Alþýðublaðið - 06.12.1974, Síða 6

Stúlkan, sem var að
kafna úr peningum
greinilega i ljós, að þetta var —
Patricia Hearst.
— Enginn má hreyfa sig!
kallaði hún og skaut tveim skot-
um útí bláinn. — Ég er Tania
Hearst og félagi i „Symbio-
neska frelsishcrnum”. Við berj-
umst fyrir réttlæti.
Nokkrum sekúndum seinna
fóru þjófarnir með þýfið.
Var hin rænda stúlka orðin af-
bortamanneskja? Höfðu mann-
ræningjarnir heilaþvegið hana
eða tók hún þátt i bankaráninu
af fúsum vilja? Var það hún
sjálf, sem sett hafði „mannrán-
ið” á svið til að kúga fé af föður
slnum?
Foreldrarnir neituðu að trúa
þvi, að dóttir þeirra — þó að hún
hefði verið einþykk — væri kom-
in I bófaflokk. Þau létu ekki einu
sinni sannfærast, þegar Patri-
cia hringdi til þeirra og sagði
þeim, að hún hefði gengið i
„frelsisherinn” af fúsum vilja.
Hearst grátbað hana um að
koma heim, en það var skellt á
hann.
Sex lik
FBI, sem tók þátt i íeitinni,
setti nú öll segl út og komst loks-
ins að einbýlishúsi i negrahverf-
inu i Los Angeles. Bófi reyndi að
stela sokkum i iþróttabúð. Tvær
konur voru i fylgd með honum
og vitni lýstu annarri sem
Patriciu Hearst. Hann skaut sér
leið og þau hurfu öll þrjú i
Volkswagen rúgbrauði. Förin
lágu beint að húsinu i negra-
hverfinu, sem var umkringt af
300 lögreglumönnum.
Eftir langvarandi skotbar-
daga sprungu vopnabirgðir
glæpamannanna og striðinu var
lokiö. Inni lágu sex brunnin lik.
Fimm þekktust, eitt ekki, en
lögreglan lýsti þvi yfir, að það
væri ekki af Patriciu Hearst.
Eftir að aðalstöðvar „frelsis-
hersins” voru eyðilagðar segj-
ast margir hafa séð hana og
alltaf við glæpaverk og alltaf
vopnaða. Hún segist ganga und-
ir nafninu „Tania”, sem passar
við bankaránið, og henni er lýst
sem „æstum ofstækismanni”.
Hin trygga fylgikona Che Gue-
varas hét Tania.
En I hvert skipti, sem fólk tel-
ur sig hafa séð hana, kemur lög-
reglan of seint.
Ef það er Patricia Hearst,
sem gengur um sem uppreisna-
gjarn hermdarverkamaöur,
hvernig var þá umhverfið, sem
rak hana út i lögleysuna?
Afihennar, William Randolph
Hearst, bjó á sinni tið i höll i
Kaliforniu. Bygging hallarinnar
ein kostaöi um 80000 milljónir
islenskar krónur. Umhverfis
hana voru 400 þúsund tunnur
lands og einkabaðströndin við
Kyrrahafið var 45 kflómetra
löng. Hearst skirði höllina „San
Simeon”.
Höllin
Atta kilómetra löng trjágöng
lágu að húsinu og upp að hallar-
dyrunum. Gestir á höllinni
komu inn í 30 metra langt
marmaraanddyri. Einn af 60
þjónum blaðakóngsins visaði
hverjum gesti i lúxusibúö. Það
voru 40 gestaibúöir i höllinni og
það var alltaf búiö um hvert
rúm. A leiðinni fór gesturinn
fram hjá endalausum röðum af
fornum styttum i gotneskum
göngum og málverk gömlu
meistaranna héngu i jafnenda-
lausum málverkasölum.
Yfir rúmi Hearsts var glæsi-
lega útskorinn sængurhiminn
frá 1600. Heilagar maddonnur
gættu hans i svefninum.
Sundlaugin var 31 metra löng
og I garöinum fyrir utan hvitu
höllina með 100 herbergjunum
voru súlnagöng, en við einn
enda þeirra var gengið inn i
grfskt musteri. 1 góðu veðri var
Hearst i hálftima i útilauginni. 1
vondi veðri fór hann inn i must-
erið, en þar var 800 þúsund litra
laug skreytt með feneyskum
glermósaikflisum og 22 karata
gullmynstrum.
— Ég held mér ungum með
að synda, sagði blaðakóngurinn.
Auk þess voru I þessum risa-
stóra garði reiðbrautir, tennis-
vellir og mjög góður golfvöllur.
Gestirnir gátu gengið yfir ána á
smækkaðri mynd af Rialto-
brúnni i Feneyjum. 1 blóma-
garöinum ræktaði Hearst blóm
frá öilum heimshornum.
20 garðyrkjumenn
20 garðyrkjumenn áttu ein-
göngu að gæta brönugrasanna i
risastórum gróðurhúsunum. I
dýragarðinum gat að lita 100
hitabeltisdýr i eðlilegu um-
hverfi. Gestirnir máttu alltaf
ferðast um garðinn, hvert og
hvenær, sem þeir vildu, en á
kvöldin mættu allir I samkvæm-
isklæðnaði til að snæða kvöld-
verð I stóra matsalnum, sem
var nákvæm eftirmynd af West-
minster Abbey I London.
Afsiðis I höllinni voru fjarrit-
arar, sem Hearst stýrði blaða-
veldi sinu óáreittur af gestun-
um. Héðan sendi hann daglega
skipanir sinar til 38 blaða og
timarita.
Gullgrafari
Afi gamla Hearsts var gull-
grafari og ævintýramaður.
Skömmu fyrir dauða sinn fann
hann loksins gullnámuna, sem
hann hafði leitað að alla ævina.
Sonur hans gerðist stjórn-
málamaður og endaði feril sinn
sem öldungadeildarþingmaður,
en sonur hans.Randolph fékk 10
þúsund dali lánaða hjá föður
sinum, þegar hann var tvitugur,
keypti gjaldþrota blað „San
Francisco Examiner”. A einu
ári hafði hann aukið kaupenda-
fjölda blaðsins úr 250 i 3000. 20
árum sfðar las fjórði hver
Bandarikjamaður Hearst-blað.
Þegar Hearst dó 1957, 88 ára
gamall, erfðu synir hans fimm
mesta blaðaveldi vorra tlma.
Randolph Hearst jr., faðir Pat-
riciu, tók við af gamla mannin-
um. Hearst ánafnaði Kalifornlu-
fylki höllina og i dag er hún til
sýnis. Inngangur kostar þúsund
krónur.
Heldur deyja.
Hvar sem sem barnabarn
hans, Patricia, er niðurkomin
nú, fer ekki hjá þvf, að hún
minnist oft einkunnarorða afa
slns: „Hugsaðu aldrei um dauð-
ann, þá sleppurðu kannski...”
Ef hún þá ekki er dáin. Það
veit enginn með vissu.
Af og til fá foreldrar hennar
nýja von, þegar ókunnar raddir
i slma segja lögreglunni, að
Patricia bíöi á ákveönum stað
og vilji gefa sig lögreglunni á
vald, en I hvert skipti hefur lög-
reglan farið fýluferð.
Samt er hún reiðubúin til aö
fara aftur, ef hringt er og með
sér munu þeir taka eins og I öll
hin skiptin 19 ákærur. Verði hún
tekin og dæmd fyrir þetta fær
hún ævilangt fangelsi.
Heima hjá foreldrunum i Hill-
borough utan viö San Francisco
rikir sorgarþögn. A hverri
stundu eiga þau von á að heyra I
sjónvarpi og útvarpi, aö dóttir
þeirra hafi fallið fyrir kúlum
lögreglunnar, þvi að eftir oröum
hennar að dæma — ef það er
hún, sem hefur sagt þau — er
ekki hægt að koma fyrir hana
vitinu: „Ég læt heldur skjóta
mig en neyða mig til að fara
heim”.
Foreldrar Patriciu Hearst fengu þessa mynd af dóttur sinni með vélbyssu standandi fyrir framan fóna
frelsishreyfingarinnar. Þau fengu hana senda ásamt segulbandsspólu þar, sem Patricia heldur þvl
fram, aöhún hefi gerst glæpamaöur af fúsum vilja, en þaö veit enn enginn, hvað raunverulega kom fyr-
ir hana.
Var bandariska milljónaerfingjanum Patriciu Hearst rænt? Gerðist hún
hermdarverkamaður viljandi? Er hún lifandi? .... Svo mikið er víst, að auð-
æfi fjölskyldunnar hafa orsakað örlög hennar.
PATRICIA HEARST. Fyrir ári
könnuöust fáir við þetta nafn.
Nú vita allir, að Patricia Hearst
er unga stúlkan, sem annaö
hvort var rænt I febrúar af
vinstrisinnuðum „frelsunar-
samtökum”, sem heimtuðu of-
fjár i lausnargjald eöa gekk
sjálf af fúsum vilja i félagasam-
tökin I mótmælaskyni við óhófs-
lif milljónafjölskyldunnar. Það
veit enginn sannleikann um
þetta annað hvort eða. Það veit
enginn, hvar Patricia er. Það
veit enginn, hvort hún er á lifi.
Hún hljóp aö heiman 1969.
Hún gekk enn i skóla og var að-
eins 15 ára, en ástfangin af
stærðfræðikennaranum, hinum
22 ára vinstrisinna Steven
Weed, dauðþreytt á ihaldsömu
heimilislifinu og flutti ásamt
elskhuga sinum I hús I útjaðri
San Francisco. Þar bjó hún i
fimm ár, hitti aöeins vini Weeds
og sagði gjörsamlega skilið við
sitt fyrra llf. Eða næstum þvi —
hún kinokaöi sér ekki við að
þiggja ríflegan mánaðarstyrk
frá foreldrum slnum.
Morðógnun
En I febrúar s.l. komu maður
og þrjár konur og neyddu Patri-
ciu til að koma með þeim án
þess að hún sýndi mikinn mót-
þróa. Steven Weed reyndi að
hindra það, en var rotaður með
viskíflösku.
Skömmu siðar létu mannræn-
ingjarnir til sin heyra sem
„Symbióneski frelsisherinn”.
Þau hringdu I föður Patriciu, út-
gefandann, Randolph Hearst,
og heimtuöu matvörur fyrir
milljónir dala handa Ibúum i fá-
tækrahverfunum áður en dóttur
hans yröi skilað. Hearst lét lög-
regluna vita, en tilkynnti jafn-
framt I fjölmiðlum, að hann
skyldi sjá 100 þúsund fátækum
Kaliforniubúum fyrir mat i heilt
ár, ef mannræningjarnir skiluðu
Patriciu.
Nefd, sem átti að annast út-
hlutun matarins, fékk 2 milljón-
ir dala til umráöa, en mannræn-
ingjarnir héldu ekki sinn hluta
samningsins.Þeir létu ekkert til
sin heyra og lögreglan efldi
mjög leit sina að þeim. Jafnvel
Steven Weed var handtekinn,
þegar heima hjá honum fundust
bækur, sem i stóðu nöfn félaga I
frelsishernum. En lögreglan
komst hvergi á sporið. Þegar
mannræningjarnir létu aftur til
sin heyra var það til að heimta
fleiri milljónir fyrir mat af
Hearst. Dóttir hans yrði drepin,
ef hann hlýddi ekki.
Heilaþvegin?
Fjárkúgunin haföi staðið I tvo
mánuði, þegar bankarán var
framið i Hibernia-bankanum i
San Francisco. Ræningjarnir
voru maður og fjórar konur
vopnuð vélbyssum. Faldar
myndavélar i bankanum ljós-
mynduðu atburðinn. Ræningj-
arnir sögðust vera félagar i
„Symbióneska frelsishernum”
(hugtakið „symbiosis” á við
sameiningu eða samstööu fleiri
mismunandi hluta), og meðan
þau fjögur rændu bankann, stóð
sú fimmta úti á gólfi og hélt aft-
ur af bankastarfsmönnum. Á
kvikdmyndafilmunni kom
0
Föstudagur 6. desember 1974.