þau vel útbúin heirn-
anað frá sér, og jmér verður
oft hugsað til litlu skinnanna
þegar veður eru vond á þessu
svala landi, því það eru þau
sem flytja starf okkar blaða-
mannanna inn á lief,milin. Þess
vegna legg ég tillögu þá setn um
getur í bréfi þessu fyrir með
ánægju.
*
ÞESSA DAGANA söfnum viff
fé til aff kaupa uppstoppa'öan
geirfugl útí London, en hann
kvað vera sá síðasti sem til
sölu verður, bví nú eru á ann-
að hundraff ár síðan þessi virðu-
lega fuglategund varð aldauð,
síðustu fuglamir drepnir við
Eldey. Útaf fyrir sig er gaman
aff eiga uppstoppaðan geiví'ugl.
en betra hefði veriff ef þessir
síðustu geirfuglar hefðu aldrei
veriS drepnir og við ætttra hér
yið land dálitla geiji-fuglaný-
lendu sem liér liefði vaxið upp
af því þeim síðustu hefði verið
þyrnit. Við íslendingar hörmum
endalok geirfuglsins af því hans
örlög voru ráðin liér. En um
allan heim eru dýrategundir á
barmi glötunarinnar vegna
græðgi og ágengni mannsins.
Viff ekki affeins fellum dýr. við
eyðfleggjum fyrir þeim lífs-
skilyröin með því að breyta um
hverfl og náttúrufari.
GEIREUGLINN dó út afþví
fólk hafði lítíff að borða á þessu
landi. En í dag eru dýr í hæftu
fyrir hégómaskap einan saman.
Þau eru felld vegna skinnanna
sem konur vilja bera utan á sér
af því Numar telja sig vera
fínni þannig heldur en í venju
legum yfirhöfnrim. Slík vei'ði
heldur stöffugt áfram eins jsútt
hún sé bönnuð. því heimkynni
margra stórra dýra eru svo mik
il vííTendi að veiðivarzla er nær
óframkvæmanleg. Þannig er t. d.
á Indlandi. Það er aðallega á
valdi kvenna aff þyrma þessum
dýrv.m, bæffi stórum og smáum.
þær geta bundizt samtökum um
að ganga ekki í skinnum af
villtum dýrum.
SIGVALDI
Það eru öllu
fremur gallar
konunnar en
kostir sem' gera
hana aðlaðandi
í augum heimsmam
Mme de Lamberi

Stela, sleppa (1)
degi éftir að veskinu hafði veriff jjilíum,“, sagði ran^sáknaX'Iög'-
rænt. reglumaðurinn. „Þeir eru of
Þjófnaðarsagan er í stuttu máli
sú, að strax og uppvíst varð um
þjófnaðinn snaraðist eigandi
veskisins út á götu og greip einn
piltanna. Farið var með hann til
rannsóknarlögreglunnar þar sem
hann var spurður spjörunum úr.
Eimiig var leitað á houm, en eng-
ir peningar fundust á honum.
Hinir piltamir tveir höfffu keypt
sér miða í Gamla bíói og var
Ieitað að þeim í húsinu, er þeir
fundust ekki.
Pilturinn, sem var tekinn hélt
því statt og stöðugt fram, að
hann hefði ekki tekið neina pen-
inga, en viðurkenndi, að vafa-
Iaust hefðu félagar hans gert
það. Hann gaf upp nöfn á þeim
og að sögn lögreglunnar var
reynt að finna þá á föstu-
dag, en án árangurs. „Þeir láta
nefnilega ekki sjá sig svona pilt-
ar fyrr en þeir eru búnir með
aurana, sem þeir ná í“, sagði
rannsóknarlögrglumaðurinn, —
sem við töluðum við.
Þeir eni semsagt búnir að
ganga lausir í þrjá daga, án þess
að reynt hafi verið að ná í þá.
Og kl. 4 í gærdag var enn ekkert
farið að reyna að hafa upp á
þeim.
„Það eina, sem við getum gert
er að taka skýrslu af strákun-
um, þeir játa, geri ég ráff fyrir,
segjast hafa eytt aurunum og
síðan verffum við að segja við
þá: .Tæja verið þið blessaðir
strákar mínir og geriff þetta
aldrei aftur“.
„Við getum ekkert annað gert.
Þeir em undir lögaldri saka-
manna og sú stofnun er ekki til
á íslandi, sem tekur við svona
gamlir til að fara í Breiðuvík,
og ungir til að fara í fangelsi.“
Á öllu íslandi er til eitt heimili
fyrir pilta sem þessa. Það er í
Kópavogi og rúmar þrjá pilta.
Það er yfii’fullt að jafnaði auk
þess sem það er eingöngu ætlað
sem neyðarúrræði til skemmri
dvalar.
Lögreglumaffurinn sagði, að
það væri tilgangslaust aff segja
við unglinga á þessum aldii, að
nú eigi aff senda þá í sveit. „Þeir
segja bara nei takk. Það er jú
hægt að flytja þá nauðuga í sveit
ina og svo hlaupa þeir út á eftir
manni.“
Að sögn lögreglumannsins
reynir lögreglan að ná því sem
stolið er, því það sé eina sára-
bótin fyrir þá, sem verða fyrir
barðinu á piltum af þessu tagi.
„En viðkomandi fær nú reyndar
þessa sárabót sjaldnast.“
„Auðvitað reynum við að hafa
upp á þessum piltum, það er ekki
annaff hægt, en því miður þá er
þetta eins og að berjast viff
vindmyllur. Það er álíka mikill
tilgangur, eins og hjá Munchaus
en á sínum tíma“.
Upptökuheimili ríkisins í Kópa
vogi er til húsa í íbúð, sem rúmar
þrjá pilta í einu. Og þeir eru
aðeins látnir dveijast þarna í
stuttan tíina meðan rannsókn í
þrjá pilta í einu, Og þeir eru
aðeins þeir verstu, sem eru
geymdir þarna.
Hérna hefur aðeins verið
miniizt á pilta. Að sögn eru stúlk
uriiar, sem lenda í vanda enn
verri viðureignar en piltarnir og
eftir aö Bjarg leiff er ekkert
heímili fyrir þær, —
NTB 2. marz.
□ Norska stórþingið samþyk'kti
kluíkikaai ní'U 1 morgun, að Per
Borten forsæ'tisráðh.erra skyldi
tfá tadkilfæri tö að gera hreint fyr
ir simim dyrum og skýra frá
ástandinu í ríikisstjórninni á þing
fund'i kliulkkan tólif á hádegi.
Þess er vænzt, að Borten skýri
frá því í stút.tu máli, að ekki sé
lengur grtindvöllur fyrir núver-
sndi stjórnars'amstarfi.
Borten mun vafaiaust rekja at
burðarásina í svokölluðu Itókamáli,
sem lejddi til stjórnai’kreppunnar,
og segja síðan þingheimi, að
imeirihVuti ríkisstjórnarinnar hafi
koniizt að þeii'ri niffurstöðu, að
stjórnarsamstarfi verði ekki hald
ið áfram.
Ef ágizkanir þessar reynast rétt
as mun Borten áka rakleiðis til
konungsiialiarinnar eftir if-'nd, til
að skýra konungi frá ákvörðun
rfkisstjórnarinnájr. Mun 'þá kön-
ungur leita iiáða hjá forseta stór-
þingsins teðajf núa sér beint til for
man.ns ýerkamann'aiflokksins,
Trygve Bratt'eli og biðja hann um
■að mynda nýja ríkiastjórn.
Trygve Bi|atteli sagði í sjón-
varpi í gærkvöldi, að miðstjórn
ver'kamaimaiJokjksiíisi (og stjórn
stórþingsfjokksins h'SÍðu mikið
rætt um ást.andið og hu@3anllegar
afieiðingar þess. Hann áiítur að
ríkisstjórnin hl'jóti að segja af
sér.
— Ef stjórnin liðast í sundur
vterður ekki liægt iað mynda meiri
hlutastjórn. Þá er vekamanna-
fiokkurinn hezti :grúhdvöi’'ur rík
isstjómar. Óvíst er, hversi'i lang-
an tíma það mundi taka að mynda
verkamannaflokiksstjórn en ég er
þegar farinn að íituga hugsan-
leg ráðherraefni, sagði Bratteli.
Stjórnmföakheppan í Noregi
hefur komið mjög á dviárt í höf-
(uðistöðvuhi Efnahagsbanda'lagsins
í Bruss'el og ekki var búizt við
alvarlegum aflíeiðingum vanhugs-
aðra ummæJa Bortens.
Áherziia er -‘ögð á að aldrei hafi
verið vafi á aðild Noregs að EBE.
Álítið jbér að Per Borten eigi
ð v'rkja vegna meints trúnaðarbrots?
Guömundur Jakobsson:
Hann þyrfti aMavegana ekki
að segja af sér ihér á íslandi."
Hans Krag:
Vítavert af manni í hans stöðu.“
Sig-urður Sigfússon:
AlL't í l'aigi að þjóðin fái að
vita ihvað stjórnm'álamennirnir
eru að hönd'la með.“
Kolbrún Leifsdóttir: ' Pctur Hafstein:
Eljótt á litiff er þetta rangt af ! „Hann á skilyrðíslaust að biffj-
hon/.im og hann á að segja af j ast lausnar fyrir sig og ráðuneyti
ser.
sitt.“
4 ÞRIÐJUDAGUR 2. MARZ 1971