Alþýðublaðið - 13.10.1972, Blaðsíða 6

■
Árum saman hafa konur notað pilluna án þess að
nokkur hefði hugmynd um að hún gæti valdið
hormónaskorti. Nýjustu rannsóknir sýna að
áhrifamenn hefðu
átt að hrópa hærra - en þeir vildu ekki hræða:
KONUR VORU NOTAÐAR
í MILUÚNATALI SEM
TILRAUNADÝR
Hvernig má slikt vera,
verður mörgum að
spyrja.
Hvernig getur það átt
sér stað, að östrogengjöf
getur valdið
östrogenskorti''
()g hvernig getur það
átt sér stað að við höfum
ekki heyrt þess getið
áður'?
l’cssum spruningum
skal ég leitast við að
svara. Og þá fyrst þeirri
siðustu.
Arum saman hafa kon-
ur verið látnar nota pill-
una, án þess menn vissu
að hún gæti valdið
hormónaskorti.
Kn nýjar rannsóknir,
og nýjar mælingaaðferðir
hal'a leilt i Ijós, að þeir
sem valdið pg áhrifin
hiifðu, hefðu átt að hrópa
hærra. Bersýnilega hafa
þcir ekki viljað vekja
hra'ðslu.
Og fyrir það hafa svo
konur i milljónatali verið
notaðar sem tilraunadýr,
og það eins þó sú tilraun
hafi - að minu áliti — alls
ckki verið hættulaus.
An þess að þær hefðu
hugmynd um það.
Hað er einmitt þetta,
sem ég vil gera öllum
ljóst með þessum greina-
llokki. Hær verða að von-
um margar, sem halda
áfram notkun pillunnar
eins fyrir það, vegna
þeirra mörgu kosta. sem
henni eru samfara.
Enda er það að öllu
leyti i lagi. Einungis að
þær viti að hverju þær
ganga.
Og auk þess geri ég mér
vonir um að þetta verði
hvatning við þær tilraunir
sem þegar eru hafnar
hvaðsnertir að framleiða
og selja þær pillur, sem
ekki vana lil hálfs. Pegar
þeim konum fjölgar sem
gera sér grein fyrir
áhættunni um leið og
þær komast að raun um
að mun betra standi þeim
(il boða.
Nú þegar, eða á næst-
unni.
En nú skulum við at-
huga dálitið nánar hvað
gerist i rauninni þegar
kvenmaður notar pilluna.
Eins og öllum er Ijóst er
tilgangurinn sá að kom-
ast hjá óæskilegri
þungun. Aðferðin er
áhrifamikil. Hún miðar
einfaldlega að þvi að
koma i veg fyrir að egglos
eigi sér stað. Nái eggið
ekki að þroskast og kom-
ast áleiðis, getur það ekki
heldur frjóvgast.
l-*á hefur pillan önnur
áhrif, sem auka á
öryggið. Til dæmis getur
slimið i móðurlifsháls-
inum orðið of seigt til þess
að sæðisfrumurnar kom-
izt þar inn.
En fyrst og fremst er
miðað við að hindra egg-
þroskun og egglos. t þvi
skyni eru aðferðir náttúr-
unnar teknar lil fyrir-
myndar. t>egar eggbúið
— litla blaðran sem eggið
þroskast i — tekur að
stækka. tekur það einnig
að framleiða hormóna
handa þeim eggjum, sem
ekki hafa enn náð þroska i
eggbúum sinum.
óæskilegar
aukaverkanir
Hað er ástæðan til að
ekki getur nema eitt egg
þroskast i einu. Eða ann-
að er að minnsta kosti
mjög sjaldgæft. Hað er
einnig orsök þess að egg
þroskast ekki á meðan
kona er þunguð. Allan
þann tima eru þarna
framleiddir hormónar,
sem koma i veg fyrir að
ný egg nái aö þroskast.
t>að er þessi aðferð
sjálfrar náttúrunnar, sem
efnasamsetning pillunnar
miðast við.
Með smáum östrogen-
skömmtum — i sumum
tegundum pillunnar er
ekki annað efni fyrstu
vikuna — er komið i veg
fyrir egglos og þroskun
eggbúsins. t>vi miöur
geta þær pillutegundir ,
sem notaðar eru nú, ekki
komið i veg fyrir það eitt
að eggið losni. Og þetta,
að eggbúið skuli ekki
þroskast heldur, verður
óneitanlega að kallast
óæskilega aukaverkun!
Bætir östrogenið
þar úr?
t>að er nefnilega hið
fullþroskaða eggbú, sem
framleiðir mestan hluta
þess östrogens, sem talið
er konunni lifsnauðsyn,
eigi henni að liða vel og
eigi hún að halda sinum
kvenlega yndisþokka.
t>egar kemur að tiða-
hvörfum og eggjakerfið
hættir að mynda egg,
myndast eggbú ekki
heldur — og östrogen-
lramleiðslan minnkar að
mun.
t>að veldur oft ýmsum
óþægindum á breytinga-
timabilinu. Og nú orðið er
það talin vitaverð van-
ræksla, ef þeim konum er
ekki hjálpað meðan á þvi
stendur.
Með östrogengjöf.
t>á kemur eggbús-
þroskunin ekki lengur við
sögu.
t>að er skýringin á þvi
að östrogenið getur haft
önnur áhrif um og eftir
tiðahvörfin, en þegar þess
er neytt i pillunni.
A fölskum forsend-
um
Um langt skeið gátu
menn ekki gert sér grein
fyrir að hve miklu leyti
pillan dró úr östrogen-
framleiðslunni, með þvi
að koma i veg fyrir að
eggbúið þróaðist. Fyrir
það var östrogeninu
kennt um ýmsar auka-
verkanir. t>að var bein-
linis talið að skammtur-
inn af þvi yki um of á
magn þess.
Einkum eftir að ensk
rannsókn leiddi i ljós að
þvi stærri sem
östrogenskammturinn
var, þvi meiri varð blóð-
tappahættari.
Siðar kom i ljós, að
þarna varum misskilning
að ræða i skýrslugerðinni,
og að hinar miklu um-
ræður er um þetta urðu,
byggðust á fölskum for
séndum.
Valdi aukinn östrogen-
skammtur fleiri auka-
verkunum og meiri, getur
orsökin eins verið sú að
þá dragi enn meir úr
östrogenframleiðslu
eggjakerfisins.
Niðurstaðan er sú: þvi
stærri sem
östrogenskammturinn i
pillunni er, þvi minna
verður östrogenmagnið i
blóðinu.
Nákvæm ef na-
f ræði leg
skilgreining
t>að er ekki fyrr en ný-
veriðað sú tækni er tiltæk
sem gerir kleift að mæla
östrogenmagnið i blóðinu
nákvæmlega.
bað er þó harla erfitt,
þvi að illt er að greina
hina ýmsu hormðna i
blóðinu sundur. En þeirri
tækni hefur þó verið náð,
og nú er árangurinn sem
óðast að koma i ljós.
Fyrsta skýrslan um það
birtist i brezka lækna-
timaritinu ,,The Lancet”,
þegar þann 7. febr. 1970.
Nokkrir ástralskir
læknar við Prince Henrys
sjúkrahúsið i Melbourne
höfðu einfaldlega mælt
östrogenmagnið i blóði
fimm kvenna daglega.
Fyrst án þess að þær
notuðu pilluna, siðan eftir
að þær hófu notkun
hennar.
Dapurlegt línurit
Maria Dufau og að-
stoðarmenn hennar dróu
upp linurit fyrir hverja af
þessumfimmkonum fyrir
sig. Fyrst áður en þær
hófu pillunotkunina og
siðan á eftir.
Eðlilegt östrogen-linu-
rit nær hámarki á miðju
timabilinu fyrir egglosið.
Eftir það fellur linan
nokkuð, hækkar svo aftur
þangað til hún lækkar
skyndilega undir tiöirnar.
Að visu er um
einstaklingsbundinn mun
að ræða — og sennilega er
nokkur timabundinn
munur hvað einstakar
konur snertir. En linan
sýnir sumse hve mikið
östrogen-magn eggja-
kerfið hefur sent út i
blóðið daglega. bvi miður
varð linuritið heldur
dapurlegt. varðandi þrjár
af konunum, á þeim tima
sem þær notuðu pilluna.
Hún varð miklum mun
lægri. Hækkaði að visu
örlitið endrum og eins, en
heildarmagnið hafði
minnkað um helming.
En takið eftir þvi, að
þar var um að ræða þrjár
konur af fimm.
Óneitanlega leiddi það
hins vegar til þess að þau,
sem aö rannsókninni
stóðu, tóku að hugsa
margt...aðrir lika.
Getum við varið það að
vana um helming fjölda
kvenna á bezta aldri.Án
þess aö segja þeim hvaö
þær eiga á hættu...?
A morgun: Þær hættu er þær fundu út að þær guldu þetta of dýru verði
Sameiningarmálið er nú
aftur efst á baugi í stjórn-
málum. Niðurstöður eru
fengnar í þeim áfanga í
viðræðum Alþýðuflokks og
SFV, sem hófst haustið 1971
og annar aðilinn — Samtök
frjálslyndra og vinstri
manna — hefur þegar af-
greitt þær niðurstöður fyrir
sitt leyti. Varð sú afgreiðsla
tilefni átaka á Lands-
fundinum, sem mjög hafa
verið til umræðu.
Hvert er viðhorf forystu-
manna Samtaka frjáls-
lyndra og vinstri manna til
sameiningarmálsins?
Hvernig telja þeir, að
málinu hafi miðað? Hvað
vilja þeir gera? Það er
forvitnilegt að fá svör við
þessum spurningum, —
ekki hvað sízt sakir þess að
þessir menn, sem eru þó
óumdeilanlega í forystu
fyrir f lokknum virðast ekki
eiga þess kost að skýra
sjónarmið sin opinberlega
á sama hátt og þeir flokks-
bræður þeirra, sem í minni-
hluta urðu.
I viðtali því við ritstjóra
Alþýðublaðsins, sem hér
ferá eftir, lýsir Björn Jóns-
son viðhorfi sínu og sinna
samherja til málsins.
— Nú hafa viðræður um sam-
einingarmálið staðið talsvert
lengi, — i þessum siðasta áfanga
allt frá þvi haustið 1971. Hvernig
hafa þessar viðræður farið fram
og hvað hafa þær leitt i Ijós?
Af hálfu okkar i Samtökum
frjálslyndra og vinstri manna
hefur verið rætt við Alþýðuflokk-
inn og Framsóknarflokkinn auk
þess sem sérstaklega hefur verið
rætt við Samband ungra fram-
sóknarmanna. bessar viðræður,
sem hafa staðið lengi yfir eins og
þú sagðir, hafa verið strjálar af
ýmsum ástæðum. Að baki þeirra
liggur þvi ekki eins mikil vinna og
æskilegt hefði verið.
Viðræöurnartel ég að hafi leitt
það i ljós, aö það er greinilegur og
öflugur vilji hjá SFV, Alþýðu-
flokknum og Samtökum ungra
framsóknarmanna fyrir samein-
ingu, — þ.e.a.s. fyrir þvi að
mynda einn öflugan flokk jafn-
aðarmanna.
Afstaða Framsóknarflokksins
til málsins er hins vegar óljós.
Hann hefur ekki gert það upp-
skátt i eitt skipti fyrir öll, hvort
hann vilji stefna að þvi að eiga
samleið með okkur, lýðræðissinn-
uðum jafnaðarmönnum, ellegar
hvort hann ætlar að halsa sér völl
sem milliflokkur i islenzkum
stjórnmálum. Um þetta eru deil-
ur i Framsóknarflokknum, sem
enn eru ekki til lykta leiddar.
Um Alþýðubandalagið erþað að
segja aö viðræðurnar við það hafa
einkum verið af Alþýðuflokksins
hálfu og þær hafa leitt það i ljós,
að Alþýðubandalagið hefur ekki
áhuga á sameiningarmálinu, —
a.m.k. ekki sem stendur. Enda
þótt þetta sé skoðun flokksforyst-
unnar þá tel ég, að meðal ó-
breyttra flokksmanna og fylgj-
enda Alþýðubandalagsins sé á-
hugi fyrir málinu og þvi á ekki að
útiloka frekari viðræður við Al-
þýðubandalagið eða félaga þess á
siðari stigum málsins.
Min skoðun er sú, að viðræður
við Alþýðubandalagið séu ekki
timabærar fyrr en við förum aö
sjá meira land framundan i við-
ræðum Alþýðuflokksins og Sam-
taka frjálslyndra og vinstri
manna. 1 minum flokki er ekki á-
hugi á sameiningu við Alþýðu-
bandalagið eitt.
—• Viðræðunefndir Alþýðu-
flokksins og SFV hafa náð
ákveðnum árangri. Sameiginleg
niðurstaða nefndanna kemur
fram i ályktun, sem skýrt var
opinberlega frá fyrir u.þ.b. hálf-
um mánuði og Landsfundur
ykkar hefur nú þegar fjallað um.
Miklir áhugamenn um samein-
ingarmálið hafa sumir hverjir
sagt, að það væri ekki nógu mikið
nýtt.sem fram kæmi i þessu áliti
viðræðunefndanna. Hver er þin
skoðun á þvi máli?
bessu er ég ósammála. Menn
verða að gera sér grein fyrir þvi,
að mál eins og hér um ræöir hlýtur
að taka nokkurn tima. bað kennir
okkur reynsla annara til dæmis.
bað eru bæði ný og veigamikil
atriði, sem fram koma i hinu
sameiginlega áliti viðræöunefnd-
anna. 1 fyrsta lagi er i álitinu lát-
inn i ljós mjög ákveðinn vilji i
sameiningarmálinu þar sem m.a.
er ákveðiö, að SFV og Alþýðu-
flokkurinn skuli sameiginlega
reyna að stiga þetta skref. 1 öðru
lagi er sett ákveðið timatakmark
þar sem sagt er, að stefnt skuli að
sameiningu fyrir næstu kosning-
ar. t þriðja lagi er ákveðið að
hefja nú þegar störf að þvi að
móta grundvallarstefnu nýs
ílokks og fjalla um skipulagsmál
hans og flokkunum falið að kjósa
sérstakar nefndir til að fjalla um
þau mál.
bessi atriði i niðurstöðum
nefndanna eru ný og vissulega
mikilvæg. Um þau veröa svo þing
flokkanna að taka ákvörðun. Eins
og kunnugt er, þá samþykkti
Landsfundur SFV þessa niður-
stöðu nær einróma og ég er bjart-
sýnn á, að það verði einnig gert á
flokksþingi Alþýðuflokksins.
Verði svo, þá hafa skapast alveg
nú viðhorf i sameiningarmálinu
og verður þá þegar hafin vinna að
þvi að fá fram lausn hinna
tveggja meginverkefna samein-
ingarinnar, — þ.e.a.s. stefnú-
skrármála og skipulagsmála.
Eins og ég sagði áðan, þá er
þessu verki sett timamark — þvi
á að vera lokið ekki siðar en i
næstu kosningum. Hvenær sá timi
rennur upp er ekkert hægt að full-
yrða um. betta gæti orðið við
næstu bæjar- og sveitarstjórnar-
kosningar, sem fram eiga aö fara
vorið 1974. betta gæti einnig orðið
fyrr ef efna þyrfti til nýrra þing-
kosninga áður en kjörtimabilið er
útrunnið. Um það er ekkert hægt
að fullyrða á þessu stigi málsins.
1 þeim viðræðum, sem nú þegar
hafa farið fram, hefur ýmislegt
það komið fram varðandi skipu-
lagsmál og stefnumál, sem létt
getur störf þeirra nefnda, sem um
þau mál eiga að fjalla af hálfu Al-
þýöuflokksins og okkar samþykki
Alþýðuflokkurinn niðurstöðu við-
ræðunefndanna. 1 þeim efnum tel
ég ekkert vera svo torleyst, að
ekki megi finna lausn ef aðeins
góður samkomulagsvilji er fyrir
hendi. Um það verður reynslan þó
að sjálfsögðu að skera úr um.
— Á landsfundi Samtaka
frjálslyndra og vinstri manna var
hart deilt, — m.a. um menn. Mik-
ið hefur verið ritað um þessar
deilur i blöð þar sem m.a. mikið
hefur verið gert úr ágreiningi um
menn og kosningum um einstakl-
inga i trúnaöarstöður. En er það
ckki rétt, að átökin hafi raun-
verulega verið um sameiningar-
máliö, —deilurnar hafi verið um
málefni en ekki menn?
Jú; það er rétt. Sameiningar-
málið var aðalmál Landsfundar-
insJ Um það voru skoðanirnar
skiptar og þær deilur og þau átök,
sem uröu á Landsfundinum, ber
fyrst og fremst að skoða i þvi
ljósi.
Ég vil i þessu sambandi aðeins
minna á, að i stjórnmálayfirlýs-
ingu stofnfundar Samtaka frjáls-
lyndra og vinstri manna, sem ég
lit á sem nokkurs konar stjórnar-
skrá samtakanna, þá var þvi lýst
sem meginverkefni þeirra að
sameina alla lýðræöissinnaða
jafnaðarmenn og samvinnumenn
i einum flokki og að nota bæri
hvert tækifæri til þess. bá var þvi
einnig lýst yfir, að samtökin ættu
samstöðu með yfirgnæfandi
meirihluta Alþýðuflokksfólks,
þótt flokkana greindi á i afstöð-
unni til rikisstjórnar, — en þá var
Alþýðuflokkurinn i rikisstjórn, en
samtökin utan. bessi grundvall-
m
arstefna samtakanna hefur siðan
margsinnis verið itrekuð.
bað kann hins vegar út af fyrir
sig að vera mannlegt, að til séu
einstaklingar innan samtakanna,
sem telja, að mögulegt sé að sam-
tökin geti haldið áfram sigur-
göngu sinni og ganga upp i þeim
gamla áróðri allra vinstri flokka,
að flokkurinn — i þessu tilviki
SFV — sé hinn eini rétti vettvang-
ur sameiningar.
Um þetta var deilt á Lands-
fundinum. Hann staðfesti okkar
stefnu i málinu og skoðanir með
yfirgnæfandi meirihluta atkvæða.
— En nú kom engin tillaga
fram á Landsfundinum um. að
sameiningunni skyldi hafnað eöa
að hún skyldi einungis eiga sér
stað innan SFV.
bað er rétt. Engin slik tillaga
kom fram. Hins vegar kom fram
tillaga, sem hefði haft alveg sömu
áhrif og afleiðingar á framgang
sameiningarmálsins, ef hún hefði
náð samþykki. bað var tillaga
Bjarna Guðnasonar og fleiri um
að setja Alþýðuflokknum tvö skil-
yrði fyrir sameiningu, — i fyrsta
lagi, að hann lýsti fyrirfram yfir
stuðningi við rikisstjórnina og i
öðru lagi, að hann lýsti fylgi sinu
við þá stefnu, að herinn skuli
verða á brott úr landinu. bessi til-
laga felur i raun og veru ekkert
annað i sér en algera höfnun á
sameiningarmálinu.
Um fyrra skilyrðið er það að
segja, að það var að áliti meiri
hluta Landsfundarfulltrúa alger-
lega óeðlilegt að setja slikt skil-
yrði og ótimabært með öllu að
taka slika afstöðu til rikisstjórn-
ar. Hana á að taka af hinum nýja
flokki, nái sameiníngin fram að
ganga, en ekki fyrirfram.
bar að auki fjúka rikisstjórnir
oft eins og strá i vindi og það er
alls ekki vist, að flokkarnir standi
frammi fyrir vanda sem þeim að
taka afstöðu til núverandi rikis-
stjórnar þegar að sameiningunni
kemur.
Um siðara skilyrðið tel ég
Landsfundinn ekki hafa tjáð sig
efnislega að öðru leyti en þvi, að
bæði sé óeðlilegt og óviðeigandi
að senda til starfa viðræðunefnd
með bundnar hendur. Nefndin á
að fá aö starfa. Fáist niðurstaða
af viðræðunum verður auðvitað
að leggja þær fyrir Landsfund
SFV, sem tekur svo hina endan-
legu ákvörðun i ljósi málsatvika.
Um hermálið vil ég að öðru
leyti segja þaö, að um það mál
eru meiningar deildar i öllum
flokkum, — nema e.t.v. i Alþýðu-
bandalaginu. Fyrir nýjan flokk,
sem hyggst sameina áður sundr-
aðar fylkingar, þá tel ég það vera
álita mál, hversu fast binda eigi
skoðanir manna i ákveðnum af-
mörkuðum málum. I þvi sam-
bandi vil ég benda á, að mjög
skiptar skoðanir eru um hern-
aðarbandalög og efnahagsbanda-
lög i jafnaðarmannaflokkum bæði
á Norðurlöndum og á Bretlandi
og hafa jafnaðarmenn i þeim
löndum engu að siður getað hald-
ið flokkum sinum saman.
Verkefni viðræðunefndanna
verður að reyna að jafna allan á-
greining eins og kostur er, áður
en til sameiningar er gengið. Um
þetta mál verður sjálfsagt einnig
fjallað þar. Ég vil aðeins taka það
fram, að ég a.m.k. hef hugsaö
mér, að nýr flokkur gæti orðið það
rúmur, að hann geri það ekki að
úrslitaskilyrði, að i þessum mál-
um séu allir sama sinnis.
— Svo enn sé vikið að Lands-
fundinum og eftirmálum hans, þá
eruð þið i forystuliði SFV nú harð-
Við erum þar sakaðir um of-
beldi og valdniðslu,en þó voru öll
mál á fundinum afgreidd eftir
fyllstu lýðræðisreglum og fundar-
sköpum. bað var sýnilegt, að á-
greiningurinn um sameiningar-
málið varð ekki jafnaður. bað var
þvi fullkomiega eðlilegt að leggja
hann undir dóm fundarins. bað
gerðum við. Hvernig er hægt að
nefna slikt valdbeitingu?
Varðandi þau ofbeldisverk,
sem við áttum að hafa unnið i
sambandi við kjör fólks i trún-
aðarstöður, þá tel ég, að þeir, sem
tregir voru i sameiningarmálinu.
hafi fullkomlega fengið sinn hlut,
— bæði i framkvæmdastjórn,
flokksstjórn og i viðræðunefnd-
inni. baö var eðlilegt, að svo væri.
Jafn eðlilegt og sjálfsagt var
það, að eiga ekkert á hættu um
svo stórt mál sem sameiningar-
málið er-bess vegna var forystan
i málinu falin þeim, semeindregn
ast lýstu fylgi sinu við upphaflega
stefnu SFV i sameiningarmálinu.
Asökunin um ofboldisverk er
þvi algerlega úr lausu lofti gripin
og þeim til vansæmdar, sem hana
bera fram. bessir sömu menn
voru auk þess nýkomnir af fundi i
Félagi frjálslyndra i Reykjavik,
þar sem þeir reyndu að nota mjög
nauman meirihluta til þess að úti-
loka eindregnustu sameiningar-
.mennina frá þingsetu á Lands-
fundinum.
bá vil ég einnig taka það fram,
að þótt andófsmennirnir við sam-
eininguna hefðu verið i greinileg-
um minnihluta á Landsfundinum
þá veit ég, að þeir eiga stórum
minni hljómgrunn meðal flokks-
manna og óbreyttra fylgismanna
SFV.
lcga gagnrýndir af þeim mönn-
um, sem ráða „Nýju landi” og
urðu i minnihluta á Landsfundin-
um.
Já, það er rétt og kom mér það
satt að segja mjög á óvart. Enda
þótt blaöið hafi sjaldan verið mér
að skapi og ég hafi ekki viljað
bendla nafn mitt viö útgáfu þess,
eins og að henni er staöið, þá átti
ég ekki von á skrifum eins og
þeim, sem auökenndu „Nýtt
land” á fimmtudaginn i s.l. viku.
— Ég hef spurt þig um aðdrag-
anda sameiningarmálsins, viö-
ræður, álök og deilur. Einni stórri
spurningu er þó enn ósvarað.
Ilvað er það sem fyrir þér vakir
með sameiningarmálinu? Hvern-
ig flokk vilt þú fá?
Hvað mér viðvikur persónu-
lega, þá hefur lifsreynsla min og
þátttaka min i verkalýðsmálum
og stjórnmálum gert mig að lýð-
ræðisjafnaöarmanni, — sósial-
demókrat. Mitt svar við þessari
spurningu — og þá tel ég mig
einnig svara fyrir hönd mikils
meirihluta minna flokksbræðra —
er, að sá flokkur, sem ég vil aö út
komi úr sameiningartilraunun-
um, á ekki að vera einhver hálf-
borgaralegur vinstri flokkur, —
heldur sannur og eindreginn jafn-
aðarmannaflokkur. Ef nefna á
einhverjar hliðstæður þá eru það
jafnaðarmannaflokkarnir á
Norðurlöndum og i Bretlandi. Að
þvi leyti, sem hægt er fyrir is-
lenzkan jafnaðarmannaflokk aö
sækja sér fyrirmyndir til útlanda,
þá tel ég að þarna eigi að bera
niður. Flokkurinn eigi að taka sér
stefnu og störf þessara jafnaðar-
mannaflokka til fyrirmyndar.
Undir forystu þessara flokka
hafa orðið meiri félagslegar og
efnahagslegar framfarir fyrir al-
EKKI HALF-BORGARALEGUR
VINSTRIFLOKKUR HELDUR
SANNUR OG EINDREGINN
JAFNADARMANNAFLOKKUR
0
Föstudagur 13. október 1972
Föstudagur 13. október 1972
0
IIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIlllIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIINIIIIIIIIRllllIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIIINIIIIIIlllllllllllllllllNIIIIIIIIIIIIIIIIII