Alþýðublaðið - 26.03.1976, Blaðsíða 11

sœr Fös+udagur 26. marz 1976
Þarna er einnig notaö svokallaö slétt permanent og er
hárið greitt inn í hnakkanum, en toppurinn er greiddur
fram og út með hjálp krullujárnsins.
NENHÐ ER OR SOGUNNI
varla hægt að sjá hvort permanent er i hárinu eða ekki og hárgreiðslan heldur sér
miklu betur en f yrr, með því að miklu meiri lyfting er í hárinu og það verður eðli-
legra.
nokkru seinna, kæruleysislega,
hvort þessa ferð mannsins hennar
hefði ekki borið brátt að.... þá sá
hann sársaukablik i augum henn-
ar, áður en hún sagði honum það
brosandi, hvers vegna Vane hefði
neyðzt til að fara svona skyndi-
lega.
Þegar máltíðinni var lokið,
stakk hann upp á þvi, að þau
drykkju kaffið á svölunum fyrir
utan hótelið.
Það var eitt af þessum kyrru
kvöldum, þegar himinninn yfir
Miðjarðarhafinu er dimmblár,
allt að þvi' fjólublár á litinn.
Risastórt silfurglitrandi tungl
hékk lágt á himninum og varpaði
langri silfurrák á hafflötinn.
Beint fyrir neðan svalirnar,
sem þau sátu á og drukku kaffið
sitt, var þekktasti lystivegur
Evrópu, glitrandi af ljósum.
Fólk gekk fram og aftur i trjá-
göngunum, dyrir einkabilar
blönduðust þar leigubilum.
Þegar þau höfðu setið um
stund, þagnaði Sinclair skyndi-
lega. Hann sat og horfði hugsandi
á iðandi lifið, og nii var komið að
Phillidu að virða hann fyrir sér úr
sæti sinu við litla borðið.
Hún gerði sér eiginlega ekki
grein fyrir að hún var að þvi, en
af einhverjum ástæðum gat hún
ekki slitið augun af fallega hliðar-
svipnum, sem sneri að henni.
Hann var einkennilegur maður,
og .... einkennilega aðlaðandi
maður.
Hún áttaði sig ekki á þvi, að það
var hin hræðilega einmanaleika
kennd hennar, sem kom henni til
að finnast hann sérlega aðlað-
andi, og hún gerði sér enga grein
fyrir þvi, hvað hugsanir hennar
voru hættulegar einmitt i þessu.
Hann vissi vel af þvi, að hún sat
og horfði á hann, og hann vissi
lika, að nærvera hans i kvöld
fyllti hjá henni þörf.... að hún
hefði likasttil verið að gráta sig i
svefn á þessu andartaki, ef hann
hefði ekki verið, en maðurinn,
sem hún var gift, vann i þágu vis-
indanna i hinum enda verald-
arinnar.
Sinclair Arliss var hin fæddi
tækifærissinni, og hann hafði all-
taf verið sannfærður um, að það
væru ekki aðrir en fifl, sem
slepptu frá sér happi, þegar það
bauðst.
Skyndilega sneri hann sér við
brosti einu mest töfrandi brosinu
sinu til hennar.
— Það á einhvern veginn ekki
við allt þetta fólk, á svona kvöldi
eins og núna ... það eyðileggur út-
sýnið. Það er enn árla kvölds, og
mér finnst einhvern veginn, að
spilavitið eigi ekki sérlega vel við
yður....
— Nei, þa6 gerir það ekki, ját-
aði Phillida. — Ég þoli ekki spila-
viti.
— Hvernig lizt yður þá á öku-
ferð i bllnum minum?Ég lofa þvi
að flytja yður heim heila á húfi á
siðsamlegum tima.
Hún hikaði, en hún var glað-
vakandi, og eins og hann hafði
rétt verið að segja, var enn árla
kvölds.
Hana langaði ekki vitund til að
háttá og liggja svo vakandi
timunum saman. Bak við lokaðar
svefnherbergissdyr hennar beið
hræðileg einveran.
Það var i fyrsta sinn, siðan
Vane fór, sem henni hafði tekizt
að bægja einmanaleikanum frá
um stund.
Kannski var til fólk, sem liti
það óhýrum augum, að hún færi i
ökuferð i tunglsljósi með Sinclair
Arliss.Og hvaðmeö það? Leyfum
þvi það þá!
Hún var skyndilega gripin ein-
hverri kæruleysistilfinningu..T.
kannski var það maðurinn á móti
henni, sem átti sök á þvi, kannski
var þaö bara hennar eigin þörf
fyrir að vera samvistum viö ein-
hvem, sem var... aðiaöandi?
Hún stóð upp eftir andartaks
hik.
— Ég þarf bara að ná i kápuna
mina.
Hann stóð snöggt á fætur og
horfði brosandi á hana.
—Og klút til að binda um hárið!
Ég ek hratt!.
Augu þeirra mættust. Hún sá ekki
annað en vinsemd i augum hans,
ogkinkaði örlitið kolli, umleiðog
hún sneri sér við til að fara inn i
hótelið.
— Ég bið með bilinn við aðal-
innganginn eftir fimm minútur,
sagði hann.
Phillida var i betra skapi en hún
hafði verið i marga daga, þegar
hún gekk að lyftunni og fór með
henni upp.
Fimm minútum siðar fór hún
aftur niður, og var þá komin i
káðu yfir kvöldkjólinn og hafði
rósóttan sjiffonklút yfir hárinu.
Þegar Sinclair sá hana koma
niður tröppurnar fyrir utan hótel-
ið, fann hann allt i einu fyrir ein-
kennilegri og áður óþekktri til-
finningu i hjartastað. Mikil
lifandiskelfing var hún óreynd og
saklaus að sjá!En sá hluti hans,
sem hann þekkti bezt, svaraði:
Vertu ekki svona kjánalegur!
Hefurðu nokkurn timann hitt
stúlku, sem ekki gat bjargað sér
sjálf.... ef hún kærði sig um
það....?
Veðrið hefði ekki getað verið
betra fyrir ökuferð en þegar þau
höfðu öll ljósin á Promeade des
Anglais að baki og voru á leiðinni
framhjá veðhlaupabrautunum og
upp i sveit. Þá óskaðiPhillida
þess af einhverjum ástæðum, að
hún hefði ekki farið með. Þvi
þó hún gleymdi þvi ekki eitt
andartak, hjá hverjum hún sat,
þá voru hugsanir hennar alltaf
langt i burtu... hjáVane.
Tunglið reis hærra og hærra á
DJEGRADVÖL 11
Skák
37. HOSNEDL—KOSINA
CSSR 1972
III
mmmtm
vm
I m, m . m
m,m * fm
í... ?
KOMBINERIÐ
Lausn annars staðar
á siðunni.
Bridgc
Hvar lá drottningin?
Spilið i dag:
Flest pörin i sveitakeppninni
villtust i að segja 4 spaða Norð-
ur — Suður, sem vissulega eru
óvinnandi. Eitt par sagöi þó
öðruvisi.
Norður
AAG 832
VK 10 5
+ A 9 6
■ * 10 8
Vestur Austur
♦ 95 ♦ K D 7
V 7 4 V D 9 8 6 3
4 K D 5 3 + G 10 8 3
Á K 76 5 2 * 9
Suður
♦ 10 6 4
V AG 2
♦ 7 2
*ÁDG 43
Sagnir gengu:
Norður Austur
lsp. Pass
3grönd Pass
Suður Vestur
2grönd Pass
Pass Pass
t
og svo
var þaö
þessi
... montna Þingeyinginn sem
var i heimsókn austur á landi
og fékk að heyra þar berg-
mál. Vinur hans kallaði há-
stöfum „Gvendur!” og
sekúndu siðar hljómaði
röddin til baka frá fjallinu
sterk og skær:
„GVENDUR!!! ’.
Þetta er ekkert sagði sá
þingeyski. Norður i Ásbyrgi
er svo öflugt bergmál, að ef
ég kalla upphátt: „Siggi!” —
þá hljómar úr öllum áttum:
„HVAÐA SXGGI?”
Gátan
7Jí_ i'Z 7
Vestur réðist á garðinn, þar
sem hann var lægstur og sló út
tigulfjarka. Sagnhafi hugsaði
sig um stundarkorn og drap svo
með ás. Spilið var svo sem eng-
an veginn upplagt, þvi nauðsyn
var að finna hjartadrottningu,
til að fá þrjá hjartasiagi.
Drottningarskömmin verður
bara að liggja hjá Austri,” sagði
hann við sjálfan sig og spilaði
lauftiu og lét hana flakka. Vest-
ur drap með kóngi og nú voru
fundir fjórir slagir á lauf. Vörn-
in tók sina þrjá tigulslagi og út
kom spaði, sem sagnhafi tók á
ás i borði, spilaði út hjartakóngi
og siðan tiu, sem Austur lagði
drottninguna á og sögnin var i
höfn. Það sakaref til vill ekki að
geta þess, að það voru Bella-
donna og Avarelli, sem sátu hér
Suður — Norður.
/u D/y D/mm 7 UNf/fí 5 TÓR \ /£ 5 7 LHD/JJ
/ 5
STÖR 1 'Rtt
b H/ÍD /R 3
R Ji/lZÚOft jfífíD I/IKIU
'Pi- Vs, r/ SKUR HLÝJU Nfí
V //
S iklR
LiTlhlN GfíP /SVSjq
OTT FUCtL /rv/V A)fíR flrtúflN
[ 7
RmPrtR 9 ÞREYT
/0 2
SKAKLAUSN
37. HOSNBDL—KOSINA
I... c3! 2. bc3 12. ghdl gc4!
3. bc3 rA'c3— ] *-c3! 3. Ac3
Jlc3 4. gb2 &b2 5. ®bl £,a3!
6. ®>al gc2 [7. •&-a4 jj.b2 8. ®>bl
gcc8 9. a3 ij.e5— • ] 0: 1
[MaricJ

Viltu ver svo vænn að sópa undan'
rúminu minu...