Alþýðublaðið - 06.07.1976, Side 11

Þriðjudagur 6. júlí 1976
DJEGRADVÖL
11
ir og kók í framtíðinni
á notkun þess viö gosdrykkja-
gerð og aðra matvælafram-
leiðslu.
En Coca-Cola hringurinn á i
glimu viðar og út af ööru. Til
dæmis upplýsti blaðamaður i
Brasiliu það á dögunum, að
tveir negrar sem unnu i
i
kók-verksmiöjii þar i landi, hafi
drukknað i stórum tanki fullum
af kóladrykk. Aður en likin
fundust hafði miklu magni
svaladrykksins verið ékið út til
dauðþyrstra borgarbúa sem
teyguðu dökkan svalann i hitan-
um.
Elizabeth og leit á Ann. — Hafið
þér náö yður alveg?
Elizabeth og frk. Blackley voru
að heilsa öðrum gestum. Ann
kinkaði kolli, og Robert sagði
hálfhranalega:
— Þér eruð reglulega lagleg
núna!
Ann roðnaði af undrun og starði
á hann. — Þetta er nýr kjóll.
Gaman, aö yður lizt á hann, sagði
hún og geröi sér upp hlátur.
— Hann klæðir yður, sagði hann
og leit undan, eins og þetta efni
væri útrætt.
Nú var orðiö allmargt um
manninn inni i salnum og eftir-
væntingin virtist ráða þar rikjum,
en enn jókst þó sú tilfinning, þeg-
ar lafði Barcombe og aðrir gengu
að borðinu. Robert hnippti i Ann.
— Komið! Það litur út fyrir, að
átiö sé að hefjast. Viö skulum
koma áður en öllu hefur verið
rænt frá okkur.
Þau komust i tæka tið að einu
borðinu. Lafði Barcombe hafði
komið heilli skriðu af staö. Þaö
gátu ekki allir komizt að i fyrstu
umferö og það var mikill troðn-
ingur aftast. Þeir, sem hvergi
fengu sæti, hópuðust aftur saman
eða settust á hliðarbekkina.
Nú komu stúlkur inn meö sjóð-
heitt kaffi eða te. Brosmild stúlka
i rauöum kjól kom til Ann og
Roberts. — Gott kvöld, systir...
gott kvöld, læknir. Kaffi eöa te?
Þau ákváðu sig, og Ann sagði:
— Þér litið vel út, Myra. Gengur
allt að óskum?
Myra lagöi bakkann frá sér
andartak og sýndi þeim hring á
vinstri hendi. Hún var kraftaleg
stúlka með rósrauðar kinnar og
dökkt, liöað hár og stór ljómandi
augu. — Alfie Biggs, sagði hún og
varö enn rjóðari. — I kvöld.
Ann dáðist aö hringnum og leit
brosandi á Myru.
— Það hefði liðið yfir okkur, ef
það heföi veriö einhver annar en
Alfie Biggs. Þið hafið þekkst svo
lengi.
— Við vorum saman i skóla,
sagöi Myra.
— Það tilheyrir i þorpum, sagði
Ann. — Hvenær verður brúökaup-
ið?
Myra tók bakkann upp. — i
sumar. Hann fer til Cleatings til
að vinna þar i júli, og viö viljum
gifta okkur áður.
— Hér I kirkjunni?
— Auðvitað! Ég skal bjóða yð-
ur, systir, og yður lika, læknir,
sagöi hún brosandi.
Robert horfði á eftir henni, þeg-
ar hún gekk fram.
— Vinna handa okkur i framtið-
inni, sagöi hann. Ann kinkaði
kolli.
Eftir að Myra var farin sagði
Robert Ann frá henni og unga
skógarverðinum, sem hún ætlaði
að giftast. Þaö var nóg um að
tala, þegar þau voru byrjuð að
ræða um þorpið og þorpsbúa, og
við og viö kröföust sessunautar
þeirra athygli þeirra.
Fyrsta borðhaldið stóð ekki
alltof lengi, og þegar þau stóðu á
fætur, tóku aörir gestir við. Ann
skemmti sér vel, þegar hún sá,
að Ben Conolly, elzti maður i
Meldersyde, geröi sig ekki likleg-
an til að standa upp. Húp hnippti i
Robert til að beina athygli hans
að Ben.
Robert brosti. — Hann á eftir
eina umferð enn, sagði hann. —
Biðið þér bara við. Hann sækir
okkur á morgun. Hann fær án efa
meltingartruflanir.
— Hann skemmtir sér vel, sagði
Ann.
— Já, eiginlega mætti hann
þakka fyrir að hafa svona góða
matarlyst á þessum aldri, sagði
Robert....
6. kafli
Það var oröið all framorðið,
þegar þau fóru úr samkomuhús-
inu. Ann leyfði frk. Blackley að
sitja i hjá sér, og Robert Moore
fyllti sinn bil af fólki. Allir hlógu
og sungu.
— Sjáumst á morgun! hrópaði
Robert til Ann, um leið og hann
settist inn i bilinn. — Ég þarf
hjálp við Rutherford gamla.
Komið heim til hans um tiu-leyt-
ið.
Ann kinkaði kolli og lagði af
stað. Rödd Roberts hafði verið
kuldaleg eins og venjulega, en
hún var farin að finna, að hann
var ekki alltaf þannig, og ein-
hverra ástæðna vegna gladdi það
hana.
Frk. Blackley var mjög hrifin.
Hún talaði um elsku dr. Moore frá
þvi að þær lögðu af stað, og gerði
sig ekkert liklega til að hætta þvi.
Ann sagði við sjálfa sig, að fólk,
sem byggi eitt, yröi vist oft all
máigefið. Hún hafði tekið eftir þvi
hjá öðrum.
Þegar frk. Blackley hafði lokiö
sér af meö Robert, hófst hún
handa á Brand ofursta.
— En, hvað hann er duglegur i
garðinum sinum! sagði hún hrif-
in. — Eru túlipanarnir hans ekki
dásamlegir?
— Jú, sagöi Ann. — Þegar þeir
eru fullsprottnir, kemur fólk
Gátan
IHOFl/ÖÚÆLU5T/í/fFSS£/m '/
--------1
□ ÖSVIK /Ð FU6L RNR
WÐ/N Tv/HL
'*/?£KI STrtuP ISz-'/P
V
/DfíT
5 h/B n m/TiT) £ND evifr V£L vofíDut/ L£/Ð
HuND
ST£RK UR
V£LG)U A'/v'/ £//X>
'oruriT) DK/LL
[
t
'3R0d trtiM GU V/55/? FER T/l F/SK/ftR
l. £/N$
CrEPfi „ HL/UDdR Kv£rv
og svo
var það
|>essi
um...
konuna á skemmtiferðaskip-
inu, sem sagöi skipstjóran-
um, aö hún fyndi ekki káet-
una sina. „Manstu káctu-
númerið?”, spurði skipstjór-
inn. ,,Nei, en ég man að það
var viti rétt fyrir utan”.
i* ________"___?
Skák
34. SIDEIFZADE—
GULJDIN
SSSR 1972
KOMBINERIÐ
Lausn annars staðar
á síðunni.
Gæfumunur!
Spilið i dag:
Norður * 38764 2 '072 ♦ K64 *86 Vestur a Austur 2 52
4 K
V ADG863 IK
♦ AD72 ♦ 10983
+ D3 *G 109752
Suður * AD1( 93 V 954 ♦ G5 + AK5 Sagnir gengu:
Suður Vestur Norður Austur
1 sp Dobl Pass 2lau
Pass 2hj 2 sp Pass
Pass 3hj 3sp Pass
4 sp Pass Pass Pass
Það verðurað segjast, að sagnir
Norðurs er dálitiö óvenjulegar.
Hann passar i fyrstu röð meö
5-lit i litarsögn Suðurs. Tvisögn
hans i spaöa þar eftir rekur svo
Suður i game, sem ógerlegt er
að vinna ef vörnin er rétt spiluð.
Vestur sló út laufdrottningu — i
lit makkers sins — og sagnhafi
tók á ásinn og spilaöi tigulgosa
út. Vestur tók á ás og spilaöi
laufaþristi sem sagnhafi tók á
kónginn. Sagnhafi hugsaði sig
nú um og rifjaði upp sagnirnar i
ljósi þess, sem spilað hafði ver-
ið. Hann taldi öruggt, aö Vestur
ætti 6 hjörtu, en vantaöi annað-
hvort ás eða kóng. öðruvisi var
spilamennska hans litt skiljan-
leg. Hann þóttist sjá, aö Vestur
hefði átt 2 lauf upphaflega og
vonaðist til að geta fengið
trompstungu ef Austur kæmist
inn. Hann taldi liklegt, að Vest-
ur ætti kónginn blankan, og
spilaði nú samkvæmt þvi. Hann
sló út tigulfimmi og tók á kóng i
borði og spilaöi þvinæst út
spaðagosa. Þegar Austur gaf
smáspil i stakk hann ásnum upp
ogkóngurinn kom siglandi i! En
björninn var nú samt ekki unn-
inn. Þrir tapslagir i hjarta
blöstu enn við! Enþaðer bezt að
reyna glöggskyggni Vesturs
hugsaði sagnhafi, sló út tigli og
rompaði heima og tók á spaða-
Tottningu. Siðan spilaði hann
máhjarta af hendi. Vestur
glæptist til aö láta gosann og
Áustur var inni á kóng! Hann
varð nú aö spila upp i tvöfalda
eyðu og þaö nægöi sagnhafa til
vinnings. Ef Vestur hefði hins-
vegar athugaö sinn gang, mátti
hann sjá, að ætti Suöur kónginn
þriðja var sögnin alltaf unnin.
Eina vonin var þvi að veiða
blankan hjartakóng i ásinn, lægi
hann i Austri.
En Vestri var máske vorkunn,
aö reikna ekki með tveim blönk-
um kóngum i sama spilinu! Það
gerði gæfumuninn.
SKÁKLAUSN
34. SIDBIFZADE—GULJDIN
I. .. ,Q.bl 2. <®f6 h2 3. g6 ji.g6
4. <g>g6 <S>f8 5. af7<g>e8 6. gf!
<S>e7 7. sS>f5 <S>d6 8. <g>e4 ®>c5 9.
<S>d3 <g>b4 10. ghl! [10. . . <&a3
II. <S>c3 b2 12. gbl--] 1:0
[Judovið]
Gpib

Maðurinn yðar ætti að vera hreykinn
yfirleitt er hann ekki svona vinalegur
við ókunnuga
bjargað tveim timum eftir
strandið