Alþýðublaðið - 17.02.1976, Blaðsíða 4

ATVINNUMflLIN RÆDD fl
FÉLflGSFUNDI í A.F.R.
Alþýðuflokksfélag
Reykjavikur hélt fé-
lagsfund um atvinnu-
mál i siðustu viku. Kom
gjörla fram á fundinum
hinn mikli áhugi, sem
er nú um þessi mál,
enda atvinnuástand ó-
tryggt um þessar
mundir.
Björgvin Guömundsson
minntist fyrst á atvinnuleysið,
sem illu heilli væri nú við bæjar-
dyrnar, eftir nokkurra ára fjar-
veru. Tala atvinnulausra i höf-
uðborginni væri 334. Sagðist
hann muna vel eftir þvi, hversu
borgarbúarhefðu verið kviðnir i
kreppunni fyrr á öldinni, og
hversu ömurleg reynsla það
hefði verið, að sjá fjölskyldufeð-
urna atvinnulausa langtimum
saman.
Hvert væri svo ráðið gegn at-
vinnuleysinu. Hið opinbera og
sveitarfélögin eiga þarna mikl-
um skyldum að gegna. Ekki
mætti reka hentistefnupólitik i
atvinnumálum. Kosningaárin
væri mikið fjárútstreymi hjá
borginni og óreiðuskuldir
mynduðust. Nú þyrfti aftur á
' móti að greiða þessar skuldir,
þegar illa stæði á, svo að fé væri
ekki fyrir hendi i brýnar fram-
kvæmdir, sem gæfu mikla at-
vinnu, svo sem eins og byggingu
nýs frystihúss fyrir Bæjarút-
gerð Reykjavikur.
Minnti Björgvin á loforð Birg-
is Isleifs Gunnarssonar, borgar-
stjóra frá árinu 1974, við komu
stóru togaranna frá Spáni, um
nýtt frystihús fyrir B.O.R. og
um tillögu sina og Alberts
Guðmundssonar um eflingu
B.Ú.R. Einnig benti Björgvin á
ályktun Sjómannafélags
Reykjavikur urn að borgin
keypti tvo nýja togara.
Stóru togararnir eyða ekki
þorskstofninum hér við land.
Bæði veiða þeir mikið á erlend-
um miðum og koma einnig með
mikinn karfa að landi. Vitað
væri að ef einhver togaranna
stöðvaðist, þá vantaði strax
hráefni i frystihús borgarinnar.
Hver sjómaður skapar beint
firnrn rnönnurn i landi atvinnu,
svo að engin önnur aðferð er
fljótvirkari til að eyða atvinnu-
leysi en efling útgerðar.
Siðan fjallaði Björgvin sér-
staklega um stöðu byggingar-
iðnaðarins og sagði að hluti af
atvinnuleysi þvi, sem þar væri
orsakaðist af rangri timasetn-
ingu lóðaúthlutana, ásamt þvi
að annarlegir hagsmunir verk-
taka væru látnir sitja i fyrir-
rúmi við lóðaúthlutun.
Efla bæri lika og sérstaklega
skipasmiðar i borginni. Stál-
smiðjur þyrftu að sameinast og
auka samstarf sin á milli, svo
þær gætu annað þeim verkefn-
um sem helzt lægju fyrir. Ekki
væri vanzalaust að engin meiri-
háttar skipasmiði og þá sér-
staklega stálskipasmiði fiski-
skipa skyldi vera i borginni.
Að lokum sagði Björgvin:
„Alþýðuflokkurinn vill auka at-
vinnustarfsemi borgarinnar, en
þvi miður vill Sjálfstæðisflokk-
urinn ekki heyra slikt nefnt. At-
vinnleysi kemur harðast niður á
verkamönnunum og flokki okk-
ar jafnaðarmanna, Alþýðu-
flokknum, sem erum þeirra
málsvarar.
Þvi næst hófust frjálsar um-
ræður og tók fyrstur til máls
Gisli Már Heigason. Ræddi
hann um atvinnuleysið og at-
vinnuleysisskráningu, togara-
útgerð, landbúnað og væntanleg
framboðsmál ásamt spurning-
um, sem hann beindi til Björg-
vins.
Elias Kristjánssonf jallaði um
rikisrekstur og „Parkinssons-
lögmálið” margumrædda.
Einnig ræddi hann um „markið”
i verðlagningu með sérstöku til-
liti til hins opinbera og togara-
útgerð.
Skjöldur Þorgrimsson ræddi
um kosningu fulltrúa Alþýðu-
flokksins I útgerðarráð borgar-
innar og um útgerð frá henni.
Rakti siðan sögu frystihúss BtrR
og sagði stóru togarana hafa
nokkra sérstöðu vegna mikilla
fiskveiða viö Grænland, hversu
lengi sem þeir fengju það. 1961
hefðu 31 landróðrabátur verið
gerður út frá borginni en aðeins
5 núna.
Sigurður E. Guðmundsson
fjallaði itarlega um það vanda-
mál sem birtist i þvi að fsland
væri orðið láglaunasvæði i
Evrópu. Fjallaði siðan um hús-
næðisbyggingar og skipasmiðar
og minnti á, að nálæg bæjarfé-
lög hefðu skapað skipasmiðun-
um betri aðstöðu en höfuðborg-
in.
Asgeir Ágústsson sagði hið
opinbera taka of mikið af
þjóðartekjunum eða um 37%.
Fjallaði siðan um iðnaðinn og
uppbyggingu hans. Taldi einnig
vanta smærri útgerð frá borg-
inni.
Guðlaugur Tryggvi Karisson
fjallaði um samhengið milli at-
Svipmyndir frá fundinum.
vinnu- og gjaldeyrismála, verð-
lagsmála og hagvaxtar. Benti
hann á hversu gjaldeyrisöflun
væri mikilvæg til að bægja frá
atvinnuleysi og hvernig gjald-
eyrismálin hefðu bein og óbein
áhrif á þau markmið, að verð-
lag væri stöðugt og hagvöxtur
héldist sem jafnastur. Atvinnu-
leysi þyrfti að mæta á tvennan
hátt: Með beinum aðgerðum i
viðkomandi grein, þar sem at-
vinnuleysi væri að myndast og
með eflingu útflutnings og
gjaldeyrisöflunar þar sem i
langflestum atvinnugreinum
yrði ekki haldið uppi eðlilegu at-
vinnuástandi til langframa,
nema gjaldeyrismálin væru i
lagi. Innflutningur væri það stór
hluti flestra atvinnugreina.
Fjallaði siðan um hið opna
hagkerfi okkar og sérstöðu
vegna þess. Benti á að útgerð og
fiskvinnsla væru okkar lang-
stærstu og öflugustu gjaldeyris-
skapandi atvinnugreinar, það
væri grundvöllurinn sem byggja
ætti á. Einnig bæri þó að lita
með fyllstu athygli á möguleika
iðnaðarins i þessu sambandi og
nefndi sértaklega stóriðju, ull-
ar- og skinna-iðnað og iðnað,
sem hefði beinan gjaldeyris-
spamað i för með sér.
Tryggvi Þórhallsson taldi að
við treystum of mikið á fiskinn.
Frystihús væru of mörg,flestir
lifðu á iðnaði. Tryggja þyrfti
iðnaðinum sömu skilyrði og er-
lendis varðandi fjármagn, tolla
og annað. Mynda þyrfti sjóði
fyrir iðnaðinn svo að hann gæti
samræmt krafta sina og aukið
hagkvæmni. Auglýsingar er-
lendra iðnvara erfiðar islenzk-
urn iðnaði. Alls ekki rnætti skatt-
leggja hráefni til iðnaðarins ef
innflutt vara úr sömu hráefnum
væri óskattlögð.
Birgir Dýrfjörð fjallaði um
hið vaxandi atvinnuleysi og
taldi aukna útgerð stórvirkustu
lausnina á þvi. Auka þyrfti lag-
metisiðju og styðja við bakið á
þeim iðngreinum sem berðust i
bökkum. Taldi atvinnuleysis-
skráningu ekki gefa rétta mynd
af hinu slæma atvinnuástandi.
Guðmundur Magnússon fjall-
aði itarlega um atvinnuástandið
og hvernig Alþýðuflokurinn ætti
að bregðast við þvi. Iðnaðurinn
yrði að vaxa og ekki mætti
hagsmunatogstreita við inn-
flutninginn koma i veg fyrir
það. Heildarhagsmunirnir yrðu
að sitja i fyrirrúmi.
Frummælandinn, Björgvin
Guðmundsson.f jallaði siðan um
fyrirspurnir og einstök efnisat-
riði hjá ræðumönnum. Sérstak-
lega lagði hann áherzlu á mikil-
vægi aukins samstarf fyrir efl-
ingu iðnaðarins og aukna áætl-
unargerð, sem gæti orðið iðnað-
inum til halds og trausts þegar á
móti blési.
□[Bandarískur
^geimfari: Það
fleru til æðri
Mvitundarsvið!
EDGAR DEAN MITS-
CHELL — einn hinna 12
geimfara, sem stigið hafa
fæti á mánann, er sann-
færður um að það finnist
annað og æðra tilverustig.
Allar götur siðan Mitchell lét af
störfum sem geimfari hjá banda-
risku geimferðastofnuninni
NASA og lét af foringjatign hjá
flotanum hefur hugur hans beinzt
að þvi að rannsaka yfirnáttúrlega
hluti, eins og þaö hefur verið
nefnt á islenzku. Það var geim-
ferð Mitchells árið 1971, hans
fyrsta og sfðasta ferð, sem kom
þeim hugmyndum i kollinn á
honum, að eitthvað væri til
handan tima og rúms, og siðan
1972 hefur allt hans starf beinzt að
þvi.
Yfirnáttúrleg skynjun
A leiðinni til tunglsins, en hann
var stjórnandi mánaferjunnar,
varö hann fyrir skynjunum, sem
hann hefur siðar lýst sem yfir-
náttúrulegum.
„Þessi upplifun var einstök,”
segir hann. —„Það var eitt af
þessum augnablikum I lifi manns,
þegar maður þykist geta skynjaö
tilgang alheimsins og likt og snert
óraviddir geimsins. Þarna úti i
geimnum kynnist maður þeirri
tilfinningu, aö vera óánægður
með gang heimsins og fyllist
löngun til að leggja sitt af
mörkum til að bæta ástandið
þar.”
Má bæta
Þessi þörf hefur ekki yfirgefið
Mitchell siðan. Eftir að hann
hætti störfum hjá NASA hefur
hann þrotlaust unnið að þvi að
sannfæra fólk um að með út-
vikkun mannlegrar skynjunar
megi bæta heiminn. Það sé hægt
með þvi að færa sér i nyt og rann-
saka á visindalegan hátt alla þá
orku og krafta, sem i dag kallast
yfirnáttúrulegir.
Það sem þarna er um að ræða,
eru allar hinar óskýranlegu eig-
indir fólks, skynjanir, sem ekki
veröa rökstuddar, hæfni til að sjá
fyrir um óorðna atburði, tengsl
við önnur tilverusvið og svo fram-
vegis.
Leynilegar rannsóknir
En Mitchell hafði löngu áður en
hann gerðist sjálfboðaliði hjá
NASA fengiö áhuga á yfirnáttúru-
legum fyrirbærum, og meöan á
tunglferðinni stóð gerði hann
sjálfur sinar eigin athuganir og
tilraunir með hugsanaflutninga.
Fjórir vinir hans á jörðu niðri
voru þátttakendur i þessum til-
raunum, og meðan mánafarið var
á leið frá jörðinni sendi Mitchell
vinum sinum hugskeyti. Hann
hugsaði einföld tákn og einbeitti
hugsun sinni að hverjum ein-
stökum hinna fjögurra vina.
Arangurinn var „góður” að sögn
hans, en bandarísk geimferða-
yfirvöld höfðu ekkert fengið að
vita um þessar einkatilraunir
tunglfarans.
Mitchell, sem nú er 44 ára gam-
all, var álitinn af sérfræðingum
NASA sneggsti og gáfaðasti
geimfarinn i hópi allra þeirra,
sem sendir voru út fyrir gufu-
hvolfið.
Þegar hann hætti i sjóhernum
stofnaði hann ásamt vinum sinum
félagið „Institute of Noetic
Science” i Palo Alto i Kaliforniu.
Tilgangur félagsins var sálar-
rannsóknir og athuganir á
óskýranlegum náttúrufyrir-
bærum. Nú starfar Edgar Mit-
chell á skrifstofu þessa félags —
og þar semur hann ræður sem
hnn flytur viða um land, ritar
blaðagreinar og vinnur að at-
hugunum á ýmsum verkefnum
félagsins og stundar kynningar-
starf sitt.
Orka
Umfram allt hefur hinn fyrr-
verandi tunglfari áhuga á að gera
tilraunir, sem beinast að þvi að
sanna og fastmóta kenningar sem
skýra á visindalegan hátt hin dul-
rænu fyrirbrigði. Hann hefur
einnig mikinn hug á að kanna til
mikillar hlitar hinar svonefndu
huglækningar. Þá villrhann einn-
ig taka höndum saman við þau
félög, sem þegar starfa að hlið-
stæðum rannsóknum.
„I framtiðinni munum við
kenna fólki að hlusta ekki aðeins
eftir þvi sem sagt er, heldur beita
skynjun sinni til að nema þá
hugsun sem liggur að baki hinum
töluðu oröum. Þannig aö fólk ekki
aðeins skilji hvað sagt er —
heldur skynji hvað átt er við.”
Aðspurður segir Mitchell þó, að
það verði að gera greinarmun á
starfi hans félags, sem helgist að
visindalegum rannsóknum á
hinum óskýrðu fyrirbærum, og
þeimhópum.er stundi slikt sem
hreint kukl eða trúarbrögð.
„Hugmyndir minar eru nokkuð
á þann veg,” segir Mitchell, „að
vitundarsvið mannsins sé nokkuð
fast afmarkað. Við önnur mörk
þessa vitundarsviðs er hin efnis-
lega vitund — en við hin mörkin
það sem kalla mætti sviðsvitund,
þar sem manneskjan tengist al-
heiminum. Aðeins það að lita á
jörðina er viö vorum á heimleið
dugði mér til að komast i snert-
ingu við þessa sviðsvitund, — og
ég þurfti ekki að vera þaö langa
stund til að sannfærast um tilvist
hennar.”
Leiguflug— Neyöarflug
HVERT SEM ER
HVENÆR SEM ER
FLUGSTÖÐIN HF
Símar 27122-11422
Alþýðublaöið
Þriðjudagur 17. febrúar 1976