Alþýðublaðið - 10.05.1971, Blaðsíða 4

Alþýðublaðið - 10.05.1971, Blaðsíða 4
ur reykja eitihvert tað isem eng in nautn er í aS reykja? Er ekki eitrið einmitt það sem skap ar nautnina? MÍN SKOÐUN er sú að ekki sé von á mikilli björffun úr þessari átt. Kannski bætist bara ein <plágan við? Ekkert getur komið í staðinn fyrir það að hafa nanndóm til að hætta. Það geta allir, en Það vilja of fáir. Til ieru imenn sem ætluðu að venja sig af sígarettum með því að í'ara að taka í nefið en end- uðu nieð því að gera livort tveggja. EF MENN HAFA áhuga á að hætía að reykja þurfa þeir að' læra að hætta. Eg hef áður bent á nauðsyn þess að komi'ð sé upp stöðvum sem hjálpa ifólki að íhæíta að reykja. Flestir sem reyna að hætta, en gefast upp, falla af óaðgæzlu en ekki skorti á viljastyrk. Og þeir sem reyní hafa sjálfir ihvað er að hætta í LÍTíLLI fréttaklausu skýrði gcfa kannski bent öðrum á þær Alþýðublaðið frá því á föstu- (álsniirur sem fyrir beim liggja. daginn að til stæði að fara að I*p-"*ti er mest hætta búin ein- selja tóbakslausar sígarettur. mj(( þegar Þeim finnst þeir séu I>a8i 'ietr sagt iverið að búa til jausjr. annars konar sígarcttur > se,m geta. komið í staðinn fyrir venju EKKI SÝNIST mér að áhugi legar, en kannski eru ekki skað- manna á ikcsningrunum sé stór- legar. íGalIinn er bara sá að kostlegur. Þeir Uáta bókstaflega ekki hefur enn verið Ieyft að sem ekkert sé, rétt einsog ibúar hefja sölu, af því áhrif beirra Okinawa í leikritinu Tehús eru >ekki til fullnustu könnuð. Ágústmánans kærf u sig kollótta um hvaða þjóð réði yfir 7 úin, MÝ-R FINNST þetta dálítið lær því hær voru allar eir.s, aðal- démsríkt tilfelli. Allir vita að atriðið var að hafa tehús og það er óhollt að reykja sígarett- mega horfa á sólarlagið. En ekki ur, rn hað beinlínis |að hætta er er ég nú vlss nm að okkur ís- ekki eina ráðið, finnst mönnum, Iendingum sé afmennt lagið aff eidiir ifinna upp annað sem get- njóta svo einfaldrar sk«rr>mtun- ur koiniff í staffinn, kannski ,ekki ar, 'enda við óhamingjusamari eins skaðlegt, en samt ef til en þeir Okinawamenn sem höf- vill skaðlegt. Eff'a mundi nokk- undurinn lýsir. BEINBROTINN.. □ Tóbakslausar sígarettur. □ En er ekki bezta ráðiS a3 hætta □ Kvers vegna lítill kosninga- áhugi? □ Er fólki að verða sama? EN ÉG SPURÐI mann á förn um vegi hvernig hann skýrði það hvað kosningaáhuginn er iitill, og ég má til að láta orð hans á þrykk þótt kannski sé það óviðurkvæmilegt í pólitísku blaði. Ilann sagði: „Blessaður vertu: Það skiptir ekki nokkru máli hver er við völd. Sá sem ræff'ur hagar sér á þennan hátt. hvur sem hann er. cg hinn sem er í stjórnarandstöffu er á móti öllu se,m stjórnarliðiff ger- ir hvort sem þaff er gott eða vont. vt l aíltajf gera meira. borga hærra og bjóffa yfir. hvern ig sem á stendur.“ ÞETTA ER nærri lagi. Stjórn og stjórnarandstaða er kannski ekki aðallega pólitískir flokkar núorffið, heldur sálarstand. — Stjórnarliðið þarf að standa sig vel og reynir það. Eg held eng- inn beri stjóminni á brýn, hver sem liún er að hún reyni að gera bölvun. En bæði þarf stjórnarliðið að' hafa það gott og græða sjálft, ná í stöffar og svoleíðis, en það er hvorki al- máttugt né alviturt, og oftast úr vöndu að ráða. minna úr að spila en menn vildu. Þess Vegna má Sftja út á margt. Og stjórnar- andstaðan er þaö sálarástand að setja út á. Þess vegna sam- kvæmt kenningu bessa kunn- iugja míns eru st.iórnarskipti hara að skipta um hlutverk í leiknum. SIGVALDI An tillits til kynflckka Jíkist tieiðursrr.úður alltaf heiðursmanni. Diterot (afl.) rögiiumaðiur ,okku.r nj-erki utn, að við m c; i 'n aka átfram. Eftir að hatfa, drukkið katffi í .flugstöðvar- bysginguani, skiptum við okkur niður á fbúðarhverfi Bandarikja- manna i þeim tilgangi að dreifa þar df'ri'f-ibréfu!m“. Annar piltanna segir svo frá: ,.?1,eg8v ég var a® ganga upp að einni hio-kkínni, heyri ég aMt í einu, a.ð bilil stöðvar fyrir aftan mig. Þegar ég i’t' stftur fyrir mig, sé ég að tveir bandarfisfcir her- lögreg'l-umisnn í einkennisbún- ingi, cru á hlaiJpiuim á eftir mér. Gripu þsir í mig og hrintu mér upp að bilnum, sneru upp á hend- urnar a mér og tókru aíf mér dreifi bréfatouakann. Síðan var ég lát- inn s'.-.ndg upp við lögrsglubílinn c-3 '.tyíja báfl.lm hönduim við bann micð an herl ögpegltomien nírnir þukliið.i mig hátt og liágt, sjálf- sagi í oit að bys.su eða einhverju þvf um líku. . Að iví búnu settu þeir á mig li u'djá ’n og hertu bau eins og bægt var og .neit'.ðú að verða við bv| aS licoa þau lít.illcga. Þ'ess skal grf.ið, að ég var stokkbólg- irrn á báðium úlriliðiU’m. þegar ég loks U ?nað'i við handjárnin. E:ft- ir að Ii-afa havidjbrnað múg hrintu þ.yir n ér in.n í bílinn með of- foi'Si. Á leiðinnji, í bækjstöðvar bandarisku h ar’ögreglunnar. í'>urðu þeir mig nokkurra spurn- inga, en óg neitaði að svara þeim. og hótaði bá annar berJögreglu- rvaiðurinn-að hp-idl.0'ggsbrjófa mig en reyndar varð ekkert úr því.“ Hinn piSíuirinn segir svo frá: Ég var ha-ndtiekinn mnars- stað- r rf hrsarl n- Baridaríkjaimönnum og voru tvsir þeirra einkennis- bædd:r sem batidarískir herlög- -fg’umenn. Ég sýndi þeim eng- -i mótbróa og settist bara upp í bílinn, þsgar þeir ó.-kuðu þ°-,s. ~rida höfðum við félagarnir crð- '5 ásátt um að sýna enffan mót- þró'i, ef við yiffiL'tm handsömuð. Ég var ailian tímann m.sð blaða lunkann undir h.endinni og enn, '-.- -ar við komuim inn í lögreglu- döðirna bandarískri'. Þar inni fyrir ’ir talsverður hcpur manna, ým- I f inkennisklæddir eða í borg- aralegum klæðum, en allt voru bstta Bandairíkjam'enn. Þar sem við stóðum þarna á Tó’firni. rétti ég ein.irm einkienn- "kla -j-u lögreglumannanna ein- tnk af dreifibréfiuinum, en hann brást iiijur við, stökk ti’ og ætlaði að brífa af mér blaðablunkann mrð offoTsi. Ég ldþpti hins veg- ar bunkanmm að mér, en þá skipti engum 'togum, að maðuirinn réð- ist á mtg og t.ekur m’g hau'Staki .-era ncfnt hefur v.srið „Nelson"- og lögreglumönnum er bannað að nota, að því er ísl'snzka lögreg'l an sagði okkur síðar, vegna þess bve auðvelt er að drepa menn rr að því. Þetta var afskaplega- sársavkd- V.'ð og ég átti mjög erfitt með Hlardi átt, meðan mér var hald- 'ð svona. Tveir menn aðrir lúskr- uðu þarna einnig á mér, en ég g£rði stöðugt tilraitn ir til að gera ■&'m skiliarfle'gt á ensku, að þess >r. barsmíðar væni œeð öllu ó- '-,,rfar. bví að ég myndi ékki sýna þtí'im minnsia mótþróa og hefði hægt um mig. En þeir keyrðu •nig niður í gólfið og sneru þann- '•» upp á haegíri iinphandlegginn á mér, að hann brotnaði í 'sundur og get ég msð engu móti séð, að hér væri um óviljaverk að ræða. b' ■-'«r mo”imrni.r sáu. að ég var handl'eggíbrotinn, hættu beir áoks ins biairsmíðunum. Á ir • * >n átök'n slóðu yf:r; virt- u-.t ai’iMr h'nir Bandarikjamenn- irnir, sem barna voru inni, láta þ°tta afskiptalaust, enda garðj. þsir en-ga tilraium til að skakka leikinn. Mér var skipað að standa U'ppi á ( •><!• in cg fékk ekki að tylla mér á stcl, bótt ég óskaði þ°'Ss, er. iT-:- hér var kcmið, var mér or£'ð mjö'g óglatt og farinn að n. m.k:ð. Við stóffiwn þana 'tnpi á ondann, unz bandarfskur i- .• '-.'.-•-.ir kom á vettva'ng. og gerði ’hann tiá bráðabirgða að brotna handleggnum. LJÓMA VÍTAMÍN SMJÖRLÍK! GERIR MAT GÓÐAN OG GÓÐAN MAT BETRI smjörlíki hf. ALLAN Aff þessari bráðab' -gðaaðgerð lökinni kom íslenzka liögrsglan á Keflavíkurfliugvelli á vettvang og við gerðium henni ljóst, hvað gerzt haifði. Hún tók niður nöfn- in okkar og flutti okkur síðan úr ’icgregiu'stöð bandarísk.u herlög- cgr.unnar.“ Pilturinn, sem handleggsbrotn- •tð haifði, var fluttur begar í stað á sjú'krahúsið í Keflavík, þar sem gert var að brotin'u. Hinn piltur- inn var hins vegar fluttur á lög- reigil-sstöð íslenzku lögregLunnar :1 yfirhieyrs’'U um máiiið. En aö lokinni aðgerffinni var sá, sam hafði handleggsbrotnað, einnig ffluttur á lögreglustöðina. Bá s'íðarnefndi sagði í samtali við blaðið í gærkvöldi, að hann myndi hafa samband við lög- fræðing vegna þessa máls í dag. „Ég k©m til með að lieita laga- legs réttar míns og hvika h/ergi í því efni. Víð höfum farið tvö undanfarin ár inn á Keífila'víkur- fil'Ugivöll m,eð dreifibréf eins og að þe'ssu’ sinni og þá að jafnaði ver- ið vísað út af „Vellinum“, og þó að reyndar hafi áffiur kcmið til meiðinga \ið svipaðar aðstæður, hcij.m við ekki fynr orðið fyrir öðrum eins liimllestin/gium og nú.“ í morgun hafði Alþýðub’.uðið samband við Ólaf Hannesson, full trúa lögrsglu'stjói-ans á Kefla- vikunfLugvelili og stiaffifesti hann, að pilturinn hatfi haindleggsbrotn að á lögre,g>u:stöð bandarísku her lögregLunna'r, en þanga'ð haifi pilt arnir verið fluttir, meðan haf t var 'saimöand við íslieinzklj lögregluna. Scgðist Ódafiur enn ckki hafa fengið skriflega skýrslu frá varn- aihliðinu um málið, en samikvæmt munn’C'l'ri skýrslu, sem hann iiefði fengið um það frá heriög- reglunni, og skýrslu frá piltunum tveim, virtist frásögn áðila stang ast hvor á aðra. í. ■ Í!iÉl.lílÍ 4 WiánutJagur 10. maí 1971

x

Alþýðublaðið

Beinir tenglar

Ef þú vilt tengja á þennan titil, vinsamlegast notaðu þessa tengla:

Tengja á þennan titil: Alþýðublaðið
https://timarit.is/publication/2

Tengja á þetta tölublað:

Tengja á þessa síðu:

Tengja á þessa grein:

Vinsamlegast ekki tengja beint á myndir eða PDF skjöl á Tímarit.is þar sem slíkar slóðir geta breyst án fyrirvara. Notið slóðirnar hér fyrir ofan til að tengja á vefinn.