Alþýðublaðið - 26.03.1976, Blaðsíða 2

2 STJÖRNMÁL
Föstudagur 26. marz 1976 biartö1

tJtgefandi: Alþýöuflokkurinn. Rekstur:
Reykjaprent hf. Tæknilegur fram-
kvæmdastjóri: Ingólfur Steinsson. Rit-
stjóri og ábyrgþarmaöur: Arni Gunnars-
son. Ritstjóri: Sighvatur Björgvinsson.
Bjarni Sigtryggsson. Aösetur ritstjórnar er i
Ritstjórnarfulltrúi:
Siöumúia 11, simi 81866. Augiýsingar: simi 28660 og 14906. Prentun:
Blaöaprent h.f. Askriftarverö: 800 krónur á mánuöi og 40 krónur i
| lausasölu.
Enn eitt dóms-
malahneykslið
Félagið „íslenzk réttarvernd" hefur komið upp
um, að í tveimur fangageymslum hér á landi voru
notuð sérstök hátíðnihljóðtæki, sem tengd voru inn-
anhússkallkerfi og notuð voru til þess ,,að róa
fanga". Tækið var notað á þann hátt, að með því var
hátíðnihljóöbylgja send um innanhússkallkerfið og
höfðu hljóðin þau áhrif að sögn sjónarvotta, að fang-
ar ærðust um stund, en sofnuðu síðan. I viðtali við
Tímann segir Ólaf ur Ólafsson landlæknir, að notkun
þessa tækis hafi á engan hátt verið afsakanleg. (
fyrsta lagi geti þaðskaddað heyrn manna, í öðru lagi
verði notkun tækisins f rekar til þess að æra menn, en
stilla og í þriðja lagi segir landlæknir, að ómögulegt
sé að segja til um hvaða áhrif þetta geti haft á sálar-
líf manna. Eftir lýsingu landlæknis er því hér um
hreint pyntingatæki að ræða, þótt ráðuneytisstjórinn
i dómsmálaráðuneytinu vilji ekki mikið úr því gera í
viðtali við Morgunblaðið.
Að sögn dómsmálaráðuneytisins hefur ráðuneytið
ekki haft hugmynd um, að þessi tæki hafi verið sett
upp í fangageymslunum tveimur, en telur uppsetn-
ingu þeirra vera algeran barnaskap þeirra lögreglu-
manna, sem í hlut áttu. Þá brá dómsmálaráðherra
einnig fljótt við, þegar íslenzk réttarvernd kærði
notkun tækjanna fyrir honum.fyrirskipaði rannsókn
á málinu og þegar henni var lokið bannaði ráðherr-
ann notkun tækjanna. Er því engin ástæða til þess að
efast um að það sé rétt, að það hafi verið fyrir
barnaskap lögreglumanna á viðkomandi stöðum,
sem tæki þessi voru tekin í notkun. Þeir vissu ein-
faldlega ekki, hvað þeir voru að gera.
En er þaðekki áhyggju- og umhugsunaref ni að það
skuli geta gerzt, að gæzlumenn fangageymslna skuli
án vitundar sinna yf irmanna geta gert tilraunir með
tæki til þess að,,róa fanga" — tæki, sem síðar kemur
i I jós að eru stórhættuleg bæði líkamlegri og andlegri
heilsu manna. Ekki vantar hér á landi alls kyns sér-
fræðinga, sem sífellt eru að láta Ijós sitt skína um
mannúðlegar og uppbyggjandi refsingar, um opin
fangelsi, sálgæzlumeðferð brotamanna og annað í
þeim dúr — og lögin og framkvæmd þeirra taka
nokkurt tillit til skoðana allra þessara sérfræðinga.
Svo kemur allt í einu upp úr dúrnum, að í tveimur
fangelsum er verið að gera tilraunir með hættuleg
tæki til þess að „róa" fólk og allir hinir vísu sér-
fræðingar og allir hinir ábúðarmiklu yf irmenn dóms-
og réttargæzlumála koma af f jöllum. Nú virðast við-
komandi lögreglumenn siður en svo hafa reynt að
leyna því að þessi tæki hafi verið i notkun. En
hvernig er með sérfræðingana og stjórnendurna.
Hvernig er það með þá aðila, sem eru sískrifandi og
sitalandi um dóms- og refsimál, aðgerðir og úrbætur
og hafa fengið það hlutskipti að fylgjast með þessum
málum, bæta úr þeim og bera ábyrgð á þeim: Hafa
þeir ekkert eftirlit haft með þessum stofnunum —
ekkert haft fyrir því að skoða þær eða ræða við
gæzlumenn þeirra áður en þeir fóru að láta Ijós sitt
skína á opinberum vettvangi?
Atburðir þeir, er fslenzk réttarvernd kom upp um,
eru alvarlegir og sorglegir. En þeir gera jafnframt
öll þessi gáfulegu og háfleygu skrif sérfræðinga og
ráðamanna um hátiðlegar sálrænar og félagslegar
nýtízku aðferðir til þess að lækna þá ógæfusömu
menn, sem gista fangageymslur, hlægileg. Þessum
aðilum væri nær að gá að þvi, sem er að gerast í kring
um þá, en að skrifa og tala spekingslega jafn víðs-
f jarri raunveruleikanum og þeir hafa gert.Og ef tala
á um barnaskap þá verður vart á milli séð hvor
barnaskapurinn er meiri, hjá lögreglumönnunum,
sem ákváðu að gera tilraunir með hvernig „róa"
mætti fangana eða hjá yfirvöldum dómsmála, sem
sögðust ekki hafa hugmynd um hvað lögreglu-
mennirnir hefðu verið að gera — og viðurkenndu þá
um leið að eftirlit ráðuneytisins með fangageymsl-
um í landinu væri af heldur en ekki skornum
skammti.
Fjórðungsmót hesta-
manna haldið á Hellu
Fjórðungsmót Sunnlendinga
veröur haldið á Rangárbökk-
um við Hellu, 26. og 27. júni i
sumar. Skoðun kynbótahrossa
mun hefjast fyrr, þ.e.a.s., stóð-
hestar verða skoðaðir og dæmd-
ir á fimmtudegi 24. júní, en
hryssur föstudaginn 25. júni.
Samtimis hryssuskoðuninni er
fyrirhuguð opin gæðingakeppni
fyrir börn og unglinga á 10 til 15
ára aldri. Reglur og kynning á
þvi atriði verða sendar hverjum
félagsformanni með þessari til-
kynningu.
Eigendur kynbótahrossa
þurfa að hafa samband við Þor-
kel Bjarnason hrossaræktar-
ráðunaut, sem mun veita nánari
upplýsingar um forskoðun og
fleira þar að lútandi. Akveðið
hefur verið að kynbótahross
yngri en 4 v. verði ekki sýnd á
mótinu.
Gæöingakeppni verður skipt I
a- og b-flokk. Hvert félag má
senda 1 hest i hvom flokk fyrir
fyrstu 50 félagana, og annan
fyrir næstu 50. 3. hestur á 101 til
200, 4.hestur á 201 til 300 o.s.frv.
Hver hestur verður dæmdur
sér með spjaldadómi. Verði
hestar jafnir i einkunn til verð-
launa, ræður hlutkesti hver ber
sigur úr býtum.
Eignarpeningar verða veittir
fyrstu hrossum i hverri grein,
auk myndarlegra peningaverð-
launa. Kappreiðar verða fjöl-
breyttar. Keppnisgreinar
verða: 1500 m brokk, 250 m
stökk, 350 m stökk, 800 m stökk,
250 m skeið og 1500 m stökk.
Þegar er búið aö trygg ja næga
beit fyrir ferðahross beggja
vegna Rangár, einnig eiga að
vera næg tjaldstæði við móts-
svæöi.
Fjórðungsmótsnefnd er þann-
ig skipuð: Björn Sigurösson,
Gusti, form., Bergur Magnús-
son, Fáki, gjaldkeri, Guðmund-
ur Þ. Gislason, Loga, ritari,
Ingólfur Bjarnason, Smára, Jón
Bjarnason Hrossaræktarsam-
bandi Suðurlands, Halldór Ein-
arsson, Sörla, Magnús Fin
bogason, Geysi og fer hann jafn-
framt með störf framkvæmda-
stjóra til að byrja með. GG
Stefán jonsson, alþingismaður-.
ENGINN FAI HÆRRI
• • ••
EN TVOFOLD LAUN
VERKAMANNS
— Alþingi skorar á
rikisstjórnina að láta
undirbúa löggjöf um
hámarkslaun, þar sem
kveðið verði á um að
ekki megi greiða hærri
laun hér á landi, en
sem svara tvöföldum
launum verkamanns,
miðað við 40 stunda
vinnuviku.—
Þannig hljóðar hluti þingsá-
lyktunartillögu, sem Stefán
Jónsson, alþingismaður, hefur
flutt i efri deiid Alþingis. Al-
þýðublaðið spurði Stefán hvort
og þá hvernig hægt væri að
koma þessu til leiðar. „I þessari
þingsályktunartillögu er um
stefnumörkun að ræða. Til þess
að hægt sé að hrinda þessu i
framkvæmd þarf grundvallar-
breytingu á þjóðfélagskerfinu.”
Stefán sagði, að á árunum i
kringum 1960 hefði það verið
skoðun allra þeirra er voru á
vinstri kanti stjórnmála, að
stefna ætti að almennri tekju-
jöfnun. Siðan með tilkomu við-
reisnarstjórnarinnar hefði sú
stefna verið mörkuð, að auka
hinn svokallaða hagvöxt. Það
hefði verið gert með þvi að auka
launamismun á kostnað fram-
leiðslustéttanna og ýta með
þeim hætti undir neyzlukapp-
hlaupið.
Bankastjóralaun
siðlaus
Þá sagði Stefán Jónsson:
„Laun vericamanna nema nú
um það bil helmingi fram-
færslukostnaðar visitölufjöl-
skyldunnar. Má þvi ætla að við
þingmenn, sem höfum tvöföld
laun verkamanns, höfum til
hnifs og skeiðar. öll laun þar
umfram, hvað þá sexföld verica-
mannalaun, eins og bankastjór-
ar hafa, hljóta að teljast sið-
laus.”
Um afgreiðslu tillögunnar i
þingi, sagði Stefán: „Mér þykir
nauðsynlegt, að umræður um
þessi mál fari fram hér i Al-
þingi, á meðan ástand þjóðmála
og þá ekki sizt efnahagsmála er
einsbágt og raun ber vitni. Þaö
þarf að breyta rekstri samfé-
lagsins og gera það að þurftar-
samfélagi fremur en ofnægtar-
samfélagi. Ég tel mig vera
öruggan um atkvæöi samflokks-
manna minna við tillöguna. Þá
er ég ekki vonlaus um stuðning
Alþýðuflokksmanna,” sagði
Stefán Jónsson að lokum.
—GAS.