Alþýðublaðið - 28.03.1973, Blaðsíða 5

Alþýðubiaðsútgáfan hf. Stjórnmálarit-
stjóri Sighvatur Björgvinsson.
Fréttastjóri Sigtryggur Sigtryggsson.
Ritstjórnarfulltrúi Bjarni Sigtryggsson.
Ritstjóri og ábyrgðarmaður Freysfeinn
Jóhannsson. Aðsetur ritstjórnar Hverfis-
götu 8—10. Sími 86666. Blaðaprent hf.
LANDBÚNADARMÁLIN
1 miklum umræðum, sem urðu um verðlags-
mál landbúnaðarafurða utan dagskrár á Alþingi
i fyrradag, léku stuðningsmenn stjórnarflokk-
anna einkennilegar listir. Jónas Árnason reyndi
að forðast kjarna málsins með þvi að gera sitt
itrasta til þess að etja saman húsmæðrum úr
Reykjavik og húsmæðrum úr sveit. Ágúst Þor-
valdsson og Halldór E. Sigurðsson reyndu að
láta, eins og verðlagsmál landbúnaðarafurða
væru hvorki eitt né neitt — það tæki þvi ekki að
ræða þau. Ef eitthvað væri á annað borð um
verðlagsmál landbúnaðarafurða að
segja, þá væri það einna helzt það, að
þessar vörur væru ódýrastar allra á is-
lenzka neyzluvörumarkaðinum. Nú er raun-
verulegt verð á einu kilói af smjöri komið hátt á
5. hundrað krónur ef niðurgreiðslur eru taldar
með. Hversu hátt þarf að verðleggja smjörkilóið
til þess að Ágúst Þorvaldsson og Halldór E.
Sigurðsson fari að hugleiða hvort þetta sé nú
ekki dálitið dýrt?
Staðreyndin er nefnilega sú, að það verð, sem
neytandinn réttir yfir búðarborðið fyrir mjólk,
kjöt og smjör segir ekki nema hálfa söguna.
Þótt mörgum — þar á meðal húsmæðrum i
Reykjavik—þyki það gjald hátt, þá er verð vör-
unnar þó miklu hærra en þvi nemur. Fólk borg-
ar nefnilega tvisvar fyrir landbúnaðarafurðir.
Fyrst með sköttum sinum, sem standa undir
niðurgreiðslunum á verði landbúnaðarafurða.
Og siðan með greiðslunum yfir búðarborðið um
leið og varan er keypt. Þannig borga islenzkir
neytendur tvisvar fyrir sömu vöruna þótt önnur
greiðslan sé ,,falin” og þyki þeim búðarverðið
hátt, hvað skyldu þá neytendur segja, ef þeir
gerðu sér grein fyrir heildarverðinu, sem þeir
þurfa að borga?
,,Hið falda verð” á landbúnaðarafurðunum —
niðurgreiðsluverðið, sem almenningur i landinu
er látinn borga i sköttum sinum — er nefnilega
ekki svo litið. 1 heildina séð þurfa islenzkir
skattborgarar nú að greiða 1600 til 1700 millj.
kr. verðviðbót fyrir landbúnaðarafurðir á ári
hverju. Þar við bætast svo 400 milljónir, sem
þessir sömu skattborgarar verða að borga með
landbúnaðarafurðum, sem ,,étnar eru i útlönd-
um”. Viðbótarverðið, sem islenzkir skattborg-
arar þurfa að greiða i formi niðurgreiðslna og
útflutningsuppbóta á landbúnaðarafurðir á ári
hverju nema þvi nokkru hærri upphæð en þjóð-
in hefur nýlega þurft á sig að leggja vegna
náttúruhamfaranna i Vestmannaeyjum. Er
almenningi þetta ljóst? Niðurgreiðsluskatturinn
erhærri en Eyjaskatturinn. Niðurgreiðslubyrð-
in er þyngri en sú þunga byrði, sem þjóðin hefur
axlað vegna náttúruhamfarann i i Vestmanna-
eyjum.
Þessi samanburður ætti að opna augu fólks
fyrir i hvert óefni er stefnt. Þegar sú staðreynd
er einnig höfð til hliðsjónar, að þrátt fyrir þessa
þungu byrði nýtur bændastéttin — fólkið, sem
afurðir þessar framleiðir — yfirleitt ekki sér-
staklega öfundsverðra lifskjara þá er borðleggj-
andi, að grundvallarstefnan i verðlagningar-
málunum, i framleiðslumálunum, i sölumálun-
um er röng. Það er mergurinn málsins.
Gagnrýni á stefnuna i landbúnaðarmálunum
er ekki árás á bændastéttina — frekar en t.d
gagnrýni á skipulag byggingamála er árás á
húsasmiði. Það er nefnilega ekki siður i þágu
bænda en neytenda, sem grundvallarbreytingar
þarf að gera á meðferð landbúnaðarmála. Þvi
fyrr, sem fólki verður þetta ljóst, þvi betra.
GYLFI Þ.
GÍSLASON:
STEFNAN
ER RÖNG
1 umræðum utan dagskrár á Al-
þingi i fyrradag um verðlagsmál
landbúnaðarins sagði Gylfi Þ.
Gislason m.a., eftir að hann hafði
rakið hinar griðarmiklu verð-
hækkanirá landbúnaðarafurðum,
sem urðu nú nýverið og orsakað
hafa hávær mótmæli húsmæðra
og iaunþega:
„Það, sem hér er á ferðinni, er
ekki það, að islenzkum neytend-
um sé iþyngt þannig, að bændur
fái i sinn hlut óeðlilega háar
tekjur. Það, sem hér er á ferðinni,
er það, að skipulag islenzkra
landbúnaðarmála, framleiðslu-
mál landbúnaðarins, sölumál
landbúnaðarins, verðlagsmál
landbúnaðarins, eru i óefni. Það
er um ranga grundvallarstefnu
að ræða og það næst aldrei að
sætta nevtendastéttina oe fram-
leiðendastéttina nema tekin sé
uppskynsaml.stefnaogskynsam
skynsamlegri stefna og skynsam-
legri leið i landbúnaðarmálum en
sú, sem nú er fylgt. Greinilegasta
sönnunin fyrir þessu er sú, i hvert
óefni niðurgreiðslumál islenzks
landbúnaðar er komin. Ef ekki
væri um að ræða niðurgreiðslu
neytenda vegna á islenzkum
landbúnaðarvörum, þá væru þær,
ég leyfi mér að segja, svo að
segja óseljanlegar á islenzkum
markaði. Hafa menn gert sér
grein fyrir þvi? Of sjaldan hafa
menn það i huga, hversu miklu
niðurgreiðslurnar nema, hversu
mikið við öll, þjóðin i heild, leggur
fram til þess að halda landbún-
aðarverðinu þó i þvi geysiháa
verði, sem það er núna. Það eru
greiddar milli 1600-1700 millj. kr.
á ári til þess að halda verðlagi is-
lenzkra landbúnaðarvara niðri
og samt er það jafnóhóflegt og
það i raun og veru er. Og sagan er
ekki öll sögð með þessu. Auk þess
arna greiðir rikissjóður 400 millj.
kr. til erlendra neytenda fyrir það
að leggja sér til munns islenzkar
landbúnaðarvörur. Færeyingar,
Sviar, Danir og Bretar og enn
fleiri þjóðir fá greitt frá islenzk-
um almenningi, úr. islenzkum
rikissjóði, um 400 millj. kr. til
þess að kaupa islenzkar landbún-
aðarvörur. Og þessar 400 millj.
eru auðvitað teknar meö skatt-
greiðslu á alla islenzka launþega
og bændur um leið.
Það er þetta ástand, sem e‘r
óviðunandi til lengdar, það er
þetta ástand, sem veldur þvi, að
nú virðist svo sem stétt stefni
gegn stétt, að það sé um að ræða
hagsmunaágreining, sem vissu-
lega ber að harma, og það er ein
höfuðskylda rikisstjórnarinnar að
reyna að jafna. En hún getur ekki
jafnað hann nema þvi aðeins að
taka upp skynsamlegri og rétt-
mætari stefnu i landbúnaðarmál-
um en hún hefur fylgt.
FLOKKSSTARFIÐ
Revkvíkinaar:
VIÐTALSTIMAR
Alþýðuflokksfélag Reykjavikur minnir á
reglulega viðtalstima þingmanna og borgar-
fulltrúa flokksins á fimmtudögum.
Næst verður það Eggert G. Þorsteinsson,
sem til viðtals veröur fimmtudaginn 29. þ.m,
á skrifstofum Alþýðuflokksins við Hverfis-
götu frá 5-7 e.h. Simi I viðtalsherberginu hef-
ur simanúmerið 1-50-20.
Hafnfirðinaar:
VIÐTALSTÍMAR
Alþýðuflokksfélögin í Hafnarfirði minna bæjar-
búa á viðtalstíma með bæjarfulltrúum flokksins og
þingmönnum kjördæmisins, sem eru reglulega á
hverjum fimmtudegi. Næsti viðtalstími verður n.k.
fimmtudag, 29. marz, kl. 5-7 e.h. í Alþýðuhúsinu.
Nánar auglýst síðar^
Alþýðuf lokksfélögin
AÐALFUNDUR
Kvenfélags Alþýðuflokksins í Reykjavik verður
haldinn í Alþýðuhúsinu við Hverfisgötu, fimmtu-
daginn 29. marzn.k. og hefst kl. 8.30 e.h.
Fundarefni:
1. Venjuleg aðalfundarstörf.
2. Frú Steinunn Finnbogadóttir, borgarfulltrúi
ræðir þátt kvenna í þjóðmálabaráttunni.
3. Onnur mál.
Félagskonureru hvattartil að mæta vel og stundvís-
lega.
Stjómin.
AÐALFUNDUR
Aðalfundur Alþýðuflokksfélags Reykjavíkur
verður haldinn í Alþýðuhúsinu við Hverf isgötu í dag,
miðvikudaginn 28. marz, og hefst kl. 20,30.
Á DAGSKRÁ:
1. Venjuleg aðalfundarstörf, þ.á.m. stjórnarkjör.
2. Tillaga til tagabreytingar.
3. Gylfi Þ. Gislason hefur framsögu um efnið: Hvað
er að gerast í stjórnmálunum?
Alþýðuflokksfólk í Reykjavík. Fjölmennið og
mætið stundvíslega.
Stjórnin.
FRAMTÍÐARSKIPULAG HAFNARFJARÐAR
Alþýðuflokksfélag Hafnarfjarðar efnir til almenns fundar
miðvikudaginn 28. marzkl. 20.30 i Alþýðuhúsinu um framtiðarskipu-
lag Hafnarfjarðar.
Friðþjófur Sigurðsson, formaður skipulagsnefndar, hefur fram-
sögu um tillögu að aðalskipulagi fram til 1983.
Á fundinum mæta Svend Aage Malmberg, haffræðingur, og
Markús A Einarsson, veðurfræðingur, og svara fyrirspurnum um
náttúruyernd. Jóhann G. Bergþórsson, verkfræðingur, verður til
svara um umferðarmál og Gunnar Ágústsson, hafnarstjóri, svarar
spurningum um hafnarmál.
Bæjarbúar eru hvattir til þess að nota þetta tækifæri til þess að
kynnast viðhorfum varðandi framtiðarskipulag bæjarins.
STJÓRNIN
o
Miðvikudagur 28. marz 1973