Alþýðublaðið - 26.03.1976, Blaðsíða 10

io
SKEMMTANIR — SKEMMTANIR
HÓTEL LOFTLEIÐIR
Cafeteria, veitingasalur með sjálfsafgreiðslu opin alla
daga.
HÓTEL LOFTLEIÐIR
Blómasalur, opinn alla daga vikunnar.
HÓTEL BORG
við Austurvöll. Resturation, bar og dans I Gyllta
salnum.
Simi 11440.
HÓTEL SAGA
Grillið opið alla daga. Mimisbar og Astrabar, opiö alla
daga nema miðvikudaga. Simi 20890.
INGÓLFS CAFÉ
við Hverfisgötu. —Gömlu og nýju dansarnir. Simi 12826.
ÞÓRSCAFÉ
Opið á bverju kvöldi. Simi 23333.
SKEMMTANIR — SKEMMTANIR
Ingólfs-Café
Gömludansarnir í kvöld kl. 9
Hljómsveit Garðars Jóhannessonar.
Söngvari Björn Þorgeirsson.
Aðgöngumiðasala frá kl. 8. — Simi 12826.
Tilboð óskast
i nokkrar fólksbifreiðar, Pick-Up bifreið
og bifreið með 4 þúsund litra oliugeymi úr
ryðfriu stáli, er verða sýndar að Grensás-
vegi 9 þriðjudaginn 30. marz kl. 12 til 3. —
Tilboðin verða opnuð i skrifstofu vorri kl.
5.
Sala Varnarliðseigna,
BILASALINN
v/VITATORG
Opið öll kvöld til kl. 10
Símar 12500 og 12600
Aðalfundur
Styrktarfélags vangefinna
verður haldinn i Bjarkarási, mánudaginn
29. mars kl. 20.00.
Dagskrá:
1. Skýrsla stjórnar.
2. Reikningar félagsins
3. Kosningar.
4. önnur mál.
Stjórnin.
Föstudagur 26. marz 1976 blaöíö*
Á myndinni sjáum við hárgreiðslu og þar hefur einungis verið sett permanent í
yztu toppana. Þetta gefur greiðslunni léttan blæ og ekki þarf nema renna greiðu
gegnum hárið til að laga það til.
GAMLA KRULLUPERMA
Permanet,ásamt klippingu er skilyrði fyrir þvi að hárgreiðslan komi vel út og
haldist lengur í hárinu en fyrsta daginn. Nú er gamla permanentið úr sögunni, og
kvenfólk kemur ekki lengur heim úr greiðslunni með lambakrullur í hárinu. Nú er
FRAMHALPSSAGAM
Sinclair... þab er aldrei á hann
treystandi...
Það voru næturnar, sem voru
verstar, næturnar, sem lengdu
timann enn meir og gerðu hann
óþolandi...
Það var sama, hvað hún reyndi
að þreyta sig mikið á daginn —
henni tókst aldrei að sofna á
kvöldin.
Og þar sem hún lá þarna og
starði út i loftið stórum, galopn-
um augum, fóru minningarnar að
kvelja hana aftur.
— Hvað þýddi það að fara aftur
og aftur yfir þetta? spurði hún
sjálfa sig beisklega. Það verður
einhvern veginn að kippa þessu i
lag... einhvem veginn binda enda
á þetta hjónaband, sem var ekki
annað en skripaleikur...
Skyndilega fannst henni, að
húnþyldi bókstaflega ekki lengur
einmanaleikann og tómleikann,
og hún ákvað að fara til Nice i
nokkra daga.
En þegar hún var komin til
Nice, þá óskaði hún þess heitast,
að hún væri komin aftur heim, og
þó hún keypti sér mikið af falleg-
um fötum, þá gladdi það hana
ekkert.
Hún ákvað að fara aftur heim
strax næsta morgun.
Það var ekki fyrr en hún skipti
um föt fyrir kvöldmatinn, sem
hún áttaði sig á því, að þetta var i
fyrsta skipti, sem hún bjó ein á
stóru hóteli.
Og þegarhún gekk nokkru siðar
niður i veitingasalinn, fann hún til
ákafrar og næstum yfirþyrmandi
einmanaleikakenndar, þrá eftir
vingjarnlegu ávarpi eða kunnug-
legu andliti.
Hún þurfti að ganga yfir stóra
forsalinn, til að komast inn i veit-
ingasalinn, þar sem ljósin blik
uðu og skinu.
Tilhugsunin um það að þurfa að
ganga ein inn i stóran veitinga-
salinn, og láta alla stara forvitna
á sig, var henni næstum ofraun,
og ósjálfrátt staðnæmdist hún
andartak.
Einmitt i þvi sneri maðurinn
við móttökuborðið sér við og kom
auga á hana.
Andartaki siðar stóð hann við
hlið hennar.
— Þetta kom mér sannarlega
þægilega á óvart, sagði hann.
Phillida hrópaði hrædd upp yfir
sig, og leit beint i hlæjandí augu
Sinclair Arliss.
— Þér sagði hún, og þegar hún
réttihonum höndina, roðnaði hún
og hló.
Yndislegt glóandi blóm! hugs-
aði hann. Rós með logandi
hjarta...
Hann fann, að hjarta hans sló
örar, meðan hann stóð og horfði á
hana.
Það var svo stutt siðan hann
hafðiverið aðhugsa svomikið um
hana, og hér stóð hún allt í einu
frammi fyrir honum.
Hann spurði án þess að sleppa
hönd hennar:
— Hvað eruð þér að gera hér?
Hvar er maðurinn yðar?
— t Kanada! svaraði hún.
— t Kanada?
— Já! Það var allt i einu eins
og hún heföi fundið aftur nokkuð
af þeirri öryggiskennd, sem hana
hafði skort skömmu áður.
Hann sleppti hendi hennar og
leit á hana lyfti svolitið brúnum.
— Svo...?
— Ég er ein, sagði hún. — Ég
kom hingaö til að verzla....
Hann stóð andartak og horfði á
hana án þess að segja nokkuð.
Hann hafði orðið eftir i Nice til
að hitta mann, sem hann þekkti,
og snæða með honum kvöldverð,
en fyrir tiu minútum hafði hann
fengið skilaboð i gegn um simann
um, að það yrði þvi miður að
aflýsa kvöldverðinum.
Arliss hafði alltaf trúað á örlög-
in, svo að það var satt að segja
einkennilegt að hann skyldi hika
núna.
En hik hans var ekki lengi.
Hann flýtti sér að segja:
— Já, en þá borðið þér auðvitað
kvöldmat með mér, er það ekki?
Komið þér!
Hann tók undir handlegg henn-
ar og leiddi hana inn i salinn.
Sinslair Arliss gat verið mjög
töfrandi félagi, og þegar leið á
máltiðina haföi Phillida minni og
minni ástæðu til að sjá eftir
þessum fundi.
Hann hafði fariö um allan heim
og gat sagt frá hlutum, sem hann
hafði séð á ferðum sinum, svo
maður sé allt næstum ljóslifandi
fyrir sér....
Það leið ekki langur timi eftir
að þau hittust, áður en hann hafði
séð að eitthvað var að. Þegar hún
sagði honum að Vane væri i
Kanada, blandaðist undrun hans
sigurhrósi, og þegar hann spurði
cy4stareldur*
eftir Valerie North.