Alþýðublaðið - 12.03.1977, Page 4

4 VETTVANGUR
Laugardagur 12. marz 1977
Ekki veit ijósmyndarinn h vaö þessar tvær ágætis konur voru aö lesa I miöri mannþrönginni I göngugöt-
unni í Austurstræti, en þaö hlýtur aö hafa veriö eitthvaö mikilvægt. ótruflaöar af aögangshöröum ljós-
myndurum, iásu þær skjaliö til enda, stóöu þá upp og gengu brott.
Augnabliks-
myndir úr
bæiarlífinu
Þetta er innlegg vort til andreykingarherferöar. Hugsaöu þig tvisvar
um áöur en þú ,,kveikir”í næstu „rettu”. (Ab-myndir: ATA)
Fátt er eins skemmtilegt
myndefni og fólk. Gamalt fólk,
börn, i starfi, aö leik. Gangandi
fólk, sitjandi fólk, aivarlegt
fólk, glaölegt fólk. En fyrst og
fremstfólk, sem hefur einhvern
svip.
Sumir Ijósmyndarar sérhæfa
sig i aö ná hreyfingum, göngu-
lagi manna, á filmur sinar, aör-
ir taka gjarnan hópmyndir, þar
sem margir þekkjast, myndir
sem verða dýrmætar er fram
liða stundir. Aörir taka andlits-
myndir, ekki hrein „portret”,
heldur einskonar augnabliks
andlitsmyndir, þegar sá Ijös-
m vndaði vissi ekki af ljósmynd-
aranum, enda gjarnan djúpt
hugsi. Af þessu tagi eru mynd-
irnar hér á siðunni.
Mennirnir ólikir og
svipbrigðin einnig
Slik Ijósmyndun er mjög
timafrek, en skemmtileg enda
býöur hún upp á marga mögu-
leika. Mennirnir eru jafn ólikir
og þeir eru margir og svipbrigði
hvers manns eru jafnmörg og
dagar ársins (ertu glaöur,
leiöur.vonsvikinn, ástfanginn,
meö fjárhagsáhyggjur, i hags-
munabaráttu, á fjöldafundi, aö
verzla, i göngutúr..)
Myndirnar hér á slöunni hafa
verið teknar af mönnum for-
spuröum, fæstir vissu af
myndavélinni, og vonum viö aö
birting þeirra særi engan. Sum-
ar myndirnar voru teknar i vik-
unni, aörarum jólin, enn aörar I
haust. Það skiptir Uka minnstu
máli hvenær þær voru teknar.
Næst þegar þú gengur niöur í
bæ, taktu þér þá tima til aö lita i
kringum þig, þér liggur ekki
eins mikiö á og þú heldur. Hiö
eilifa og endalausa lifsgæöa-
kapphlaupfær fólk tilaö gleyma
þvi aö lifa. Seztu niöur og slapp-
aöu af, þvi þá getum viö aumir
Ijósmyndararnir, sem höfum
svo mikið aö gera, tekiö af þér
mynd. Viö megum nefnilega
ómögulega vera aö þvi aö biöa
lengi.
—ATA.