Alþýðublaðið - 24.07.1976, Blaðsíða 4

4 ÍÞRÚTTIR
Laugardagur 24. júií 1976. biaSui1
Ekki aðalatriðið að
vinna.
Við náðum i Kristinn Hallsson
i Stjórnarráðinu. Við lögöum
fyrst fyrir hann spurninguna:
Með hverju fylgist þú á
Ólympiuleikunum?
„Ég reyni nú að fylgjast með
öllu sem ég get á auöveldan
hátt. Ég hef einstaklega mikinn
áhuga á iþróttum almennt og
hlusta, horfi og les allt sem ég
get i sambandi við iþróttir.
Þannig fylgist ég ekki með
neinni sérstakri keppnisgrein
framar öðrum en hef að sjálf-
sögðu mikinn áhuga á islenzku
keppendunum”
Finnst þér stjórnmálum hafa
verið blandaö of mikið saman
við iþróttirnar á ólympiuleik-
unum?
„Alveg tvimælalaust. Mér
finnst það hreint til skammar.
Þessar stórþjóðir gætu lært
mikið af Islendingunum i þvi
efni. Eins gætu þeir lært af
tslendingunum, að hægt er að
tapa og vera samt ánægður. Það
er gamli ólympiuandinn, að
vera ekki alltaf að strögglast
við fyrstu sætin. Það er ekki
aðalatriðið að vinna, heldur að
vera með. tslendingarnir hafa
fylgt þessu og tapa meira að
segja með miklum glæsibrag.”
m
F y 1 g i s t
fimleikunum
Gunnar Eyjólfsson, leikari: Ég
fylgist með fréttum frá
ólympiuleikunum sem koma i
blöðunum og i útvarpi.
Ég hef gaman af að fylgjast
með fimleikakeppninni hjá
stúlkunum. Þá bið ég eftir að
fari að reyna á kúluvarparann
okkar sterka, Hrein Halldórs-
son.
Það var viöbúið að aldrei
tækist að halda pólitik aðskildri
frá svo stóru iþróttamóti sem
þessu, það hlaut að koma upp.
Það heföi mátt koma upp fyrir,
1936hefðuþjóðir átt að„stræka”
á að keppa undir nasizmanum.
A ólympiuleikunum keppa
þjóðir með ólik hagkerfi það er
þvi ofureðlilegt að til árekstra
komi.
íslendingar eiga skilyrðis-
laust að taka þátt i þessum leik-
um. Þaö er okkur nauðsynlegt
að sjá aðra og fylgjast með.
Okkur er ekki aðalatriði að sig-
ra heldur að vera með.
Verðum að fylgjast með þvi bezta.
Á skattstofunni hittum við Hermann Gunnarsson, knattspyrnu-
manninn góðkunna úr Val. Spurðum við hann eins og hina fyrst að
þvi, meðhverju hann ætlaði að fylgjastá Ólympiuleikjunum.
„Ég hef i sjálfu sér áhuga á öllu. Ég reyni að lesa allt sem ég get
frá leikjunum. Einkum reyni ég aö fylgjast vel með Islendingunum.
En aðallega hef ég áhuga á frjálsiþróttum, sundi og boltaleikjunum.
Eiga íslendingar að taka þátt i ólympiuleikunum?
Alveg tvimælalaust. Það er alveg sjálfsagt að vera með, og fylgj-
ast meö þvi bezta. Að visu getum við ekki búizt við að vinna i neinni
grein. Hér er aðstaðan ekki nærri þvi eins góð og gerist hjá stórþjóö-
unum. Þetta er orðið að algerri atvinnumennsku og það eru bara
riku þjóðirnar sem geta staðið undir þvi.
Hvað með ólympiuhugsjónina? .
„Ég tel, að hún hafi liðið undir lok. Þetta er orðin eins konar
heimsmeistarakeppni. Einnig hafa stjórnmálin blandazt heldur
mikið inn i málið og er þetta orðinn einn heljar mikill pólitiskur
vettvangur, þarsem ýmsir stjórnmálamenn geta komið skoðunum
sinum á framfæri, með friðsömum eða ófriðsömum hætti.”
sögðu fyrst fyrir hann
spurninguna, með hverju hann
fylgdist helzt á Ólympiuleikun-
um.
„Ég legg mig nú ekki neitt i
lima við að fylgjast með þessum
leikum. Þó reyni ég að lesa
mest af þvi, sem um þá er skrif-
að og eins, ef frá þeim er skýrt I
útvarpi. Ég ber mikla virðingu
fyrir þessum leikum, vegna
mikilvægis þeirra til forna. Þá
boðuðu þeir friö. Þó aö strið
væri milli rikjanna, var samið
um vopnahlé meðan leikirnir
stóðu.
Þess vegna reyni ég að
fylgjast með leikjunum. Þeir
báru vott um einingu þjóðanna.
Nú aftur á móti finnst mér
Ólympiuandinn tendraður við
aðra glóð. Þessir leikar bera
miklu fremur vott um sundrung
þjóöanna en einingu. Leikir
sem áttu fyrst og fremst að vera
menningarlegir og skemmtileg-
ir, eru orðnir rammpólitiskir.
Við Vesturlandabúar veröum að
læra að skilja Afrikubúa.
Hungraðfólk.sem um aldaraðir
hefur verið beitt ofbeldi, hlýtur
að risa upp einhvern veginn, og
þá gjarnan með ofbeldi lika. En
með tilliti til ólympiuleika, þá
er þessi hreyfing þeirra ha;ttu-
leg”.
//Tilgangsleysið
uppmálað"
Markús örn Antonsson
Ég mun ekki fylgjast svo náiö
með einstökum atriðum leik-
anna. Ég geri hinsvegar ráð
fyrir að fylgjast með, eins og
flestir islendingar, árangri
islenzku keppendanna.
Varðandi spurninguna um
hinn sanna ólympiuanda vildi
ég segja þetta: Ég hef fylgzt
með þeim pólitisku deilum sem
fram hafa fariö á vettvangi
Ólympiuleikanna. Manni finnst
það ógnvekjandi hvernig póli-
tisk þrætumál ganga þar á milli
þjóða. Það fer litið fyr
ir hinum sanna Ólympiu
anda.
Vettvangur leikanna er orðin
vigvöllur millirikjadeilna.
Sagan sýnir okkur að slikt endar
oft með meiriháttar átökum.
Þegar svo er komið að hafa
þurfi stranga öryggisgæzlu, til
að gæta nokkurra Gyðinga, þá
get ég ekki betur séð • en
Ólympiuandinn sé viös fjarri.
Mér finnst grundvöllur leik-
anna brostinn ef menn geta ekki
komiö saman i friði til að keppa
undir merki Ólympiuleikanna.
Annað er tilgangsleysið upp-
málað.
Finnst þér ástæða til að senda
íslenzka pátttakendur á Ólym-
piuleika ?
„Að sjálfsögðu. Þeir hafa lika
staðið sig ágætlega, það sem af
er. í flestum stundgreinunum
hafa þeir sett Islandsmet og það
er varla hægt að heimta meira,
er bað?”
Nauðsynlegt að fylgjast með
Björgvin Schram, stórkaupm. Ég mun fylgjast með sem flestu.
Þó auðvitaö sérstaklega okkar fólki. Hvað varðar einstakar greinar
þá hef ég áhuga á þvi öllu. Maður hlustar og les fréttir frá Montreal
eins og maöur hefur tima til. Mér finnst það afar sorglegt hvernig
allt i sambandi við ólympiuandann er að fara úr reipunum. Ég fæ
ekki betur séö en 01. sé I stórri hættu þegar farið er að blanda pólitik
svona I stórum stil i þetta.
Það er sjálfsagt fyrir smáþjóð eins og okkur að taka þátt I þessum
leikum. Nauðsynlegt fyrir okkur aö sjá aöra og fylgjast með.
Nú er XXI. Ólympiuleikarnir u.þ.b. hálfnaðir.
Þá daga sem þessir leikar standa eru fjölmiðlar
uppfullir af efni frá Montreal. Erlendis er fólki
gefin kostur á að fylgjast með leikunum i beinum
sjónvarpssendingun , en þvi miður mun nokkuð
langt i að við verðum þess „munaðar” aðnjót-
andi.
En með hverju fylgist fólk, hvað les það og á
hvað hlustar það? Okkur hér á Alþ. bl. lék forvitni
á að vita það og höfðum þvi tal af nokkrum borgur-
um. Jafnframt þvi spurðum við þá hvort rétt væri
að blanda stjórnmálum og iþróttum saman á 01.
Og hvort smáþjóð, sem íslendingar, ættu eitt-
hvert erindi á Olympiuleika.
Eiga íslendingar að
taka þátt i Ólympíu-
leikum?
„Ef maður Htur bara á verö-
laun og afrek, gæti maður
freistast til að svara þessu neit-
andi. En ef tekiö er tillit til, að
hér búa aðeins rúm 200 þúsund
manns, og þar ef er ekki nema
helmingur fullorðinn, þá er
árangur íslendinga stórkost-
legur og mikil og góð auglýsing
fyrir land og þjóö. Við erum
hlutgengir i iþróttum sem öðru
og það eru fáir útlendingar sem
trúa þvi hvað við erum fáir.
Ég er hræddur um, að ef
Ólympiuleikar eiga að halda
áfram að vera Ólympiuleikar,
þá verði að stokka þá alveg upp.
Það á að byggja þá á sama
grundvallarsjónarmiði og þeir
voru upphaflega byggðir á. Að
þeim fylgdi friður og eining
þjóðanna”.
tendraður við aðra
glóð.
Við ræddum við séra Árelíus
Nielsson, og lögðum að sjálf-
® montreol7Ó
MEÐ HVERJU FYLGJAST ÞEIR
FRA MONTREAL?