Alþýðublaðið - 05.12.1975, Blaðsíða 12

tgefandi: Blað hf. Framkvæmda-
tjóri: Ingólfur P. Steinsson. Rit-
tjóri: Sighvatur Björgvinsson.
itstjórnarfulltrúi: Bjarni
igtryggsson. Auglýsingar og af-
reiösla: Hverfisgötu 10 — simar
4900 og 14906. Prentun: Blaða-
rent hf. Áskriftarverð kr. 800.- á
ánuði. Verð í lausasölu kr. 40.-.
KÓPAVOGS APÓTEK
Opið öll kvöld til kl. 7
Laugardaga til kl. 12
. S£ NOlBiL A STOÐIN Hf
HEYRT, SÉÐ OG HLERAÐ
fjO/D! fUCjLH
_________\______
!f)Vr/b ur/ Ulf).. (jJOUÐ INH bViiN N / f/V/ DVL L- JlR

CLDbT. mPbori BIR’A

TLRK /?/*? kStt^ | 'yMHl
VH6 DÝR
r/FR.
m£Tj_ <bT DflH J K .'■*/ m
HAfW F/SK tUKS 'fí FL/ K 'OÖP
)
f
TRSK* /A//V Sftmni vEljlA jkói / Toh/V
l mRL'T) ufí.
MEGUM
VIÐ KYNNA
Indriði Guðmundur
Þorsteinsson
rithöfundur er fæddur á Gilhaga i
Lýtingsstaðarhreppi i Skagafirði
18. april árið 1926. Hann er sonur
hjónanna Onnu Jósepsdóttur frá
Áshildarholti, og Þorsteins
Magnússonar frá Gilhaga. Indriði
er kvæntur Þórunni Friðriksdótt-
ur, og eiga þau hjónin f jóra syni.
Sá yngsti er niu ára, en elzti
drengurinn er 18 ára.
Indriði ólst upp á mörgum bæj-
um I Skagafirði, en i Reykjavik
hefur hann búið frá árinu 1950.
Núverandi heimili hans er að
Heiðargerði 1A. Um menntun
sina sagði Indriði.
,,Ég hlaut almenna menntun
hér áður fyrr, og lauk prófi úr
héraðsskóla og er það eina prófið
sem ég hef. í M.A. fór ég árið
1940, en ég hætti þar er ég féll upp
i annan bekk”. Er við spurðum
Indriða um störf hans hingað til,
sagði hann:
„Fyrst um sinn vann ég við al-
menna vinnu, t.d. sem sölumað-
ur, vörubilstjóri, og allt mögu-
legt. Arið 1951 byrjaði ég sem
blaðamaður hjá Timanum, en fór
til Alþýðublaðsins árið 1959. Til
Timans fór ég siðan aftur eftir tvö
ár”. Við spurðum Indriða um rit-
störf hans, og fórust honum þann-
ig orð:
„Ég byrjaði að skrifa árið 1946,
en öll min skrif voru ónýt framan
af, og fóru þau öll i körfuna.
Fyrsta bókmin „Sæluvika”, kom
út áriö 1951, og hafa komið út átta
bækur eftir mig siðan. Sú nýj-
asta kom út árið 1972, og hét hún
„Norðan við strið”. Einnig hef ég
þýtt mjög mikið, og þá aðallega
leikrit”. Um áhuga og tóm-
stundastörf sin sagði Indriði.
„Einu tómstundastörf min eru
laxveiðar, sem ég stunda á sumr-
in, en áhugamál hef ég mjög
mörg, þar sem það eru fæstir
hlutir sem ég get látið afskipta-
lausa. Má þar nefna ritstörf,
blaðamennsku, pólitik, og allt
sem er að gerast i heiminum”.
Að lokum spurðum við Indriða
um störf hans sem framkvæmda-
stjóri þjóðhátiðarnefndar, og
sagðist hann hafa verið fegnastur
þegar þvi amstri hafi verið lokið,
og allt hafi blessast sómasam-
lega.
SÉÐ: í greinargerð með fjár-
hagsáætlun Reykjavikurborgar
fyrirárið 1976, að fargjaldatekjur
SVR eru áætlaðar 343,7 miljónir
króna. Er þá reiknað með 20%
hækkun fargjalda frá 1. april
1976. Aætlun fyrir yfirstandandi
ár hljóðar uppá 286,4 millj. Miðað
við þessa áætlun þarf framlag
borgarsjóðs til rekstrar SVR að
nema 210,9 milljónum króna.
%
UPPLÝST: hefur verið að auð-
velt sé að varðveita „svarta pen-
inga” eins og þeir eru stundum
kallaðir, I islenzka bankakerfinu,
ýmist með nafnlausum bókum,
eða þá bókum á fölskum nöfnum,
þvi þrátt fyrir alla tölvumennt-
ina, þá er ekki enn farið að krefj-
ast nafnnúmera á bankabækur
eða reikninga i bönkum. Nú hefur
Alþýðublaðið hlerað að yfirvöld
fjármála hafi f hyggju að gera út-
tekt á þvi, hvert umfang slikra
bóka er i bankakerfinu, þær eru
taldar vera i öllum lánastofnun-
um, og jafnvel notaðar þar i
ýmsum tilgangi, en það hefur
lengi tiðkazt að hægt væri að
„verzla” með innistæður, svo
sem eins og að nota þær að veði
fyrir útlánum og hafa þóknun
fyrir.
*
HEYRT: Að ofsagt hafi verið i
þættinum Okkará milli sagtigær
að bankastjórar rikisbankanna
fár tollfrjálsa bila oftar en ráð-
herrar. Þeir fá jafnoft — og þykir
sumum það of oft.
Ennfremur höfum við heyrt, að
verðlagningarkönnun i tizkuvöru-
verzlunum hafi ekki verið fram-
kvæmd hjá neinum einstökum
eigendum af gefnu tilefni, heldur
hafi eftirlitsmenn farið i allar
tizkuverzlanir, út þvi ákveðið var
að byrja á þeim sérstaklega.
%
SÉÐ: Það virðist augljóst að at-
vinnurekendur munu nú reyna að
nota vaxandi atvinnuerfiðleika að
vopni, ef dregur til brýnu i kjara-
málum i vetur. Verulegt atvinnu-
leysi er þegar orðið hjá ófaglærðu
fólki — og samkvæmt spám
„þjóðhagra” munu fleiri einstak-
lingar koma inn á vinnumarkað-
inn á næsa ári en störf verða til
fyrir.
HEYRT: Læknaskortur er enn
verulegur, enda fjöldi islenzkra
lækna við- störf erlendis sagður
skipta hundruðum. Ógerlegt virð-
ist að ná til augnlækna nema með
mánaðabið, jafnvel þótt um brýn
tilfelli sé að ræða. Þá er enginn
kostur á að ná sambandi við
tauga-eða geðlækna nema með á-
lika eða lengri bið, og engin neyð-
arþjónusta fyrir hendi hjá þess-
um stéttum.
ER. ÞAÐ SATT: Að það sé brot
á alþjóðareglum um loftferðir og
flugréttindi að mismuna starf-
andi flugfélögum með rikis-
ábyrgðum eða öðrum opinberum
aðgerðum?
ÖRVAR HEFUR 0RÐIÐ M
Hafi einhverjir lifað i
þeirrí einföldu trú að
kalda striðið væri liðið
undir lok og heyrði sög-
unni til eftir alla þá
„þiðusamninga”, sem
gerðirhafa verið og unnið
er að milli stórveldanna
tveggja, Rússa og Banda-
rikjamanna, þá er rétt að
upplýsa þá hin sömu um
það, að kalda striðið lifir
blómlegu lifi, ekki hvað
sizt á siðum tveggja is-
lenzkra dagblaða og i
hugskoti þeirra manna,
sem skrifa um þau mál i
þessi blöð.
Þegar málefnaþurrðar
verður vart i deilum
Morgunblaðsins og Þjóð-
viljans sprettur kalda
striðið upp, eins og kall-
inn i kassanum og glennir
sig yfir margar siður.
Löngu eftir að blöð á
Vesturlöndum fóru að
láta sovézk yfirvöld njóta
sannmælis, sem fylgdi i
kjölfar þess að frétta-
menn vesturlenzkir
hreiðruðu um sig i
Sovétrikjunum, þá birti
Morgunblaðið tölur um
„milljónir” samvizku-
fanga þar eystra, og
styðst jafnan við sagn-
fræðiskáldsögur Solz-
énitsins og áróðursmið-
stöðvar samtaka
Gyðinga, — og Rússum
verður ekki á hið minnsta
glappaskot eða þá hendir
óheppni, að Morgunblaðið
gerir þvi ekki skil á sinn
sérsta ka Rússlands-
fréttahátt.
Sömu sögu er að segja
um hugarfar blaðamanna
Þjóðviljans, a.m.k.
þeirra, sem skrifa póli-
tiskar fréttir, og eru nú
ekki margar fréttir þar i
blaði lausar við pólitik.
Þar er leitað með logandi
ljósi að óhróðri um
Bandarikin og bandariskt
þjóðfélag, og sjálfsgagn-
rýni þess þjóðfélags, sem
er reyndar merki styrk-
leika þess fremur en
veikleika, er hent á lofti
og birt eins og einhverjar
afhjúpanir!
Uppljóstranir um spill-
ingu ráðamanna á
ýmsum stöðum hafa að
sjálfsögðu einungis orðið
til þess að bæta stjórnar-
farogsiðgæði ráðamanna
þar ilandi, og hve föstum
tökum hefur verið tekið
þar á hvers konar spill-
ingu er einsdæmi — og
hefur viða verið
árangurslitið eða laust
reynt að beita þvi sem
fordæmi i öðrum rikjum.
En i ritstjórnarskrif-
stofunum við Skólavörðu-
stig er það dauðasynd að
láta nokkuð bandariskt
njóta sannmælis, — jafn-
vel bandarisk andófs-
hreyfing er ekkert annað
en máttlaust klór, sem er
gerspilltum auðhringum
og stjórnendum þeirra,
sem virðast ganga með
hom og hala, i hæsta
máta þóknanlegt.
Þetta bjóða blöðin tvö
lesendum sinum, sem
flestir vita betur, upp á
sem ómengaðan sannleik.
Og i framhaldi af þvi
álika gáfulegar umræður
og krap um þessar „upp-
ljóstranir”. Þannig hefur
kalda striðið komist i var-
anlegan jarðveg og öðlast
eilift lif.
FIMM á förnum vegi
Egill Valgreirsson, rakari: Nei,
alls ekki, á minu heimili vantar
örugglega mikið að tækjum til
brunavarna,og held ég að það sé
alls staðar skortur á slikum
tækjum. Tel ég að þaö vanti
mikið meiri fræðslu i þessum
efnum.
Simon Sigurjónsson
framreiðslumaður: Brunavarn-
ir eru i sjálfu sér aldrei nægjan-
legar, en þó tel ég þær vera i
lagi bæði á minu heimili, og á
vinnustað, þar sem þær eru
mjög góðar, en annars veit fólk
ekki nógu mikið um þessi mál.
Sigmar Pétursson, forstjóri:
Þær eru muög góðar hjá mér,
bæði á heimilinu og á vinnu-
staðnum, en almennt tel ég
þeim vera mjög ábótavant, til
dæmis i gömlum timburhúsum.
Annars lætur fólk hluti, eins og
brunavarnir sitja á hakanum.
Eru brunavarnir í
Asgeir ólafsson, forstjóri,
Brunabótafélagsins: Hjá mér
eru þær eins og gengur og
gerist, bara venjulegt hand-
slökkvitæki, en annars eru
brunavarnir aldrei of góðar. Ég
tel að góð umgengni sé bezta
brunavörnin.
Arelius Nielsson, prestur: Ég
hef aldrei hugsað neitt sérstak-
lega út i það, en þó tel ég að þær
séu yfirleitt ekki i lagi, og veit
ég mörg dæmi þess, t.d. i minu
húsnæði. Það er meira um eld-
varnatæki i fyrirtækishúsnæð-
um heldur en i ibúðar-
húsnæðum.
mmammmtmmmi